มิตรภาพ #2 ตอนแอ็ปเปิ้ลสีทอง

ปลาทูสามเข่ง

มิตรภาพ #2 ตอนแอ็ปเปิ้ลสีทอง             
           "อุ้ย......หนาวจัง" ฟางเด็กน้อยเธอกำลังยืนรอรถรับส่ง ในขณะเดียวกันเธอก็ยืนบ่นด้วย..........ลมฤดูหนาวโบกโชยมา ฟางต้องนั่งลงห่มผ้าหลายๆชั้นดูไปดูมาก็คล้ายๆมัมมี่แต่ต่างแค่ว่า ไม่ได้พันผ้าสีขาวและคิดถึงเหตุการณ์ที่เอฝัน เธอนำแอ็ปเปิ้ลสีทองนั้นติดตัวมาด้วย เพื่อไม่ให้แม่เห็นตอนไปทำความสะอาดในห้อง
...."ฟาง.......มากินโกโก้ร้อนก่อนก็ได้จะ"แม่ของฟางตะโกนเรียกจากข้างใน
บ้าน....."จ๊ะ.....แม่เดี๋ยวจะเข้าไป  "ฟางขานรับพร้อมเดินเข้าไปในบ้าน....."บรึ้น...บรึ้น..."เสียงรถตู้มาพอดี กับที่ฟางกำลังก้าวเข้าบ้าน...."แม่จ๋า...หนูไปก่อนนะ!" ฟางตะโกนเพื่อบอกแม่ที่อยู่ในบ้าน "จ๊ะ..ลูก" แม่ขานรับ พร้อมเดินออกมาจากในบ้านและก้มลงหอมแก้มเด็กสาวน้อย  "ตั้งใจเรียนนะลูก...." แม่ยิ้มให้พร้อมกล่าวลา "จ๊ะ!แม่จ๋าาาาาา" ฟางตอบแม่ พร้อมขึ้นรถและโบกมือลา..........
              เอียด!!!!!!!!!!!!?????.... เสียงรถเบรก ดูเหมือนจะมีอะไรข้างหน้า แอ๊ด
ดดดดด! คนขับคนเปิด    ประตูไปดู ก้ต้องตกใจเพราะเห็นว่ามี แอ็ปเป้ลสีทองตกอยู่หนึ่งผล ส่องแสงแวววับจับตา จึงเป็นที่สะดุดตาคนขับรถหยิบขึ้นมาดู แต่แอ็ปเปิ้ลผลนั้นก็หายไปอย่างไม่ทันมอง คนขับ รถตกใจไปชั่วคู่ ก็ขึ้นมาบนรถเหมือนเดิม เด็กๆต่างสงสัยถามและเด็กผู้ชายคนหนึ่งถามว่า "นี่ๆๆๆพี่ฮับ มีอะไร
เหรอฮับ" คนขับรถมองมาที่เด็กผู้ชายดูเหมือนสายตาเข้าจะคิดในใจว่าสอดไม่เข้าเรื่อง แต่เข้าก็ตอบเด็ก  คนนั้นไปว่า"ไม่มีอะไรหรอก" ฟางนั่งเหลียวมองไปทางคนขับรถคิดในใจว่า ดูท่าทีน่าสงสัย???????แต่ก้ไม่ได้ เอ๋ยถาม พอรถวิ่งไปสักพักหนึ่งก็  ดับกลางทาง คนขับรถลงไปดู และก็ขึ้นมาบอกเด็กๆว่ารถเสีย ต้องเดินไปโรงเรียนซะแล้วละ เด็กๆพากันโหหหหหหห!!!!! กันยกใหญ่ แต่ก็ลงจากรถเดินไปโรงเรียน พอฟางเดินไปสักพักและสังเกตุเห็นบริเวณรอบๆเหมือนในฝันเลย! ที่ฟางเจอแอ็ปเปิ้ลสีทอง......ฟางลองมองซ้าย มทองขวา.......ดูว่าตรงไหนที่เธอเดินเข้าไปในฝัน "อะ.....นั่น.ม..มัน!" ฟางอุทานด้วยความตกใจเพราะสิ่งที่เธอเห็นคือแสงสีทองที่เหมือนกับในความฝันเป๊ะเลย! เธอลองเดินเข้าไปดู แต่เพื่อนผู้หญิงที่เดินอยู่ข้างๆเธอถามว่า"จะไปไหนเหรอฟาง??" ฟางหันมาตอบว่า "อ๋อ.......จะไป...ดูนกตกนู่นหน่อยจ๊ะ"ฟางตอบด้วยเหตุผลที่เชื่อไม่ติดแต่เพราะที่ยังเด็กอยู่ของเด็กทั้งสองเลยไม่พูดอะไรกันมากเพราะเด็กผู้หญิงที่ถามฟางเชื่อ... ฟางเลยได้โอกาสเดินไปที่ๆมีแสงสีทอง ลึก
เข้าไป ลึกเข้าไปทุกที ในที่สุด!!!!!เธอก็ต้องตาค้างไปสักพักเพราะเธอเห็นต้นไม้ใหญ่ๆที่มีลูกแอ็ปเปิ้ลสีทองเต็มไปหมด!เธอพยายามเดินตรงเข้าไปใกล้ต้นแอ็ปเปิ้ล........ ในที่สุดเธอก็มายืนอยู่ตรงหน้า.....ฟางค่อยๆเอามือเข้าไปสัมผัสลำต้น.....เพียงแค่เธอสัมผัสนิดเดียวเธอก็เหมือนกับตัวเธอไร้น้ำหนักเหมือนในฝันเมื่อคืนไม่มีผิดเพื้ยน และเธอ...เธอก็  รู้สึกถึงก้นที่สัมผัสกับอะไรนิ่มๆ เธอหลับตาแล้วในใจว่า "ขอให้เป็นที่นอน ขอให้เป็นที่นอน!"แล้วเธอก็ลืมตาขึ้น ภาพที่เธอเห็นทำเธอไม่อยากจะหลับตาอีกต่อไป เธอเห็นภูเขา ทิวหญ้า ลมพัด เสียงนกร้อง
น้ำตก ดูเหมือนว่าเธอจะชอบที่นี้มากๆ แต่ก่อนที่เธอจะตกตะลึงเธอก็รู้สึกตัว 
และถามตัวเองว่าที่นี้ที่ไหน??กันคิดในใจว่าอยากหาแม่........           เธอนั่งและก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะไม่ที่ไหนดี คิดในใจว่าเราไม่น่าจะมาอยากรู้อยากเห็นเลยไม่งั้นเราคงถึงโรงเรียนไปแล้ว........"อะ.......เสียงอะไรน่ะ!" ฟางอุทาน เพราะเธอรู้สึกเหมือนมีเสียงอะไรบางอย่างเข้ามาใกล้ตัวเธอพยายามฟังเสียงนั่น..."โอ๊ยยยยยยย!เจ็บนะ อ..อย่าปาใส่!" เสียงนั่นดังขึ้นฟางลุกขึ้นยืนเดินไปดูว่าเสียงอะไรมาจากหลังต้นไม้นั่น...เธอมองเห็นเด็กผู้ชายที่ถูกไล่ตีด้วยไม้และคนที่ไล่ตีคือเพื่อนๆของพวกเข้าเอง ดูเหมือนว่าเด็กผู้ชายจะวิ่งอย่างสุดๆพร้อมตะโกนห้าม
ด้วย ฟางยืนมองอย่างทนไม่ไหวจึงวิ่งเข้าไปขัดขวาง... "อะไรน่ะ!!!!!!!!!"ฟางตะโกนขึ้น ดูเหมือนพวกเด็กที่ไล่ตีจะหยุดแล้วหันมามองฟางด้วยความสงสัย........ฟางเริ่มอายๆแต่ก็ถามว่า "พวกเธอ...ทำอะไรกันเหรอ ไล่ตีเด็กผุ้ชายนั่นทำไม"ฟางพูดพร้อมหันไปมองเด็กผู้ชายคนนั้น เด็กผู้ชายดูท่าทางอ่อนแอ ปวกเปียก ดูแล้วอายุรุ่นราวคราวเดียวกับฟาง ฟางหันมามองพวกเด็กๆที่ไล่ตีอีกครั้ง พวกเด้กๆเห็นฟางแล้วดูท่าทางกลัวจึงวางไม้ ก้อนหิน ที่ถืออยู่ลง และวิ่งหนีไป....เธอคิดว่า"เด็กพวกนี้นี่มันอะไรกัน?????" และหันไปมองเด็กผู้ชายคนนั่น
    ริมน้ำตก " นี่....ข..ขอบใจคุณมากเลยนะ..ครับที่ช่วยผมไว้ ไม่งั้นผมแย่แน่...."เด้กผู้ชายคนนั้นหันมามองฟางและพูดกับฟาง ฟางหันมามองเด็กผู้ชายและพูดว่า "ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ แล้วเธอชื่ออะไรเหรอ?"ฟางถาม...."อ...เออผมชื่อต้นหญ้า.....ค...ครับ"เด็กผู้ชายคนนั้นตอบ ท่าทีไม่มั่นใจ...ฟางพูดขึ้นว่า"เราชื่อฟางนะ ยินดีที่ได้รู้จัก......"ฟางถามอีกว่า"แล้วที่นี้ที่ไหนเนี่ยจ๊ะ เราพัดหลงมา....." ต้นหญ้ามองฟางอย่างไม่เชื่อ และพูดว่า"อ..เออหมู่บ้านเกสรครับ"ฟาง.....นั่งคิดอยู่สักพัก และพูดว่า"คือเรามาจาก เออ............." ต้นหญ้ามองฟางแล้วพูดว่า"ฮะ....อะ..ไรนะค..ครับ"ฟางตอบว่า"ไม่มีอะไรจ๊ะ.........อุ้ย!!!!!!!!"ฟางอุทานขึ้น เพราะแอ็ปเปิ้ลสีทองหล่นต้นหญ้าเหลือบมองเห็นและก็ตกใจ"อะ!!!!!!!แอ็ปเปิ้ลสีทอง" ฟางหันไปมองหลังจากเธอเก็บแอ็ปเปิ้ล และพูดว่า"นายรู้จักด้วยเหรอ?????"ต้นหญ้ามองแอ็ปเปิ้ลสีทองที่อยู่บนตักฟางอย่างไม่ละสายตาแล้วพูดว่า"ค..คุรได้มันมาได้ยังไงน่ะ รู้...ไหมมันหายากมากเลย...นะ" ฟางบอกต้นหหญ้าว่า"เนี่ย...เราฝันนะ ว่ามีคนแคระมาให้ ในป่า
ลึก และเราก็ตื่นขึ้นมาเห็นว่ามีแอ็ปเปิ้ลสีทองอยู่ในมือแล้ว" ต้นหญ้าตะลึงชั่วครู่"หะ!!!!จริงเหรอเนี่ย......คือว่าแอ็ปเปิ้ลนี้มันอยู่ในป่าลึกมากๆๆๆๆๆเลยครับ
มีคนต่อหลายคนหาทางจะครอบครองแม้สักผลก็ยังดี แต่คนผู้นั้นที่เข้าไปแล้วก็
ไม่ได้กลับมาอีกเลย.......คุณรู้ไหมว่าคุณผ่ามันออกมันจะมีสิ่งที่คุณต้องใช้มันโดยเร็วๆนี้ และเม็ดของมันก็สามารถชุบชีวิตคนให้ฟื้นได้......" ต้นหญ้าพูดจบ
สายตาก็ยังมองที่แอ็ปเปิ้ลสีทอง...."อะ....อะไรนะ จริงเหรอ"ฟางพูดมาด้วยความทึ่งพร้อมมองแอ็ปเปิ้ล และก็พยายามผ่ามันออกม..า..........ออกมา...........พยายามเข้า...ในที่สุด...ฟางหยิบสิ่งที่ได้ออกมาจากผลแอ็ปเปิ้ล.....มันคือแผนที่!!!!!!
                                         โปรดติดตามชมตอนต่อไป.........