เรื่อง ในคืนที่หมองหม่น กับรุ่งเช้าของวันใหม่

ความรักสีเทา

Why? .. ทำไมฉันต้องเสียใจ  ทำไมฉันต้องเจ็บปวดรวดร้าว  ทำไมจิตใจของฉันถึงได้เศร้ามากมายเช่นนี้..  ทุก ๆ อย่างมันดูว่างเปล่า..  กับจิตใจที่เงียบเหงา..  และอ่อนล้า  ทุก ๆ อย่างช่างดูเงียบสงัด..  ยังคงได้ยินเสียงลมพัดผ่านไป  กิ่งไม้ปลิวไสว  แดงดาวส่องประกาย   และพระจันทร์กับถูกเมฆบดบัง..
	ยังคงนั่งอยู่คนเดียวเพียงลำพัง..  ปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ หวนคิดถึงอดีตที่เคยผ่านมา..  มันช่างอบอุ่นใจเหลือเกิน..  แต่ในเวลาค่ำคืนนี้.. ฉันกับเงียบเหงาปราศจากเธอเคียงใกล้  แล้วหยดน้ำใส ๆ ก็ไหลริน.. จากตา..  เมื่อเหม่อมองดูบน        ท้องฟ้า..ยามค่ำคืน  มันช่างเงียบเหงาเหลือเกิน  สายลมเริ่มเหน็บหนาว..  อยากวอนกระซิบให้สายลมช่วยนำพาความเศร้าไปบอกกล่าวถึงเธอคนดี..  
ฉันยังคงทำใจไม่ได้..  กับการจากไปของเธอ..  ยังคงคิดถึงวันเวลาเก่า ๆ ใน
ช่วงเวลาที่ฉันมีความสุข  ไม่มีความเงียบเหงาเช่นนี้  เพราะว่าฉันมีเธอ  เธอคนดี.. ตอนนี้เธออยู่ ณ ที่แห่งหนใด..  เพราะฉันจะได้ส่งใจไปวิงวอนให้เธอกลับมา..  
	กลับมาตรงที่ของเรา..  กลับมาเยียวยารักษาใจของฉัน (อีกครั้ง)  ขอร้องเธอ..  โปรดอภัย..กับความผิดพลาดอันยิ่งใหญ่  ที่ปล่อยให้เธอเดินจากไป..  จนลับตา..         กับการสูญเสีย..ในครั้งนั้น  มีใครบางคนเจ็บปวด  มีใครบางคนเสียใจ..กับการจากไปของเธอคนดี..  อยากบอกเธอคนดีเหลือเกินว่า..  ฉันทุกข์ใจแค่ไหน..กับการไม่มีเธอ..  รักแสนรัก  ห่วงแสนห่วง  แต่ก็ยังปล่อยให้เธอจากไป..  จะเพราะเหตุผล   ใด ๆ ก็ตามแต่.. ที่ทำให้เราต้องจากกัน..  ไม่ใช่ความผิดเธอ..  และก็ไม่ใช่ความผิดของใครคนนั้น..  ผิดตรงที่ฉัน..เองคนดี   ผิดตรงที่ฉันยังคงรักเธอ..  
		ยังคงนั่งกอดเขา..อยู่คนเดียว..  กับหัวใจที่อ่อนล้า  และไม่รู้เลยว่าเมื่อไร.. หัวใจของฉันจะหายจากความโศกเศร้าลงเสียที..  ถามตัวเอง.. จะเจ็บปวดอย่างนี้..  ไปอีกนานแค่ไหน  มันช่วยให้เธอคนดีกลับคืนมาหรือเปล่า..  ตัดใจเสียเถิดนะ..  โปรด..อย่าทำร้ายหัวใจตัวเราเองอีกเลย..  ปล่อยให้มันเป็นไป..  ในสิ่งที่มันควรจะเป็น  ตื่นจากความโศกเศร้าเสียที..  ตื่นจากความเงียบเหงา..  มันไม่มีอะไรดี.. หากมามั่วนั่งเศร้า..เพียงลำพัง   ยอมรับความจริงเถอะนะ..    ถึงแม้ว่า..ในวันนี้และวันต่อ ๆ ไป  ฉันจะไม่มีเธอก็ตาม  อย่ารอคอยในสิ่งที่มันไม่มีทางเป็นไปได้..  ยอมรับและเผชิญกับมัน..  ปล่อยให้กาลเวลาช่วยรักษาบาดแผลภายในใจ..  ในไม่ช้ามันอาจจะดีขึ้นเอง      
		ใกล้รุ่งสางแล้วสินะ..  พระอาทิตย์กำลังจะส่องแสง..  ดอกไม้กำลังผลิบาน.. ต้นไม้แผ่กิ่ง กานใบรองรับแสงแดด..  ค่ำคืนแห่งความเงียบเหงากำลังจะจางหายไป..  หยดน้ำตาเริ่มเหือดแห้ง  หยดน้ำคางก็จางหาย    เสียงนกเริ่มบินออกจากรัง..  ท้องฟ้ากำลังจะเปลี่ยนสี..  ช่างดูมีสีสัน.. ในคืนที่หมองหม่น กับรุ่งเช้าของวันใหม่..
สิ่งต่าง ๆ กำลังจะเปลี่ยนแปลงไป..  มีใครบางคืนตื่นจากคืนที่เหน็บหนาว  และเงียบเหงา..  กับแสงอรุณในยามเช้า..  เริ่มต้นชีวิตใหม่.. 
 The dark side of the moon  คืนฟ้าเหงา-ดาวร้องเพลง
ฉันเองจมอยู่กับน้ำตา
ความรู้สึกเหงาเหมือนฟ้า
อยู่ท่ามกลางแสงดารากับเสียงเพลง
ลอยอยู่ท่ามกลางห้วงอากาศ
เหมือนตัวประหลาดที่คว้างเคว้ง
มีเพื่อนร่วมเหงาร้องบรรเลง
จังหวะเสียงเพลงไม่เศร้าเกินไป
มีความสุขในวงแสงจันทร์
หากเมื่อต้องแสงอาทิตย์พลันเกรียมไหม้
อยู่ได้ในความมืดที่ไม่มืดเกินไป
เพียงแต่ไม่รับความสว่างไสวที่สาดตา
เราอยู่กันคนละด้าน
คุณเดินทางผันผ่านเหมือนกับว่า
โลกนี้ไร้การแบ่งแยกให้ต่างตา
คุณพบฉันอีกด้านของเวลา-กับแสงจันทร์
แต่แล้วคุณเดินทางต่อไป
ฉันทำตัวเหมือนนิยายไม่ถึงฝัน
ด้านที่ต้องแสงอาทิตย์เป็นด้านมืดของพระจันทร์
เราพบกันที่จุดของวัน...
หากแต่จะเจอตลอดกาลนั้นฝันไป