รัก เหมือน ไฟ

กวีบ้านนอก..*

 
ไฟ  
ร้อน และ สว่าง
รัก เหมือนไฟ 
ทั้งร้อนและให้ความสว่าง
	คนที่รักมากไป มักโดนไฟแห่งรักแผดเผาจนไหม้เกรียม แหลกสลายเป็นผุยผง ไฟแห่งรักจะสุมอกดั่งนรกหมกไหม้ ดั่งตายทั้งเป็น ร้อนเหลือไร้หนทางแก้ เหมือนอยู่ท่ามกลางกองเพลิงมหึมา 
	 รักทำให้คนตาบอด ท่ามกลางไฟที่ร้อนแรง ไฟนั้นจะทิ่มแทงให้ตาบอด รักที่มอดไหม้ไม่หมดจะเหลือเป็นควันเข้าตา จนน้ำตาต้องหลั่งพรั่งพรู 
                     สวาทกลุ้ม..รุมเร้าจิต
	หวังเชย.. หวังชิด.. สนิทสนม
	อกไหม้..ฤทัยเกรียมตรม
	ระบม..ช้ำนัก..เพราะรักแรง.
	คนไร้รัก ความรักมักจะคลาย ห่างหาย จืดจาง ว่าง ไร้ความสว่าง และอาจทำให้ไฟแห่งรักมอดดับไปในที่สุด 	เพราะคนที่อยู่ห่างไกลจากไฟเกินไป ไม่มีแสงสว่าง ในดวงใจอาจมืดมิด หมดไฟ สูญสิ้นกำลังใจ ไร้ความหวัง โลกเป็นสีดำ จ่อมจม ดำดิ่ง ว้าเหว่ อ้างว้าง เดียวดาย ...!!!...
	ดังนั้น ควรอยู่ในระยะที่พอดี ไม่ใกล้จนขนาดอยู่บนกองเพลิง และไม่ควรอยู่ไกลเกินไป  อยู่พอดีๆ  รักพองาม พออบอุ่น ได้ไออุ่น รักก็จะส่องทางสว่างให้ได้ มองเห็นทาง มีกำลังใจ รักไม่เป็นสีแดงจนเกินไป และไม่ดำซะทีเดียว ออกสีแดงหน่อยๆ ออกชมพูเรื่อๆ 
	อยู่ไม่ใกล้ ไม่ไกล เกินไปนัก
	รักคงจัก ส่องทาง สว่างไสว
	รักพอดี อบอุ่นที่ กายและใจ
	พลาดแล้วไซร้ ต้องมอดไหม้ เป็นธุลี
                      **********************

คนมีปัญญา.. ควบคุมความรัก
คนเขลา.. ถูกความรักควบคุม !!
ด้วยความปรารถนาดี..