เรา =|> Part 18

EvezY

"ปาล์มคือใครอะอีฟ"
โน้ตตัดสินใจถามอีฟอีกรอบ
"ก็ปาล์มที่ทำฉากไง ตอนแสดงละครกันอะ"
"ก็ปาล์มที่ทำฉากไง ตอนแสดงละครกันอะ"
"อ๋อ แล้วอยู่ๆเค้าเอาดอกไม้มาให้อีฟได้ไง"
"อีฟก็ไม่รู้เหมือนกัน เค้าเอามาให้ละบอกว่าชอบ"
"แล้วอีฟก็รับ.... อีฟชอบเค้าเหรอ รับทำไม"
โน้ตไม่รอฟังอะไรทั้งนั้น ยิงคำถามทันที ก็คนมันฉุนอะ
"จะให้อีฟบอกว่าไม่เอา อีฟไม่ชอบงั้นเหรอ
รักษาน้ำใจเค้าหน่อยสิ อีฟบอกไปแล้วด้วยว่าคงไม่เหมาะ
แต่เค้าก็คะยั้นคะยอให้อีฟรับ อีฟอายคนเหมือนกันนะ
ถ้าอีฟไม่รับ เค้าก็คงจะตื้ออยู่นั่นแหละ 
ก็รับๆไปไม่เห็นเป็นไรหนิ"
"โน้ตไม่ชอบ โน้ตไม่อยากให้อีฟให้อะไรใคร
แล้วก็ไม่อยากให้รับอะไรจากใครด้วย"
"แล้วจะให้อีฟทำยังไงอะโน้ต ให้อีฟเอาไปคืนเค้าเลยมั้ย"
อีฟเริ่มหัวเสียเหมือนกัน เรื่องแค่นี้โน้ตทำให้เป็นเรื่องใหญ่
"อีฟไม่ต้องประชดโน้ตหรอก จะทำอะไรก็ตามใจอีฟเถอะ
ไม่ต้องแคร์ความรู้สึกโน้ตหรอก"
โน้ตทั้งอารมณ์เสีย แล้วก็น้อยใจอีฟด้วย
ไม่รู้รึไงว่ารักว่าหวง คนบ้าที่ไหนอยากให้คนที่ตัวเองรักรับของจากคนอื่น
ฝ่านอีฟก็หัวเสียเหมือนกัน ในสมองก็มีแต่คำว่าทำไม
แต่ก็ได้แค่เงียบ เพราะถ้ายิ่งพูด ยิ่งอธิบาย
โน้ตก็จะรั้นมากขึ้น ไม่ยอมฟังอยู่ดี
รอให้โน้ตอารมณืดีกว่านี้หน่อยละกัน ค่อยพูดอีกที
แต่ดูเหมือนโน้ตจะไม่ยอมให้บรรยากาศมันเงียบหนะสิ
ก็อยากจะเชื่อที่อีฟพูดเหมือนกัน
แต่มันรู้สึกตะหงิดตะหงิดยังไงบอกไม่ถูก
นี่เพราะเรางี่เง่าเกินไปรึเปล่า ไม่ไว้ใจอีฟเลย
ไม่ให้เกียรติ ไม่เชื่อใจ
ดูเหมือนเราเอาแต่ใจตัวเองรึเปล่านะทำไงได้หละ
ก็คนมันรัก......
แล้วจะปล่อยให้มันเงียบต่อไปแบบนี้เหรอ
ไม่มีทาง
"อีฟไม่ได้คิดอะไรกับปาล์มใช่มั้ย"
โน้ตถามเบาๆน้ำเสียงอ่อยๆ เพราะรู้สึกผิด
แต่อีฟกลับไม่ได้โกรธอะไรโน้ตเลย
ที่ทำตัวเป็นด็ก แถมยังยิ้มให้โน้ตเหมือนเดิม
"ก็รักลูกสมุนแล้วหนิ จะให้คิดอะไรกับใครได้อีกหละ"
พระเจ้าช่วย!!! อีฟเป็นอะไรไปเนี่ย
ทำไมน่ารักแบบนี้ ยิ่งทำให้โน้ตรักอีฟมากขึ้นอีก
ทั้งคู่กำลังยิ้มมองตาหวานเฉิ่มอยู่เลย
พนักงานก็เอาไอศกรีมมาเสริ์ฟ
โฟล์ทนี่แหละที่แม่คุณเค้าชอบหละ
ส่วนของโน้ตเองก็ชอคโกแลตธรรมดา
"สั่งได้ถูกใจเลยแฮะ" อีฟยิ้มเล็กๆ
แล้วทำหน้าทะเล้นใส่ เพราะกลบเกลื่อน
ก็นะ...มันเขินนี่นา