บางสิ่งที่ขาดหาย

กิรตา

เวลาเดินผ่านเราไปเรื่อยๆ ตลอดเวลาไม่เคยหยุดนิ่ง ฉันเดินไปข้างหน้าเคียงคู่กับเวลาที่เดินผ่านไปแต่ในขณะที่เวลาไม่เคยหลับ ไม่เคยเหนื่อย ไม่เคยหยุด ฉันกลับหลับบ้างในบางครั้ง เหนื่อยบ้างในบางเวลา และบางทีก็หยุดและปล่อยให้เวลาผ่านเลยไป ฉันเดินมาได้ไกลขนาดไหนแล้วใครจะตอบได้ และอีกแค่ไหนจึงจะถึงจุดหมายยิ่งไม่มีใครรู้ เราไม่รู้หรอกว่าจุดหมายมันอยู่ใกล้ไกลแค่ไหน เพราะเราไม่เคยล่วงรู้อนาคต แต่เราก็พอจะรู้ได้ว่าจุดหมายของเรามีแนวโน้มจะออกมาในรูปแบบใด จากผลของการกระทำในอดีต และปัจจุบันแต่มันก็อยู่ในเงื่อนไขที่ว่าไม่มีอุบัติเหตุระหว่างเดินทางด้วย  เพราะหากเกิดอุบัติเหตุขึ้นแล้วแน่นอนอนาคตอาจจะเป็นไปในทางที่เราไม่คาดคิด อาจจะดีหรือเลวร้ายกว่าที่ควรจะเป็น แต่ยังไงก็ตามไม่ว่ามันจะดีหรือเลว วันหนึ่งอนาคตข้างหน้าก็จะกลายมาเป็นปัจจุบันและไม่นานมันก็เพียงแค่ความทรงจำที่กลายเป็นส่วนหนึ่งของอดีตไป..วันนี้ฉันรู้สึกว่าชีวิตทำอะไรบางสิ่งบางอย่างตกหล่นไป นับแต่วันนั้นวันที่ฉันค้นพบว่าโลกแห่งความฝันที่ฉันเคยเชื่อว่ามีอยู่จริงได้พังทลายลงจากการพบเจอกับความจริงที่โหดร้ายชีวิตทุกชีวิตมิได้กำหนดให้เป็นไปอย่างที่ตนต้องการได้เสมอไป..ฉันไม่เคยคิดเลยว่าในดินแดนแห่งภูผา ท่ามกลางอ้อมกอดของขุนเขา และอบอวลไปด้วยกลิ่นดอกไม้ จะเป็นสถานที่ที่เก็บซ่อนคนที่ยากเข็น แร้นแค้น  ผู้ไม่เคยได้พบกับความอิ่มจากการกินอาหาร ไม่เคยพบความอบอุ่นจากเครื่องนุ่งห่ม ไม่เคยพบแสงสว่างจากไฟฟ้าซึ่งบางครอบครัวมีเพียงเด็กอาศัยกันเองตามลำพัง บางครอบครัวมีเพียงคนแก่ชรา..ในสถานที่ที่งดงามพวกเขากลับไม่รู้สึกสดใสกับสภาพแวดล้อมที่เป็นอยู่ มันจะมีประโยชน์อะไรหากอยู่ท่ามกลางมวลดอกไม้ที่สวยงาม และอากาศที่บริสุทธิ์ แต่เต็มไปด้วยความหนาวเย็นที่ไม่มีเครื่องนุ่งห่มให้ความอบอุ่น ไม่มีอาหารเพียงพอแก่ความต้องการของร่างกาย..นับจากวันที่ฉันได้พบเจอกับพวกเขาเหล่านั้น ชีวิตที่เคยเต็มไปด้วยความสดใส ร่าเริง ของฉันได้พบเจอกับความรู้สึกใหม่ ความรู้สึกเศร้าหมอง หดหู่ ..แม้วันนั้นมันจะผ่านมาเนิ่นนานแล้วแต่ฉันก็คงยังรู้สึกว่า ภาพเด็กหน้าตามอมแมม ที่หิวโซ และคนแก่ที่เจ็บป่วยยังคงอยู่ในความทรงจำของฉัน อะไรเหรอที่ฉันทำหล่นหายไประหว่างที่ฉันพบเจอกับพวกเขาอะไรบางอย่าง ที่ฉันเองก็นึกไม่ออก แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันรู้วันนี้ฉันไม่ใช่คนที่มองโลกงดงามเต็มไปด้วยความฝัน และจินตนาการอีกแล้ว..ฉันกลายเป็นคนที่มองโลกเป็นการแข่งขัน ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาในสิ่งที่ตนต้องการ ความเย็นชาค่อยๆ กัดกินหัวใจฉันทีละเล็กทีละน้อย  ความรู้สึกเพลิดเพลินกับความสวยงามของสายน้ำ และผืนฟ้า ค่อยๆ จางไป จนฉันเริ่มสงสัยว่าอะไรคือสิ่งที่เราต้องการที่แท้จริงกันแน่วันนี้พวกเขา ผู้อาศัยอยู่ตามซอกหลืบของสังคม ผู้อาศัยในมุมมืดต่างๆ จะเป็นเช่นไรบ้าง หัวใจของเขาจะเย็นชาเหมือนฉันไหม เขามองโลกนี้เป็นยังไง และเขาเคยมีความฝันบ้างหรือเปล่า เขาจะกล้าคิดฝันอะไรได้บ้างมั้ย หรือชีวิตเต็มไปด้วยความหวาดผวา ความตระหนก และความหิวโหย.และแล้วในวันนี้ระหว่างที่ฉันนั่งดูพระอาทิตย์ซึ่งอยู่อีกฟากหนึ่งของท้องทะเล สีแดงอมส้มของพระอาทิตย์ช่างสวยงาม มันค่อยๆ จมหายไปอย่างช้าๆ และในที่สุดพระอาทิตย์ดวงโตก็จมดิ่งลงทะเล หรือชีวิตคนพวกนั้นจะเป็นเช่นดวงอาทิตย์นี่ล่ะหรือ ค่อยๆ หมดแสงลง และในที่สุดก็จมหายไปในทะเล  ..แต่ทว่าในวันพรุ่งนี้พระอาทิตย์ดวงเดียวกันนี้ก็จะค่อยๆ โผล่ขึ้นมาพร้อมกับการเริ่มต้นของวันใหม่ และชีวิตทุกชีวิตจะดำเนินต่อไป ใช่แล้ว ฉันนึกออกแล้วความฝันของฉันนั่นเองที่ฉันทำหายไป นับแต่วันที่ฉันคิดว่าโลกแห่งความฝันกับความจริงไม่อาจร่วมทางกันได้แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วเราสามารถมีชีวิตต่อไปได้แม้ในยามที่ตกต่ำที่สุด หรือย่ำแย่ที่สุด ก็เพราะเรายังมีความฝัน มันเป็นความหวังที่ทำให้คนเรามีพลังดำเนินชีวิตอยู่ต่อไป หากเราเชื่อว่าวันหนึ่งชีวิตเราก็จะเป็นเช่นพระอาทิตย์ของวันใหม่ที่โผล่ขึ้นมาจากทะเลลึก อีกครั้ง และเมื่อนั้นเราจะมองเห็นสิ่งต่างๆ ได้ชัดเจนขึ้นและอาจจะค้นพบสถานที่งดงาม ณ ที่ใด ที่หนึ่งบนโลกใบนี้ คนเหล่านั้นก็เช่นกันเด็กและคนชราในหุบเขาที่ยากเข็ญเหล่านั้นวันหนึ่งเมื่อพระอาทิตย์ในใจของเขาโผล่ขึ้นมาจากทะเลเขาก็จะมองเห็นความสวยงามรอบกายที่เขาสัมผัสได้ และมีความสุขกับความงดงามของธรรมชาติรอบกายอากาศอาจไม่หนาวเย็นตลอดไป และบางทีอาหารอาจจะอยู่รอบตัวหากเพียงพวกเขารู้จักแสวงหาพวกเขาก็จะค้นพบมัน.ใช่แล้วฉันรู้สึกเหมือนน้ำแข็งที่ห่อหุ้มหัวใจมานานค่อยๆ ละลายไป จิตใจที่เย็นชาค่อยๆ แจ่มใสขึ้น และแล้วฉันก็พบกับความงามของดอกไม้ ใบหญ้า อีกครั้ง 
โลกแห่งความฝันกับโลกแห่งความเป็นจริงยังไม่แยกกันอย่างสิ้นเชิงระหว่างที่เราอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงที่เต็มไปด้วยการแข่งขัน แย่งชิง อีกแง่มุมหนึ่งมันก็เป็นโลกแห่งความฝันที่สวยงามหากเราเพียงเปิดใจมองสิ่งต่างๆ ในอีกมุมหนึ่งที่ไม่เคยมอง พยายามหาความงามที่ซ่อนอยู่ท่ามกลางความสับสน วุ่นวาย  เอาความฝันเป็นพลังและกำลังใจในยามเหนื่อยล้า และหากมีโอกาสก็หยิบยื่นฝันที่สวยงามให้ผู้อื่นบ้าง  ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปนานแล้วแต่ฉันยังคงนั่งอยู่ต่อไป ท่ามกลางความมืดสนิทของท้องทะเลยามค่ำคืนก็ยังมีแสงดาวที่ส่องแสงสกาว พร่างพราว แต่งแต้มท้องฟ้ายามราตรี และแล้วในยามที่มืดมิดฉันก็ได้เห็นความงามของท้องทะเลในอีกรูปแบบหนึ่ง