"ไม่ต้องโทรมาแล้วนะ...แอนเข้าใจทุกอย่างแล้ว..." "แอน...แอน...ฮัลโหล ๆๆๆ แอน" หญิงสาวเงียบไปนาน แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ตัด... "แอน..หนุ่มขอร้องนะ..เข้าใจหนุ่มหน่อยสิ..หนุ่มคิดถึงแอนนะ..ใช้เหตุผลหน่อยได้มั้ย??" แอนนิ่งฟังชายหนุ่มอยู่นาน แต่ก็มิได้เอ่ยอะไรออกไปแม้แต่เสียงลมหายใจ จะมีเพียงน้ำตาอุ่นๆ ที่รินอาบแก้มทั้ง สองข้างของหญิงสาวเท่านั้น "อย่าเงียบได้มั้ย...มันเปลืองนะ..เก็บไว้คุยกันต่อในวันพรุ่งนี้จะดีกว่าซะอีก.." "ไม่รู้ว่าแอนจะฟังหนุ่มอยู่รึเปล่า.. แต่อยากให้รู้ไว้ว่า หนุ่มคิดถึงแอนมาก ยอมทำให้ทุกอย่างเท่าที่หนุ่มจะทำให้ได้..ขอให้แอนเข้าใจหนุ่มด้วย" "งั้นหนุ่มวางนะ..เอาหูออกห่างโทรศัพท์สิ..หนุ่มจะวางแล้วนะ 1..2...3..." ตื๊ดๆๆๆๆ... เสียงโทรศัพท์ถูกตัดลงโดยชายหนุ่มเป็นผู้กระทำ.. เขามักจะทำแบบนี้เสมอๆ ก่อนจะเป็นคนวางสาย เพราะไม่ต้องการให้แฟนสาวของตนได้ยินเสียงการตัดขาด การสนทนาของกันและกัน..หญิงสาวเองก็ปลื้มพฤติกรรมแบบฉบับของเขาไม่น้อย หนุ่มและแอนคบกันในฐานะคนรู้ใจได้ไม่ถึงสองเดือน แต่เขาทั้งสองกลับเข้าใจความรู้สึกของกันและกันเป็น อย่างดี...คำพูดอ้อมโลกของอีกฝ่าย ถูกแปลผลออกมาโดยอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดายและถูกต้องชัดเจน.. แล้วทำไม หญิงสาวถึงพูดกับแฟนหนุ่มแบบนั้น??? ด้วยเพราะความที่ระยะทางทำให้สองคนห่างกัน การคุยโทรศัพท์จึงเป็นหนทางที่ทั้งสองเลือกที่จะใกล้ชิดกัน... แต่ก็เพราะทั้งสองฝ่ายไม่ได้เกิดมาผลิตแบงค์ ใช้เอง ไม่ได้เป็นเจ้าขององค์การโทรศัพท์...ปัญหาก็เลยเกิดจากการที่ขาดทุนทรัพย์ในบางครั้ง ทำให้ติดต่อหากันได้ไม่บ่อยมาก.. ด้วยเพราะความเป็นห่วง บวกกับสิ่งที่ต้องการให้เขาโทรมาหาทุกวัน จึงทำให้แอนเป็นฝ่ายเสนอความคิด ว่าให้เลิกการติดต่อกัน หญิงสาวอารมณ์อ่อนไหวง่าย จึงไม่ต้องการได้รับ ความเจ็บปวดเมื่อหนุ่มโทรหาไม่ได้ ไม่อยากให้ตัวเองเป็นเหมือนตัวการที่ทำให้หนุ่มใช้เงินสิ้นเปลือง ดังนั้น แอนจึงเป็นคนตัดสินใจที่จะไม่รับโทรศัพท์ของหนุ่มอีกต่อไป หนุ่ม...ผู้ดื้อดึง..ก็ยังขยันโทรมาหาเช้าเย็น เพราะไม่ต้องการให้ความรู้สึกยิ่งลดน้อยลง ความใกล้ชิดยิ่งลดลง ความต้องการของคนสองคนเหมือนกัน..คืออยากจะคุยกันทุกวัน แต่พฤติกรรมที่แสดงออกมาต่างกัน... ********** ความรักของคนสองคนในเรื่องนี้จะดำเนินต่อไปอย่างไร..คุณ..เป็นผู้เลือกหนทางได้...********
7 ธันวาคม 2546 13:07 น. - comment id 70389
เขียนดีน่ะค่ะ แต่อยากให้มีตอนจบด้วยค่ะ อีกอย่างมันเหมือนชีวิตของเพื่อนมากเลยค่ะ
8 ธันวาคม 2546 01:19 น. - comment id 70396
ขอบคุณนะเจ้าคะคุณ ainee04 สำหรับกำลังใจที่มีให้ แล้วจะลองหาตอนจบละกัน
8 ธันวาคม 2546 04:47 น. - comment id 70397
อืมถ้าคนแต่งม่ะกวนกะบาลก้อจะดีมากเย้ยเนอะ
8 ธันวาคม 2546 06:13 น. - comment id 70398
เน่ๆๆ นายหน้าม้า เอ้ยนายต้น ..ซ่าให้มาคอมเม้นท์ไอ้เรือ่งที่เขียน ไม่ได้ให้มาวิจารณ์เจ้าของเรือ่งนะเฟ้ย..พูดงี้เด่วมีเฮ นอกจอเลยเปงไง
8 ธันวาคม 2546 22:27 น. - comment id 70413
หนุกดีนะคะ แต่ว่าทำไมมันจบเอาดื้อๆเลยอ่ะคะ น่าจะมีภาคต่อนะคะ
9 ธันวาคม 2546 04:58 น. - comment id 70415
คุณเด็กน้อย*** ซ่าเองก้อยากให้มีเจ้าค่ะ..แต่ก็อย่างที่ว่า มือใหม่ ทำไรก็เชื่องช้า จะลองพยายามหาตอนจบมาให้นะเจ้าคะ
11 ธันวาคม 2546 17:41 น. - comment id 70443
งง ค่ะ
12 ธันวาคม 2546 03:33 น. - comment id 70448
ผู้หญิงเจ้าชู้*** งงอะไรเหรอเจ้าคะ..เด่วซ่าจะได้อธิบายให้..เป็นเรื่องสั้นที่ซ่าหัดแต่งน่ะเจ้าค่ะ..คนสองคนรักกันชอบพอกัน แต่ปัญหามันติดที่ว่าทั้งสองยังอยู่ในวัยเรียน ทรัพย์ที่จะใช้ในการติดต่อกันจึงมีไม่มากเพียงพอต่อความต้องการของคนทั้งคุ่ไงเจ้าคะ ฝ่ายหญิงก้อเลยให้ฝ่ายชายเลิกโทรหา จะได้ไม่เปลืองตังค์..ประมาณนี้อ่ะเจ้าคะ แต่ยังหาตอนจบไม่ได้ เพราะความจริงเรือ่งจริง ตอนจบก็ยังไม่ลงตัวน่ะเจ้าค่ะ อิอิ...
13 ธันวาคม 2546 21:47 น. - comment id 70463
คืออ่านแล้วอยากร้องไห้เลยค่ะ เนื้อเรื่องคล้าย ๆ ของเราเลย แต่กลายเป็นว่าฝ่ายชายเข้าใจผิดคิดว่าเราไม่รักจึงไม่รับโทรศัพท์ อยากรู้ตอนจบจังค่ะ
13 ธันวาคม 2546 23:32 น. - comment id 70468
ปาน*** ดีใจจังที่คุณอ่านเรือ่งนี้...ตอนจบเหรอ..ซ่าเองยังไม่รู้เลยเจ้าค่ะ เพราะต้องรอเรือ่งจริงก่อนว่ามันจะลงเอยยังไง ยังไงซะ ซ่าจะพยายามให้มีตอนจบนะ
15 ธันวาคม 2546 16:11 น. - comment id 70476
อ่านให้ดีสิ คนแต่งว่ามันผิดพลาดหรือป่าว นางเอกชื่ออะไนกันแน่ แอนหรือว่าหญิงนะ
17 ธันวาคม 2546 22:23 น. - comment id 70499
ขอบคุณมากๆนะเจ้าคะที่สังเกตสังกา..แรกๆก็ตั้งใจจะชื่อหญิง..แต่ดันลืมไปว่าใช้แอนไปแล้ว..โย่วๆๆ ดีใจจัง..มีคนคอยติติงอยู่ข้างหลัง..ขอบคุณจิงๆเจ้าค่ะ ซ่าเปลี่ยนให้ชื่อแอนแล้วล่ะนะ..
7 มกราคม 2547 18:19 น. - comment id 70624
ดีครับนา เราเปงกำลังใจให้นะฮะ อย่าลืมนะพระเอกต้องชื่อสัน อิอิ ส่วนนางเอกแล้วแต่นะฮะ