คำบางคำอย่ารอ……ให้สายเกินไป ! ตอนที่3

yacoolmi

วันนี้ผมมาโรงเรียนแต่เช้าเลยวันนี้เป็นวัน วาเลนไทน์ 
ผมนั่งข้างฟ้า ตลอดทั้งวันมีผู้ชายเอากุหลาบมาให้เธอนับดอกไม่ถ้วนเลย 
แต่ผมก็ยิ้มและก็แสดงความยินดีกับเธอ 
หลังจากที่โรงเรียนเลิกผมก็มาทำความสะอาดห้องเพราะวันนี้เป็นเวรประจำวันของผม 
ฟ้าเธอก็นั่งรอผมอยู่หลังห้อง เธอนั่งเด็ดกลีบกุหลาบเล่น 
ดูเธอจะไม่เสียดายดอกกุหลาบเหล่านั้นเลย หลังจากที่ผมทำความสะอาดเสร็จ 
เวลาในตอนนั้นมันก็เย็นมากแล้ว ผมจึงออกไปล้างไม้ล้างมือแล้วก็ปิดห้อง 
ฟ้าเธอก็ชวนผมกลับ ขณะที่เธอกำลังเดินผมก็คิดอยู่นานจนในที่สุดผมก็แข็งใจเรียกเธอ 
ฟ้าเดี๋ยวก่อน เธอหันมาหาผมแล้วยิ้ม มีอะไรหรอแบ๊งค์ 
ผมเปิดกระเป๋าสะพายของผมแล้วค้นหาสิ่งที่อยู่ข้างในนั้น 
มันถูกห่อไว้อย่างทนุถนอม มันคือดอกทิวลิปส์สีขาวที่ผมเตรียมมาให้เธอตั้งแต่เช้า 
แต่ผมไม่กล้าที่จะให้เธอ ถึงมันจะดูเฉาลงไปบ้าง แต่ก็ยังคงงดงามอยู่ 
ผมค่อยๆคลี่กระดาษที่ห่อมันอยู่แล้วก็ยื่นให้ฟ้า 
อ๊ะ แบ๊งค์ให้ ตอนนั้นใจผมเต้นตุ๊บตั๊บเลย 
เธอดีใจมากที่ผมให้เธอ เธอค่อยๆหยิบจากมือผมไป ด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม ดวงตาของเธอจับจ้องมา 
ที่ผม สวยจังเลย. รู้มั๊ย ทั้งวัน ฟ้ารอดอกไม้จากแบ๊งค์คนเดียวเลย 
เธอพูดจบก็เอากุหลาบหลายดอกที่ เพื่อนๆเธอให้ 
เธอเอากุหลาบทั้งหมดทิ้งลงถังขยะทันที 
เหลือแต่เพียงทิวลิปส์ที่ผมให้เธอ 
มันทำให้ผมรู้สึกว่าผมมีความสำคัญสำหรับเธอมากเลย 
เธอรีบเดินมาขวางทางไม่ให้ผมเดินต่อ 
เธอจ้องตาผมแววตาของเธอมันทำให้ผมเขินแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน 
ใจของผมเต้น ราว 150 ครั้ง ต่อนาทีได้มั๊ง เธอยิ้มแบบหน้าแดง ดูแล้วน่ารักมาก 
แล้วพูดกับผม เอ๊ะ.เอ๊ะ.เอ๊ะ แบ๊งค์ให้ฟ้าทำไมน๊าบอกมาซะดีดี 
รู้นะว่าคิดอะไรอยู่รู้น๊ะรู้น๊ะ ผมรีบหลบสายตาเธอด้วยความเขิน 
แต่เธอก็ยังเดินอ้อมมาจ้องหน้าผม แล้วก็ถามอีก ผมหลบหน้าเธอไปเรื่อยๆ 
จนในที่สุดผมก็ต้องจนมุม เพราะทุกครั้งที่เธอเริ่มจะจับได้ว่าผมชอบเธอ 
เธอจะชอบถามผมแบบนี้ทุกครั้งไป แต่ผมก็มักจะหาข้อแก้ตัวทุกครั้ง 
ผมคิดด้วยความเขินอยู่นานว่าจะแก้ตัวว่ายังไงดี คือคือ อ้อใช่! 
ก็วันนี้วันวาเลนไทน์ไง แบ๊งค์ ก็อยากจะให้อะไรฟ้าบ้าง 
เธอหัวเราะในคำตอบของผม 
แล้วทำไมถึงอยากจะให้ฟ้าหละจ๊ะ.ตอบให้ตรงประเด็นสิ 
ผมชักจะจนมุม เลยต้องวกไปคำตอบที่ผมมักจะใช้อยู่เสมอ ก็ก็ 
ฟ้าเป็นเพื่อนแบ๊งค์ไง 
นั่นไงว่าแล้วเชียว 
ชอบวนมาจบคำว่าเพื่อนอยู่เรื่อยเลยแบ๊งค์หนะจะตอบแบบอื่นบ้างไม่ได้หรือไง 
อ้าว..ก็ถ้าไม่ให้พูดว่าเพื่อนจะให้พูดว่าไงหละฟ้าก็ 
เธอจ้องตาผมอยู่นาน 
อ๊ะถ้าแบ๊งค์บอกว่าคิดกับฟ้าแค่เพื่อน แล้วในห้องเราก็มีกันตั้ง 50 กว่าคน 
ไม่เห็นว่าจะได้ดอกไม้จากแบ๊งค์ บ้างเลย.เนอะ 
ดูเหมือนผมจะแก้ตัวไม่ขึ้นเลยสำหรับคำพูดของเธอ ฟ้าเธอมักจะต้อนผมจน 
จนมุมเสมอ 
และพยายามให้ผมยอมรับให้ได้เลยทีเดียว ผมไม่รู้จะตอบเธอว่าไง 
ผมเลยชี้ไปที่ป้ายรถเมล์ ฟ้า ฟ้า รถมาแล้วรีบไปกันดีกว่า 
เดี๋ยวก่อนซี้มาตอบก่อน ผมรีบวิ่งขึ้นทันที 
ตลอดทางบนรถเธอยิ้มและก็จ้องหน้าผมไม่กระพริบตาเลย 
การเอาทิวลิปส์ให้เธอในวันนั้นทำให้ฟ้าเธอดูมีความสุขมาก 
ผมรู้มาตั้งนานแล้วว่าเธอชอบทิวลิปส์สีขาวเพราะเธอเคยบอกกับผมว่าเธออยากที่จะมีทุ่งทิวลิปส์เป็นของตัวเอง 
และผมก็เชื่อแน่ว่าสักวันหนึ่งเธอจะต้องมีทุ่งทิวลิปส์ที่เธอฝันถึงได้อย่างแน่นอน