ฉันเกลียดมันมันต้องตาย..มันอยู่ร่วมโลกกะฉันไม่ได้นังตัวแสบ.เธอพูดพลางหยิบมีดมากรีดรูปมินที่วางอยู่บนโต๊ะ มีดนั้นทิ่มแรงจนโต๊ะเป็นรูลึก. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ผ่านมาเกือบอาทิตย์แล้วที่มินกะผมเป็นแฟนกันมินเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากครับ น่ารักที่สุดในโลกเลยขี้งอน หวงแล้วก็แคร์ผมมากๆ แต่มีอย่างหนึ่งที่ผมไม่สบายใจเลยแล้วก็รู้สึกหงุดหงิดมากด้วย.มินโดนแกล้งโดยไม่รู้สาเหตุหลายครั้งแล้วใช่ครับใช่อ่านไม่ผิดหรอกครับโดนแกล้ง.ผมก็จำได้ไม่หมดรู้สึกเรื่องแรกอะครับมีคนเอาหนังสือเรียนของมินไปทิ้งขยะทุกเล่มทุกวิชาเลยครับมีคนไปเจอแบบเละจนเอามาใช้ไม่ได้อีก ตอนนั้นผมดูหน้ามินแล้วสงสารครับได้แต่กุมมือมินเป็นกำลังใจอยู่เงียบๆ แต่การแกล้งก็หนักมากขึ้นครับ ครั้งหนึ่งเล่นเอาผมหงุดหงิดไปเป็นอาทิตย์เลยมีคนเอารูปมินไปลงเว็ปขายตัว ผมขอสงวนชื่อเว็ปนะไม่อยากให้มีคนไปขุดๆมันขึ้นมาอีก ทิ้งเบอร์ไว้เรียบร้อย ชื่อจริง มหาลัยจริง และที่สำคัญครับเบอร์โทรก็ยังของจริง แน่นอนครับมีไอ้บ้าโรคจิตทั้งหลายโทรมามากมายเลย พอมินรับเองก็จะพูดแบบไม่ขายแล้วเหรอ อยู่ไหนไปรับไหม บางคนถึงกะพูดลามกหยาบคายต่างๆเลยครับ ผมฉุนมากช่วงนั้นเหนื่อยครับ ผมต้องคอยด่าไอ้พวก เชี้ยๆทั้งหลายที่คอยแต่จะโทรมา แต่บางทีมันเห็นผู้ชายรับมันก็จะวางๆไปอะครับ บางทีผมก็ต้องออกแรงด่ามันหลายต่อหลายรอบบางพวกโรคจิตหนักครับยิ่งด่ายิ่งชอบ คอยแต่จะโทรมาหามิน วันนั้นวุ่นวายมากชื่อมินดังไปทั่วมหาลัยเลยครับบางคนก็แบบไม่เชื่อไม่เห็นไม่รู้ แต่ขอดูหน้าประมาณนั้น..มาคอยชะเง้อมองหน้ามิน มินก็ได้แต่เกาะแขนผมเดินไปเงียบๆในมหาลัยอะครับ ทุกคนในกลุ่มผมสงสารมินกันมาก พยายามหาตัวการ แต่เรื่องในเน็ตอย่างนี้มันคงจับมือใครดมไม่ได้ใช่ไหมละครับก็เลยเป็นการแบบคว้าน้ำเหลว ผมนั่งเครียดแบบทั้งวันเลยอ่ะครับมินเอามือมาแตะหลังผมซึ่งนั่งอยู่ที่ม้านั่งริมทางเดิน เจมไม่ต้องโกรธนะ มินไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เองมินทนได้ ผมหันไปมองมิน มินพยายามฝืนยิ้ม รอยยิ้มของมินยิ่งทำให้ผมยิ่งโกรธหนักขึ้น ไม่เป็นไรได้ไง ตอนนี้มันเสียหายไปหมดแล้วมินไม่เข้าใจหรอกว่ามันหงุดหงิดแค่ไหน ที่แฟนตัวเองโดนหาว่าเป็น. ผมหงุดหงิดหันไปอีกทางพยายามไม่มองหน้ามิน ผมรู้ผมไม่ควรโกรธมันไม่เป็นความจริงซะหน่อย เป็น กะหรี่ใช่ไหม เจม มินน้ำตาอาบแก้มทั้ง 2ข้าง มินทุบอกผม ใช่ไหมตอบมาสิ ใช่ไหม ผมดึงมินมากอด มินเจมขอโทษ เจมไม่ได้ตั้งใจให้เป็นหยั่งงี้ เรารักมินนะเรายอมไม่ได้หรอกหากมีใครจะมาทำลายมิน มินขอแค่ให้เจมเชื่อใจมิน อย่างที่มินเชื่อใจเจมก็พอ ทั้งมหาลัยมินไม่แคร์ใครแล้วไม่สนใจด้วยว่าใครจะพูดยังไง มินแค่กลัว กลัวเจมจะทิ้งมินไป มินกลัวนะ มินไม่อยากอยู่คนเดียวอีกแล้ว ไม่นานข่าวต่างๆก็เงียบหายไปแค่การกลั่นแกล้งมินยังไม่จบ ภาพตัดต่อมินโป๊ริมทางเดิน มีโทรศัพท์โทรมาตอนดึกๆตลอดคืน พอรับก็มีไม่มีคนพูด งานที่ส่งให้อาจารย์ก็หายไประหว่างทางอีก ผมรู้มินท้อมาก แววตามินไม่แจ่มใสเหมือนเคยแล้ว มินจะกลัวจะระแวงทุกเรื่อง..จนพวกผมเองพลอยเหงาหงอยไปด้วย คืนนั้นที่บ้านไอ้บอยผมนั่งกินเบียร์ดีดกีตาร์ไปตามเรื่องพวกผมก็เฮฮาไปตามภาษาวัยรุ่นทั่วไปเรื่องมันน่าจะดีถ้าไม่มีเรื่องบ้าๆอย่างงี้ขึ้น กรูสงสารมินวะแบบ น้องเขาไม่น่าจะเจออะไรอย่างงี้เลยไอ้บอยเกริ่นเรื่องนำทุกทีความคิดมันมักจะโดนเบรคแต่คราวนี้กลับกลายเป็นเรื่องที่ดูมีสาระที่สุดตั้งแต่ผมเคยเห็นตั้งแต่คบกับมันมา กรูว่านะต้องมีคนที่เกลียดยายมินแบบมาก มากเลยวะ กรูไม่เข้าใจเลยว่าไอ้บ้าที่ไหนเกลียดเด็กน่ารักน่ารักอย่างมินลง แล้วถ้าลงมันเรื่องอะไร ทุกคนหันมามองผม ใช่สิแฟนผมนิผมก็ต้องออกความคิดเห็นดีๆบ้าง กรูไม่รู้วะ กรูรู้แค่ว่ากรูจะปกป้องมินแค่นั้นแหละ อ้วกกกกกกกกกกกกทุกคนกวนตีนโดยมิได้นัดหมาย เอาเหอะวะ เอาเหอะทุกวันนี้กรูก็เห็นพวกมรึงหวานจนกรูหมั่นไส้จะตายห่าแล้ว อะนะหุหุ เห้ยหรือจะเป็นมรึงวะที่แกล้งมินอิจฉา ในความหล่อของกรู ถุย อย่างเอ็งเนี่ยนะหล่อกรูยังคิดเลยว่ามินหน้ามืดมาคบมรึงได้ไง555555อยากจะหัวเราะเป็นภาษาอีนเดียวะT_T ไม่เป็นไรเว้ยสักวันนึงมินคงจะเห็นในความเท่ของกรูถึงตอนนั้นอย่าหาว่าพี่บอยไม่เตือนนะเว้ย.หล่อๆอย่างกรูอะเคยเป็นดัชชี่บอยมาแล้ว (แต่ผมว่าหน้ามันเหมือนแมงกุดจี่มากเลย) ปรกติไอ้บอยก็หน้าตากวนตีนอยู่แล้ว วันนี้หน้าตามันยิ่งกวนตีนหนักขึ้นกว่าเก่า หน้ามันคล้ายๆกระสอบทรายไปทุกทีแล้ว..ผมคิดพลางขยับช่วงเท้าบริหารปลายตีน เห้ยได้ไงวะ น้องมินอะของกรูเว้ยสาดดดดดดดดดพูดเงี้ยเสียดิไอ้โอ็ตไม่ยอมแพ้รีบเกทับทันที ผั้วะ ผมเตะตูดไอ้บอย ก้านคอไอ้โอ็ตแล้วตบไอ้แนทเบาๆเพื่อเป็นการห้ามปากของพวกมัน ก่อนที่ผมจะฉุนมากกว่านี้ เวงแค่นี้เตะเจ็บนะเว้ยไอ้บอยโวยลั่น แล้วคืนนั้นก็ผ่านไปอย่างสงบสุข(หรือเปล่า)ท่ามกลางเสียงฮาและเสียงกวนตีนของพวกมันตลอดคืน
2 พฤศจิกายน 2546 10:53 น. - comment id 70049
แปะจบ ก้อต้องทักทายกันตามธรรมเนียม..อิอิ แต่......ทำไมไม่มีใครคุยกะเราเรย!! แง แงๆๆๆ >> คือ...เราได้ไปอ่านเรื่องของSoFaR^^ ที่โพสเอาไว้แร้วนะคะ ประทับใจมากเรยอยากให้เพื่อนๆคนอื่นๆได้อ่านด้วยค่ะ ถือเป็นการแบ่งปันความรุ้สึก แชร์กันตามประสาคนชอบอ่าน ^____^ เพื่อนๆสามารถติดตามไปอ่านได้นะคะ โดยคลิกที่บทความ-เรื่องสั้น (ข้างบนค่ะ) จากนั้นก้อsearch ไปที่หน้า 20 ID 334 นะเจ้าคะ http://www.thaipoem.com/web/scoopdata.php?id=334 รับรองว่าเปงเรื่องที่ดีมากๆ ไม่แพ้เรื่องของเจมกะมินเรยค่ะ ที่แน่ๆทำเราร้องไห้เรย ~~>.
7 พฤศจิกายน 2546 12:53 น. - comment id 70087
สนุกมากเลยคับ เราติดตามืทุกตอนเรย เอามาลงอีกนะ
13 พฤศจิกายน 2546 21:29 น. - comment id 70168
เราว่านะ ถ้าเป็นเรื่องจริงป่าวเนี่ย ก้น่ารักดีคะ สนุกดี
15 พฤศจิกายน 2546 14:30 น. - comment id 70198
จ๊ะ...ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะค๊า นี่เปงเรื่องจิงน๊า หุ หุ ไว้อ่านไปเรื่อยๆ จาเริ่มรุ้ ล่ะค่ะ ว่า เจมกะมิน เค้าเรียน มหาลัยอะไร?? อิอิ........ขอบคุณจ๊า..จินนี่ ที่ติดตามตั้งแต่เรื่องแรกของเรา \"รักหายไป...หัวใจยังอยู่\" ^____^