ทำไมไม่มองหน้า......ผม

กระดิ่ง

	ค่ำคืน ที่สงบ และเดียวดาย รู้สึกเหมือนจะอยู่คนเดียวตลอดไป
ผมม้า ที่ปรกลงมาปิดดวงตาไว้ แม้รู้สึกไม่ค่อยจะสบายเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยมันก็เก็บอะไรบางอย่างไว้ให้อยู่ในที่ที่มันควรจะอยู่ 
เพราะแม้คนข้างหน้าจะพยามที่จะมองตาเราแค่ไหน เค้าก็ยังสบายหัวใจได้โดยที่เค้าไม่รู้สึกผิดและนั้นคือเหตุผลที่ฉันไม่ตอบเค้าว่า ทำไมไม่มองหน้าผม
	กลางคืน ที่ทำให้ฉันนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านไปตอนนั้น เคยคิดว่า ฉันจะผ่านมันไปได้ยังไงกันแม้ตอนนี้ ทั้งๆที่ความเข้มแข็งยังคงเปื้อนหยดน้ำตา 
	คืนนั้น เราอยู่ด้วยกัน และต่างคนต่างกุมมือของอีกคนไว้ เราเดินไปตามถนน และเดินไปเรื่อยๆ ใบหน้าของเค้ามีรอยยิ้มที่ฉันชอบ 
มีหัวใจของเค้าที่ฉันรัก ทุกอย่างทีเป็นเค้ายังไม่เปลี่ยนไปสายตาก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย ทั้งๆที่เค้ารู้อยู่เต็มหัวใจ 
แต่ฉันกลับไม่รู้อะไรเลย  แม้สายตาครั้งสุดท้ายที่ฉันจะสัมผัสกับมัน 
	ฉันมองหน้าเค้าบ่อยขึ้น เพราะฉันรักเค้า มากขึ้น มากขึ้น และสายตาของฉันก็ไม่เคยที่จะอ้างว้าง เพราะทุกครั้งเค้าจะหันมาและยิ้ม 
มันทำให้ฉันรู้สึกว่า เค้ายังอยู่กับฉัน ยังคงเป็นคนที่พูดได้เต็มปากว่า เค้าเป็นคนที่ดีที่สุดในชีวิตฉัน
	เค้าเคยบอกฉันว่า ฉันเป็นคนที่หัวเราะมากทีสุดในโลก หัวใจเล็กๆของฉันคงเป็นสีรุ้ง เพราะข้างในนั้นมีหัวใจโตๆสีรุ้งของเค้าอยู่ 
เรามีหัวใจสีรุ้ง ที่ไม่เหมือนชาวบ้านเค้า แค่เราสองคนเท่านั้น และทุกครั้งที่ฉันหัวเราะ เค้าบอกเสมอว่า รุ้งกินน้ำอีกแล้ว เพราะผม เพราะผม
	คืนนี้ ถนนสายนี้ยาวเสียเหลือเกิน เค้าจับมือฉันแน่น และบอกว่า วันนี้ผมขอดูดวงตาใต้ผมม้านั่นหน่อยนะ แล้วเค้าก็พาฉันวิ่งไปเพื่อซื้ออะไร
ที่พอจะติดผมม้านี่ได้ มือของเค้ายังคงอุ่นแม้ตอนนี้ ตอนที่ติดกิ๊บให้ฉัน เราไม่ค่อยได้สบตากันซักเท่าไหร่ ฉันเกือบไม่รู้จักสายตาของเค้าด้วยซ้ำ  
และมันเป็นครั้งแรกที่ฉันรู้จัก อบอุ่นจัง ไม่ใช่แค่สายตาอ้อมกอดของเค้าก็ยัง อุ่นๆ ทำให้ฉันอุ่นๆไปทั้งตัวและใจ 
	เราหัวเราะด้วยกัน แม้จะไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ฉันก็หัวเราะได้อย่างมีความสุขแม้เราไม่ได้พูดอะไรมากมาย แต่เราก็ยังไม่หยุดเดิน 
เค้าเดินไปกับฉัน และฉันก็ได้แต่มองไปตามถนน ทั้งๆที่อยากจะมองหน้าเค้าแค่ขอให้มั่นใจว่าเป็นเค้า แต่ฉันก็ยังวางใจที่ยังมีมืออุ่นๆอยู่กับมือของฉัน 
เค้าไม่พูดอะไรเลยซักคำ แม้ยังไม่ถึงสุดปลายถนน เค้าก็หยุดเดินทุกอย่างเงียบ เค้าเงียบ และฉันก็หัวเราะ แต่เค้าก็ยังเงียบ ฉันเริ่มที่จะเงียบ แล้วมันก็เกิดขึ้น 
	"ผมว่า เราสองคนหยุดกันตรงนี้ดีกว่านะ ในวันข้างหน้า ผมไม่อยากเห็นคุณต้องร้องไห้ ผมรักเสียงหัวเราะของคุณ 
แต่คุณคงไม่รักคนที่ไม่ได้มีคุณแค่คนเดียว.ใช่มั๊ย ผมผิดเอง ผมไม่อยากให้คุณต้องเสียใจมากไปกว่านี้ ผมผิดเอง...." 
คำพูดที่ยืดยาวแม้จะจำไม่ได้ทุกคำ แต่ฉันก็รู้ว่า สิ่งที่เค้าหมายถึง แค่เพียงต้องการให้ฉันเข้าใจว่า ทำไม แต่จู่ๆน้ำตาก็ไหลเอ่อออกมา
ทั้งๆที่ฉันไม่ได้ต้องการมัน ถ้อยคำที่หลั่งไหลออกมาจากเค้า คนที่ดีที่สุดในชีวิตฉัน ฉันไม่ต้องการให้เค้ารู้สึก ผิด และฉันก็ไม่ต้องการน้ำตา 
ทำได้แค่เก็บมันไว้ ใต้ผมม้าที่พอจะให้เค้าสบายหัวใจได้บ้าง ฉันไม่ได้ทำ ไม่ได้พูดอะไร แค่ร้องไห้และก้มหน้า ทั้งที่น่าจะตั้งใจฟังคำสุดท้าย
ที่คนที่ดีที่สุดในชีวิตฉันจะบอกกับฉัน ฉันน่าจะตั้งใจฟังตอนนั้น แต่แล้ว คำสุดท้ายที่ฉันรับรู้คือ ทำไมไม่มองหน้าผม.. 
	มันจบไปแล้วและผ่านมานานจนไม่รู้ว่า เท่าไหร่ แต่ทุกคำที่เค้าพูด และตั้งใจจะบอกกับฉัน แม้ใครฟังก็เข้าใจ แต่ฉันกลับยังไม่ยอมเข้าใจ 
ฉันไม่เคยโกรธเค้าซักนิด กลับทำให้ฉันรักเค้ามากขึ้น มากขึ้น ทุกวัน เค้าเป็นคนที่ดีที่สุดในชีวิตฉัน และยังคงเป็นอย่างนั้นทั้งวันนี้ หรือพรุ่งนี้ และตลอดไป 
ทุกอย่างยังอยู่กับฉัน และเค้า ฉันก็ยังเชื่อว่า เค้ายังคิดถึงเหมือนที่ฉันคิดถึงเค้า ทุกๆคำพูดที่ถึงแม้จะเป็นการบอก เลิก แต่เค้าก็ยังเป็นคนที่วิเศษ
ที่ทำให้รู้ว่า เค้ายังรักฉัน แม้คำพูดเหล่านั้นจะฟังดูสวยงามแค่ไหน หรือเจ็บปวดเท่าไหร่ เค้าก็ยังไม่ยอมที่จะปล่อยมือออกจากมือของฉัน 
ไม่ว่าเค้าจะให้มันดูสวยหรู หรือจะเป็นแค่ไม่ให้ตัวเองรู้สึกผิด ฉันก็ยังรักเค้า ยังรู้สึกเหมือนวันที่เรามีกัน ฉันบอกแล้วรักของฉันไม่เคยลดลง มีแต่เพิ่มขึ้น 
เพราะเค้ายังเป็นคนที่ดีที่สุดในชีวิตฉัน ถ้าวันนี้ของเรามีจริง ฉันอาจจะเจ็บปวดจริงเหมือนอย่างที่เค้าบอกกับฉัน ก็รักฉันมันมากขึ้นหนิ 
	และสุดท้ายเค้าคงจะไม่รู้ว่า คนที่หัวเราะมากที่สุดในโลกกลายเป็นคนที่หัวเราะน้อยที่สุดในโลก แม้จะไม่เคยร้องไห้ตั้งแต่คืนนั้นมา 
เพราะฉันจะร้องไห้ให้คนที่ดีที่สุดในชีวิตฉันทำไม ฉันมีหัวใจสีรุ้ง และเค้าก็ยังมีเหมือนกับฉัน ฉันจะไม่ร้องไห้ ฉันหัวเราะได้เพราะเค้า 
แต่ถ้าฉันร้องไห้ฉันไม่อยากให้มันเพราะเค้า ฉันไม่โกรธเค้าซักนิดเลย แต่อย่างน้อยก็ทำให้ฉันบอกกับฉันเองว่า เสียงหัวเราะของฉันมีค่าที่สุด 
ฉันไม่ควรเงียบ ฉันน่ารักษาเสียงหัวเราะไว้ แม้แต่ตอนนั้น  แต่มันผ่านมาแล้ว วันนี้ยัง.. คิดถึงเค้าจัง .