ขอเพียงรัก # 1

SeeM AnGle

 ขวัญ ตื่นเถอะลูก.....  พิมพ์เดือนเรียกเบาๆ 
 อืออ.......ขอนอนต่ออีกหน่อยเถอะค่ะแม่ เมื่อคืนขวัญนอนดึก หยาดขวัญยังงัวเงีย 
 วันนี้ต้องไปหาน้องนะลูก.... ตื่นเถอะเร็ว พิมพ์เดือนพูดพลางเดินออกจากห้อง 
หยาดขวัญค่อยๆลุกขึ้น....... ใช่สินะ วันนี้วันเสาร์ วันที่ต้องไปหาษา  ริษา น้องที่น่าสงสาร...... 
ขวัญถอนใจ พลางลุกขึ้นเดินออกจากห้อง...... 
............................................ 
201 202 203 204......ใช่.... ห้อง 204 
แม่เดินนำหน้าเข้าไปในห้องแล้ว.... ขวัญจึงค่อยๆเดินเข้าไป ผนังห้องสีเขียวอ่อนที่เห็นจนชินตา 
ในห้อง........มีเพียงเตียงหนึ่งตัว โต๊ะ เก้าอี้ และคนหนึ่งคน ที่ นั่งบนเตียงท่าทางเหม่อลอยเหลือเกิน 
 ษา.......ษา แม่มาเยี่ยมแล้วจ๊ะ พิมพ์เดือนกระซิบข้างหูษาเบาๆ ษาค่อยๆหันมา.......ขวัญเห็นผู้หญิงคนนึง ........สวย สวยเหลือเกินน้องของหล่อน หากแต่แววตาอ้างว้าง ไร้ซึ้งความรู้สึก 
 ขวัญ.......พูดกับน้องสิลูก พิมพ์เดือนหันมาพูดกับขวัญ เธอหวังเหลือเกินว่า ซักวัน ษาจะต้อง 
กลับมาเป็นเหมือนเดิม มาเป็นนางฟ้าน้อยๆของเธอ เหมือนดั่งหลายปีก่อน...ลูกของเธอไม่น่าเป็นเช่นนี้.......แต่มันเป็นไปแล้ว จึงได้แต่พยายาม.......พยายามให้ษากลับมาเป็นเหมือนเดิมให้ได้.... 
 ษา.......ษาจ๊ะ นี่พี่ขวัญนะ นี่พี่หยาดขวัญ  ษายังคงมองหล่อนเงียบๆ  เรียกพี่หน่อยสิษา........พี่ ...........พี่ เรียกซักคำสิคนดี  ษายังคงเงียบ  พี่.....เรียกสิษา ขวัญจับไหล่ษา เขย่าเบาๆ 
ษามองขวัญ มองด้วยสายตาที่ไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น เย็นชา พลางเมินหน้าไปช้าๆ ขวัญน้าตาไหลพราก จับตัวษาเขย่าแรงๆ พูดสิษา พูด กลับมาเป็นคนเดิมสิษากลับมาเป็นน้องของพี่ คนที่เคยเล่นด้วยกัน ทำการบ้านด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน.......ษาชอบเลือกเสื้อผ้าใช่มั้ย กลับมาเป็นคนเดิมสิษา แล้วพี่จะพาไปเลือเสื้อผ้าตามที่ษาต้องการ เท่าไหร่ก็ได้ กลับมาสิษา กลับมา...........!. พิมพ์เดือนรีบเข้ามาห้าม พอแล้วขวัญ ทำอะไรห่นะ นี่น้องนะ ไม่ใช่ตุ๊กตา !  ขวัญรู้สึกตัว ลุกขึ้น หันมาหาพิมพ์เดือน  แม่......ถึงแม่จะพยายามเท่าไหร่ อยากให้ษากลับมามากแค่ไหน แต่ษาคนเดิมเค้าไม่กลับมาแล้ว ไม่กลับมา อีกต่อไปแล้วแม่ ษาคนเดิมเค้าไปแล้ว เค้าจากไปแล้วเข้าใจมั้ย...... 
ขวัญพูดพลางเดินเร็วๆออกมาจากห้องพูดตามหลังว่า  วันนี้มีเรียนตอนบ่าย ขวัญไปล่ะนะคะ  
ภาพในความทรงจำของขวัญยังคงชัดเจน ษา ผู้ที่บริสุทธิ์ ไร้เดียงสา น่ารัก ภาพษาผู้อารียังคงแจ่มชัด มีคนมาชอบษามากมาย ทุกคนที่อยู่ข้างๆษา จะมีความสุขทุกคน...... จนกระทั่ง 3 ปีก่อน รถที่นำความเปลี่ยนแปลงมาสู่ทุกคน รถคันนั้น........มาชนษา และหนีไป ถึงจนบัดนนี้ก็ยังคงหาตัวไม่ได้ ษาเปลี่ยนไป จากอับติเหตุครั้งนั้น และ ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป กลายเป็นคนเหม่อลอย แววตาอ้างว้าง และที่ขวัญเจ็บที่สุดคือ..........3 ปีที่ผ่านมา ษา ไม่เคยเรียกเธอซักคำว่า...  พี่  
* ติดตามตอนต่อไปนะคะ พึ่งลองเขียนเป็นเรื่องแรกค่ะช่วย ติชม แนะนำ ด้วยนะคะ