...(พี่)ชายที่รัก...ตอนที่ 5...

เลาไผ่

เมื่อดาวกลับถึงห้อง หวานเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จพอดี
 ดาวไปไหนมาแต่เช้าจ๊ะ 
 ไปเดินเล่นมาน่ะ ไปเที่ยวตลาดด้วย 
 แหม ไปไม่ชวนกันเลยนะยะ เออ...แล้วดาวทานอาหารเช้ายัง 
 ทานแล้วจ๊ะ เราไปสนามบาสก่อนนะจะไปเล่นบาส 
 อืม 
 หวานเราซื้อขนมมาฝากด้วยนะ จะวางไว้บนโต๊ะนี้นะ 
 จ๊ะ ขอบใจนะ ดาวช่วยไดร์ผมให้เราหน่อยสิ 
 อืม 
     
   พอดาวไดร์ผมให้หวานเสร็จแล้วก็เปลี่ยนชุดไปเล่นบาส หวานขออยู่ในห้องต่อสักครู่ ดาวเลยเดินออกมาจากห้องก่อน ระหว่างทางก็พบตะวันที่พึ่งอาบน้ำมาใหม่  กลิ่นน้ำหอมผู้ชายบางๆโชยมาจากร่างสูงใส่ชุดสบายๆ กางเกงขาสี่ส่วนสีดำ เสื้อกล้ามสีกรมท่า
 ดาวจะไปไหนหรอ พี่กำลังจะไปเล่นบาสไปกับพี่มั้ย 
 ดาวกำลังจะไปเล่นบาสเหมือนกันค่ะ 
 ดีนะ ใจเราตรงกัน  ตะวันพูดและยิ้มอย่างจะบอกเป็นนัยๆ
 เรารีบไปกันดีกว่าค่ะ  ดาวพูดตัดบทก่อนวิ่งไปหน้าแดงๆ  ตะวันแอบยิ้มกับท่าทางของดาว 
   ...ดาวคิดแบบเดียวกับพี่ใช่มั้ย พี่ไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย...
   
   เมื่อถึงสนามบาสก็พบกับเพชรและเพื่อนอีก 3 คน คือ ต้น เมฆ แบงค์
 อ้าว ดาวมาแข่งสตรีทบาสกันมั้ย เอา 3 on 3 นะ 
 ได้ 
   ทุกคนแบ่งทีมกัน ทีมเพชรมีดาว เมฆ ทีมตะวันมีต้น และแบงค์ หวานก็ลงมานั่งดูและเป็นทั้งกรรมการ ผู้จับเวลาให้ ทีมเพชรได้เริ่มส่งก่อน ทั้ง 2 ทีมแข่งกันอย่างสูสี เมื่อหมดครึ่งแรกทีมตะวันนำอยู่ พอเริ่มครึ่งหลังดาวกระโดแย่งลูกมาได้ก็วิ่งเลี้ยงไปที่แป้น ตะวันเข้ามากันกะทันหัน ดาวไม่ทันดูเลยวิ่งชน ทั้งคู่ล้ม ดาวล้มทับ ริมฝีปากดาวไปแตะกับริมฝีปากของตะวันพอดี ดาวรีบลุกขึ้นมาขอโทษ และขอตัวกลับห้อง หวานรีบตามไป แต่ตะวันลุกขึ้นมานั่งอึ้ง เพชรก็อึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
 ดาวเป็นอะไรรึป่าว 
 ป่าว ไม่ได้เป็นอะไรนิ 
 แหม ยังมาพูว่าไม่เป็นไรอีก ดูสิหน้าแดงแล้ว เพราะฉากเลิฟซีนเมื่อกี้หรอจ๊ะ คิกๆ 
 บ้า หวานพูดอะไรก็ไม่รู้  ดาวข้าวงหมอนใส่หวานแก้เขิน
   เที่ยงนั้นดาวก็ไม่ได้ลงมาทานอาหารที่ห้องอาหาร ตอนบ่ายดาวออกมาที่ระเบียงห้องมองไปตรงสนามบาส ก็เห็นเพชรอยู่คนเดียว ดาวเลยไปหยิบสร้อยข้อมือที่เพชรให้ และลงไปที่สนามบาส
 เพชร !  ดาวร้องทัก
 ดาว มีไรหรอ  เพชรตอบด้วยเสียงเฉื่อย เพราะยังซึมกับภาพตะกี้
 เพชรเป็นอะไร 
 ป่าวดาว เราไม่ได้เป็นอะไร แล้วดาวมีอะไรหรอ 
 คือ...ดาวเอานี่มาคืน ดาวรับไว้ไม่ได้  ดาวยื่นสร้อยข้อมือส่งให้เพชร
 ทำไมล่ะดาว เราชอบดาวนะ ดาวก็คงจะรู้ 
 แต่ดาวไม่ได้ชอบเพชรแบบที่เพชรชอบดาว เพชรเป็นเพื่อนที่ดีของดาวนะ 
 เราเข้าใจแล้วดาว เราเข้าใจ แต่เราขอได้มั้ยในฐานะเพื่อนเราขอให้ดาวเก็บมันไว้ 
 ไม่ได้นะ เพชรเอาคืนไปเถอะไว้ให้กับคนที่เค้ารักเพชรนะ 
 เราอยากให้ดาวเก็บไว้ ถือว่าเป็นของที่ระลึกจากเรา 
 เพชรจะไปไหนหรอ 
 เราต้องไปเรียนต่อที่อังกฤษ 3 ปี 
 .   
 งั้นเราไปก่อนนะ ส่วนสร้อยข้อมือนี้เราจะเก็บไว้ให้นะ  แล้วดาวก็เดินออกมาจากสนามบาส
 
   ตอนนั้นเป็นตอนเย็นพอดี ดาวเลยกลับมาทานอาหารเย็น พอทานเสร็จดาวก็รีบหลบพี่ตะวันขึ้นห้องไปนั่งครุ่นคิดกับสิ่งที่ถูกขอร้องหลังจากที่เดินออกมาจากสนามบาสดาวก็พบพลอย พลอยมาขอร้องให้ช่วยเป็นแม่สื่อ สื่อความรักให้พี่ตะวันที 
...เฮ้อ ! จะปฏิเสธก็ไม่ได้ ทำไงดี เราไม่อยากให้พี่ตะวันไปมีใคร...
อีกด้านหนึ่งของรีสอร์ต ตะวันยืนที่ระเบียงมองฟ้าที่ไร้ดาวครุ่นคิดสิ่งที่เกิดขึ้นในสนามบาสเมื่อตอนที่เล่นบาสกัน
...ดาว ดาวรู้สึกยังไงกับพี่นะ รู้สึกยังไงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ดาวเกลียดพี่รึป่าวนะ...
ตะวันคิดไปพลางยกมือขึ้นมาลูบริมฝีปากที่ยังคงเหลือไออุ่นจากริมฝีปากที่นุ่ม อวบอิ่มสีชมพูของหญิงอันเป็นที่รัก