โลกของฉัน โลกของนายและโลกของเรา (จบ)

--/--/--

เมย์ดูฉันออก จากนั้นมาฉันก็เล่าให้เมย์ฟังเรื่องพี่เค้าที่ฉันรู้มาตลอด  และฉันกับพี่พัดก็มีโอกาสได้พูดคุยกันมากขึ้น เราสนิทกันในเวลาไม่นาน เพราะว่าเรามีอะไรคล้ายๆกันหลายอย่าง แต่ทุกครั้งที่อยู่กับพี่พัด ฉันก็มีเมย์อยู่ข้างๆเสมอ พี่พัดเริ่มเข้ามาทักพวกเราบ่อยขึ้น ฉันรู้สึกว่าเค้าน่ารักขึ้นทุกวันและตอนนี้ก็กล้าที่จะใช้คำว่ารักกับเค้าแล้ว แต่ฉันก็ไม่กล้าบอกเค้าไปหรอก ฉันว่าพีพัดควรจะมีคนที่ดีกว่าฉันมากกว่า
   ต่อมาฉันเริ่มสัมผัสได้ว่า พี่พัดเข้ามาคุยกับฉันก็เพราะเค้าเอ็นดูฉันเหมือนน้อง แต่กับเมย์ฉันว่ามันอาจจะมากกว่านั้นนะ ดูพี่พัดห่วงใยเมย์จัง แล้ววันนั้นก็มาถึง พี่พัดบอกรักเมย์ ฉันได้ยินมันเต็มสองหู เพราะพี่พัดก็พูดในขณะที่ฉันนั่งอยู่ด้วย ถึงจะอยากร้องไห้มากแค่ไหน แต่ก็ .......ทำไม่ได้ เมย์บอกพี่พัดว่าคิดกับพี่พัดแค่พี่ชาย พี่พัดหน้าซีด แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร 
   " แก้ว พี่รักเมย์ พี่รักเค้าจริงๆนะ" 
   เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นน้ำตาพี่พัด มันเกือบจะทำให้ฉันร้องไห้อีกครั้ง พี่พัดขอให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนเค้า เรานั่งกันอยู่ในโรงยิมสองคน พี่พัดเข้าใจและยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้น ถึงยังไง น้ำตาเค้าก็ยังไหลไม่ยอมหยุด ฉันไม่ได้ปลอบอะไรพี่เค้ามาก เพียงแต่นั่งฟังอยู่นิ่งๆ เพราะข้างในฉันเจ็บยิ่งกว่าที่พี่พัดเจ็บ
   " ขอบใจนะแก้ว ที่เป็นเพื่อนพี่ และก็เป็นน้องสาวที่ดีเสมอมา"
   ฉันคงต้องเป็นฝ่ายยอมรับกับคำนี้บ้างแล้วหละ ยังไงก็ตามพี่พัดในความรู้สึกของฉัน เค้ายังมีความหมายเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง เราทั้งสามคนยังคบกันอย่างสนิทสนมเหมือนเดิม พี่พัดเองก็ไม่เคยเปลี่ยนไป เค้ายังดูแลเอาใจใส่เมย์เหมือนที่เคยทำ รู้สึกเหมือนที่เคยรู้สึก
   โลกของฉัน  คือการได้มีโอกาสได้อยู่ใกล้ๆพี่พัด ฉันมีความสุขมาก ไม่ว่าเค้าจะรู้สึกยังไง ทุกวันนี้พี่พัดยังไม่มีโอกาสได้รู้ความรู้สึกของฉัน แต่มันก็เพียงพอในโลกใบเล็กๆใบนี้
   โลกของนาย คือการได้มีโอกาสได้อยู่ใกล้ๆเมย์ พี่พัดมีความสุขมาก ไม่ว่าเมย์จะรู้สึกยังไง ทุกวันนี้พี่พัดยังรักเมย์เหมือนที่เคยมา
   โลกของเรา คือการได้มีโอกาสได้อยู่ใกล้ๆกัน มีฉัน เมย์ และก็พี่พัด พวกเรามีความสุข ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ทุกวันนี้เรายังเป็นเพื่อน เป็นพี่น้องที่มีความรู้สึกดีๆต่อกันเสมอและตลอดไป ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยจริงๆ.....