++ ก่อนร่วมเรียงเคียงหมอน++

สิปราง

          การแต่งงาน  คือ  สิ่งที่ผู้หญิงทุกคนใฝ่ฝัน...    เป็นฉากที่จัดขึ้น   
ไม่ต่างอะไรจากมหรสพฉากใหญ่ที่ผู้คนจำต้องเล่นเพื่อสังคม....
ส่วนคนที่คบหาดูใจกันอยู่นั้น     ก็คงต้องรอเวลา   เพราะทุกอย่างต้องอาศัย
เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ตัวตนของใครคนนั้น....    คนที่พร้อมจะเปิดโลกส่วนตัว
ของเขาให้เราค้นหาได้ทุกซอกทุกมุมในหัวใจ  และพร้อมจะดูแลรักษา....
เติมเต็มชีวิตที่เหลือของกันและกันให้เปี่ยมล้มไปด้วยสุข   สุขที่ได้รัก...และ
สุขที่ได้รับรักตอบแทน
         หลายคู่ที่ถูกบังคับจากญาติผู้ใหญ่     ด้วยเห็นว่า...คบหาดูใจกันมานาน
เกรงฝ่ายหญิงจะเสียหาย   หรืออีกหลายคู่พอคบกันสักพัก...แล้วก็เห็นว่า
ถึงเวลาแต่งงานกันเสียที      ทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้นิสัยหรือตัวตนที่แท้จริงของอีกฝ่าย
เลยด้วยซ้ำ    กลับมองไปว่า...การแต่งงานคือบทสรุป   เมื่อแต่งแล้วทุกสิ่ง
ทุกอย่างก็จะสมบูรณ์   มีน้อยคู่นักที่ฝ่ายหญิงจะรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่
โชคดีที่สุดหลังการแต่งงาน...   แล้วที่เหลือหล่ะ  
          ไม่มีใคร....อยากผิดพลาดในชีวิต    หากมองโลกในแง่ดี  บทเรียนเก่า ๆ
มันทำให้เราก้าวเดินไปข้างหน้าได้อย่างมีสติ...    ความรักอาจทำให้เราเจ็บปวด
แต่มันก็สอนให้เราเห็นค่าของความสุข...และรู้จักถนอมความสุขนั้นให้ยาวนาน
ที่สุด     หากเราทำเช่นนั้นแล้ว   สิ่งที่ได้รับกลับคืนมามันไม่ใช่....  ก็อย่าได้
ดิ้นรนหรือปรารถนาที่จะครอบครอง    เพราะมันจะเป้นความเจ็บช้ำแสนสาหัส
ไม่มีใครอธิบายได้ว่า...เพราะอะไร    ก็คงต้องรักตัวเองให้มาก ๆ  ทำใจ  และ
หาคนที่ใช่สำหรับเราต่อไป
         ส่วนใครที่ทำเช่นนั้นแล้ว...   ิสิ่งที่คุณได้รับกลับคืนมาไม่ใช่แค่ความรัก
เพียงอย่างเดียว   แต่มันเป็นความเอาใจใส่   ความอบอุ่น  ความเอ็นดูของ
ทุก ๆ คนในครอบครัวของเขาที่หยิบยื่นมาให้    ไม่มีอะไรแตกต่าง....
มีแต่ความเข้าใจและความรักที่เพิ่มขึ้นเท่านั้น   ....วิถีชีวิตของแต่ละคน
ก็คงดำเนินไปตามปกติ....    จังหวะนั้น...คือพื้นฐานส่วนหนึ่งของการใช้ชีวิต
เมื่อปัจจัยต่าง ๆ พร้อม   ทุกอย่างลงตัว    การที่คนสองคนจะก้าวเดินบน
เส้นทางชีวิตเดียวกัน   ยิ้มบ้าง  หัวเราะบ้าง  ร้องไห้บ้าง  รับรู้กันได้ทุก ๆ
ความรู้สึก  และไม่ปล่อยให้ใครคนใดคนหนึ่งต้องโดดเดี่ยว
          เมื่อ  "ต้นรัก"   หยั่งรากลึกเพียงพอ   และพร้อมที่จะออกดอกผลิใบ
หัวใจก็พร้อมเป็นน้ำหล่อเลี้ยงต้นรักให้เจริญเติบโต   เมื่อนั้น...จึงจะถึง
เวลาของการร่วมเรียงเคียงหมอนที่แท้จริง...ชั่วนิรันดร์.