|!|! น่าจะเจอกันมาตั้งนาน...ก่อนที่เธอจะเป็นของใคร |!|! ตอนที่ 1

nOthinG

ตกเย็น ชายหนุ่ม หญิงสาวหลายคู่มายืนรอที่จะขึ้นรถประจำทาง และมีอยู่คู่หนึ่งที่ญานินท์จะคุ้นเคยเป็นพิเศษ..คู่ของกันย์ลดาและชินสิทธิ์นั่นเอง หญิงสาวยิ้มและโบกมือให้กับหนุ่มสาวคู่นั้น พลางนึกถึงเรื่องราวที่เก็บเป็นความลับในใจตลอดมา "เค้าคนนั้นจะยังคงนึกถึงมันอยู่บ้างมั๊ยนะ" 
เริ่มจากวันนั้น..
วันที่ญานินท์ย้ายมาเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้ เป็นการย้ายมาเรียนแบบกระทันหัน เนื่องจากทางบ้านของญานินท์ทำงานรับราชการ ต้องย้ายที่อยู่อยู่เสมอ ตามแต่การมอบหมายหน้าที่จากผู้บังคับบัญชา เช้าวันนี้สดใส แต่ในใจของหญิงสาวนั้นกลับตรงข้าม ญานินท์เบื่อที่จะต้องทำความคุ้นเคยกับที่ใหม่ ๆ คนใหม่ ๆ เธออยากจะมีชีวิตอยู่กับที่ไม่ต้องย้ายที่อยู่บ่อย ๆ เหมือนคนอื่น ๆ บ้าง 
" คุณพ่อบอกว่า ให้มาหาอาจารย์นรากรก่อน เอ..ว่าแต่ห้องพักครูอยู่ที่ไหนนะ " เธอคิด พลางเดินไปตามทางเดิน เดินไปเดินมาหาไม่เจอสักที นินท์เริ่มที่จะอารมณ์เสีย มองทางนั้นทีทางนู้นที 
" ตึกโรงเรียนนี้  ทำไมมันซับซ้อนจังเลย..เดี๋ยวก็หลงจนได้ " ด้วยความหงุดหงิด ญานินท์เผลอตัวหลุดปาก พูดกับตัวเองออกมา 
" หาอะไรอยู่เหรอครับ " เสียงผู้ชายดังขึ้นมาไม่ใกล้ไม่ไกล หญิงสาวหันไปตามเสียงนั้น แต่ผู้ชายคนนั้นยืนอยู่พอดีกับแสงที่ลอดมาจากหน้าต่างทางเดิน ทำให้นินท์มองเห็นหน้าไม่ชัดนัก
" อ๋อ คือว่า นินท์หาห้องพักครูอยู่น่ะค่ะ " พูดพลางเดินเข้าไปหาชายหนุ่มเจ้าของเสียงนั้น 
เมื่อเข้ามาใกล้ จนอยู่ในระยะที่มองเห็นกันได้อย่างชัดเจน หญิงสาวก็พบว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้ามีรอยยิ้มที่สดใส และมีดวงตาที่สดใสไม่แพ้กับรอยยิ้มเช่นกัน
" อ๋อ ห้องพักครูเหรอครับ เดี๋ยวผมพาไปดีกว่า เพราะผมต้องไปหาอาจารย์เหมือนกัน ว่าแต่..คุณมาหาอาจารย์ท่านไหนเหรอครับ " ชายหนุ่มพูดพลางยิ้ม
" มาหาอาจารย์นรากรค่ะ รู้จักมั๊ยค่ะ" นินท์ตอบพลางยิ้มตอบชายหนุ่มเช่นกัน
" รู้จักครับ เราไปด้วยกันเลยดีกว่า ผมชื่อ ชิน แล้วคุณชื่ออะไรครับ " 
" ชื่อ นินท์ค่ะ " 
ทั้งคู่ต่างยิ้มให้กัน และแล้วบทสนทนาก็ดำเนินต่อไปพร้อมกับบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นในใจของทั้งคู่อย่างเงียบ ๆ โดยที่เจ้าตัวทั้งสอง ยังไม่รู้ตัวเองเลย
...........................................................................
เมื่อทำพิธีการต่าง ๆ ที่หน้าเสาธงเสร็จเรียบร้อย ก็เป็นเวลาที่อาจารย์ที่ปรึกษาของแต่ละห้องจะต้องเข้ามาพบกับนักเรียน และเช้านี้ ห้อง 39/14 ก็มีการต้อนรับนักเรียนใหม่ ซึ่งก็คือ ญานินท์นั่นเอง 
วันนี้เริ่มต้นได้ดี เพราะว่าเพื่อน ๆ ในห้องเป็นมิตรกับนินท์มาก ทุกคนดูตื่นเต้นที่จะได้รู้จักเพื่อนใหม่ที่ย้ายเข้ามาอยางกระทันหัน ทำให้หญิงสาวคลายอาการอึดอัดที่มีมาตลอดในตอนเช้า เธอได้นั่งโต๊ะตัวสุดท้ายที่อยู่หลังสุดของห้อง อยู่ริมหน้าต่าง ที่ตรงนี้ดีมาก ๆ ในความคิดของเธอ เพราะมันสามารถมองไปเห็นพื้นที่ที่กว้างขวางของสนามหญ้าสีเขียว และมีแสงแดดอ่อน ๆ ส่องเข้ามาตรงหน้าต่าง 
" วิชานี้ต้องย้ายห้องนี่นา ไปเรียนที่ไหนนะ " หญิงสาวอ่านตารางสอนเพื่อหาหมายเลขของห้องที่จะต้องไปเรียน
" นินท์..เดี๋ยวไปเรียนกับเราก็ได้ ลืมไป ..แนะนำตัวก่อนนะ เราชื่อกันย์จ๊ะ  เดี๋ยวเราจะไปเรียนกันที่ห้อง 410 นินท์คงยังไม่รู้จักห้องใช่มั๊ย " กันย์เป็นผู้หญิงที่ดูจากภายนอกแล้วค่อนข้างจะเรียบร้อย ใจเย็น แต่ทว่าไม่เงียบขรึม เธอดูร่าเริง เข้ากับคนได้ง่าย 
" ขอบใจนะ เรายังไม่รู้จักห้องจริง ๆ น่ะแหละ ถ้าไปคนเดียวหลงแย่เลย " 
"ok ขอเอาหนังสือแป็ปนึงนะจ๊ะ " กันย์พูดพลางก้มลงไปหยิบหนังสือในลิ้นชัก แล้วเสียงที่คุ้นเคยนั้นก็ดังขึ้นอีก นินท์หันหน้าไปทางเสียงนั้น
"กันย์..ชั่วโมงนี้ว่างไม่ใช่เหรอ อ้าว! นินท์น่ะเอง เรียนห้องนี้เองน่ะเหรอ" พูดไปยิ้มไปท่าทางจะเป็นสไตล์ของนายคนนี้นะ นินท์คิด
" ไม่ว่างหรอก ต้องไปเรียนวิชานี้ไง รู้จักนินท์ด้วยเหรอ นินท์เพิ่งย้ายมาวันนี้ ว่าแต่..ชินมีอะไรรึเปล่าจ๊ะ " 
" ว่างสิ ก็อาจารย์ที่เค้าสอนวิชานี้ไม่อยู่นี่นา นี่ชินกะว่าจะมานั่งคุยกับกันย์แค่นั้นแหละ ไม่มีอะไรหรอก ชินรู้จักนินท์เค้าเมื่อเช้านี้เองแหละ เค้าเดินหาห้องพักครูไม่เจอน่ะ แล้วชินก็ต้องไปหาอาจารย์พอดี  ก็เลยไปด้วยกัน แต่ไม่รู้นะเนี่ยว่าจะเป็นเด็กใหม่ เห็นแค่หน้าไม่คุ้นเฉย ๆ นึกว่ารุ่นน้องซะอีก ยังคิดอยู่เลยว่าอยู่โรงเรียนมาภาษาอะไรไม่รู้จักอาจารย์ ฮ่า ๆ " ชายหนุ่มพูดแล้วก็หันหน้าไปทางนินท์
" ชินก็ เดี๋ยวเถอะ ไปแซวนินท์เค้านะ ชอบกวนจริง ๆ เลย " 
" ok ไม่ทำแล้วจ้า โทษนะนินท์ เราเป็นแบบนี้แหละ " ชายหนุ่มพูดพลางเอามือลูบหัวกันย์ อย่างเอ็นดู
นินท์พอจะเข้าใจได้จากเหตุการณ์ทั้งหมด ว่ากันย์กับชินคงไม่ใช่แค่เพื่อนกันธรรมดา 
" ไม่เป็นไรหรอก นินท์ชินกับคนนิสัยแบบนี้มาตั้งแต่โรงเรียนเก่าแล้วล่ะ พวกชอบกวน ชอบแซวน่ะ ว่าแต่แน่ใจเหรอว่าวิชานี้ไม่เรียนจริง ๆ " หญิงสาวพูดจบก็ได้ยินเสียงเพื่อน ๆ ดังมาเป็นกลุ่มใหญ่ 
"นินท์กับกันย์ยังไม่ไปก็ดีแล้ว อาจารย์ไม่สอนแหละ คาบนี้ว่างนะพวกเรา" 
เมื่อไม่มีอะไรจะทำ เพื่อน ๆ ก็เลยมาทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่คนนี้ พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน หญิงสาวยิ่งรู้สึกดีที่ได้มาเรียนที่นี่ 
...........................................................................