เรารู้จักกันเพียงผิวเผิน ดังความผิวเผินของดาวตกสีฟ้าดวงใหญ่ในคืนแรมเมื่อหลายปีก่อน สั้นกว่าหนึ่งกลั้นของลมหายใจ แล้วทุกอย่างก็ทำเหมือนว่าไม่เคยเกิดอะไรขึ้น แต่โลกของฉันกลับไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป บนถนนที่ยาวเหยียด อย่าถามฉันว่ากรวดทรายบนนั้นมีกี่ก้อน แต่ฉันอาจจำดอกไม้สีเหลืองดอกเล็กดอกหนึ่งที่ริมทางอันทอดยาวนั้นได้ บนผืนทะเลที่กว้างสุดลูกตา ฉันไม่อาจบอกว่าตรงนี้หรือตรงนั้นคือตรงไหน แต่ฉันอาจชี้จุดที่ปลาโลมาเพิ่งขึ้นมาพลิกตัวให้เธอได้อย่างแม่นยำ นกไม่จำฟ้าแต่จำต้นไม้ ปลาไม่จำน้ำแต่จำโขดหิน ฉัน-ผู้ซึ่งเป็นมนุษย์อันแหวกว่ายในทะเลเวลา แยกแยะเพียงห้วงยาม-ว่ามีเธอและไม่มีเธอ ในคืนแรม ท่ามดาวที่เกลื่อนฟ้า เธอว่ามีดาวสักกี่ดวงที่อาจสะท้อนแสงของมันลงบนแผ่นทะเล ในความลึกอันไม่มีที่สิ้นสุด แสงดาวนั้นอาจแตะอยู่เพียงแค่ผิวน้ำด้านบน พร่าเลือนและสั่นไหว และผิวเผินเยี่ยงนั้นเอง ที่ทะเลอาจหลงรักแสงดาว
หมอกจาง 15 ม.ค. 2556 23:42 น. - ID 12375 
2794
0
2
17 มกราคม 2556 14:39 น. - comment id 131466
ถ่ายทอดความรู้สึกได้งดงามดั่งเดิม โดยเฉพาะ นกไม่จำฟ้าแต่จำต้นไม้ ปลาไม่จำน้ำแต่จำโขดหิน ฉัน-ผู้ซึ่งเป็นมนุษย์อันแหวกว่ายในทะเลเวลา แยกแยะเพียงห้วงยาม-ว่ามีเธอและไม่มีเธอ
22 มกราคม 2556 15:46 น. - comment id 131473
เขียนบ่อยๆนะคะ จะรออ่าน ติดตามผลงานเสมอ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ