ขอบคุณจริงๆค่ะ

แก้วประภัสสร

      เมื่อวานเย็นขณะที่กำลังยืนจับราวบนรถเมล์สาย 147 
ด้านหน้า รถเข้าเลนซ้ายเพื่อไปจอดที่ป้ายฝั่งตรงข้าม
เดอะมอลท่าพระ รถเก๋งพุ่งออกมาจากซอย
รถเมล์เบรคอย่างแรง
 แก้วฯมองเห็น เพราะยืนใกล้ทางลง
ร้อง "ว้าย ว้าย ว้าย " แล้วหันหน้ามาทางคนนั่งเยอะแยะ
 หลับตาปี๋
สักพัก"โครม ....." 
รู้สึกแรงกระแทกทำให้เหวี่ยงร่างอันบอบบาง( แฮ่ะๆ)
จะกระเด็นไปทางกระจกหน้ารถ คิืดว่าตายแน่เรา
สักพักมีมือหนึ่งดึงแขนกลับไปแล้วถามว่า "เป็นอะไรมั้ยครับคุณ"
แก้วฯไม่ได้มองหน้า รู้แต่ว่าเป็นผู้ชาย " ไม่ ไม่ ไม่ค่ะ .." 
ตอนนั้นยังตกใจอยู่
และสายตาเหลือบไปเห็นควันหน้ารถเก๋งคันนั้นกำลังพ่นสีขาวๆออกมา
 รวบรวมสติ 
แล้วบอกคนขับว่า " ช่วยเปิดประูตูให้ผู้โดยสารลงก่อนด่วนค่ะ" 
แก้วฯรีบเดินลงจากรถ แต่ก็ยังตกใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรก
ที่รถชนกันขณะตัวเองอยู่บนรถ 
( ไม่นับรวมที่ตัวเองเคยถอยรถชนแท๊กซี่ เหอๆๆ ) 
พอเดินลงมาก็ผละออกจากเหตุการณ์ทันที เพราะฝนกำลังตก
จนลืมขอบคุณผู้ชายคนที่รีบคว้าแขนแก้วฯขณะรถเบรคและชนกัน
 ถ้าไมไ่ด้เขา แก้วฯคงจะบาดเจ็บ หรือไม่ก็ล้มกระแทกบนรถ
แก้วฯไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร แต่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้ขอบคุณคุณจริงๆ
แม้จะเป็นการช่วยเหลือเพียงเล็กน้อย
 แต่สำหรับคนที่อยู่สถานการณ์เช่นเมื่อวาน
 มันยิ่งใหญ่และมีความหมายมากค่ะ
ขอบคุณจริงๆนะคะ