ไม่สำคัญ..?

บุหรง

คำว่า "ไม่สำคัญ"  คือนานับเหตุผลที่จะรองรับสำหรับบางใจ 
และไม่มี "เหตุ" ที่จะทำให้ "ผล" เหมือนกัน  ความละเอียดทางด้านจิตใจนั้นวัดกันไม่ได้หรอก  เรื่องเล็กสำหรับบางคนหรือบางใครอาจเป็นเรื่องใหญ่โตสำหรับบางใจ เรื่องไร้สาระสำหรับใครหนึ่ง อาจมากสาระซึ่งเป็นแก่นแท้ของความรู้สึกที่จริงจากใจ
ด้วยเพราะเรา...
ต่างจิต ต่างใจ ต่างความรู้สึกนึกคิด  
จึงทำให้ความผูกพันที่เป็นเส้นใยแสนเปราะบางนั้นสะบั้นมิเหลือใย...
เมื่อต้นปีฉันเดินทางมาอาศัยอยู่ในเมืองนี้ 
ด้วยภาระหน้าที่  และความคาดหวังที่สูงสุดพร้อมด้วยการประมวลภาพระหว่างดำเนินชีวิตแล้วเขียนมันขึ้นใหม่ เพื่อเรียนรู้รูปแบบใหม่อย่างอีกหนึ่งมนุษย์    ซึ่งไม่เคยคิดว่าต้องพลัดพรากจากเมืองเกิดและบุคคลอันเป็นที่รักมาไกลเพียงนี้
ฉันมานึกย้อนก่อนที่จะมาอาศัยอยู่เมืองนี้ พร้อมๆ กับทำให้นึกไปถึงใครคนหนึ่ง ซึ่งมีผลกับการมาเยือนและอาศัยอยู่ในเมืองนี้ เขาคนนี้มีส่วนทำให้ฉันได้มีโอกาสมาใช้ชีวิตอยู่ในเมืองนี้  ไม่หรอกฉันไม่ได้มาเพื่อตามหาเขา  และไม่คิดว่าจะต้องพบเจอเขาฉันไม่ต้องการพบเขา เพราะอะไรหรือ?  เพราะว่าหัวใจฉันอ่อนแอเกินไป รวมถึงจิตใจของฉันมันบอบซ้ำเกินกว่าจะเยียวยาให้เข้มแข็งมากพอที่จะฝืนยิ้มให้เขาได้ แต่ฉันก็สำนึกเสมอว่า...เขาเป็นผู้ที่มีส่วนทำให้ฉันได้เดินทางมาที่นี่  และทำให้ฉันหายจากความสับสนในชีวิต  ที่คอยรุมเร้าทำร้ายฉันเสมอมา เขาทำให้ฉันเห็นสว่างของชีวิตพร้อมกับทำให้ชีวิตมีความหมายในการทำสิ่งดี และยืนได้อย่างมั่นคง  เขาเองคงไม่รู้หรอกว่าทำไมเขาจึงมีส่วนช่วยฉัน และฉันคงไม่เล่าผ่านอักษร ณ ที่แห่งนี้ 
เพียงแต่อยากบอกเขารู้เพียงว่า"น้องขอบคุณ ขอบคุณมากๆ สิ่งดีดีที่น้องได้รับ." ^^
ทุกครั้งที่ฉันไปยืนบริเวณท่าเรือของเมืองนี้
มันทำให้ฉันคิดเล่นๆ  ทุกครั้งว่า  ฉันกับเขาอาจเดินสวนกันไป-มา ก็เพราะว่าเขาเป็นคนเมืองนี้ แต่ฉันพร่ำวอนขอพรฟ้าว่าอย่าทำให้เรารู้จักกัน เพราะอีกไม่นานฉันก็ต้องจากเมืองนี้ไป เมื่อใดที่ภาระกิจและหน้าที่นั้นสำเร็จลุล่วงแล้ว  ฉันต้องกลับไปหาอ้อมกอดของครอบครัวของบุคคลอันเป็นที่รัก ยังเมืองเกิดที่ฉันจากมา  ฉันปรารถนาให้เป็นเช่นนั้น  ฉันคิดถึงผืนทุ่งที่กว้างไม่ใช่ตึกสูงลิ้วบดบังมองช่างอึดอัดยิ่ง

ฉันเชื่อบุพเพจะไม่เล่นตลกกับฉันอย่างแน่นอน
และฉันปรารถนาให้เป็นเช่นนั้น