หลายครั้งที่ใจมันท้อถอยเหลือเกินกับเรื่องราวของเราสองคน แล้วก็หลายครั้งที่รอยยิ้มของเธอทำให้หัวใจเรามีชีวิตชีวา หัวใจ...ที่ไม่เคยได้รับคำตอบที่แท้จริงของคำว่ารัก หัวใจ...ที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้รับคำตอบจากปากเธอว่ารัก หัวใจ...ที่บัดนี้ ไม่เหลือที่ว่างไว้ให้ใครอีก และหัวใจ...ที่ยังคงรักเธอเหมือนเดิมไม่ว่าเธอจะรักใครอยู่ สิ่งที่เจอทุกครั้งเมื่อเวลาเจอเธออยู่กับกลุ่มเพื่อน นั่นคือกำแพงกลุ่มใหญ่ที่ไม่สามารถจะหาวิธีมาทำลายได้ สิ่งที่ทำให้ท้อถอยมากที่สุด ทำให้ความรูสึกทั้งหลายกลับกลายเหลือเพียงศูนย์ เพราะเมื่อใดก็ตามที่เธออยู่กับเพื่อนของเธอ เราจะไม่ได้คุยกับเธอเลย แต่สิ่งที่ทำให้หัวใจชุ่มชื้นที่สุด ก็คงจะเป็นเมื่อเธอนั่งเรียนอยู่ข้างๆเราในวิชาภาษาไทยและอังกฤษ เพราะทุกครั้งก็จะมีรอยยิ้มของเธอให้เห็นเสมอ ไม่รู้ว่าความรู้สึกอะไรผูกมัดหัวใจให้รู้สึกแบบนี้ แต่สุดท้ายแล้วก็หนีจากเธอไม่พ้น อยากจะเรียกว่า ความพยายามในความท้อถอย และก็เป็นความท้อถอยในความพยายามเช่นกัน เพราะสุดท้ายแล้ว ก็รู้จักเพียงคำเดียวว่ายังรักเธอไม่เปลี่ยนไปเลย รัก...ที่ให้ได้ไม่เคยเบื่อ รัก...ที่ให้ได้ไม่เคยลืม รัก...ที่ยังมีแต่เธอคนเดียว รัก...ที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะรักตอบ (แต่ก็จะให้รักต่อไป) รัก...ที่เรียกว่ารัก รัก...นะ ยีน
21 กันยายน 2546 14:15 น. - comment id 69627
เป็นไดอารี่ที่ตรงกับความเป็นจริงมากทีเดียวนับว่าเป็นอะไรที่ตรงกับใจของใครบางคน ไม่ทราบว่าไดอารี่นี้ เป็นเรื่องจริงของผู้เขียนหรือเปล่าเอ๋ย ........... จากความรู้สึกเดียวกัน ที่เฝ้ามองคนที่เรารักโดยที่เขาคนนั้นไม่ได้คิดอะไรกับเรานอกเสียจาก ความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน นี่คือคำตอบที่ได้จากเขา......... จบข่าว............
24 กันยายน 2546 15:13 น. - comment id 69646
เรื่องจริงแท้แน่นอน อิอิ