ทำไมผู้หญิงถึงรักผู้ชายมากกว่าตัวเอง

กระต่ายใต้เงาจันทร์

คิดว่าผู้หญิงหลายคนคงเป็น   อยากให้คนที่รักมีอนาคตที่ดี    มีหน้าที่การงานที่ดี  มีครอบครัวที่ดี  มีฐานะทางการเงินที่ดี  แต่งตัวดูดีรวมถึงการกินดีอยู่ดี  นอนหลับอย่างมีความสุข  พอเป็นจุดนี้ขึ้นมาในใจว่า  แฟนฉันต้องดูดีในทุกข้อที่กล่าวมา   ผู้หญิงเลยกลายเป็นทาสรับใช้และทาสทางอารมณ์ให้บรรดาผู้ชายหงุดหงิดใส่ว่า  น่ารำคาญ   น่าเบื่อ  จุกจิก  พูดมาก
แม้ผู้ชายดี ๆ ที่ตามใจหญิงสาวนั้นจะหล่อเลิศ สมบูรณ์พร้อมปานเทพบุตรขนาดไหน  แต่หากถึงจุด ๆ หนึ่งที่เป็นขีดจำกัดแล้ว  สัญชาติญาณจะเริ่มทำงานทันที แต่ผู้ชายลืมไปข้อว่าผู้หญิงชอบผู้ชายที่เป็นทั้งผู้นำและผู้เดินไปพร้อมกัน หากฝ่ายชายนั้นไม่มีความเป็นผู้นำมากพอ  และเมื่อไม่มีความเป็นผู้นำมากพอ  ก็เท่ากับไม่สามารถปกป้องเธอได้  รวมถึงไม่สามารถตัดสินใจใด ๆ เองได้   ทุกสิ่งทุกอย่างเธอต้องเป็นผู้คิดเองทั้งหมด  ความเบื่อหน่ายจะตามมา  แถมถ้ามาเจอผู้ชายที่ต้องเป็นผู้นำคนข้างนอกได้ดูดี  แต่เรียกว่า  ไม่มีสักครั้งที่จะนำในชีวิตของความรักในความอบอุ่นช่วยเหลือหรือแค่คำพูดที่ดีๆให้กับผู้หญิงที่อยู่ข้างตัวนั่นจะเป็นจุดเริ่มต้นของปัญหาของความรัก
เรื่องของมุมมองความรักเป็นที่สิ่งสวยงาม  อบอุ่น  และอ่อนโยน   ถ้ารู้จัก  รัก  และทนุถนอม  เอื้ออาทร  เอาใจใส่ซึ่งกันและกันความรักคือความละเอียดอ่อน   ในความรู้สึกของมนุษย์   จึงมีอิทธิพล  และ   อาณุภาพ   อันยิ่งใหญ่     มหาศาล   ทั้งด้านจิตใจและร่างกาย       ในรูปธรรมและนามธรรม
  สำหรับผู้หญิงพอรักแฟนมากกว่าตัวเอง  ความรู้สึกความเป็นเจ้าของ   ความหวงความหึงก็เพิ่มขึ้น   และยอมทำทำเพื่อคนที่เรารักได้ทุกอย่างจนผู้ชายลืมคำว่า   แฟน  นึกว่า ผู้หญิง เป็นข้าทาส   หรือขี้ข้า  ให้ใช้ตามสบาย  บรรดาผู้หญิงต้องตอบปัญหาข้อนี้ให้ตัวเองก่อนคะ...เราลืมตัวเองตัวเองไปหรือเปล่า  หรือเราเรียกร้องว่าทำแล้วทำไมผู้ชายไม่ดีกับเราบ้าง...ถ้าทำให้แล้วผู้ชายยังทำตัวเหมือนเดิม...นั่นคือ..ความโง่ที่เรายอมโง่เอง...แต่ถ้าเราเต็มใจทำเราก็ต้องทำใจอย่าไปคาดหวังอะไรกลับมา  ทำทุกอย่างให้ดีที่สุดก็พอแล้วก็วาง  เพราะผู้หญิงทุกคนก็มีศักดิ์ศรีและความเป็นมนุษย์ในตัวเอง
ความรักจึงต้องใช้ให้ถูกกาลเทศะและวิธีแต่สิ่งที่ทุกคนควรจะรักและนับถือคือ  ตัวเอง  รักและชื่นชมในตัวเองในการกระทำความดีหรือแม้แต่เรื่องงาน
รักแล้วอย่าเห็นแก่ตัวต้องยอมรับและปรารถนาให้ผู้อื่นเป็นสุขด้วย
อย่าคาดหวังว่าจะต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้เสมอไป  ยอมรับในตัวตนซึ่งกันและกัน  บางคนอาจขี้บ่น     ขี้โมโห    บางคน   อาจชอบน้อยใจจะต้องยอมรับให้ได้ให้ได้ในความแตกต่างมองหาข้อดีมาทดแทนทั้งสองฝ่ายจะปรับตัวจะใช้ชีวิตร่วมกันง่ายขึ้น
ไม่ควรทำแต่สิ่งที่ตัวเองชอบต้องนึกถึงใจของอีกฝ่ายด้วยจึงต้องมีความเกรงใจมาประกอบด้วยเพราะเราอาจลืมข้อนี้ไปในความเกรงใจคือการให้เกียรติเคารพนับถือซึ่งกันและกัน
รู้จักพูดจาชื่นชมและให้กำลังใจอีกฝ่ายและคอยช่วยเหลือสนับสนุน
สิ่งสำคัญ   ต้องรู้จักแสดงออกซึ่งความรัก  สำหรับผู้หญิงแล้วคงสำคัญ  ในการจำวันสำคัญ ต่างๆตั้งแต่เริ่มรักกันจนมีครอบครัว สำหรับผู้ชาย  ผู้หญิงคงต้องคอยดูแลในเรื่องสิ่งที่ผู้หญิงควรทำแต่ควรมีแต่พอดีและพองาม  ความรักถ้าคนสองคนพร้อมที่จะก้าวไปด้วยกันโดยรู้หน้าที่ของแต่ละคนคงจะดีที่สุด