คืนข้ามปี

เฌอมาลย์

 วันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกเจ็ด แป๊ปเดียวปี แป๊ปเดียวปี
ปีนี้โครงการยังเหมือนเดิมๆ คือแพที่เมืองกาญจน์ ตามระเบียบรัตน์..
เดือน ตค.เราก็โทรจองแพลุงรินล่วงหน้า ว่าไปแน่นอน
แต่ยังไม่ระบุวัน เพราะเราไม่รู้ว่าราชการจะหยุดตรงวันไหนแน่
ผ่านไปได้ไม่กี่วัน ลุงโทรมาขอมัดจำล่วงหน้าสักสองพัน 
เราก็จัดการโอนให้ลุงไปตามคำขอ อิอิ				

พอมาถึงเดือน ธค. เราก็ยังไม่รู้ว่าราชการหยุดวันไหนอีก
 แล้วเราไม่ใช่ราชการเท่าไร
เราเป็นราชเกินซะมากกร่า เลยเปิดปฏิทินดูวัน เวลา 
คาบเกี่ยวกะเสาร์-อาทิตย์เป็นหลัก
เลยเลือกที่จะหยุดวันที่ 30ธค.-2มค. 
เลยโทรไปบอกลุงว่าเราไปตามเวลานี้ 3 คืนเหมือนเดิม				

แต่ตามที่บอกไว้ว่าเวลาผ่านไปไว เราเหมือนเพิ่งขึ้นจากแพมาเอง 
เราจะลงแพกันอีกแล้วเหรอ
เราเลยไม่ตื่นเต้นเท่าที่ควร ไม่มีการเตรียมตัวเหมือนปีที่แล้วๆมา 
เราไม่ได้เตรียมประกาศนียบัตรตกปลา
ไม่มีถ้วยรางวัล ไม่มีเกมส์เศรษฐี บิงโก
 คือทุกคนกะไปกิน ไปนอนกันอย่างเดียวปีนี้				

แต่เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น 
วันที่23 ธค.พี่สาวคนรอง เกิดปวดหัวกระทันหัน
ต้องเข้าโรงพยาบาลผ่าตัดเส้นเลือดในสมองที่ รพ.ใน กรุงเทพฯ
เราทุกคนต่างเป็นห่วงในอาการ กะว่าจะล้มเลิกไปแพแน่นอน
ใครว่างก็ไปเยี่ยมไปนอนเฝ้าเป็นเพื่อน
พี่สาวหลังผ่าตัด เธอฟื้นขึ้นมาบอกหมอที่อยู่ในห้อง ไอซียูว่าจะไปเที่ยวแพ อิอิ
หมอก็เอาใจคนไข้ว่าไปได้แน่นอน หายทัน จนญาติบางคน งงว่า
ผ่าตัดสมอง หรือว่าแค่มีดบาดมือ จะไปได้ไง				

เราเลยยังไม่มีการแพคกระเป๋า หรือไปอ่อยเหยื่อ 
จนกว่าพี่สาวเราจะปลอดภัยแน่นอน
ทางพี่สาวอีกคนที่อยู่ลอนดอน เป็นเจ้ามือเลี้ยงพี่น้องบนแพทุกๆปี 
โทรข้ามฟ้ามาบอกว่าพี่คนรองปลอดภัยแล้ว 
ให้ลูกและสามีเขาดูแลกันได้ช่วงปีใหม่
ให้พวกเราพี่น้องไปรวมตัวกันเหมือนเดิม ไม่อยากให้เสียปี
พี่สาวคนโตเลยตอบโอเค ไปเป็นกรรมการบนแพ ดูแลน้องๆแทน				

พอถึงวันที่ 27 เฌอถูกเรียกตัว ไปเฝ้าไข้สับเปลี่ยน ทั้งที่งานรัดตัว
มีเวลาทำงานอีก2วัน ไหนเด็กๆจะกลับบ้านกัน เงินเดือน โบนัส ยังไม่ได้คิด
ทำไงกันดี นอนเฝ้าไปคิดเรื่องเงิน เรื่องงานที่กองสุมอยู่ 
พอวันรุ่งขึ้น เราจะกลับไปเคลียร์งานก่อนปิด
ให้ลูกสาวเขามาดูแลแทน กลับมาถึง ลพบุรีก็มืดแล้ว
เช้าวันที่ 29 ทำงานแข่งกะเวลามาก
เพราะจองรถตู้ไปส่งเด็กที่อีสาน นัดเวลารับ 15.00น 
ไหนของๆเราจะเตรียมไปลงแพอีก วุ่นวายอลวนมาก
พอจ่ายเงินเด็กแล้ว ร้านปิดแล้ว เริ่มเก็บเสื้อผ้า เครื่องใช้
หนังสือจะไปอ่านบนแพ ปากกา สมุด เอาไว้วาดภาพยามว่าง
เสื้อชูชีพ ผ้านวม สาระพัด ที่นึกได้ปาเข้าไป3กระเป๋า
กว่าจะเสร็จก็เกือบ 5 ทุ่มครึ่ง เช้าตื่นตี 3เดินทาง ตี4 เฮ้อ เหนื่อยค่อดๆ				

ไปถึงกาญ เฌอกะพี่สาวคนโตรับหน้าที่จ่ายตลาด 
เพราะคนเคยจ่ายนอนโรงบาล
เอาละซี ไปตลาดทางไหนหว่า
วนๆเวียนๆในตลาดกาญฯถามชาวบ้าน ถามตำรวจไปทั่ว
เดินซื้อเสบียงอาหารเสร็จ กว่าจะถึงแพก็เกือบๆเที่ยง				

ทุกคนมาพร้อมหน้าแล้ว ทุกๆปีคนจะไปเกือบ 30คน หรือไม่ก็30+
แต่ปีนี้ นับหัวแล้วมีไปแค่ 17 คน
แต่พวกเราก็สนุก สนานกันเต็มที่
สร้างบรรยากาศให้ครื้นเครง
คิดว่าเหล้าจะเหลือ ก้ไม่เหลือ อิอิ ไม่รุ้ใครรับประทานเข้าไปแทนน้ำ อิอิ
พอถถึงวันเคาท์ดาวน์ พี่ชายก็แจกเสื้อยืดสกรีนทีมให้พวกพี่น้องทุกคน
มีการจับสลากของขวัญ ย่างบาร์บีคิว  
มองดูดาว เต็มท้องฟ้า
เวลา 4 ทุ่ม ตามคำนายของเด็กชายปลาบู่ พวกเราก็ลุ้นๆกันว่าน้ำจะลดไหม
จะได้วิ่งขึ้นเขาทัน แต่เหตุการณ์กลับสงบดี 
ใกล้เวลาเที่ยงคืน ของคืนข้ามปี
พวกเราร่วมนับถอยหลังมีเสียงจุดพลุ แสงสีจากแพอื่นๆ
สวยงามมาก ส่วนแพเรา มีแต่เสียงพลุจากปากดัง ปุ้ง ปั้ง แทน อิอิ				

มาคืนสุดท้าย เราคุยกันจะหาอะไรเล่นแก้เซ็งกันดี 
หลังจากดูดีวีดี ตลกที่พี่ชายเอามาให้ชม
จะเป็นการใบ้คำที่ฮามาก บอมาก เราก็เริ่มแบ่งทีมกัน อิอิ
เฌอได้คู่กับพี่สาวคนโตและพี่สะใภ้อีกคน
ทีมใครต่างก็คิดคำใบ้กัน สรรหาคำที่คิดว่ายากที่สุด
กติกาคือห้ามออกเสียงทำท่าทางได้อย่างเดียว				

คำแรก เฌอเป็นคนทำท่าทางกะพี่สาวคนโต เจอคำว่า ปลาร้า
พี่สะใภ้ทายได้คำแรกว่าปลา แทนจะทายไปเรื่อยๆ 
กลับทายว่าปลาเหนื่อย ปลานอน
เฌอก็ทำท่าตำส้มตำ ก็ดันทายว่าปลาตำ จะเปงลม
ขำก็ขำ อยากจะตุ้บสักพลั่ก เจอคำแรกก็แพ้ซะแล้ว				

เฌอเลยบอกว่าเอางี้ ฉันไปทายเอง ให้พี่สะใภ้มาเป็นคนทำท่าทาง
คราวนี้เจอคำว่ากล้วยบวชชี คนใบ้ดันทำท่าชี้ไปที่เสื้อยืดสีขาว
เฌอก็ทายเสื้อยืด สีขาว ทายไปเรื่อย ไม่รุใบ้ท่าทางอะไรไม่ได้ฟามอิอิ
ได้ยินพี่ชายแอบกระซิบข้างๆว่ากล้วยบวชชี 555
เฌอเลยรอดหวุดหวิด
ฝ่ายตรงข้ามบอกรู้ได้ไงฟระ อิอิ				

พอคำที่เฌอจะเอาคืนให้ฝ่ายตรงข้ามคือคำว่า บวชฟักทอง อิอิ
เพราะเพิ่งกินไปตอนเย็นนั้นเอง
น้องชายกะลูกของอาคู่กัน ทำท่าทางตลกมากๆ 
คือน้องมันชี้ที่หัวหลานชายอีกคนที่เพิ่งบวชมา
ก็ทายว่าหัว โล้น อะไรบ้าง ยังไม่ได้คำแรกเลย 
ทำท่ากระพือปีกพั่บๆนั่งยองๆ มังก็ยังทายกันไม่ได้
อีกคนจะไปหิ้วหม้อบวชฟักทองในครัวมาได้ครึ่งทาง
เฌอเบรคว่าถ้าเอามาถือว่าฟาล์ว มังเบรคตัวโก่งเลย
สรุปหมดเวลาเสมอกันไป อิอิ				

มาเจอทีมเด็กรุ่นหลานแข่งชิงเงินรางวัล 
เฌอเป็นคนนั่งทายคำเหมือนเดิม พี่สาวกะพี่สะใภ้ทำท่าทาง
เหมือนในดีวีดีตลกที่ดู คลานกับพื้นแล่บลิ้นแพล่บๆ
เฌอขำก็ขำ ทายว่า เห้ ตะกวด ตะเข้ ตะโขง
คนทำท่าก็พยักหน้าว่าใช่ๆแต่ผิด
หมดเวลาแพ้อีกแระ เฉลยคำมาอยากจะฆ่าเด็ก อิอิ
ให้คำมาได้ว่า วรนุช ชาตินี้จะทายถูกไหมเนี่ย				

และอีกหลายคำทายที่ทำให้ทั้งแพ ฮากระจาย
เช่น กัญชา เจ้าป่า ค้างคาว ริดสีดวงทวารหนัก
ผีดิบ ที่ฮาจนแทบตกเก้าอี้คือคำว่ากระซู่
น้องชายคว้ากระบวยมาประกอบคำใบ้ท่าทาง
มาหนีบไว้กลางหว่างขาทำท่ายกขึ้นตลอดเวลา
เราก็ยังงงๆมังทำท่าอะไรของมังฟระ
คนทายก็ทายไปทั่ว บ้าบอคอแตกมากๆ 
สรุปทีมน้องชายตกรอบอีกทีม อิอิ				

มีคำว่าเซาะกราว กรรมการบอกไม่ผ่าน 
แต่ทำไม วรนุช ดันผ่านฟระเนี่ย
เปงงง สรุปคืนนั้นทีมเด็กชนะเลิศทีม สว.ไปซะได้

แล้วเราก็กลับกันถึงลพบุรีโดยสวัสดิภาพทุกคน 
แวะไปเยี่ยมพี่สาวที่บ้านเพราะเพิ่งกลับจากโรงพยาบาล
คุยเรื่องราวสนุกสนานให้ฟัง
ได้ปลามาหลายตัว พี่สาวบอกอยากกินแกงขม อิอิ
เลยให้พี่สะใภ้จัดให้ตามคำขอ 

ปีนี้ถึงแม้ว่าคนจะไปน้อย แต่เราก็อบอุ่นเหมือนเดิม
พี่สาวที่อยู่ลอนดอนจะกลับมาปลายเดือน กพ.เราว่า
จะพาพี่สาวสองคนที่ไม่ได้ไปทริปนี้ 
ไปเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจที่ไหนดีน๊อ อิอิ