รอ..วันที่รอคอย

อิสรชัย รัตน

ลูกชายไปรับจากต่างจังหวัด เนื่องจากต้องไปต่างประเทศพร้อมกับภรรยา  ในฐานะที่เป็นย่า ฉันจึงต้องจากบ้านที่ต่างจังหวัดมาปล่อยให้ตาเฒ่าของฉันเฝ้าบ้านที่ต่างจังหวัด ซึ่งหลายต่อหลายครั้งที่ฉันทำอย่างนี้จากการติดภารกิจของลูกชายและลูกสะใภ้  ฉันรับทราบเรื่องราวของลูกถึงความจำเป็นที่ต้องเดินทางไปพร้อมกัน เพราะในโอกาสนี้สามารถให้ภรรยาติดตามไปด้วย  ซึ่งเป็นโอกาสพิเศษที่หากเดินทางไปโดยเงินส่วนตัวคงไม่สามารถทำได้ในระยะเวลาที่กำลังสร้างเนื้อสร้างตัวอย่างนี้ การลาพักร้อนจึงเป็นหนทางหนึ่งที่นำมาใช้เพื่อจะได้เดินทางไปด้วยกัน
	ลูกชายเตรียมสิ่งของเครื่องใช้ อาหารส่วนหนึ่งไว้ในตู้เย็นเพื่อให้สะดวกต่อความเป็นอยู่ และพี่เลี้ยงที่ดูแลหลานขณะที่อยู่ในช่วงปิดเทอมพอดี ทั้งสองคนที่อยู่ในวัยเรียนประถมศึกษาช่วงต้น จึงเป็นภาระที่ไม่หนักมากนัก  ในขณะที่ข่าวประจำวันแจ้งเรื่องของน้ำท่วมที่จังหวัดสิงห์บุรี และทางภาคเหนือตอนล่างที่กำลังประสบอยู่ แต่สิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องที่ใหญ่โตอะไรมากนักในเวลานั้น  ซึ่งลูกชายก็ไม่ได้หวั่นในเรื่องนั้นเช่นกันเพราะหมู่บ้านที่ลูกชายอยู่นั้นไม่เคยมีประวัติน้ำท่วมมาก่อน เพราะเป็นหมู่บ้านที่สูงและสร้างใหม่ของจังหวัดในปริมณฑลตอนเหนือของกรุงเทพฯ 
	ลูกชายเดินทางไปแล้ว และในช่วงคำของวันนั้นข่าวทางโทรทัศน์ได้แจ้งเรื่องประตูระบายน้ำบางโฉมศรีพังซึ่งทำให้กระแสน้ำมุ่งลงใต้มากขึ้นโดยเฉพาะพื้นที่อยุธยาที่มีการสร้างเขื่อนกั้นเอาไว้เป็นอย่างดีแต่ระดับน้ำที่ลงมามากและเพิ่มสูงขึ้นก็น่าเป็นห่วง  ลูกชายโทรศัพท์มาสอบถามก็แจ้งไปตามสถานการณ์ที่เกิดและบอกให้รู้ว่าที่บ้านไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง มีเพียงพี่เลี้ยงที่ขออนุญาตเดินทางไปที่บ้านที่สิงห์บุรีเพราะเป็นห่วงพ่อแม่ว่าจะประสบปัญหาน้ำท่วม ซึ่งเมื่อเดินทางไปแล้วก็แจ้งกลับมาว่าขอลาต่อเนื่องจากที่บ้านน้ำท่วมหนักมาก กำลังเตรียมพาพ่อแม่อพยพไปอยู่ที่ที่ราชการกำหนด
	ฉันอยู่กับหลานสองคนแม้ไม่ได้กลัวแต่เริ่มกังวล เห็นเพื่อนบ้านพูดคุยกันว่าแนวโน้มน้ำกำลังเดินทางมาตามเส้นทางของหมู่บ้านเหมือนกัน และได้ข่าวว่าน้ำทะลายเขื่อนเข้าท่วมอยุธยาจนจมอยู่ใต้บาดาล  ฉันเสียใจที่รู้ข่าวนี้ด้วยเป็นห่วงเมืองหลวงเก่าที่มีเพียงซากจะพังไปกับกระแสน้ำเพราะอิฐเก่าหากแช่น้ำนานๆ จะเปื่อยง่าย ลูกชายไม่โทรมาสอบถามเรื่องราวอะไรซึ่งถ้าโทรมาก็คงบอกตามสภาพที่รู้จากข่าวเท่านั้น  
	ความหวาดกลัวเริ่มมีมากขึ้นเมื่อเพื่อนบ้านของลูกชายนำกระสอบทรายมาวางกันตามบริเวณรั้วรอบบ้านและหน้าหมู่บ้านมีกองกระสอบทรายวางไว้สูงเป็นเมตรเช่นกัน  หรือน้ำกำลังจะมาที่นี้  ฉันเริ่มกังวลและกลัวเพราะถ้าน้ำท่วมฉันจะไปไหน หลานสองคนฉันจะทำอย่างไร  แต่ตอนนี้ต้องหาแตรียมอาหารไว้สำรองไว้ก่อนดีกว่า 
	ฉันบอกหลานให้อยู่เฝ้าบ้านอย่าซุกซนเพราะย่าจะไปซื้อกับข้าวให้อยู่ดูการ์ตูนอย่าออกไปนอกบ้าน ย่าจะล็อกประตูรั้วเหล็กหน้าบ้านไว้ ใครมาอย่าเปิดรับเป็นอันขาดรอก่อนและโทรศัพท์บอกย่าด้วยถ้ามีอะไรที่ไม่ชอบมาพากล  ฉันบอกหลานแล้วก็ออกไปหาซื้อของด้วยความกังวลเพราะหลานทั้งสองคนไม่เคยอยู่บ้านเพียงลำพัง แต่ทำอย่างไรได้ต้องดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่ง
	ฉันกลับมาด้วยความเหน็ดเหนื่อยได้ของมาไม่มากเพราะตามร้านไม่มีสินค้า ด้วยผู้คนแตกตื่นแห่กันมาซื้อจนของมีไม่เพียงพอ ฉันเริ่มตระหนกแล้วว่าคงจะเกิดเหตุร้ายหลังจากนี้แน่ ลูกชายไปได้เพียงสามวันแล้วและไม่ได้ติดต่อกลับมาเลย ฉันคิดว่าลูกชายคงไม่วิตกกังวลกับเหตุการณ์นี้แน่จึงไม่โทรติดต่อกับมา
ฉันมาถึงบ้านพร้อมกับความเหน็ดเหนื่อยแต่ของที่ได้มานั้นน้อยเหลือเกิน จะหาน้ำดื่มไว้ก็ไม่มี ข้าวสารก็หมดพรุ่งนี้ต้องออกไปหาใหม่เปลี่ยนสถานที่ไปไกลอีกหน่อยคงมีของขายบ้าง ฉันนั่งคิด  ส่วนหลานเล่นด้วยความสนุก ความทุกข์ร้อนไม่มี ข่ววคราวไม่สนใจถามหรอกเรื่องน้ำท่วม ขอให้เล่นและมีกินเท่านั้นก็พอแล้ว
	วันนั้นเพื่อนบ้านบอกข่าวร้ายว่าน้ำมาถึงด้านหลังหมู่บ้านแล้วกำลังรอดูระดับน้ำอยู่ว่าจะล้นพนังกั้นของหมู่บ้านเข้ามาหรือไม่ ฉันตกใจมากของที่จะตุนเพิ่มเติมวันนี้ต้องออกไปหา และต้องปล่อยให้หลานอยู่เฝ้าบ้านอีกวันหนึ่ง  เพราะถ้าน้ำท่วมอย่างน้อยก็มีของกิน  เสบียงที่ลูกชายและลูกสะใภ้เตรียมไว้กำลังร่อยหรอ ต้องจัดหาไว้ก่อน  พี่เลี้ยงที่ลากลับบ้านติดต่อมาเพียงว่ากำลังเดือดร้อนเรื่องน้ำท่วมเพราะบ้านจมน้ำหมดแล้วอยากได้เงินล่วงหน้าเพื่อไว้ใช้จ่าย ซึ่งฉันทำอะไรไม่ได้ให้รอลูกชายกลับมาแล้วค่อยโทรมาใหม่เพราะอย่างน้อยเงินที่ฉันมีอยู่ถ้าหากมีเหตุฉุกเฉินจะได้นำมาใช้ ในช่วงอันตรายเช่นนี้  ฉันนึกเคืองที่ลูกชายไม่ติดต่อกลับมาบ้าง อย่างน้อยการสอบถามข่าวคราวบ้างก็น่ายินดี แล้วคนที่ไปด้วยกันไม่มีใครพูดเรื่องเหล่านี้กันบ้างหรืออย่างไร
	ฉันออกไปหาเสบียงอาหารอีกเช่นวันที่ผ่านมา แต่วันนี้ตามชั้นวางต่างๆ ไม่มีสิ่งของอะไรวางไว้เลยผู้คนต่างแตกตื่นเพื่อหาอาหาร ของกินของใช้ไว้สำหรับการเผชิญหน้ากับน้ำที่กำลังประดังเข้ามารายล้อมทุกทิศทาง  ฉันคิดถึงบ้านนอกขึ้นมาทันที หากเป็นที่นั้นอย่างน้อยรอบๆบ้านยังมีผัก ผลไม้ให้เก็บเกี่ยวได้บ้าง  ทางบ้านโทรติดต่อมาให้ฉันเดินทางกลับโดยพาหลานไปที่ต่างจังหวัด แต่ฉันไม่กล้าทิ้งบ้านเอาไว้ด้วยกลัวขโมยจะแวะเวียนมาที่บ้านและถ้าเกิดเรื่องอย่างนั้นคงลำบากแน่นอน ฉันจึงขออยู่ที่นี้ต่อโดยจะออกไปหาเสบียงเพิ่มเติมแม้ต้องเดินทางออกไปไกลเพิ่มขึ้น
	ขออภัยน้ำดื่ม ข้าวสาร ไข่ไก่ บะหมี่สำเร็จรูป หมด  นั่นคือสิ่งที่พบเห็นตามห้างร้านทั่วไปที่ประกาศให้รับรู้ แม้แต่ถุงดำ ถังเก็บน้ำขนาดใหญ่  ก็ไม่มีวางจำหน่าย ประเทศไทยกำลังเกิดการตื่นตูมหรืออย่างไร
	นักการเมืองประกาศเตือนไม่ต้องตื่นตูม เพราะน้ำคงไม่ท่วมหนักอย่างที่คิด รัฐบาลสามารถรับมือได้ นั้นคือสิ่งที่เป็นข่าวเพื่อสร้างความมั่นใจให้กับประชาชน ฉันจึงอุ่นใจอยู่บ้างและคิดว่าจะไม่ออกไปหาเสบียงอีกแล้วเพราะไม่รู้ว่ามีจำหน่ายที่ไหนนั้นเอง
	ลูกชายโทรศัพท์กลับมาแล้วสอบถามเรื่องราวที่เกิดขึ้นและขอให้ฉันตัดสินใจเอาเองว่าจะกลับต่างจังหวัดหรือว่าอยู่ต่อ ทรัพย์สินไม่ต้องเป็นห่วงของให้รักษาชีวิต  คืนนั้นฉันตัดสินใจแล้วว่าถ้าน้ำเริ่มเข้ามาในหมู่บ้านฉันจะเดินทางกลับต่างจังหวัดพร้อมกับหลานสองคน  ฉันนั่งดูข่าวที่ประกาศถึงการจำหน่ายสินค้าราคาถูก ฉันคิดว่าวันพรพรุ่งนี้ต้องรีบทำอาหารให้หลานตั้งแต่เช้าแล้วจะออกไปซื้อของถูกตามที่ได้ฟังข่าวเพื่อนำเป็นอาหารสำรองสำหรับหลาน
	..........................................................................................................................
	ฉันกลับมาหมู่บ้านพร้อมความตระหนก  น้ำท่วมถึงระดับอกแล้ว  แล้วหลานฉันเป็นอย่างไรบ้าง
ฉันเดินตะลุยน้ำมาเรื่อยๆ จนมาถึงเส้นทางที่ตรงไปยังบ้านของลูกชาย ฉันได้แต่สวดภาวนาขอให้หลานฉันปลอดภัย  ฉันลุยเดินโดยไม่รู้สึกตัวเลยว่าระดับน้ำที่ท่วมนั้นสูงขึ้นเรื่อยๆ สูงขึ้นจนฉันต้องแหงนหน้าขึ้นไม่ให้น้ำเข้าจมูก ฉันเริ่มกระวนกระวายว่าฉันจะทำอย่างไรต่อไป ถ้าน้ำลึกมากกว่านี้ อาหารและของใช้ที่ซื้อติดมือมา หลุดลอยไปกับกระแสน้ำหมดแล้ว
	แล้วหลานของฉันล่ะ  ยังอยู่ที่บ้านอย่างปลอดภัยหรือไม่  ศีรษะฉันปริ่มระดับเดียวกับน้ำฉันต้องใช้แขนช่วยพยุงเพื่อให้ร่างกายเคลื่อนไหวไปเบื้องหน้า ที่มีบ้านมองเห็นลิบอยู่ท้ายหมู่บ้าน
	.....................................................................................................................................