เพราะเธอ..ฉันจึงเขียน

แม่มดใจร้าย


ฉันเริ่มอ่าน ebook ไม่นาน..หลังจากอ่านหนังสือที่มีไม่น้อยกว่าสี่ร้อยชื่อเรื่อง (รวมถึงเรื่องที่อ่านไม่หมด)
ebook ที่พึ่งอ่านจบทั้งที่มีจำนวนหน้าเพียง 33 หน้า (รวมภาพประกอบ) โดยใช้เวลาถึงสามวัน..
ถ้านับจำนวนหน้าถือว่าฉันอ่านหนังสือได้น้อยกว่า 8 หน้าต่อวัน..
หนังสือเล่มนั้นที่ฉันกำลังกล่าวถึงคือ.."ฟ้ากว้างเหนือทางแคบ" โดย คุณเมฆา วนารักษ์
เป็นเรื่องเล่าน่ารักๆ จากผู้เดินทาง
ฉัน..เป็นหนึ่งในผู้ที่ชื่นชอบการเดินทาง (อย่างที่เรียกว่าอยู่ในกระแสเลือด) จนบ่อยครั้งมักมีคำพูดว่า ไปอีกแล้ว เกิดขึ้นจากเพื่อนสนิทหลายครั้ง
คุณเมฆา เล่าเรื่องเกี่ยวกับการเดินทางขึ้นภูกระดึง แต่จะว่าไปแล้วเนื้อหาของการเดินทางไม่ใช่องค์ประกอบที่ทำให้ฉันเขียนเรื่องนี้..
ภายในเนื้อหาของ ฟ้ากว้างเหนือทางแคบ ทำให้เห็นมุมมองอะไรหลายอย่างที่คนเราหลงลืมกันไป..
นับแต่เริ่มต้นก้าวเท้าเดิน ที่ได้บอกถึง เล่าจื้อ กล่าวว่า การเดินทางไกลหมื่นลี้ เริ่มต้นที่ก้าวแรก
(ทั้งที่พึ่งได้ยินเพื่อนบอกว่า ถ้าไม่มีก้าวที่หนึ่ง ก็ไม่มีก้าวที่สอง)
จุดหมายปลายทางอาจไม่สำคัญเท่ากับเรื่องราวระหว่างทางที่เราเก็บเกี่ยว..
เราอาจไปไม่ถึงจุดหมายปลางทางตามที่คนบอกเล่า..แต่..เรื่องราวนับแต่เริ่มต้นจนจบ ต่างหากที่เราเก็บเกี่ยวได้เพียงใด
การเดินทางที่เริ่มต้นจากบ้าน จากห้องนอน หรือจากที่ได้ก็แล้วแต่..เราได้อะไรจากการเริ่มต้นบ้าง..
เริ่มต้นจากการเตรียมตัว เริ่มต้นจากการเตรียมพร้อม..
สัมภาระที่นำติดตัวไปจาก..ความกลัวที่ว่านอกสถานที่ นอกความคุ้นเคยนั้น เราได้ใช้มันสักเพียงใด
ระหว่างการเดินทาง..เพื่อให้หัวใจได้พักความเหนื่อยล้า จากหน้าที่การงาน จากเรื่องราวที่ได้พบเจอ ที่บางครั้งก็ดีบางทีก็ร้าย และทำให้ได้พบว่า..เราเล็กกว่าธรรมชาติ แล้วเราจะโหยหาอะไรที่ยิ่งใหญ่...
ภูกระดึง จาก ฟ้ากว้างเหนือทางแคบ ทำให้ฉันนึกถึงภูกระดึงในวันวานกับเพื่อนร่วมทางเพียงไม่กี่คน จากวันเวลาเพียงไม่กี่วัน ด้วยการชักชวนจากเพื่อนคนหนึ่งที่จากไปแล้วแต่ก็ทำให้ฉันได้ข้อความว่า ครั้งหนึ่งในชีวิตเราคือผู้พิชิตภูกระดึง มาครอบครอง แต่หาใช่เพียงเท่านี้ที่ฉันได้..
ภูกระดึง ทำให้ฉันนึกถึง น้ำตกทีลอเล ที่เพื่อนคนดังกล่าวชวนฉันไป น้ำตกทีลอซู แต่ฉันบอกว่าถ้าไม่มีทีลอเลฉันคงไม่ไปเหตุเพราะว่าฉันเคยไปมาแล้ว และนั่นเป็นเหตุให้ฉันได้ยินเพื่อนร่วมทางกล่าวว่า ถ้าเดินทีลอเลได้ ภูกระดึงก็เด็กไปแล้ว 
ภูกระดึงในวันนั้นต่างจากทีลอเลในวันก่อนลิบลับ ขณะที่ทีลอเลมีแต่ป่ากับเขา แต่ภูกระดึงมีทุกอย่างในทุกซำที่เท้าก้าวถึง ขอเพียง..คุณมีเงินในกระเป๋า..ในขณะที่ทีลอเลไม่มีอะไรให้หาซื้อ..แม้คุณจะมีเงินในกระเป๋า..
แต่..สิ่งหนึ่งที่ระหว่างภูกระดึงและทีลอเลมีเหมือนกันนั่นก็คือ มิตรภาพในรายทาง 	
รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ จากผู้ร่วมทางทั้งที่รู้จักและไม่รู้จัก เติมเต็มความสุขให้กับชีวิตเล็กๆ...
การอดทนกับการรอคอยสิ่งที่ต้องการ..คือเนื้อหาเล็กใน..ฟ้ากว้างเหนือทางแคบ..แต่ทำให้อดคิดไม่ได้ว่า..ถ้าเราย่อท้อต่อสิ่งที่การพบเจอด้วยการยอมแพ้แล้ว เราจะได้พบเจอมันเมื่อไหร่..
กว่าจะได้ชมพระอาทิตย์ขึ้น..อาจต้องยอมเสียเวลานอน เสียพลังงานจากการเดินเท้า และเฝ้ารอเพื่อได้ชมความสวยงามยามพระอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้า...เช่นเดียวกับการจะยลพระอาทิตย์ตก..เราก็ต้องยอมเสียพลังงานเท้าเพื่อเดินทาง เฝ้ารอท่ามกลางแสงแดดยามเย็นที่ยังคงความร้อนแรง จนกว่าพระอาทิตย์จะลาลับจากเหลี่ยมเขาหรือเมฆขาว และการเดินทางฝ่าความมืดเมื่อไร้ซึ่งแสงอาทิตย์...
ระหว่างความสว่าง..ที่ทำให้เรากล้าหาญชาญชัย แต่เมื่อไร้แสงเล่า..ทำไมความกล้าหาญที่มีอยู่มันคงเหลือเพียงน้อยนิด หรือ ปอดเราจะแหกเพราะความมืด เราอาจพบเจออะไรในยามค่ำมืดตามแต่ใจเราจินตนาการ และเราอาจเจอในสิ่งที่พิสูจน์ไม่ได้ว่าจริงหรือไม่จริงกันแน่ เราใช้แสงสว่างจากเปลวเทียนหรือแสงจากไฟฉายที่พกติดตัวไป มันดูมีคุณค่าในยามค่ำมืด แล้วมันก็หมดประโยชน์เมื่อเราเจอแสงที่สว่างกว่า ทำให้อดคิดถึงประโยคหนึ่งไม่ได้ว่า ในที่สว่างย่อมมีมุมมืด และในที่มืดย่อมมีมุมสว่าง  มันเปรียบได้กับมุมมืดในหัวใจ และมุมสว่างจากเปลวเทียนได้หรือไม่...
คำว่า อดทน ใน ฟ้ากว้างเหนือทางแคบ ทำให้ฉันนึกถึงภูสอยดาว ถ้าวันนั้นบนภูสอยดาวฉันยอมแพ้ต่อพายุฝน แล้วฉันจะได้เห็นอะไรมากมายบนภูที่อุตส่าห์ฝ่าฟันดั้นด้นไปหรือไม่.. ฉันจะได้เห็นความงามของน้ำตกและฝ่าฟันจนทำให้รู้ว่าทุกอย่างไม่เกินความสามารถถ้าเราคิดจะทำและสู้กับมัน...
หนังสือ ebook เพียงไม่กี่หน้า แต่ถ้าเราเก็บเกี่ยวคำบางคำ ประโยคบางประโยค มาใส่ใจเราอาจได้จำนวนเนื้อหาเป็นร้อยเป็นพันมากกว่าจำนวนเพียงสามสิบสามหน้า..
ฟ้ากว้างเหนือทางแคบ ทำให้ฉันเห็นและคิดอะไรหลายอย่างที่หลงลืมมันไป บทเริ่มต้น และ บทลงท้าย อาจไม่ได้สวยงามดังใจฝัน แต่อยู่ที่เราเก็บเกี่ยวมันไว้อย่างมีคุณค่า..
ขอบคุณ ฟ้ากว้างเหนือทางแคบ 
ขอบคุณ คุณเมฆา วนารักษ์
ขอบคุณ ebook
				
comments powered by Disqus
  • หนูหิ่ง ฯ

    10 ธันวาคม 2554 03:03 น. - comment id 127769

    สวัสดีเจ้าคุณแม่มด ^^"
    
    ชีวิตคือการเดินทาง  
    
    ผู้เดินทางที่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกออกมาเป็นตัวหนังสือได้  สุดยอดจริง ๆ
    
    หนูหิ่ง ฯ เดินทางเยอะ  แต่....  ไม่สามารถส่งความรู้สึกผ่านตัวหนังสือได้....
    
    น่าจะเป็นเพราะว่า.... หนูหิ่ง ฯ ไม่ค่อยละเอียดอ่อนสักเท่าไหร่
    
    ขอบคุณที่มาแบ่งปันเรื่องราวดี ๆ นะคะ
    
    
    มีโอกาสจะหาอ่านบ้าง  ^^
  • แก้วประภัสสร

    10 ธันวาคม 2554 12:24 น. - comment id 127779

    แก้วฯเป็นคนที่ชอบท่องเที่ยวเหมือนกันคะ 
    แต่การท่องเที่ยว ไม่ค่อยโลดโผน 
    ง่ายๆ สบายๆ ชอบธรรมชาติ 
    ชอบถ่ายภาพวิว อันนี้รู้สึกจะชอบมาก
    หากมีโอกาส หมายถึงมีคนร่วมเดินทาง
    ก็อยากไปเดินป่า ขึ้นเขาดุบ้าง   
    46.gif
    สบายดีนะคะ คิดถึงเสมอ
    
    64.gif46.gif16.gif
  • โคลอน

    11 ธันวาคม 2554 11:20 น. - comment id 127839

    11.gif36.gif11.gif
    
    ฟ้ากว้างเหนือทางแคบ...
    
    ชื่อชัดเลยเนาะ...ยิ่งเราปีนสูงเท่าไหร่เส้นทางยิ่งแคบลฃงเท่านั้น....สัมผัสได้เลยอ่า แม่มดฯ
    
    ฝนก็ชอบอ่านหนังสือแนวท่องเที่ยวนะ
    
    แต่ฝนไม่ใช่นักเดินทางอ่ะค่ะ
    
    เลยมองผ่านประสปการณ์คนอื่นซะเป็นส่วนใหญ่
    
    คงมีสักครั้งในชีวิตที่จะได้เป็นนักเดินทางแบบแบ๊คแพ๊ค อยากทำมาตลอดแต่คงเป็นไปได้ยาก...
    
    
    
    
    
    ปูนนี้แระ 65.gif30.gif
    
    
    
    ฝนเริ่มชอบ"นิ้วกลม" จากการอ่านหนังสือของเขาเล่มแรกเรื่อง "โตเกียวไม่มีขา"
    
    เขาเล่าได้สนุก ตื่นเต้น มากเลย ตั้งแต่นั้น เห็นชื่อ "นิ้วกลม" เมื่อไหร่ ต้องปรี่เข้าไปทันทีเลยอ่ะ....ประทับใจมากๆเลยค่ะ11.gif
  • แมงกุ๊ดจี่

    12 ธันวาคม 2554 14:53 น. - comment id 127859

    บทเริ่มต้น และ บทลงท้าย อาจไม่ได้สวยงามดังใจฝัน แต่อยู่ที่เราเก็บเกี่ยวมันไว้อย่างมีคุณค่า..
    
    
    อ่านแล้วชอบจังค่ะ   พี่แม่มดใจดี...
    หายไปนาน...สบายดีนะคะ  รักษาสุขภาพด้วยนะคะ  
    
    6.gif
  • จวว

    13 ธันวาคม 2554 19:58 น. - comment id 127889

    ชอบเดินทาง แต่บอกตามตรงนะคะ
    ไม่เคยขึ้นภูกระดึง และไม่อยากทรมานสังขารด้วยสิคะ อิอิ
    แต่อยากไปทีลอเล กะทีลอซุมากๆค่ะ
    คือความฝันที่อยากไป57.gif
  • แม่มดใจร้าย

    14 ธันวาคม 2554 21:04 น. - comment id 127918

    ขอบคุณหนูหิ่ง, คุณแก้ว, คุณโคลอน,น้องแมงกุ๊ดจี่, คุณจวว ที่แวะมาเยี่ยมเยียนกันค่ะ แม่มดเองชอบเที่ยวค่ะ ชอบไปในที่ที่ลำบากจนเพื่อนคนหนึ่งถามว่าทำไมชอบหาความลำบากใส่ตัว แต่แม่มดว่าที่แม่มดไปยังลำบากไม่ถึงแก่นมั้งค่ะ แม่มดเองเขียนไม่ค่อยเก่ง แค่เก็บเล็กผสมน้อยนำมาเล่าให้ฟังกันน่ะค่ะ1.gif
  • oou_2527@hotmail.com

    16 มกราคม 2555 12:37 น. - comment id 128188

    10.gif  ได้อ่านแล้วประทับใจมาก และเป็นคนที่ชอบการเดินทาง  ไปไหนมาไหนคนเดียวรู้สึกได้ถึงคำว่ามิตรภาพเลย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน