หยุดสิ่งหนึ่ง เพื่อทำสิ่งหนึ่ง ภาค 2

แก้วประภัสสร

          
           เสียงจากผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง ดังขึ้นใกล้ๆกับที่พักของ
วินมอเตอร์ไซด์
              " พี่ๆ ก่อนน้ำจะมาถึงซอยเรา เรามาช่วยกันลอกคลอง 
เอาขยะและโคลนตมขึ้นมาก่อนดีมั้ย เวลาน้ำมา มันจะได้ไม่อยู่กับเรานานเกินไป  หนูทำคนเดียวคงไม่ไหว ใครเห็นด้วยกันหนูบ้างคะ" 
               ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรมาก เพราะรู้ว่าคำตอบที่จะได้รับ
 มันมีอยู่ในใจ 60 เปอร์เซ็นต์อยู่แล้ว  
                "  น้องเอ้ย..เอาฟัก เอาแฟง มาให้พี่ปลูก ก็จะดีเสียกว่า
ชวนขุดลอก คู คลอง  เชื่อพี่เถอะอย่าเสียแรงเลย ให้พวกสส. สก.เขามาทำ
ไม่มีเงิน ไม่มีคนทำหรอก..."
                  " หนูก็รู้อยู่แล้ว..ความคิดหนูมันเหมือน"หมาฝัน"  แล้วฉันก็หัวเราะ  " ไม่มีปัญหาพี่ หนูไม่มีเงิน แต่มีใจ ไปทำอย่างอื่นดีกว่า "
                 " เอ้ย..อะไรของเธออะ หมาฝัน"  พี่คนหนึ่งในกลุ่มเอ่ยปากถาม
                 " แฮะๆ ..หนูจำคนจีนเขาพูดมาพี่ " หมาฝันหนี่" น่าจะแปลว่า
ลำบากนะ  จะว่าไป หนูก็เหมือนหมาฝันจริงๆเนาะ ฝันว่าจะมีคนเห็นด้วย
 แต่ไม่มีซะงั้น 555  "  หัวเราะแบบไม่เกรงใจใคร อิ
         
                  " น่า..พี่ว่าน้องไปทำผม ทาเล็บ นอนดูหนัง ฟังเพลงที่บ้านดีกว่า เชื่อพี่เถอะ"  
                  " ไม่เชื่อพี่หรอก..."

             หลังจากฉันไปช่วยแพ๊คของมาหลายครั้ง อยากออกพื้นที่บ้างค่ะ
ฉันอาศัยเฟสบุ๊คชวนเพื่อนๆ ไปร่วมกิจกรรม 
             ที่สภากาชาด ฉันได้รู้จักเพื่อนใหม่หลายคนค่ะ ทั้งนักข่าวนสพ.ญี่ปุ่น 
ทั้งเจ้าของกิจการ  บางคนใจดี นำอาหารมาเลี้ยงเหล่าจิตอาสา บางคนก็เป็นจิตอาสาเดินเสริฟน้ำให้คนแพ๊คของ
               เพื่อนชวนฉันไปทำกิจกรรมหลายๆที่  ซึ่งฉันเองก็ไม่ได้ปฏิเสธซะทีเดียว แต่ที่เลือกสภากาชาด เพราะเห็นว่าสะดวกกับการเดินทางที่สุดค่ะ
            หลังจากคุณกิ่งได้ยินว่า ฉันไปช่วยแพ๊คของ และอยากออกพื้นที่
คุณกิ่งเลยอาสาไปด้วยค่ะ

             20 พฤศจิกายน 2554 
            ว่าตื่นแต่เช้าแล้วนะคะ แต่เพื่อนๆบอกว่า อีก 10 นาทีจะถึงกัน
ฉัน.. ผู้เอ่ยปากชวนทุกคน  กลับยังนั่งเป่าผมอยู่ที่บ้าน...5555 
           เรียกมอเตอร์ไซด์ ซิ่งเลยพี่... ยี่สิบนาที จากบ้านก็มาถึงสภากาชาด 
มองเห็นสายตาบางใครกำลังยืนชะเง้อหาอยู่ 
        วันนั้น เพื่อนฉันมาเยอะมากๆ คุณแข พาเพื่อนร่วมงานมีแพ๊กของ48 คน 
คุณแหม่ม ตั้งใจจะไปลงพื้นที่ด้วยกัน แต่มาช้า เลยอดไปค่ะ 
และพี่ๆ นักข่าว ที่เป็นมิตรใหม่ของฉัน พี่เขาบอกก่อนหน้านั้นว่า จะนำอาหารมาเลี้ยงพวกเราจิตอาสาด้วย แต่ฉันไม่ได้ชิมฝีมือพี่เขา เพราะออกพื้นที่
          ในรถ 1 คัน ผู้ชาย 4 คน ผู้หญิง 2 คน วันนั้น..จิตอาสาที่ต้องการออกพื้นที่เยอะมากๆ หลายคนที่ไม่ได้ไป เพราะจำนวนคนครบก่อน ก็อยู่ช่วยแพ๊คของที่นั่น    รถ 5 คัน ถูกจัดให้ไปคลองมหาสวัสดิ์ เพื่อแจกถุงยังชีพ ข้าวสาร อาหารสุนัข แพมเพิท และน้ำดื่ม  และอาหารปรุงสุก
 
             แต่ละคัน บรรจุมา 300 ชุดค่ะ
            อ้างอิงจากระทู้ของกิ่งโศก ที่ได้ลงรายละเอียดไปแล้ว
ในส่วนนของแก้วฯ ขอนำภาพบางส่วน ที่พอจะถ่ายได้ ขณะออกปฏิบัติภารกิจของวันที่ 20 ที่ผ่านมา มาให้ทุกท่านพร้อมภาพบรรยายนะคะ
                   เมื่อรวมตัวกันครบทีม ขอถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกันหน่อยค่ะ
จากซ้ายมือมิตรใหม่คุณป๊อป คุณแอน คุณภัทร และ เงาสายลม กิ่งโศก
                                       V
  
                           คุณแหม่ม เพื่อนแก้วฯ มาช้า เลยไม่ได้ไปด้วยกัน
 ต้องอยู่ช่วยเพื่อนๆอีกเกือบห้าสิบชีวิตที่อาสามาแพ๊คของที่สภากาชาดค่ะ                          V

                           
                        เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่ต้องปีนบันใดขึ้นรถบรรทุก ขาสั่นเลยค่ะ
มองลงมาด้านล่าง เสียวหลังวาบๆ   โชคดีว่ามีคนยื่นมือมารับ อิ

ขบวนรถขับมาตามเส้นทางไปบางบัวทอง เมื่อถึงจุดนั้น มองเห็นแล้วว่า น้ำท่วม
หมู่บ้านที่เราจะเข้าไปแจกของนั้น ถนนกลายเป็นคลอง แม่น้ำ เรือคือยานพาหนะที่ดีที่สุดของทุกคน
             เมื่อไปถึงวัดโคนอน ภาพที่ประชาชนพายเรือออกมารอรับสิ่งของ
มากมายเกินที่แก้วฯคาดคะเนไว้ เรือบางลำถูกพายด้วยคนวัยชรา
บางลำ หอบลูกออกมา   บางลำมีสุนัขมา ท่ามกลางอากาศที่ร้อนระอุ 
ฉันแอบกลืนน้ำลายลงคอ  ความรู้สึกนั้น ฉันบอกไม่ถูกหรอกว่า รู้สึกอย่างไร
ฉัน..ไม่ได้เดินเข้ามาเพื่อแบ่งความสุขจากทุกคน
แต่มาเพื่อแบ่งเบาความทุกข์ ถึงแม้มันจะไม่ใช่ทั้งหมดที่ทุกคนมี 
แต่ฉันก็ยินดีจะทำ 
             ถุงยังชีพ น้ำหนักไม่ได้ชั่ง หนักพอที่ฉันต้องใช้พลังพอสมควร
ถุงข้าวสารน้ำหนักถุงละ 5 กิโล  น้ำดื่มอีกจำนวนหลายแพ๊ค  อาหารสุนัข
ผ้าอานามัย  ถุงดำใส่ขยะ แพมเพิทฯลฯ  ถูกส่งต่อ ไม่มีหยุดมือ
ภาระกิจจะสำเร็จได้ ก็ต่อเมื่อของนั้นได้มอบให้ประชาชนจนหมด        
             เมื่อรถคันแรก แจกของจำนวน 300 ชิ้นเรียบร้อย 
ความลำบาก น้ำลึก ทำให้ไม่สามารถจะลงไปในน้ำ แล้วปีนขึ้นมารถอีกคัน 
เพื่อแจกของต่อ คุณเพ็ญผู้นำทีมเรา ต้องให้รถบรรทุกขับาจอดเทียบคัน 
เพื่อเราะจะได้ปีน จากอีกคันหนึ่ง ไปอีกคันหนึ่ง   

" ลูกจะขอทำความดีเพื่อถวายพ่อหลวง และตอบแทนบุญคุณแผ่นดินตราบชีวิตจะหาไม่"
 เพราะฉันรักและเทิดทูนในหลวงเหนือสิ่งอื่นใด