อุ๊ปวิริยะ อุ๊ปประมา

หากเราก้าวจากธรรมดาสามัญสู่ขีดขั้นอันเลิศเลอเผยอศักดิ์แล้วไซร้
เราคือ เขื่อน ที่ไม่เขื่อง
ต้องทนทนสกัดกั้นอมน้ำไว้เผื่อเหลือเผื่อขาดสำหรับผลิตไฟ ให้ชลประทาน
ยืนหยัดตั้งแต่แรกเขียนแปลนประกาศสร้าง ต้องงัดข้อกับเอ็นจีโอ๊ะโอ๋
ยามน้ำบ่าไหลโถมใส่จนเต็มอั้น ค่อยปล่อย
เช่นกัน คนเก่งกล้าสามารถต้องทานทนแรงดันต่างๆนาๆ
เพื่อปล่อยถ่ายงานสู่ผู้น้อย อย่างกระจายไปถ้วนทั่ว
หรือเป็นอย่างมหาสมุทรที่ต้องรองรับน้ำครำ น้ำคลอง น้ำหนอง น้ำสระ
สารพัดน้ำไหลลู่สู่ปากอ่าวเข้าสู่กัลฟ์สตรีมไหลวนจากแปซิฟิลิสสู่เอดส์ตาร์กติค
สารพัดต้องทานทน
จนอยากหวนกับไปเป็นน้ำหยดน้อยค่อยๆกลิ้ไกวไปมาบนใบบอน
โดยมิพักต้องแยแสกับน้ำใดๆให้เปลืองน้ำ เปลืองตัว
แต่ท้ายสุดด้วยอสุจริตธรรมก็ต้องพึงสละประโยชน์สุขส่วนตัว
ให้พัวพันประโยชน์สุขส่วนรวม
เพราะหลวมตัวเป็น น้ำดีไม่มีตามน้ำ

pigstation 7 ต.ค. 2554 00:19 น. - ID 11965