จานทูนบอกกรูไม่เอาแล้วพั่ง

สะพั่งสะท้านไมภพ

จานทูน ผู้มีราศีต้นธาตุลม ได้โทรมาหาผม
ความจริงผมไม่น่าจะใช้ใจคิดถึงแกเลย แกโทรมาบอกว่า ไอ้น้องราม คนราศีปลายธาตุลม มาหา แกก็เลยเปิดแบล็คฉันซะพุงกาง แล้วไอ้น้องราม มันก็เลยถามถึง
ผมก็ดีใจที่ยังมีคนคิดถึง
แล้วตำแหน่งพี่ละครับ
พี่ไปขอแล้ว แต่เขาไม่ให้ว่ะ เขาบอกว่าให้คนทำงาน แล้วตอนที่พี่ทำให้เนี่ยในตอนนั้นแกคงลืมไปแล้ว 
คือเดิมทีจานทูนแกบอกว่า หากแกได้ยศสูงขึ้นแต่เป็นพวกล้าหลังแกก็จะไม่รับ
คนอย่างแกจะต้องท๊อปเท็นเท่านั้น
สรุปว่าแกไม่เอาแล้ว
ผมสะพั่ง สะท้านไมภพ นั่งคิด การนั่งคิดนอนคิดยืนคิด ก่อนทำอะไรมันก็ทำให้มีขั้นตอนการดำเนินการและหนทางแก้ไขปัญหาได้ทัน
สะพั่ง หัวเราะให้กับตนเอง
ในเมื่อจานทูนไม่เอาแล้ว ผมสหชาติของแก ก็ตั้งใจว่าจะไม่เอาแล้วเหมือนกัน
เพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เรามีชีวิตอยู่ในปัจจุบันหรือคาดหวังอนาคต
มันไม่ใช่ความสุขหรือที่เราแสวงหา
ยศ ลาภ สรรเสริญ สุข 
รู้สึกว่าก็ยังยึดติดอยู่
แต่ทว่าด้วยความที่ไม่มีรูปแบบ ไม่มีเวลา ไม่ยึดติดกับขอบเขคของโลกแบบเก่าๆทั้งสิ้น
สุขในระดับของผม อาจจะเป็นบรมทุกข์ ของคนในระนาบเดียวกันในเวลาเดียวกัน
ชีวิตของสะพั่ง ก็เป็นแบบนี้
ทำอะไรก็ได้
ไม่ต้องรีบ เพราะรีบมาตลอดชีวิตอยู่แล้ว
ไม่ต้องห่วงว่ามีสาระหรือไม่ เพราะที่ผ่านมาส่วนมากก็เสียเวลากับคำว่าสาระไปมากแล้ว และก็เสียเวลากับไม่มีสาระไปมากกว่านิดหน่อย
อยากทำอะไรก็ทำ
แต่ไม่สร้างความเดือดร้อนให้..ฯลฯ
ขอบพระคุณที่ติดตามผลงาน
คอมเมนต์ได้ทุกอย่างครับ ไม่โกรธ