ถ้าหาก "ไม่รัก" (Facebook4)

แมงกุ๊ดจี่

ความรู้สึกของใจเป็นเรื่องซับซ้อน...
โดยเฉพาะความรู้สึกว่า "รัก" นั้นซับซ้อนมากด้วยกลลวงใจ
"วรินทร์  เคืองพี่มากหรือ?  
มีอะไรบ้าง  ที่จะทำให้ความรู้สึกระหว่างเรากลับมาเหมือนเดิม 
พี่วัตรขอโทษ...นะครับ"
ภวัตรส่งความรู้สึกถึงวรินทร์เข้ากล่องข้อความในเฟสบุ๊ค  
เขากดโทรศัพท์ไปหลายครั้ง  แต่เจ้าของหมายเลขปลายทางไม่รับสาย
และไม่โทร.กลับ...
ยิ่งเห็นสเตตัสของวรินทร์ตั้งไว้  หัวใจเขาแทบสลาย...
.
.
.
"ว่างเปล่า...เพื่อผ่านผันสู่วันใหม่"  
.
.
.
ภวัตรอ่านทบทวนกลับไป-มา  ถึงนัยยะของข้อความที่วรินทร์ตั้งไว้
เขาปวดร้าวกับประโยคนี้เหลือเกินเมื่อนึกย้อนกลับไปเมื่อสามเดือนที่ผ่านมา
วันเวลาผ่านไป
เขาต้องอดทนกับความเงียบงัน
และกดดันกับความเมินเฉยของอีกฝ่าย  จนแทบคลั่ง...
สิ่งที่เขาทำมันผิดมากนักหรือไง  ทำไมอีกคนจึงเงียบงันเช่นนี้
ภวัตรรู้สึกหน่วงในอก อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ขณะที่สติรับรู้ถึงแรงกระแทกล้อของเรือบินแตะรันเวย์แล้ว 
เขาคิดกรุ่นตลอดการเดินทาง  เพราะการมาครั้งนี้เป็นการทำตามหัวใจ
เพื่อมาพบหญิงสาวคนที่เมินเฉยคนนั้น ยิ่งคิดก็ยิ่งหวั่นใจ
"ฉันไม่มีอะไรจะพูด จะบอก ไม่มีเหตุผลต้องตอบ"  วรินทร์จองตาเขาแน่นิ่ง
-
"พี่ทำให้รินทร์อึดอัด  หรือว่าพี่ไม่ดีพอที่จะรักรินทร์"  เขาเอ่ยถามแววตาฉายเอาคำตอบ
-
"ไม่ค่ะ  "วรินทร์" ดีเกินไป และพี่วัตรไม่มีทางรัก "วรินทร์" ได้"  ใบหน้ามนนิ่งเงียบ
"คุณภวัตรยอมรับเถอะคะ  ว่าคุณไม่ได้รักวรินทร์ คุณภวัตรเพียงต้องการเอาชนะเธอ"  
-
"ทำไม? รินทร์ไม่ให้โอกาสพี่ได้ทำ  ได้พิสูจน์บ้าง"  ภวัตรจ้องมองใบหน้ามนที่เมินเฉย
-
"ผู้หญิงแบบวรินทร์ไม่เหมาะกับคุณหรอกคะ  เธอดีเกินไปสำหรับคุณ"  
-
ประโยคสุดท้ายที่เขาได้ยินจากหญิงสาว  คนที่เขาคิดว่าหลงรักเธอแล้วจนหมดใจ...
ความ "รัก" จะมีอะไรเจ็บปวดมากไปกว่าอีกใจ "ไม่ได้รัก"  ภวัตรได้แต่ยินยอม
กับประโยคที่เขาได้ยิน  เพราะมันคือความจริง   เขาหลงลืมไปว่าหากวันหนึ่งได้พบใครคนที่พร้อมจะมอบความรักและหยุดที่เธอคนนั้น  เขาจะได้รับความไว้วางใจหรือไม่ความเจ้าชู้   ความไม่ยี่หระกับอะไร เพล์บอยแบบเขาไม่เคยคิดจะจริงจังกับใครสักคนหวังเพียงประโยชน์ของตนฝ่ายเดียวดุจดั่งนักธุรกิจคิดถึงแต่ผลประโยชน์สูงสุด...
ใช่...
ผู้หญิงอย่าง "วรินทร์" เขาไม่เคยเจอ  เธอดีจนเขาอยากครอบครอง  เหมือนของมีค่า อยากได้มารักษาดูแล อยากอยู่ใกล้  เพราะทุกครั้งที่ได้พูดคุยอยู่ใกล้เขามักจะเย็นรื่นในหัวใจ ไม่รุ่มร้อนกระวนกระวาย เขาตอบตัวเองได้อย่างมั่นใจและหนักแน่นว่า "วรินทร์" นี่แหล่ะใช่  ที่จะอยู่เคียงข้างเขาตลอดไป
-
แต่อีกหัวใจที่เคยผิดหวังเรื่องรักมา  กลับรู้สึกหวาดหวั่น  หวาดกลัว กับการที่ต้องแชร์ทุกเรื่องราวในชีวิต  และฝากความหวังทุกสิ่ง รวมทั้งเวลาส่วนตัวให้กับอีกคนไป
  
วรินทร์รู้ตลอดมาเธอ "รักไม่ได้"  และต้องไม่รักภวัตร
จะมีอะไรทรมานใจมากไปกว่าการห้ามใจไม่ให้รัก  เพราะรู้ว่ารักไม่ได้ทั้งรู้ว่ารักนั่นแหล่ะ แม้ว่าจะได้รับการสัญญาที่หนักแน่นแต่อะไรจะเป็นหลักประกันให้แต่ละวันผ่านไปได้ราบรื่น ภวัตรไม่คิดจะหยุดที่เธอ  และเขาไม่เคยเห็นคุณค่าของเธอ  เขาเพียงต้องการเล่นเกมกลลวงใจ ประวัติของเขาที่ผ่านมาทำให้วรินทร์ไม่กล้ายอมรับ  เพราะเธอคิดเผื่อถึงอนาคตแล้วว่าจะต้องตรอมใจอย่างแน่นอน
คำว่า "คนพิเศษ"  ของภวัตรจะอีกมีกี่คน วรินทร์คงไม่คิดค้นหาคำตอบ เพียงแต่ขอให้เขาตัดวรินทร์ออกไปสักหนึ่งคน เพราะความรัก  หากไม่ใช่รักเดียวใจเดียว  หากไม่ได้หมายถึงสองคนเป็นหนึ่งเดียว  ก็คงไม่เหตุที่จะต้องใช้ชีวิตร่วมกัน  วรินทร์ต้องห้ามใจไม่ให้รัก  เพราะผู้ชายอย่างภวัตร  "รักไม่ได้"  เขาไม่เหมาะกับผู้หญิงอย่างวรินทร์เธอย่อมรู้ดีกว่าใคร
-
"คุณหนีผมไปแล้วจริงๆ"  ภวัตรพร่ำเบา-เบา  พร้อมใบหน้าที่แสดงอาการบ่งบอกว่าผิดหวัง
ภวัตรรู้สึกดั่งสูญเสียของมีค่า  และคงหาไม่ได้จากที่ไหน?
เขาได้คำตอบที่ว่างเปล่า   และเขารู้ว่าไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้อีก ไม่รู้ว่าจะตามหาเธอได้จากที่ไหน?  วรินทร์ทำเรื่องย้ายกรณีพิเศษไปช่วยราชการที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในประเทศแต่ที่ไหนล่ะ  เขาพยายามถามและอ้อนวอนใครต่อใคร  แต่ไม่มีใครให้คำตอบกับเขาได้  ภวัตรรู้สึกเหมือนชีวิตไร้ค่าขึ้นมาทันที
เมื่อรู้ว่าเขาจะไม่ได้พบวรินทร์อีก  เพราะเธอไม่ต้องการพบเขาอีกแล้ว
"ฉันไม่เหมาะจะเป็นคนพิเศษ ของคุณหรอกนะคะ"  วรินทร์เอ่ยพร้อมกับจ้องหน้าภวัตรเนิ่นนิ่ง
-
"พี่เป็นผู้ชายที่ใช้ไม่ได้เลยหรอ  รินทร์"  ภวัตรเอ่ยเบาเบาเหมือนจะหมดแรง
-
 "ฉันไม่เคยคิดรักคุณ  คุณเป็นผู้ชายที่รักไม่ได้"  หญิงสาวจ้องมองด้วยแววตาเฉยชา
 -
"เพราะอะไร ? " เขาจ้องแน่วนิ่ง ด้วยสายตาเพื่อเค้นเอาคำตอบให้ได้
-
"รักไม่ได้"  วรินทร์ตอบน้ำเสียงหนักแน่น  แล้วเมินหน้าหนีสายตาของคู่สนทนา
-
"ถ้าหากไม่รัก  รินทร์ทำดีกับพี่ทำไม? แสนดีกับพี่ทำไม?"  ภวัตรจ้องนิ่ง
-
"เพราะคุณเป็นผู้ชายเจ้าชู้..."  วรินทร์น้ำเสียงหนักนิ่งทำอีกคนงุนงง
-
"วรินทร์!!!!  แกล้งทำดีกับพี่งั้นหรือ?" ภวัตรหน้าซีดเผือกลงทันทีที่ได้ฟัง
-
"วรินทร์ดีเกินไปสำหรับคุณภวัตร  ฉันดีเกินไป"  หญิงสาวนิ่งเงียบ
-
-
-
-
-
ภวัตรครุ่นคิดกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา  เขาผิดเองที่ทำร้ายจิตใจวรินทร์  และเขาเองก็รู้แล้ว  ว่าเขา  "รัก"  วรินทร์จนหมดหัวใจ  เขาเป็นคนทำลายความรู้สึกดีดีของเธอ  หลายต่อหลายครั้งที่เขาปล่อยให้ผู้หญิงของเขาหลายคนมาวุ่นวายโวยวายทำให้เดือดร้อนใจ  แต่วรินทร์ไม่เคยแสดงออก  ว่าโกรธ เกลียด หรือรังเกียจเขา...ภวัตรต้องยอมรับและก้มหน้ารับโทษทัณฑ์นี้