31 สิงหาคม 2546 เธอช่างใจร้ายมาก เธอกำลังจะจากฉันไปคนละพื้นแผ่นดินโดยไม่ลาฉันสักคำ เธอรู้มั้ยฉันเสียใจมากเพราะในนาทีสุดท้ายฉันก็ยังไม่มีโอกาสได้คุยกับเธอหรือบอกในสิ่งที่ฉันอยากจะบอกกับเธอ ฉันต้องตามหัวใจของฉันไปหาเธอที่สถานีรถไฟ เพื่อเอ่ยคำว่าลาก่อนกับเธอ ฉันเกือบจะไม่ได้ลาเธอแล้วล่ะเพราะฉันกับเธออยู่กันคนละชาลชลา โชคดีของฉันที่เจอเข้ากับเพื่อนของเธอเสียก่อน มิฉะนั้นอย่าว่าแต่สิ่งที่อยากจะให้เธอเลยคำว่าลาก่อนเธอคงจะไม่ได้ยินจากปากฉัน 16.30 น.ขบวนรถไฟที่เธอจะไปเข้ามาเทียบสถานี ฉันไม่อยากให้เธอไปเลย อีกหนึ่งปีกว่าที่ฉันจะได้พบกับเธออีกครั้ง อเมริกากับประเทศไทยไม่ได้มีดินแดนติดต่อกันซะหน่อย เธอขึ้นรถไฟแล้วฉันมองรถไฟที่วิ่งออกจากสถานีพร้อมๆกับเธอและหัวใจของฉัน ฉันไม่อยากให้น้ำตาของฉันหยดลงที่นั่นเพราะการที่ฉันไปส่งเธอ ฉันอยากให้เธอจดจำสิ่งดีๆจากฉันไป เธอจากไปหัวใจของฉันเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก สิ่งเดียวที่ฉันจะทำได้คือ ฉันจะรอการกลับมาของเธอเธอผู้เป็นเจ้าหญิงคนเดียวในใจของฉันตลอดไป
6 กันยายน 2546 22:38 น. - comment id 69552
อ่านแย้วน้าจ๊ะ เส้าจัง คิดถึงมากละซิ
9 กันยายน 2546 20:58 น. - comment id 69557
เราเข้ามาCommentหั้ยละนา....ก็เศร้าดีนาแกอ่านแล้วขำดี
3 ตุลาคม 2546 13:32 น. - comment id 69747
มาอ่านแล้วนา ก้อเราก้อไปด้วยอยู่ในเหตุการณ์นี้ด้วย ก้อเข้าใจความรู้สึกนะ และตอนนี้ความรู้สึกของเราตอนนี้ก้อคงเป็นแบบนี้เหมือนกัน เพียงแต่ว่าคนที่เรารักตอนนี้เขาคงไม่กลับมาอีกแล้วหละ เศร้าจังเลย....