ตะลุยเดี่ยวเที่ยวเชียงราย

ร้อยฝัน

      นานนักแล้วที่ฉันเฝ้ารอวันที่จะไปรู้จักเมืองเชียงรายสักเสี้ยว ข้อมูลในอินเตอร์เน็ตแน่นเปรี๊ยะเส้นทางจากกูเกิล แหล่งกิน แหล่งเที่ยว ที่พัก ฉันยัดใส่สมองที่เกิดอาการรวนเรอย่างเห็นได้ชัดฉันสามารถคิดเลขได้อย่างรวดเร็ว แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้อย่างเฉียบคม แต่กุญแจรถที่ห้อยไว้ที่ประตู เมื่อ 30 วินาทีที่ผ่านมากลับหาไม่เจอ ถึงขั้นต้องรื้อโต๊ะ รื้อตู้ บางวันมันล้าจนต้องนอนนิ่งๆให้สมองมันว่างเปล่าสักเสี้ยวเวลาหนึ่ง แม้กระนั้นวันก่อนเดินทางขึ้นเหนือ ฉันนอนเวลา 05.30 น. แล้วตื่น 06.50 น. มีเวลา 10 นาทีในการจัดการภารกิจทุกอย่าง ก่อนนั่งรถยาว 10 ชั่วโมงถึงเชียงใหม่
     ฉันนั่งด้านหลังของรถอาจารย์ แม่ (ของฉันนะ) ตาฉันหลับแต่สมองกับลุกโพรงกับเสียงเพลงไทยเดิมอ้อยอิ่ง เอื้อยเอื้อนชวนให้ใจสงบ  งามนักกับศิลปะแบบไทยที่ฉันหลงลืมไปเสียนาน 
     เราหยุดรถกินข้าวกันที่หล่มสัก หลังจากอิ่มหมีพีมันฉันก็พร้อมที่จะวิ่่งตามตะวันอีกสักที ก่อนที่จะก้าวขึ้นรถ ฉันเหลือบเห็นมูลของเจ้าตัวเขียวตกเรี่ยรายบนทางเท้ามากพอดู ฉันสอดส่ายสายตาหาเจ้าของอยู่นานกว่าจะพบ เจ้าเพื่อนตัวน้อยของฉันมันกำลังนอนอย่างเป็นสุขอยู่ใต้ใบดอกพุด
 
       อาจารย์แม่มองด้วยพอเห็นมันท่านร้องเฮ้ยออกมาดังๆ แล้วมองอย่างหวาด ๆ มาทางฉัน อ้อยทำไมชอบอะไรแปลกๆ แบบนี้ลูกฉันหัวเราะเบา ๆ ก่อนบอกว่า  ก็อ้อยแปลกกว่ามันอีกนะแม่  แล้วเดินขึ้นตามคุณแม่ไป 
				

เราไปถึงเชียงใหม่เกือบ 5 โมงเย็น รถวิ่งไม่ได้ฝนตกเกือบทั้งวัน  เมื่อย หนาว ก็หนาว แต่ใจมันร้อนพิกลอยู่ ฉันอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมที่เชียงใหม่ 7 วัน ขึ้น M ชวนให้คนเข้าใจผิด เพื่อนหลายคนนึกว่าฉันไปเชียงใหม่เพื่อผ่าตัดสมอง ทำให้รู้สึกดีดีที่มีคนห่วงอยู่บ้าง (5555) อยู่เชียงใหม่แทบจะไม่ได้ออกไปไหนเลย แต่ก็มีแก่ใจแว๊บไปดอยสุเทพ ที่ขึ้นชื่อว่ามาแล้วไม่ไปแสดงว่าไม่ถึงเชียงใหม่ ไปกี่รอบ ๆ ก็ถึงเชียงใหม่ที่เดิม เลยแสดงซะหน่อยว่ามาถึงแล้ว				

หลังจากเสร็จสิ้นทั้งการอบและรม  ถึงเวลาที่จะแบกเป้แดงแสลงใจ ฉันส่งกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ฝากอาจารย์แม่ขึ้นรถกลับแล้วนั่งล้อแดงเข้าอาเขต ตีตั๋วเชียงรายเที่ยวเดียว แต่ความเข้าใจผิดเล่นเอาคนรอใจหายใจคว่ำ ด้วยลุ้นว่ามันจะถึงไหมหว่า
      ถึงเชียงรายฉันกะยัยต่ายไปนั่งซดข้าวต้ม ก่อนเข้านอนด้วยความเหนื่อยล้า และหลับอย่างเป็นสุขเป็นคืนแรก ฉันตื่นเช้ามาพร้อมเสียงฝนเปาะแปะ ๆ ยัยต่ายและหวานใจ จะไปทำงานเลยพาฉันเที่ยววัดใกล้บ้าน วัดแรกวัดดอยทอง กราบพระ และสะดือจักวาล เป็นที่แรก				

จากนัันก็วัดงำเมือง				

วัดพระแก้ว				

แล้วก็ทิ้งฉันกับมอเตอร์ไซด์น้ำมันเต็มถังไว้ให้อย่างนี้ยัยอ้อยก็ขอบอกว่า 
 ก็มันส์บันเทิงสิคร๊าบ
    ฉันขับมอเตอร์ไซด์เรื่อยเฉื่อย ยัยต่ายบอกว่าขับไปตามป้ายที่บอก หลงบ้างเจอบ้างแต่ขอบอกว่า สบาย ๆ ที่แรกฉันตามหาจนเจอผเกาเหลาเลือดหมู สหรส มื้อที่สองในเชียงรายอิ่มและสุขใจ แล้วแวะเลยไปจองตั๋วกลับขอนแก่นที่บขส.ใหม่ ก่อนมาวนเวียนในเวียงต่อไป ฉันวนเวียนอยู่หอนาฬิกา ตลาด
วัดมุงเมือง				

ที่แปลกตรงที่มีเจดีย์สีขาวต่างจากวัดอื่น ๆ ที่มีสีทองอร่ามตรงนี้เองที่ฉันพบฝรั่งหัวใจไทย เค้าเข้ามาถามเส้นทางไปเที่ยวในเชียงราย ฉันยิ้ม แล้วนึกในใจ 
เออว่ะเป็นเจ้าบ้านที่ดีสักวัน ชวนเที่ยวด้วยกันเลยดีกว่า ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ภาษาเรื่องจิ๊บ ๆ อยากไปไหนฝรั่งชี้รูปในหนังสือ อ้อยก็ถามคนเชียงราย ไปกันโลด ฉันก็ขับมอเตอร์ไซด์นำ ฝรั่งก็ขับมอเตอร์ไซด์ตาม ที่แรกที่พาไป คุ้มเมืองมาง เค้าทำสินค้าที่ระลึกส่งขาย				

พอเราเข้าไป เค้าก็มองกันแปลก ๆ ฉันเกรงในสายตาก็เลยเข้าขออนุญาตถ่ายรูป  เจ้าของบ้านถาม  มากับทัวร์เหรอคะ  ฉันยิ้ม แล้วบอกว่า เปล่าค่ะมาสองคน   เค้ายิ้มแล้วบอกว่า  แฟนหล่อจังนะคะ  ฉันหันไปยิ้ม  แล้วหันไปถามฝรั่งที่มา  What  your s name (กรุณาออกเสียงผิด ๆ ตามที่ฉันพิมพ์)  เจ้าของบ้าน ร้องอ้าว  แล้วบอกว่า  เชิญค่ะ เราถ่ายรูปกันสักพัก  ก็ขับรถเข้าเมือง ผ่านศูนย์ ศิลปวัฒนธรรมเชียงราย  ฝรั่งถามถึงกระบวยใหญ่ ๆ ที่อยู่ด้านหน้าว่าคืออะไร  ฉันตอบว่า   It same same A big cup with the long  arm,  you understand  . ฝรั่งเกาหัวแกรก ๆ 
No,what is it ? เค้าคงไม่เคยเห็นถ้วยที่มีแขนยาว ๆ (ฮา)				

มันยังไม่แค่นั้นในศูนย์ศิลปะฯ ยังมีอะไรอีกเยอะแยะที่น่า ตื่นตาตื่นใจ  มีชิ้นหนึ่งที่ฉันชอบมาก  หุ่นชัก ของพม่า				

ฉันก็ลองชักขึ้นลงดูกดหัวทำท่าทางเล่น ๆ ฝรั่งหัวเราะ ชอบใจ Is he Thai ?  No,hes Myanma.In thai we call, หุ่นชัก.  Hunnnn  chargggg.
หุ่นชัก .. Hunnnn  chargggg. เค้าก็พยามจะออกเสียงแต่ก็เหมือนเดิม ก็ยังดีนะที่ไม่ออกเสียงเป็น Hunsen  ไม่งั้นฉันคงเป็นเจ้าบ้านที่ดีไม่ได้คงถีบกระเด็น  เราเดินอยู่นาน แดดก็ร้อนไอ้ฝนที่ทำท่าจะตกมันก็หลบหายจ้อย ฝรั่งตัวแดงเป็นกุ้งต้ม ฉันก็ดำเป็นเม็ดมะขามคั่วเลยล่ะ ร้อน ก็ร้อนเราก็เลยหลบเข้าไปหาอะไรกินกัน ฉันสั่งขนมจีนน้ำเงี้ยว ฝรั่งก็มั่ง ประมาณว่า The same with you (อันนี้เขียนเอง) ฉันนึกในใจตายละหวา มันจะกินเป็นไหมนั่น แต่เอาก็เอาวะคงอยากรู้รสอาหารไทย(ฮา) ด้วยความที่ฉันกินเผ็ดน้ำเงี้ยวเอาฉันไม่อยู่ฉันก็ตักพริกป่นซะครึ่งช้อนพูน ๆ เทจั๊กลงในถ้วยขนมจีน แล้วก็คนให้เข้าเนื้อกำลังจะตักเข้าปาก คุณฝรั่งเพื่อนซี้คงนึกว่าพริกป่นเป็นเครื่องปรุงตักเข้ามั่ง ฉันยกมือห้าม ร้องเสียงดัง  No,you. ฝรั่งมองหน้างงๆ แล้วยิ้มให้พร้อมกับเทพริกช้อนนั้นลงในถ้วยขนมจีน ฉันเอามือตบก็กะโหลกตัวเอง งานเข้าแล้วไหมล่ะ ฝรั่งตักเข้าปากคำแรก Oh,God  อ้าปากกว้าง ๆ  ร้อง ahhhahhhh  ไอ้เราขำก็ขำสงสาร ก็สงสาร หยิบน้ำยื่นให้ เค้าไม่รับมองหน้าเรา แล้วเดินไปซื้อขวดใหม่ สงสัยกลัวเรามอมยา(ฮา) แต่พอดีน้ำในตู้หมด พี่แกก็เดินกลับมาถามพลางชี้ที่ขวดน้ำ Youre OK.  ฉันพยักหน้า  พร้อมอธิบายการกินแบบไทยโดยชี้ไปที่ถาดผัก We eat  เงี้ยว Noodle with ถั่วงอก ถั่วฝักยาว กะหล่ำ  and  another. คงครั้งแรกมั๊งที่เค้าฟังแล้วเข้าใจเห็นพยักหน้าหงึก ๆ แล้วใช้มือกำถั่วงอกกำใหญ่ ส่งเข้าปาก เคี้ยวกร้วม ๆ อยู่สองสามครั้งไอ้อาการเผ็ดก็ทุเลา  แล้วพูดว่า  เงี้ยว นู๊ดเดินอีสสะเวรีกู๊ด. ฉันอดไม่ได้เลยเลยหัวเราะก๊ากใหญ่ คุณฝรั่งเพื่อนซี้ก็พลอยหัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง เจ้าหน้าที่ในร้านอาหารก็ออกมาเมียงมองดูด้วยความสงสัย เสร็จสรรพเราจ่ายเงินโดยใช้วิธีหารเฉลี่ยอย่างยุติธรรม (แต่ฉันกินมากกว่า อิอิ)  ขับรถมอเตอร์ไซด์กลับมาที่หอนาฬิกา  แล้วดื้อด้านป้ายห้ามเลี้ยวห้ามกลับรถ (ผู้ไม่รู้ย่อมไม่ผิด) ตรงไฟแดงฝ่าไปยังวัดสี่มุมเมือง สิ้นสุดการเดินทางวันนี้ ณ ตรงนั้น  เพียงโบกมือให้กันกับคำพูดสองคำ  Good bye.  ฉันยิ้มให้กับความสุขน้อย ๆ ที่ก้าวเข้ามาในวันนี้ กับเจ้าหน้าที่เฝ้าวัดตัวนี้ที่ดูมีความสุขเหลือเกิน				

ฉันแวะไหว้พระ เพื่อความเป็นศิริมงคล  ขอกุศลให้ฉันสุข  ฉันสุข  แต่คงเพราะขอมากไปทุกวันนี้ก็ยังทุกข์อยู่เหมือนเดิม เพราะไม่กล้ารับความสุขจากธรรมที่ท่านให้				

ไม่มีเพื่อนเที่ยวหัวใจมันก็ห่อเหี่ยวลงนิดนึง  คิดได้ว่าคงใกล้เวลาเจ้าเพื่อนรักกลับมาบ้านแล้วก็เลยแจววนทางเข้าบ้านซะสามรอบกว่าจะเข้าซอยถูก (แหมมาครั้งเดียวจำได้มันก็เกินไปเนอะ) ยัยกระต่ายก็เลยจัดทัวร์หาดเชียงราย				

ผลัดกันถ่ายรูป  แต่แหมเวลาเราได้ให้ภาพแจ๋ว แต่เวลาถ่ายให้เรายังกะอยู่ในบรรยากาศมาคุ (ต้องพัฒนาหน่อยนะเพื่อน) เสร็จสรรพก็พาท้องร้องกินหมูย่างอร่อยเหาะ ยัยต่ายเพิ่งจะรู้ว่าเอาผักต้มกับน้ำซุปจะทำให้นำซุปหวาน  ฮ้า อยู่เมืองผักแท้ ๆ ไม่น่าเลย .. ยัยต่าย  แล้วคุณหล่อนก็พาดูหอนาฬิกาเปลี่ยนสีในค่ำคืน แต่ร้อยฝันชอบ    สีทอง  แบบนี้				

ไอ้คนอยู่เชียงรายบอกว่าเฮ้ยแกถ่ายได้ไงวะสวยจัง
จากนั้นเราก็เตร็ดเตร่ที่ถนนคนเดิน  ประทับใจที่สุดเห็นจะเป็นรำวงย้อนยุค  เราสองสาว(เฒ่านิดนึง)  ก็ลองออกสเต็ปกับเค้าด้วย สนุกจนเหงื่อหยด  รับประกัน				

จากนั้นก็ละลายทรัพย์ได้กันมาคนละหลายชิ้น เฮ้อได้ควักเงินละลาย สบายใจจัง (ทำเป็นโม้) แล้วก็รีบกลับเพราะเจ้าต่ายมีสอบในวันต่อมาเช้าวันต่อมาฉันขอให้ต่ายส่งที่ตลาดได้โอกาส ละแวะทันทีเลยเชียวเข้าตลาด  เดินไปที่วัดพระสิงฆ์				

ตอนเช้าคนยังน้อย เดินเรื่อยเอื่อยเฉื่อยได้สดุดตากับสิงห์ ตัวนี้  ที่ดูเหงา ๆ อย่างกับเราเลย				

เมื่อความหิวมันรบกวน ฮุกซ้ายย้ายมาขวา ฉันก็เดินกลับเข้าตลาดกินก๋วยจั๊บ  รำแต้ ๆ เน้อ ถามทางเค้าไปเรื่อย ลุงๆ วัดร่องขุ่นไปทางไหน คุณลุงใจดีบอกว่าขึ้นมาเลย ลุงไปส่งที่ท่ารถไปวัดร่องขุ่นโดยไม่คิดตังค์สักบาท  ขอบคุณค่ะลุง ขอบคุณมาก และขอบคุณตรงนี้ให้กับความมีน้ำใจของคนเชียงราย  ร้อยฝันประทับใจมากขอบอก เส้นทางไปวัดร่องขุ่นโดยรถเมล์ ฉันไม่รู้อยู่ทางทิศไหน แต่ก็อย่างที่บอกคนเชียงรายน้ำใจงามจริงๆ ฉันไปถึงวัดร่องขุ่นที่ใคร ๆ ก็กล่าวขวัญถึง สวย จริง ๆ ความสวยของวัดทำให้ฉันอิจฉา ตาร้อน แถมยังตาหยีเพราะมีแต่สีขาวแสบตา ฉันจึงหามุมหลบสายตาเป็นม้ายาวแถว ๆ อาคารแสดงภาพของอาจารย์เฉลิมชัย นั่งทำความเคารพคนผ่านไปมาอยู่คนเดียว (555)				

ท่านอาจารย์เฉลิมชัยออกมาทักทายแขกที่มา เยี่ยมชมและประกาศว่าในช่วงบ่ายจะมีการแห่เทียนพรรษา       เอาละหวา  ได้แห่เทียนด้วยโชคดีแท้ ๆ				

ทุกคนแห่เทียนด้วยจิตอันเป็นกุศล แม้ฝนตกเพียงใดก็บ่ยั่น  ฉันยืนดูสักพักก็ต้องขอลาเพราะรถเข้าเมืองจะหมด ไปยืนรอรถเข้าเมืองอยู่นานก็ไม่มีรถ  ยืนอยู่หน้าบ้านคุณป้าท่านหนึ่ง ท่านคงสงสารฉันที่มือหอบของฝากพะรุงพะรังฝนก็ตก ป้ามากางร่มให้ และยืนเป็นเพื่อน ป้าบอกว่าถ้าไม่มีรถเข้าเวียงป้าจะไปส่งเอง  ขอบคุณป้ามากนะคะ ตอนเย็นวันนั้นยัยกระต่ายเลี้ยงเนื้อย่าง และเที่ยวไนท์
บาร์ซา ซื้อของกันสนุก ก่อนที่จะกลับมานอนเพื่อตื่นแต่เช้ากลับขอนแก่น
ฉันบุกเดี่ยวเที่ยวเชียงรายรับกำลังใจกลับมาทุกอย่างมีความหมาย ทุกอย่างคือยารักษาใจ ขอบคุณมากสิ่งที่เพื่อนให้ ขอบคุณกระต่ายและคุณด๊อกเตอร์  
ขอบคุณชาวเชียงราย ขอบคุณอาจารย์แม่ และต้องขอบคุณเป็นพิเศษ  
อบคุณประเทศไทย