เธอมองไม่เห็นฉันหรอกหรือ ในแสงไฟสลัว กลางค่ำคืนฤดูหนาว ในยามที่ดวงดาวทั้งฟ้า พากันเล่าเรื่องราวของอดีต เงียบเงียบในสายลม เธอมองไม่เห็นฉันหรอกหรือ ในยามที่หมอกจางๆปกคลุมอยู่ในอากาศ รินละลายความเศร้าไว้เบาบาง ในแรกเช้าอันสดชื่น เธอมองไม่เห็นฉันหรอกหรือ เหนือแก้วกาแฟอุ่นในแดดสาย และดอกไม้ดอกเก่าบางดอก หวนกลับมาเบ่งบาน ในแสงแดดที่ส่องมาจากดินแดนอันไกลโพ้น ก็ใครเล่าจะขโมยความทรงจำไปจากสายลม เราแขวนนิทานบางบทไว้บนกิ่งไม้ เรี่ยรายบางประโยคไว้ริมทางเท้า ความทรงจำหวานและขม ฟุ้งฟายอยู่ในอากาศ ในวันและคืนที่บทกวีนับสิบบทหลั่งไหลเพียงชั่วลมหายใจ น่าแปลก ที่ความรู้สึกอันจับต้องไม่ได้นั้นสามารถกรีดเราเป็นแผลลึก ดึงเราให้มองย้อนกลับไปสู่ความทรงจำ มากกว่าจะมองออกมายังความเป็นจริง ฉันมักย้อนทวน เดินทางกลับไปหานิทานบางบทบนกิ่งไม้ พบเท่าที่พบ และหลงลืมบางบทบางประโยคไปชั่วนิรันดร์ เธอมองไม่เห็นฉันหรอกหรือ ในบางที่ บางเวลา ใต้ต้นไม้ยามค่ำคืน ริมทะเลยามแดดสวย ตรงทางเท้าที่เปลี่ยวเหงาบางที่ ทุกครั้ง ที่ผ่านไปยังที่เหล่านั้น ฉันมองเห็นเธอ และเรื่องราวที่เพียงพอจะเขียนบทกวีได้นับร้อยบท ทุกๆครั้ง ที่ฉันทำได้ ก็เพียงแค่ รอและคอย ว่าอาจจะมีสักวัน ที่เธอหันกลับมาและมองเห็น ว่าฉัน ยังคงอยู่กับเธอ ณ ที่เหล่านั้น เสมอมา..
25 มิถุนายน 2554 09:57 น. - comment id 124585
ไม่มีคำกล่าวใดใด..ชอบอ่ะ.. ที่ชอบน่ะเรื่องสั้นครับผม..+ บทกวีด้วย..
25 มิถุนายน 2554 11:39 น. - comment id 124588
แซมแวะมาอ่านงานที่งดงามค่ะ... ขอบคุณที่แบ่งปันนะคะ... แซม
25 มิถุนายน 2554 18:59 น. - comment id 124598
25 มิถุนายน 2554 20:20 น. - comment id 124600
ฉันไม่เห็นสิ่งใด นอกจากคำละไมละมุนฝัน ที่เธอร้อยเรียงตอบมอบให้กัน แม้นโศกศัลย์หากแต่ซึ้งคำนึงใจ ............ แจมค่ะ
25 มิถุนายน 2554 20:53 น. - comment id 124602
สวัสดีค่ะคุณหมอกจาง ฟังเพลงพี่เบริดิ์แล้วคิดถึงคุณหมอกจาง... หมอกจางๆและควัน คล้ายกันจนบางทีไม่อาจรู้ อยากจะถามดู ว่าเธอเป็นอย่างหมอกหรือควัน หมอกจะงดงามและทำให้เยือกเย็น แสนจะเย็นสบายเมื่อยามเช้า ถ้าเป็นควันไฟ ถึงจะบางจะเบา หากเข้านัยน์ตาเรา ก็คงจะทำให้เสียน้ำตา เธอเป็นอย่างไงฉันอยากรู้ เพราะฉันดูเธอไม่ออก ยังคงไม่เข้าใจ บางทีเธอเป็นเช่นหมอกขาว และบางคราวเธอเป็นเหมือนควัน ฉันนั้นชักไม่มั่นใจ เพราะถ้าฉันต้องเสี่ยงกับควันไฟ จะเตรียมตัวและเตรียมใจ ถอนตัวเพราะว่ากลัวจะเสียน้ำตา หมอกจะงดงามและทำให้เยือกเย็น แสนจะเย็นสบายเมื่อยามเช้า ถ้าเป็นควันไฟ ถึงจะบางจะเบา หากเข้านัยน์ตาเรา ก็คงจะทำให้เสียน้ำตา เธอเป็นอย่างไงฉันอยากรู้ เพราะฉันดูเธอไม่ออก ยังคงไม่เข้าใจ บางทีเธอเป็นเช่นหมอกขาว และบางคราวเธอเป็นเหมือนควัน ฉันนั้นชักไม่มั่นใจ เพราะถ้าฉันต้องเสี่ยงกับควันไฟ จะเตรียมตัวและเตรียมใจ ถอนตัวเพราะว่ากลัวจะเสียน้ำตา (มาแซวเล่นอย่าโกรธกันนะ)
26 มิถุนายน 2554 12:21 น. - comment id 124610
มองมุมกลับ แม้นยามหลับตาฉันยังมองเห็นแต่หน้าเธอ อิอิ
26 มิถุนายน 2554 21:56 น. - comment id 124618
ไม่เห็นแต่สัมผัสได้ว่ามีอยู่จริงค่ะ..เหมือนสายหมอกที่ทำให้ภาพเลือนลางแต่พอเดินฝ่าเข้าใจกลางกลับค่อยๆกระจ่างชัด
26 มิถุนายน 2554 22:44 น. - comment id 124619
เห็น .. เงา อ้วน ๆ