สังคมออนไลน์

กลั่นแก้ว

ฉันเป็นคนหนึ่งที่มีเพื่อนน้อยมาก..เพราะไม่ค่อยให้ความสนิทสนมกับใครได้ง่ายๆเป็นคนพูดน้อยแต่จะพูดมากกับคนที่สนิทหรือคนที่เราไว้ใจ
หลังจากใช้ชีวิตเงียบๆมาเป็นสิบปีลูกพี่ลูกน้องบอกว่าไม่เหงาเหรอไปอยู่ห่างไกลความเจริญอย่างนั้น..ความรู้สึกเหงาของฉันก็คงเหงาจริงๆมันเหมือนเราอยู่ตัวคนเดียว
น้องก็เลยบอกว่าเปิดโลกออนไลน์ให้ไว้เราติดต่อกันพี่สาวบอกดีเหมือนกันจะได้เห็นหน้าเวลาคุยกันด้วย
แต่ฉันลืม..หมดแล้วซิทำไม่เป็นแล้วคอม..น้องบอกว่าถ่ายรูปส่งมาทางมือถึอเดี๋ยวเปิดให้แล้วก็บอกรหัสมาเข้าไปได้เลย...
เพื่อนที่เคยเรียนที่เดียวกันก็ติดต่อมาถึงเราไม่สนิทกันมากแต่ก็ยังดีกว่าเราไม่ได้ข่าวสารเพื่อนๆเลย
เพื่อนที่สนิทจริงๆก็ทำแต่งานไม่มีเวลาเข้าโลกออนไลน์
ความที่เราเป็นคนที่พูดน้อยแต่จริงใจ..เปิดเผยทุกสิ่งที่เป็นตััวเราและคิดว่าเราจริงใจกับใครก็น่าจะได้รับความจริงใจเช่นกัน
มีคนหลายคนบอกว่าสังคมออนไลน์คือสังคมคนหลวกลวงปิดเครื่องเมื่อไหร่ก็เหมือนกับเราเปิดตาจากความฝัน  
แต่ฉันกับคิดว่า...ความจริงหรือความหลวกลวงนั้นอยู่ที่เนื้อแท้ของเขามากกว่า..ไม่ว่าจะออนไลน์  หรือสังคมปัจจุบัน
เพราะอะไรหรือถึงคิดแบบนั้นเพราะฉันเคยที่จะทุกข์มาแล้วและเคยจะเจ็บมาแล้วทุกอย่างที่เข้ามาหาฉัน..ฉันจะนับว่าเป็นบทเรียนไม่มีคำว่าผิดพลาด..แต่เป็นสิ่งที่เราเรียนรู้...
ปัจจุบันฉันยังคิดเสมอว่าโลกออนไลน์คือโลกที่ทำให้ฉันเปิดตามองอะไรได้กว้างมากขึ้นและทำให้เรียนรู้อะไรที่เข้ามาทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดีฉันจะใช้สมองน้อยๆของฉันตัดสินมันด้วยตัวเอง...
ตอนนี้จะสุขหรือจะทุกข์ฉันรู้แล้วว่าฉันเป็นคนให้คำนิยามมันเองทั้งนั้น.....