ศึกชิงเจ้ายุทธ

สะพั่งสะท้านไมภพ

การไต่เต้ามันช่างยากเย็นเสียจริงๆ แม้ว่าจะได้รับประสบการณ์ปาฏิหารย์มาอย่างมากมายแต่ทว่าเมื่อสุดยอดวิทยายุทธมาเจอกันสิ่งที่ต้องใช้คือเชาวน์ปฏิภาณไหวพริบและบางครั้งต้องมีโชควาสนาด้วย และในครั้งนี้ซาปังได้พบกับยอดฝีมือสาวนางคืออสูรนางฟ้า เรื่องราวใดๆในโลกยากที่จะบ่งบอกให้ชัดเจน แม้จะมีวาจาหลายคำจะกล่าวแต่ทว่าอสูรนางฟ้านั้นกลับมิฟัง ฟ้าใกล้สางแล้วแต่ทว่าซาปัง และอสูรนางฟ้ากลับยืนตั้งท่าคุมเชิงกัน ดูทั้งสองสงบนิ่งไร้เภทภัย แต่ทว่าหากเป็นชาวยุทธ์แล้วมันกลับเป็นวินาทีแห่งการแตกหัก
ซาปัง ร้อยเพ้ย แล้วเริ่มต้นด้วยท่าฝ่ามือพิชิตมังกรสิบแปดท่า มังกรผยองได้สำนึก มังกรบินอยู่สวรรค์ มังกรโรมรันกลางไพร มังกรซ่อนกบดาน เชี่ยวชาญข้ามแม่น้ำใหญ่ หงส์ร่อนพสุธา  ระดังโดยพลัน สะท้านขวัญร้อยลี้ ทะยานสู่มหรรณพ มังกรเทพสะบัดหาง มังกรผงาดกลางทุ่ง มังกรคู่ตักน้ำ มัจฉาทะยานสมุทร บังคับหกมังกร เมฆหนาไร้ฝน ลดสูญเสียเกิดผลลัพธ์ สัมผัสน้ำแข็งเหน็บหนาวกาย มังกรพิโรธ นางอสูรกลับมิได้ไหววิตกนางกลับใช้สิบเจ็ดฝ่ามือกำสรดวิญญาณสลาย ซิมเกีย เน็กเถี่ยว ( เนื้อเต้นใจสะท้าน ) กีนั้งอิวเทียน ( วิตกทุกร้อนเกินเหตุ ) บ้อตังแซ่อู๋ ( เสกสรรปั้นเรื่องราว ) ทัวนี้ตั่วจุ้ย ( ยืดเยื้อชวนรำคาญ ) ไป๊ฮ้วยคงก๊ก ( วนเวียนหุบเขาร้าง ) ลักปุกชงซิม ( ใจสู้ขาดแรงหนุน ) เกียซีเจ้าเน็ก ( ซากศพเดินได้ ) ย้งนั้งจื่ออิว ( คนเขลาหาเรื่องใส่ตน ) ต้อเกี้ยเง็กซี ( ฝืนทวนความประพฤติ ) ฮุ่ยจิ้มบ้วงเจี๊ยะ ( ลืมกินไม่หลับนอน ) โกวเฮ้งเจียะเอี้ย ( เงาโดดเดี่ยวร่างเดียวดาย ) อิ้มหึงทุงเซีย ( กลืนความแค้นไม่ออกปาก ) ลักซิ้งปุกอัน ( จิตทั้งหกไม่สงบ ) ข้งทู้ม้วกโล่ว ( อับจนสิ้นหนทาง ) มิ่นบ้อนั้งเส็ก ( หน้าไร้แววผู้คน ) เสียยิบฮุยฮุย ( จิตฟุ้งซ่านรัญจวน ) ไง้เยียกบักโกย ( ตะลึงงันราวกิ่งไม้ )
ในการต่อสู้กระบวนท่าของนางอสูรขาดไปหนึ่งท่าดังนั้นนางจึงเริ่มใช้รอบที่สอง ซาปังพลันหัวเราะก้องต้องใช้สุดยอด ไม้ตาย กวางเหลียวหลัง นางอสูรสาว แย้มยิ้มหยาดเยิ้ม กลับร้อยเพ้ย แล้วใช้ท่าไม้ตายของนาง มณโฑนั่งแท่น ไม่คาดคิดเลยว่าซาปังจะเพลี่ยงพล้ำได้ นับแต่นี้ซาปังมิอาจไม่เป็นจอมยุทธอันดับสองได้