อทิสมานกาย ๔๒

แก้วประเสริฐ

                              อทิสมานกาย  ๔๒
   ร่างชายหนุ่มคนหนึ่งแต่งกายเรียบร้อยแบบลูกทุ่ง  ก้าวขึ้นบันไดบนสถานีตำรวจ
เขายืนลังเ   พลางเดินเข้าไปถาม นายร้อยเวรที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงาน
ด้านติดต่อกับประชาชน พลางกล่าวขึ้นว่า
.....  หมวดครับ ห้องสารวัตรชัชวาลย์ อยู่ห้องไหนครับ  ชายหนุ่มเอ่ยถามทันที
    นายร้อยเวรหันมามองเห็นเป็นชายหนุ่มแม้จะเป็นลูกทุ่ง
แต่สภาพการแต่งตัวนั้นสุภาพเรียบร้อย
จึงกล่าวว่า   
.....  อยู่ทางด้านโน้น มีธุระอะไรจะพบท่านหรือ???....
......  ท่านสารวัตรท่านสั่งให้ผมมาพบท่านครับ
.....    หรืองั้นเดี๋ยวจะให้นายสิบตำรวจพาไปก็แล้วกันนะ???...  ร้อยเวรเอ่ย
   พลางหันไปเรียกนายสิบตำรวจมา   เมื่อนายสิบเดินมาถึงก็ถามทันทีว่า....
......  มีธุระอะไรหรือครับท่านร้อยเวร????.....
.....  คุณช่วยนำชายคนนี้ไปพบท่านสารวัตรชัชวาลย์หน่อยเถอะ  
หากจะให้เข้าไปก็คงจะหาห้องไม่เจอหรอก   
.....  ครับ  คนไหนล่ะครับท่าน???....
.....  คนนี้แหละที่บอกว่าท่านสารวัตรเรียกตัวให้ไปพบ  
       พลางชี้ตัวหนุ่มแต่งกายสุภาพเรียบร้อยให้นายสิบตำรวจดู  
 นายสิบตำรวจหันไปมองชายหนุ่มแต่งกายเรียบร้อยแบบลูกทุ่งชาวบ้านธรรมดา
ครั้นเห็นก็หันไปพลางกวักมือเรียกให้ตามเขาไป  เมื่อเดินไปเลี้ยวขวาสักหน่อย 
 ก็เห็นห้องที่ปิดไว้แต่ป้ายหน้าห้องเขียนว่า พตต.ชัชวาลย์   มุกดาวัลย์    
นายสิบตำรวจคนนั้นก็หันมาทางชายหนุ่มที่ยืนรออยู่ กล่าวขึ้นว่า.....
.....   คอยที่นี่ก่อนนะ  เดี๋ยวจะเข้าไปรายงานตัวก่อน  อ้อๆ แล้วชื่ออะไรล่ะ???...
จะได้แจ้งถูกว่าใครขอพบท่านสารวัตร
.....   เรียนท่านว่า ผมชื่อแสงสี ฟ้าสว่าง ครับ มาจากหมู่บ้านโคกอีแร้งครับ
.....   รอก่อนนะถ้าท่านให้พบก็จะค่อยเข้าไปก็แล้วกัน  นายสิบตำรวจกล่าว 
 แล้วผลักประตูเดินหายเข้าไป.......
    ไม่นานสักนายสิบตำรวจคนดังกล่าว ก็เปิดประตูแล้วเรียกชายหนุ่มให้เข้าไปพบได้
เมื่อปิดประตูเรียบร้อย   แสงสีแลเห็นท่านสารวัตรที่รีบลุกขึ้นจากโต๊ะเดินมาหน้าประตู
พลางปิดประตูลงกลอนทันที   แล้วพลางหันมาทางแสงสีทันที
      
      เจ้าแสงสีก็รีบยกมือขึ้นไหว้สารวัตรทันที   ท่านสารวัตรก็รับไหว้ตอบ  พลางกล่าวว่า
.....  แสงสี นายให้มาหามีเรื่องอะไรหรือ???...  สารวัตรกล่าวถาม มาๆนั่งก่อนซิยังเก้าอี้
วางไว้เบื้องหน้าโต๊ะทำงานสารวัตร  ที่มีป้ายชื่อบอกยศชื่อตำแหน่งไว้....
แล้วตัวสารวัตรเองก็เข้าไปนั่งบนโต๊ะทำงานซึ่งมีเอกสารบางชิ้น นอกจากที่วางปากกา
แฟ้มเอกสารไม่กี่แฟ้มเท่านั้น
ส่วนเจ้าแสงสีก็รีบไปนั่งเก้าอี้ที่วางไว้ข้างหน้าโต๊ะทันที  พลางล้วงเอกสารในอกเสื้อพร้อม
ส่งให้สารวัตรชัชวาลย์ทันที   เมื่อสารวัตรชัชวาลย์อ่านเอกสารซึ่งมีหลายๆแผ่นเสร็จก็รีบยัด
เข้าใส่ในกระเป๋ากางเกงทันที  ปกติแล้วจะต้องนำไปใส่แฟ้ม  เก็บไว้ยังตู้เอกสารด้านหลัง
      แต่ท่านสารวัตรคงจะเกรงว่าจะมีใครแอบเข้ามาอ่านจึงเก็บไว้ในกระเป๋าของตัวเองไว้
พลางถามขึ้นอีกว่า....นายสั่งอะไรเพิ่มเติมอีกหรือเปล่าล่ะแสงสี    เจ้าแสงสีก็พลันตอบว่า...
.....  ท่านมิได้กล่าวอะไรเพียงให้นำเอกสารนี้อย่าให้ใครเห็นหากไม่พบสารวัตรก็ให้มอบ
ให้ผู้กองจรัสหรือผู้กองจำลองคนใดคนหนึ่งเท่านั้น  หากไม่พบใครก็ให้นำกลับมาด้วยครับ
      สารวัตรพลางเอ่ยขึ้นว่านายเรานี่เป็นคนละเอียดรอบคอบจริงๆนะ???...เอ่ยขึ้นเปรยๆ  
แล้วพลันหันไปมองแสงสีถามว่า......
.....  กินอะไรแล้วหรือยังล่ะจะได้พาไปกินอาหารนี่ก็ใกล้จะเที่ยงอยู่แล้วล่ะ???...
.....  ผมทานเรียบร้อยมาแล้วล่ะครับ ขอบคุณท่านสารวัตรมาก และจะต้องรีบกลับไปรายงาน
นายท่านเสียก่อน   ด้วยกำลังทำงานบางสิ่งบางอย่างอยู่ครับ  นายบอกว่าเมื่อมอบให้สารวัตร
แล้วให้รีบกลับทันที   ต้องมีงานให้ทำอีกครับท่าน
.....  ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมจะเดินไปส่งหน้าสถานีเอง  เผื่อว่าพวกตำรวจที่มาใหม่นี้จะได้รู้จักว่า
เจ้าเป็นคนของผม เวลาจะพบจะได้ง่ายๆขึ้น  ด้วยตอนนี้มีคนมาใหม่น้อยอยู่พวกเก่าๆยังมีอีก
หลายๆนายด้วย มันจะได้พลอยรู้จักอำนวยความสะดวกเวลามาติดต่ออีกนะ
......  ครับท่าน   แสงสีเอ่ยขึ้น
      แล้วสารวัตรก็เอาเสื้อที่แขวนไว้ยังหลังเก้าอี้นั่งที่เป็นเบาะนวมสูงๆนำมาแต่งตัวทันทีพร้อม
โอบไหล่เจ้าแสงสีเดินออกไปจากห้องไป  พอผ่านพวกตำรวจที่ยืนหรือเดินไปมาต่างแสดง
ความเคารพท่านสารวัตรทันที  พร้อมหันมามองเจ้าแสงสีที่สารวัตรเดินโอบไหล่อยู่ด้วย 
 ครั้นเดินผ่าน ร้อยเวรที่กำลังนั่งก้มหน้าก้มตาทำงาน ครั้นเงยหน้ามองเห็นสารวัตรชัชวาลย์
โอบไหล่หนุ่มที่มาขอติดต่อ  ก็พลันยืนขึ้นทำความเคารพทันทีสารวัตรหันมายิ้มพลางเอ่ยขึ้นว่า
.....  หากคนๆนี้มาพบผมให้เข้ามาได้เลยนะ  เขาคงจะจำห้องผมได้แล้วล่ะ??...สารวัตรเอ่ยขึ้น
.....  ครับผ๊ม???....นายร้อยเวรกล่าวซึ่งอยู่ในท่าตะเบ๊ะทำความเคารพอยู่
     บรรดาตำรวจที่ยืนในเครื่องแบบและครึ่งท่อนก็มีหันมามองเจ้าแสงสี  คิดว่าคงจะมีความ
สำคัญแก่สารวัตรสนิทสนมมาก จนถึงขนาดโอบไหล่พามาส่งที่หน้าสถานีด้วยตนเอง
    ต่างพากันมองเจ้าแสงสีเป็นตาเดียว  ครั้นถึงทางลงบันได สารวัตรถึงปล่อยมือออกจากการ
โอบไหล่เจ้าแสงสี  พลางกล่าวว่า
......  กลับไปได้แล้วล่ะวันหน้ามาก็ตรงไปหาผมที่ห้องได้เลยนะ คงจำห้องได้แล้วซิหาไม่ยากนัก
.....  ครับท่าน....แล้วยกมือขึ้นไหว้ลาก้าวลงบันไดไป 
      สารวัตรยืนมองตามหลังเจ้าแสงสี  ครั้นแลเห็นออกพ้นบริเวณโรงพัก  แล้วหายไปทันที ไม่รู้
ว่ามันช่างหายไปไหนได้รวดเร็วนัก เขามองทั้งด้านซ้ายและด้านขวาก็ไม่แลเห็นแม้แต่เงาของเจ้า
แสงสีอีกเลย   ก็แปลกใจยิ่งนักเหมือนมันหายตัวได้ก็มิปาน  แต่ครั้นนึกถึงคำสั่งนายได้ก็ หันไป
ทางร้อยเวรสั่งว่า...
.....  ร้อยเวรให้ช่วยให้ตำรวจไปเรียนท่านผู้กองจรัสและจำลองทั้งสองด้วยว่า 
ให้รีบมาพบผมด่วนนะ
......  ครับผ๊ม  ร้อยเวรเอ่ยขึ้นลุกขึ้นยืนนอบน้อม
     ท่านสารวัตรมีเรื่องสำคัญจะปรึกษากัน   เสียงร้อยเวรทำความเคารพแล้วหันไปสั่ง
ทางตำรวจนายหนึ่งซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆให้รีบไปแจ้งแก่ผู้กองจรัสและจำลองว่าท่านสารวัตร
ต้องการพบตัวด่วนด้วย
   เสียงการออกคำสั่งล่องลอยแว่วเข้าหูสารวัตรชัชวาลย์ 
ซึ่งรีบเดินจากไปเพื่อเข้าห้องทำงานทันที
 นี่จวนได้เวลาทานอาหารกลางวัน  แต่ไม่มีวี่แววว่าสารวัตรจะออกจากห้องเลย
คงคอยผู้กองทั้งสองอยู่
    เมื่อผู้กองจรัสและผู้กองจำลองได้รับแจ้งจากตำรวจแล้วก็ต่างทิ้งงานต่างๆบน
โต๊ะทำงานทั้งสองแล้วรีบเดินอย่างรวดเร็วออกจากห้องตรงไป ห้องสารวัตรทันที  
เมื่อถึงก็เคาะสัญญาณรหัสซึ่งจะรู้กันเพียงไม่กี่นายเท่านั้นในโรงพักนี้
   สารวัตรรู้ว่าเป็นใครทันที   เสียงร้องออกมาว่า เชิญๆๆเข้ามาได้เลยล่ะแล้วล๊อคห้อง
เสียด้วยนะ  มีเรื่องสำคัญมากนายสั่งมา เอ่ยแก่ผู้กองทั้งสอง   เมื่อเรียบร้อยแล้ว.....
    ทั้งสามก็นั่งปรึกษาหารือกัน ที่โต๊ะทำงานของสารวัตรชัชวาลย์ ซึ่งเบื้องหน้าเป็นแผนที่
หนทางต่างๆตลอดคำสั่งให้ลงมือปฏิบัติงานอย่างไรกันบ้าง  ครั้นสนทนาเรียบร้อยแล้ว 
ท่านสารวัตรก็เดินไปเครื่องปริ้นซ์เอกสารนำเอกสารที่ถูกปริ้นซ์แล้วส่งมอบ
ให้แก่ผู้กองทั้งสองไปพร้อมคำสั่งการปฏิบัติงาน การประสานงานและกันไว้ ส่วนแผนที่
นั้นให้แจกจ่ายเฉพาะเขตที่จะทำการจับกุมเท่านั้น
  พลางกล่าวเพิ่มเติมขึ้นว่าคุณรีบไปเตรียมจัดกำลังพลทั้งแจ้งไปยังหน่วยที่ยังแฝงกายไว้ 
 โดยรหัสลับที่พวกเรารู้กันเท่านั้นนะ   ผู้กองทั้งสองพยักหน้ารับทราบแต่ไม่กล่าวอะไรเลย
       เวลาการปรึกษาของทั้งสามเลยเวลาทานอาหารกันแล้วก็ยังไม่ออกมาทานอาหาร 
     ทำให้บรรดาตำรวจทั้งหลายแปลกใจแม้แต่ท่านรองผู้กำกับ  กำลังทานอาหารอยู่คนเดียว
  ปกติจะต้องนั่งปรึกษาที่โต๊ะอาหารกันเป็นประจำนี่ก็บ่ายแล้วยังไม่เห็นนายตำรวจทั้งสาม
ลงมาทานอาหารเลยตามปกติ  ก็ให้สงสัย  ไม่เฉพาะตำรวจทั้งหลายแม้แต่ท่านรองผู้กำกับเอง
     ดังนั้นก็รีบทานอาหารโดยเร็วเมื่อจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว  ก็เดินตรงไปยังห้องสารวัตร
ชัชวาลย์เห็ประตูลงกลอนไว้   ก็เคาะประตูเรียกทันที    
     รหัสสัญญาณส่งออกมาจากในห้อง  ท่านรองผู้กำกับก็เคาะสัญญาณตอบเข้าไป  
เมื่อสัญญาณถูกส่งแล้ว
    เสียงดังเปิดกลอนแล้วประตูก็เปิดออก  ทั้งสารวัตรและผู้กองทั้งสองก็ต่าง
แสดงความเคารพทันที แล้วเชิญให้ท่านรองฯเข้าไปนั่งยังโต๊ะสารวัตรพลางลากเก้าอี้ออกมา
นั่งลงพร้อมรายงานบางสิ่งที่ไม่สำคัญเท่าไรให้แก่ท่านรองฯทราบทันที
  ว่าเป็นคำสั่งโดยตรงจากท่านผู้กำกับสั่งมา   โดยตรงให้รีบปฏิบัติงานในวันศุกร์นี้ด่วนที่สุด
     ครั้นท่านรองทราบดังนั้น ท่านเชื่อใจสารวัตรและผู้กองทั้งสองมากกว่าบรรดาตำรวจทั้งหมด
  จึงกล่าวแก่สารวัตรและผู้กองทั้งสองว่า
.....  ถ้าแบบนั้นก็รีบดำเนินการได้ทันที  ต้องการอะไรบ้างผมจะรีบเซ็นต์หนังสือขออนุมัติครั้งนี้
ให้โดยเร็วที่สุด  ขอให้รีบทำเรื่องขอกำลังพลและอาวุธไป
เบิกมาใช้ได้ในการทำงานอีกครั้งนี้ได้เลย  จะได้ทันการเวลาเหลืออีกไม่มากนัก  
     ขอให้งานนี้จงสำเร็จด้วยนะ ขออวยพรแก่คุณทั้งสามด้วย  แต่ก็ยังถามว่า...
.....   แล้วคุณทั้งสามจะออกไปปฏิบัติหน้าที่ด้วยหรือเปล่าล่ะ???....
...... ไปครับท่านงานนี้เป็นงานใหญ่ผมจะเข้าทำการจับกุมเอง ส่วนผู้กองทั้งสอง
ต่างก็แยกย้ายกันจับกุมผู้ที่ผ่านเส้นทางต่างๆ  พลางชี้ไปยังตำแหน่งแผนที่
ที่จะทำปฏิบัติงานให้ดู   ท่านรองผู้กำกับก็เอ่ยขึ้นบ้างว่า...
......  งานนี้งานใหญ่สำคัญมากผมจะขอไปร่วมด้วยคน ท่านสารวัตรเห็นว่าอย่างไรล่ะ???...
.....  ผมว่าท่านคอยดูแลทางนี้ดีกว่า  คอยสังเกตุสิ่งผิดปกติตำรวจบางคนเฉพาะชั้นต่ำไว้ด้วย
บอกตรงๆว่าผมเองยังไม่ไว้ใจพวกอยู่เก่าๆแม้จะไม่ได้ถูกย้ายก็ตาม  แต่ว่าการกินอยู่ดีผิด
ปกติวิสัยของเงินเดือนที่ได้รับครับท่าน  คนที่ท่านรองจะใช้นั้นอย่าหาว่ากระผมละลาบละล้วง
ควรใช้คนที่ไว้ใจได้เท่านั้นคอยสังเกตุและรายงานให้ทราบยิ่งเร็วยิ่งดี 
      ด้วยทางผมถือเป็นความลับสุดยอดด้วย    เนื่องจากเป็นงานชิ้นใหญ่ๆมาก  
 หากทราบขอความกรุณาแจ้งให้พวกผมทราบโดยด่วนด้วย เพื่อจะได้ตัดทิ้งไปส่วนคนผมทั้งสาม
จะคัดเลือกเองครับท่าน
.....  ปัญหานี้ไม่ต้องห่วงกลับไปห้องทำงานแล้วผมจะเรียกคนสนิทมาสั่งงานทันที
  อ้อๆงานนี้จะเริ่มอีกไม่กี่วันเท่านั้นจะทำทันหรือ????...   ท่านรองสงสัย
.....  เรื่องนี้ท่านเองเชื่อใจท่านรองผู้กำกับครับท่าน  ท่านตอนนี้ปฏิบัติหน้าที่สองอย่างคือ
เป็นทั้งผู้กำกับการตำรวจประจำจังหวัดและยังเป็นหัวหน้าสารสืบทำตัวเสมือนสายสืบอีกด้วย
   สารวัตรกล่าวขึ้นให้ท่านรองกำกับฟัง.....
.....  อ้าวๆๆงั้นท่านผู้กำกับที่จะมาดำรงตำแหน่งก็อยู่ในจังหวัดแล้วซิสารวัตร....
ท่านรองฯงุนงงมากๆ
....   ครับท่าน.... ท่านผู้กำกับท่านเชื่อใจท่านรองฯมากครับ ท่านกล่าวอีกว่า .....
 เรื่องนี้อย่าให้ใครรู้เป็นอันขาด  ยกเว้นท่านรองคนเดียวเท่านั้น หากไม่จำเป็นจริงๆ
ก็ไม่ต้องกล่าวอะไร  เว้นแต่ท่านรองฯถามขึ้นก่อนเท่านั้น 
 แต่ไม่ให้บอกว่าท่านตอนนี้อยู่ที่ไหนครับท่านรองฯ
     อีกอย่างท่านยังเปรยๆให้ฟังว่าจะให้ท่านรองฯปฏิบัติหน้าที่นี้ไป
จนกว่าท่านรองฯจะพ้นจากตำแหน่งเมื่อครบเกษียณอายุราชการเสียก่อน
เพื่อให้เป็นเกียรติยศว่าเคยดำรงตำแหน่งสูงสุดในโรงพักนี้ไว้ด้วยครับท่าน
    ท่านถึงจะเข้ามาดำรงตำแหน่งแทน.....   สารวัตรเอ่ยขึ้น
.....   อย่างนี้นี่เองงานปราบปรามถึงสำเร็จเป็นเสียส่วนมาก อีกทั้งการเลื่อนขั้นยศ
ตำแหน่งก็ตามมาอย่างรวดเร็วผิดปกติก่อนการพิจารณาคัดเลือกนายตำรวจทั้งหมด
ทางด้านเราล้วนแล้วแต่ได้รับกันเกือบหมด และถูกย้ายกันระนาวเป็นประวัติการณ์
      แม้แต่ผมเองก็ยังพลอยได้รับผลด้วยเป็นถึงพตอ.และยังแถมด้วยพิเศษไปกับเขา
ในเวลาไม่นานหลังจากการจับกุมยาเสพย์ติดรายใหญ่นั้นเพิ่มขึ้นอีกต่างหาก
    นับได้ว่าท่านผู้กำกับคนนี้มีพระคุณแก่วงศ์ตระกูลผมมากยิ่งนัก เสียดายจริงๆ
ที่ไม่มีโอกาสเห็นหน้าท่านเลย  แต่คงคิดว่าคงจะได้พบเห็นหลังจากพ้นตำแหน่งไป
แล้วนะ  ผมจะหมั่นแวะมาดูหน้าผู้มีพระคุณให้ได้เสียก่อน  ท่านรองเอ่ยแล้วเปรยขึ้น   
       ในชีวิตตำรวจนี้นึกว่าชีวิตราชการตำรวจคงจะจบสิ้นเพียงแค่รองฯนี้เอง 
ก็แค่ พตท.คงหมดโอกาสแล้วได้เป็น พตอ.  ด้วยผู้กำกับเดิมๆก็ยศแค่ พตอ.เท่านั้น
บอกตรงๆว่าในชีวิตราชการตำรวจของผม  ก็พึ่งจะมาพบเห็นก็คราวนี้นี่แหละครับ
    แต่เหตุการณ์คำสั่งมาเลื่อนตำแหน่งผมเป็นพตอ.ก็แสนจะดีใจอยู่แล้วว่า
ก่อนเกษียณอายุราชการก็ยังได้รับแถมเป็นยศพิเศษอีกด้วย  ก็เพราะความเมตตา
จากท่านทั้งสิ้น  หากไปพบบอกท่านด้วยว่าเรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วงแม้จะตายในหน้าที่
ผมก็พร้อมใจพร้อมกายอยู่เสมอนะสารวัตร
       แล้วคุณคิดว่าท่านมาทำงานกันเมื่อไหร่คุณพอจะรู้ไหมครับ???....
ท่านรองฯกำกับถามขึ้นอีก  คล้ายดั่งเกรงใจสารวัตรและผู้กองทั้งสองมากๆ
     ตลอดเวลากล่าวอาการแสดงด้วยความดีใจยิ่งนัก สีหน้ายิ้มแย้มตลอดเวลา....
.....  อ้าวก็ผมบอกท่านรองไว้แล้วนี่นาครับ ท่านรองลืมเสียแล้ว  สารวัตรกล่าวขึ้น
   พอท่านรองนึกขึ้นได้ ก็ขอโทษสารวัตรและผู้กองทั้งสอง ดีใจที่คนที่มานั้นให้เกียรติ
แก่เขามากมายยิ่งนัก  
 สารวัตรพลันเอ่ยขึ้นให้ท่านรองฯทราบว่า
.....  ท่านมาก่อนได้รับการเลื่อนยศและแถมยังเปลี่ยนชั้นโรงพักขึ้นไปอีกมากมาย
ตลอดจนอาณาเขตควบคุมออกไปยังพื้นที่อื่นอีกทั้งหมดในด้านแถบนี้ครับ
  แต่ท่านแจ้งให้ผมกับผู้กองทั้งสองทราบเท่านั้น.....
    แล้วผู้กองก็เอ่ยว่า ท่านสั่งห้าม บอกว่าท่านเป็นใครอยู่ที่ไหนครับท่านรองฯ 
 ผู้กองจรัสเอ่ยขึ้นบ้าง
       .....ผมเองก็แปลกใจก่อนที่จะได้เลื่อนเป็นรองผู้กำกับนั้นไม่เท่าไหร่ยังได้เลื่อนตำแหน่ง
ซ้ำยังไม่เคยเห็นหน้าท่านผู้กำกับฯตัวจริงอีกด้วย  ไม่เหมือนสมัยก่อนหากใครเป็นผู้กำกับ
แล้วมักจะย้ายมาก่อนรับหน้าที่จะดำรงตำแหน่งทั้งสิ้น
ท่านรองฯเอ่ยให้นายตำรวจทั้งสามฟัง
   ท่านบอกว่าไม่ใช่เฉพาะโรงพักเราโรงพักเดียวเท่านะครับ  โรงพักอื่นๆที่อยู่ในความ
ควบคุมดูแลของเรา  ต่างก็ล้วนถูกย้ายกันระนาวไปตามๆกันตั้งแต่ผู้กำกับรองผู้กำกับ
หรือคนที่รับส่วยจากพวกทุจริตทั้งหลาย  ได้ถูกเปลี่ยนใหม่หมดตามคำสั่งของท่านที่เสนอ
ไปยังผู้บังคับบัญชาสูงสุดครับท่าน  ไม่แต่ตำรวจเท่านั้นนายอำเภอต่างๆในบริเวณแถวๆนี้
        ตลอดจนป่าไม้ที่ดินก็โดนกันไปด้วยครับ......   สารวัตรรายงานให้ฟัง
   นั่นซิสร้างความแปลกใจแก่ผมเหมือนกันด้วยได้รับรายงานจากสายของผมเหมือนกัน
 ว่าเหตุการณ์ไม่ปกติธรรมดาทั่วๆไปอีกด้วย ไม่ใช่เฉพาะตำรวจหน่วยงานอื่นๆก็โดน
ผมชักสงสัยว่าท่านผู้กำกับเราคนนี้คงจะไม่ธรรมดาเสียแล้วซิ???.....
  ว่าจริงไหมท่านสารวัตรผู้กองฯ  รองผู้กำกับถามทั้งหมดทันที
.....    เรื่องนี้ท่านเองก็ไม่เปรยให้พวกผมฟังครับ  ผมเองก็เลยไม่รู้  
นอกจากได้ไปพบท่านรับคำสั่งเท่านั้นครับ ส่วนใหญ่ท่านจะสั่งจะมีก็เพียงเท่านี้แหละครับ
.....  อ้าวๆๆๆงั้นก็หมายความว่าคุณทั้งสามไปพบท่านมาแล้วตั้งนานแล้วหรือนี่????....
.....  ครับท่านรองฯผมทั้งสามคนและตำรวจบางนายเท่านั้นที่จะได้พบท่านผู้กำกับมาครับ
แต่ขอให้ท่านอย่าได้เอ่ยเรื่องนี้แก่ใครๆแม้แต่ทางครอบครัวท่านด้วยนะ  ท่านกำชับนัก
กำชับหนา  เรื่องเกี่ยวกับงานของพวกเราครับท่าน   สารวัตรเอ่ยขึ้น
.....  เรื่องนี้ไปเรียนท่านได้เลยว่าไม่ต้องเป็นห่วง  อ้อๆๆมิฉะนั้นพวกคุณถึงไม่ยอมให้ผมไปร่วม
กิจกรรม  ก็เพราะเหตุนี้นี่เอง  ท่านรองฯเปรยๆเบาๆ
.....  ครับท่าน....ท่านผู้กำกับยังบอกว่าในเมื่อท่านรองฯจะเกษียณอายุราชการ งานด้านเสี่ยงๆทั้งหมด
อย่าให้ท่านปฏิบัติเด็ดขาด  ท่านไม่สังเกตุเลยหรือว่าเหตุใดผมถึงรีบรายงานขอกำลังพลและเบิกอาวุธ
มาปฏิบัติทุกๆครั้ง  ท่านได้รับเพียงแต่รายงานขอเบิกเท่านั้นแต่ไม่ได้ไต่ถามผมสักครั้งเดียวเลย
ถึงท่านรองฯจะไป  ท่านยังสั่งว่าให้หาทางแก้ตัวไว้ด้วยหากท่านรองถามครับ  อย่าให้ท่านท่านรองฯ
ไปเด็ดขาด 
       เว้นแต่เมื่อทำการได้สำเร็จครบถ้วนเรียบร้อยแล้วนั่นแหละถึงให้ท่านไปตรวจสอบได้.........
                                     *  แก้วประเสริฐ.  *