อทิสมานกาย ๔๑

แก้วประเสริฐ

                               อมิสมานกาย  ๔๑
       บริเวณไร่นาสวนที่พ่อเชียรสร้างไว้นั้น มีอาณาเขตกว้างใหญ่มาก  ล้วนแล้วแต่
ปลูกพืชผักผลไม้ต่างๆ สลับกันไปๆมาๆเป็นจำนวนมาก    แลดูครึ้มๆ อากาศร่มเย็น
มีกระต๊อบเตี้ยๆปลูกไว้ริมๆทางเข้า   บริเวณสวนที่อุดมไปด้วยต้นไม้ที่กำลังผลิดอก
ออกผลเล็กบ้างใหญ่บ้าง     ถัดไปเป็นไร่ปลูกจำพวกกล้วยต่างๆ อ้อย มันสัมปะหรังฯลฯ
ส่วนนานั้นอยู่เลยไปติดริมเขามีไม่มากนัก  เขาคิดว่าแค่ทำไว้กินปีๆหนึ่งเท่านั้นเอง
     ส่วนขอบบริเวณเนื้อที่เป็นสระใหญ่และเครื่องสิ่งฟอกอากาศระบายน้ำให้ไหลสู่ลง
ไปเบื้องล่าง     สระน้ำแยกเป็นสองสระน้ำ  สระหนึ่งใช้สำหรับรองรับน้ำที่ไหลลงมา
มีธารเล็กๆที่เชื่อมต่อกับลำธารใหญ่ที่ไหลมาจากภูเขาไว้  แล้วส่งต่อไปยังอีกสระหนึ่ง
ใช้สำหรับเลี้ยงจำพวกปลาต่างๆ   เพื่อส่งขายเมื่อคนมาขอซื้อทั้งผลไม้และปลาที่ทำไว้
        ชายหนุ่มแลเห็นพ่อกำลังนั่งสูบบุหรี่ใบจากอยู่บนแคร่หน้ากระต๊อบดูการทำงาน
ของเจ้าชัย    ซึ่งแต่งตัวด้วยกางเกงขาก๊วยเพียงตัวเดียว   ร่างมันกำยำล่ำสันใหญ่โต
ขึ้นมากหลังจากมาช่วยงานพ่อแม่เขา    กำลังทำงานฟันดินให้ร่วนๆอยู่บางครั้งก็นั่งพัก
แต่มันไม่นั่งเปล่าๆในมือมันยังมีมีดใช้สำหรับถางหญ้าเล็กๆไปด้วยในตัวเสร็จ  
       บางครั้งยกขวดน้ำพลาสติคยกขึ้นดื่มแก้กระหาย  เมื่อมันเมื่อยจัดๆก็นอนไขว่ห้าง
นอนลงบนต้นหญ้าที่ถางไว้แล้วนำมาปูรองนอนพักเอาแรงไว้เพื่อทำงานต่อไป ครั้นพอ
พ่อเขาสูบบุหรี่เสร็จ  ก็เห็นไปหยิบมีดเดินออกไปถางหญ้า  ที่ทำเป็นท้องร่องน้ำใต้ต้นไม้
ในสวน  กำลังง่วนกับการถางต้นหญ้ารอบๆต้นไม้ต่างๆ  สุมกองเรียงราย เป็นหย่อมๆไป
       ชายหนุ่มเดินมาถึงก็มานั่งบนแคร่ดูการทำงานของคนทั้งสอง  ส่วนแม่ก็อยู่ในกระต๊อบ
คงจะง่วนอยู่กับการทำอาหาร  เพื่อกินกันสำหรับอาหารมื้อเที่ยงที่จวนจะใกล้อยู่แล้ว  เมื่อ
พ่อเขาเหลือบมาเห็นก็หัวร่อลั่น  เสียงของพ่อทำให้เจ้าชัยหันมามองด้วย  แล้วต่างคนก็วาง
มือจากการทำงาน เดินมาหาเขา   เขายกมือไหว้พ่อ  ส่วนเจ้าชัยก็ยกมือไหว้เขา  พ่อพลันถามว่า
   ..... อ้าวเอ็งมาเมื่อไหร่ล่ะ  ไม่เห็นกระโตกกระตากให้รู้เลย???......
   ..... ผมเห็นพ่อกำลังสนุกกับการทำงานอยู่ครับ  ผมก็พึ่งจะมานั่งบนแคร่นี้ไม่นานหรอก 
ชายหนุ่มตอบผู้เป็นพ่อ   พลันหันไปคุยกับเจ้าชัย
   ..... เป็นยังไงเหนื่อยมากไหมล่ะน้องพี่???.....
   ..... ไม่หรอกครับเคยชินเสียแล้วล่ะพี่  ดีเสียอีกออกกำลังกายในตัวเสร็จ   เจ้าชัยเอ่ยตอบ
     เขานึกในใจว่าทำไมร่างกายมันจึงกำยำล่ำสัน และสูงขึ้นกว่าเดิมก็ด้วยเหตุนี้นี่เอง  แล้วก็
พลางกล่าวว่า   ชัยพี่จะสอนวิชาอาคมต่างๆให้นะแล้วยังฝึกหัดวิชาการต่อสู้ให้แก่เจ้าด้วยตลอด
จนการใช้อาวุธต่างๆ  หากพ่อแม่แก่เฒ่าเจ้าจะต้องเป็นผู้คอยดูแลแทนพี่ซึ่งจะไม่มีเวลาจึงขอฝาก
ไว้กับเจ้าและชบาด้วย  แต่ขอให้พี่เสร็จจากงานที่ใกล้ๆจะมาถึงแล้วเสียก่อนนะ
   .... แล้วแต่พี่เถอะครับ  ผมยินดีส่วนพ่อแม่  พี่ไม่ต้องเป็นห่วงอะไรหรอก เป็นหน้าที่ของผมอยู่
แล้วล่ะ??.....  เจ้าชัยกล่าวกับพี่ชายมันซึ่งมันบัดนี้ยิ่งเคารพรักชายหนุ่มมากขึ้นที่สร้างมันขึ้นมา
ให้เป็นคนได้  และยังได้มาอยู่กับคนดีๆเช่นนี้อีกด้วย  มันนึกว่าเป็นบุญเก่าคงจะสร้างมามากและ
คงจะเคยเป็นพี่น้องกันมาก่อน  มันคิดในใจจึงได้พยายามทำทุกๆอย่างแทนพ่อให้มากที่สุด
        เสียงสนทนาของทั้งหมดดัง  ทำให้แม่เข็มเดินออกมาจากกระต๊อบ  ครั้นชายหนุ่มแลเห็น
ก็ยกมือไหว้    แม่เข็มหัวร่อร่าที่เห็นลูกชายมาเยี่ยม  พลางกล่าวขึ้นว่า
   ...... วันนี้เป็นวันอะไรหนอเจ้า  ถึงมาเยี่ยมพ่อแม่น้องได้  หรือว่างานเสร็จเรียบร้อยแล้ว???....
   .....  ยังหรอกครับแม่ผมเห็นว่างๆและนึกอย่ามาชมดู  ไม่ได้คุยกับชบาด้วยมันง่วนอยู่กับ
การทำอาหารแลเช็ดบ้านถูเรือนอยู่  ส่วนนางอัปสรนั้นตอนนี้ก็ไม่อยู่เสียด้วยครับ  ชายหนุ่มตอบแม่
   ..... เออๆๆมานานแล้วหรือไงลูก???.....   ฝ่ายผู้เป็นแม่ถาม
   ..... สักครู่นี้เองแหละครับว่าไร่นาสวนเป็นอย่างไรบ้าง  ตั้งแต่มาไม่เคยเข้ามาดูเลย  ครั้นยังเป็น
หนุ่มอยู่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย  ด้วยต้องไปเรียนหนังสือในเมืองและก็มาลาพ่อแม่เข้ากรุงเทพฯไป
   ..... ตั้งแต่ได้เจ้าชัยมาช่วย  พ่อแม่รู้สึกว่าค่อยยังชั่วหน่อยแก่แล้วด้วย  เรี่ยวแรงมันช่างถดถอยจริงๆ
ผู้เป็นพ่อกล่าวบ้าง   
   ..... เดี๋ยวนี้มันโตขึ้นกว่าเดิมมากเสียด้วยสูงอีก คงจะเป็นการขึ้นต้นไม้บ่อยๆกระมัง ด้วยมันต้องไป
คอยผูกกระเช้าห่อผลไม้ต่างๆ  หากไม่ได้เจ้าชัยคงปล่อยมันไปตามธรรมชาติแหละ ผลก็ได้ไม่เต็มที่
ด้วยนกกระรอกกระแตทั้งกลางวันกลางคืนมันเจาะกินเสียหายเกือบหมด  บางครั้งแทบจะไม่ได้อะไรเลย  
แต่อย่างว่านะลูกพ่อเองปีนต้นไม้ไม่เหมือนเก่าแล้วล่ะ....  พูดเสร็จพลางหัวร่อฮึๆๆ
..... ผมว่าจะมาสักพักหนึ่งก็จะกลับแล้ว  ด้วยผมคิดว่าป่านนี้เจ้าแสงสีเจ้าสินชัยคงจะมาถึงบ้านแล้วล่ะ
เห็นหายไปสองสามวัน    มันคงจะถามน้องชบาว่าผมหายไปไหนครับ
..... อ้าวๆแล้วไม่กินข้าวกันก่อนหรือ??.....   ผู้เป็นแม่ถาม
..... ไม่หรอกครับ  ผมรับปากกับน้องชบาว่าจะมากินเป็นเพื่อนมันด้วย  ชายหนุ่มกล่าว
.....  แล้วไม่เข้าไปเดินดูที่ทางบ้างเลยหรือ????.....   ฝ่ายพ่อและเจ้าชัยถามขึ้นพร้อมๆกัน
..... ผมก็คิดอย่างนี้เหมือนกันครับ   เดินดูสักพักแล้วจะกลับเสียเลย  นี่ก็ใกล้ๆจะเที่ยงอยู่แล้วล่ะ??....
..... ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจลูกก็แล้วกันนะ
แล้วชายหนุ่มก็หันไปทางแม่เอ่ยขึ้นว่า
..... หากผมไปเดินดูเสร็จก็จะเลยไปบ้านนะครับ       แม่ไม่ต้องห่วงผมเอาจักรยานมาครับ
..... เออๆๆตามใจลูกเถอะ  อย่างไรตอนเย็นก็เจอกันอีก  งั้นลูกไปเดินดูไร่นาทาสวนเลยก็ดีนะนี่
มันก็จะใกล้เที่ยงอยู่แล้ว  เดี๋ยวพ่อกับเจ้าชัยมันจะได้เสร็จมากินข้าวกันบ้าง   พอเขาหันไปมองก็
เห็นเจ้าชัยออกไปทำงานคนเดียวก่อนแล้ว ส่วนพ่อเขายังนั่งสูบบุหรี่คอยเขาอยู่
      ดังนั้นเขาจึงชวนพ่อออกไปเดินดูที่ดูทาง  และจะได้รีบกลับบ้านเพื่อฟังข่าวจากเจ้าแสงสี
และเจ้าสินชัย  พลางเอ่ยว่า
.....  ไปหรือยังล่ะครับผมว่าจะได้รีบกลับไปฟังข่าวด้วย  และจะได้เขียนแผนการณ์ให้มันไปส่ง
มอบให้ลูกน้องผมด้วยครับ
.....  งั้นไปเลยซิลูกพ่อจะนำไปเอง  เจ้าจากไปหลายๆปีคงจะไม่เหมือนเดิมเสียแล้วล่ะ  ผู้พ่อกล่าว
.....  ครับๆดีเหมือนกันแหละครับ  ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น
       แล้วทั้งสองก็เดินคุยกันไป  ฝ่ายพ่อก็ชี้ให้ดูบริเวณที่ซึ่งพึ่งซื้อมาเพิ่มขึ้นอีก  และถากถางเสร็จ
แล้วกำลังเพาะปลูกต้นไม้อยู่ ซึ่งพึ่งจะเริ่มเป็นสาวๆกันแล้วคงอีกปีหน้าอาจจะเก็บเกี่ยวผลได้กระมัง
ส่วนนาคิดว่าจะเพิ่มอีกสักไร่หนึ่งด้วยมีคนมาช่วยกันแล้ว  เจ้าคงไม่สังเกตุที่หลังกระต๊อบนั้นพ่อได้
ซื้อเครื่องสีข้าวเล็กๆไว้ด้วย ซึ่งห่างจากกระต๊อบไว้นอนพักเล่นแก้เหนื่อยเท่านั้นให้แม่เขาดูแล ฝ่าย
พ่ออธิบายสิ่งต่างๆให้ลูกชายฟัง  ส่วนด้านชายหนุ่มได้แต่คิดว่าพ่อเขานี่ช่างเก่งจริงๆเรื่องทางด้าน
กสิกรรมเกษตรกรรมนัก  การจัดการหรือก็ดูเป็นระเบียบเรียบร้อยเป็นสัดส่วน จะมีสลับกันบ้างก็
เพื่อไม่ให้เนื้อที่เสียไป  ที่แซมไว้ล้วนแต่เป็นกล้วยต่างๆทั้งสิ้นนอกนั้นเป็นผลไม้ยืนต้นห่างๆกัน
     คงจะราวประมาณวาหนึ่งเห็นจะได้   เดินตามพ่อไปพ่ออธิบายไปเขาก็รับฟังแล้วมาคิดไปจวน
เวลาใกล้เที่ยง  หากคิดจะเดินให้ทั่วทั้งวันก็คงจะไม่ครบ   พอได้เวลาอันสมควรรู้แนวบริเวณเท่านั้น
ก็ชวนพ่อกลับ   พ่อบอกกล่าวว่า
.....  งั้นเอ็งกลับไปก่อนก็แล้วกันพ่อจะได้ถางหญ้าเล็กๆช่วยเจ้าชัยมันไปด้วย  เหมือนออกกำลังกายไป
ในตัวเองเสร็จ  แต่อย่าลืมไปบอกแม่เขาเสียก่อนล่ะ???.....ฝ่ายผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้น
.....  งั้นผมกลับตอนนี้เลยนะครับ  ด้วยรู้แนวบริเวณเนื้อที่ของเราหมดแล้วหากเดินดูให้หมดคงทั้งวันก็
ไม่หมดหรอก  ชายหนุ่มกล่าวแก่ผู้เป็นพ่อ
..... เออๆไปเถอะลูก  ป่านนี้นางชบามันคงจะจัดอาหารไว้เรียบร้อยแล้ว และเจ้าแสงสีสินชัยคงจะมาแล้ว
กระมัง???....ผู้พ่อกล่าวขึ้นบ้าง
      เมื่อชายหนุ่มเห็นเวลาพอสมควรก็ยกมือไหว้พ่อ  แล้วตะโกนบอกเจ้าชัยว่า
..... ชัยๆๆ....พี่กลับก่อนนะวันหน้าหากว่างๆจะมาช่วยเจ้าด้วยล่ะ??....  
           ได้ยินเสียงตอบรับจากเด็กหนุ่มแต่คิดว่าคงเป็นชายหนุ่มเสียแล้ว  ด้วยสรีระร่างมันบ่งชี้นั่นเอง
.....  ครับพี่แล้วเจอกันที่บ้านก็แล้วกัน   ฝ่ายเจ้าชัยตะโกนตอบ
ดังนั้นชายหนุ่มก็เข้ากระต๊อบไปลาแม่แล้ว  ก็นำจักรยานออกมาขี่กลับบ้านทันที  ในระหว่างทางเขาคิด
วางแผนการณ์ไว้หลายๆรูปแบบ   เพื่อจะให้ลูกน้องได้ทำงานคราวนี้หากได้รับการยืนยันจากเจ้าแสงสี
และเจ้าสินชัย  ก็จะนำมาปรับปรุงแผนการณ์ต่อไป
          สักครู่ใหญ่ๆเขาก็เดินทางมาถึงบ้าน  สาวชบามานั่งคอยรับที่ชานเรือนตรงริมบันไดทางขึ้นบ้าน
ก่อนแล้ว  ครั้นแลเห็นเขาหล่อนก็รีบลุกขึ้นเดินเข้าไปในครัวทันที เพื่อจัดเตรียมอาหารมาให้เขากินกับ
หล่อน
         ด้านชายหนุ่มครั้นจอดจักรยานไว้ในที่เรียบร้อยแล้ว  เดินมายังบันไดล้างเท้าแล้วก้าวขึ้นเรือนตรง
ไปยังห้องทันที   
        เมื่อถึงยังห้องก็เห็นเจ้าแสงสีและเจ้าสินชัยนั่งคอยอยู่ก่อนแล้ว  แต่ไม่เห็นแม่นางอัปสรทั้งสองแต่
อย่างใด   จึงรีบถามเจ้าแสงสีสินชัยทันที
.....  งานที่ข้ามอบให้ไปทำนั้นเป็นอย่างไรบ้างล่ะ???....ชายหนุ่มถาม
       เจ้าแสงสีและสินชัยต่างช่วยกันรายงานขึ้นทันที  เพราะต่างตนแยกกันไปทำงานคนละที่กัน ฝ่ายเจ้า
แสงสีรายก่อนขึ้นว่า
.....  เราสองต่างแยกย้ายกันไปทำงาน  ผมไปติดตามทางด้านกำนันกับเสี่ยหว่างจนถึงสถานที่  ที่จะทำงาน
ของพวกมัน  จนทราบว่ามันจะลงมือในป่าทึบที่ติดทางแม่น้ำโขงดั่งที่นายกล่าวไว้ไม่ผิดเลย  ในวันศุกร์นี้
เวลาตอนเช้าตรู่  แต่รถนั้นมันจะนำไปจอดไว้ตามบ้านกำนันต่างๆแถวๆนั้นก่อน  มันจะแปรรูปท่อน
     ไม้ใหญ่ให้เป็นไม้สำเร็จรูปแล้วค่อยๆแยกทางกันไป  ด้วยมีทางแยกหลายๆทางแต่ล้วนแล้วทางนั้น
เชื่อมต่อกันหมดมาตามทางที่ต้องผ่านบ้านกำนันมั่นแต่ไม่ผ่านทางหมู่บ้านเราแยกไปอีกทางหนึ่ง
ซึ่ง ปลายทางมีทางแยกกันหลายทางที่จะไม่ต้องเข้าเมืองตรงไปทางกรุงเทพฯเลย
     และผมยังได้ไปติดต่อกับเจ้าป่าเจ้าเขาด้วยตลอดจนลูกน้องผีทั้งหลายให้คอยช่วยดูแล  พวกเราให้ด้วย
แต่ต้องไปแจ้งอีกทีให้พวกมันรู้ว่าพวกเราจะแต่งกายอย่างไรกันบ้างและมีอะไรเป็นสัญญาลักษณ์อีกด้วย
และยังได้นำดินในท้องที่ต่างๆมาไว้เนื่องจากนายเคยพูดว่า  กำลังคนทางเราไม่พอบางทีอาจจะสร้างหุ่นไว้
ใช้งานร่วมด้วยนะนาย   แต่ผมคิดว่าหากเข้าทำการจับกุมควรจะให้ทำงานแปรรูปไม้ให้เสร็จก่อน เวลาจับ
กุมจะได้ไม่ยุ่งยากมากนัก  มันใช้รถมาขนเป็นจำนวนมากๆด้วยคนเราน้อยจะได้สะดวกในการจับกุม
      เรื่องนี้แล้วแต่นายจะทำก็แล้วกัน  ส่วนหุ่นนั้นผมกับสินชัยช่วยกันปั้นได้มาแล้วทั้งยังปลุกเสก
ตามที่นายสอนไว้   เพียงแค่ให้นายมาปลุกเสกกำกับอีกทางหนึ่งเท่านั้น  ได้หลายร้อยตัวเชียวล่ะ
  มันกล่าวด้วยความภูมิใจต่อผลงานของมันที่นายสั่งไว้สำเร็จ
      ส่วนทางเจ้าสินชัยครั้นเห็นพี่แสงสีจบรายงานแล้ว   ก็รีบรายงานว่า  ผมได้ติดตามไปยังบ้าน
อาจารย์มันว่าจะใช้อะไรมาช่วยในการทำงานครั้งนี้ไว้      แค่แฝงกายแอบดูฟังอยู่กลับพวกที่ผมได้
เกลี้ยกล่อมมันไว้ทั้งหมด  มันน่าสยดสยองยิ่งนักกับอาจารย์ทั้งสอง
    ยิ่งกว่าผมที่ตอนโดนและนายยังไม่ได้ชุบเลี้ยงเสียอีก เอน็จอนาถมากกว่าหลายเท่าตัวนัก
ด้านอาจารย์เสิ่งปางนั้นมันโดนของๆมัน  ผมเห็นเป็นหนังควายแผ่นมหึมาใหญ่มากๆเสียด้วย
คิดว่าคงเป็นนายปล่อยกับคืนไปหามันเอง     มันเลยป้องกันตัวอะไรไม่ได้  ท้องระเบิดแตกแยกกัน
 ไส้เครื่องในเลือดสาดกระจายไปทั่วบ้านของมัน   รวมทั้งพวกกำนันใช้ต่างหนีเผ่นแนบไปตามๆกัน
      ตอนนี้ถูกพวกกำนันใช้และพวกเผาบ้านและร่างมันทำลายหลักฐานตามเจ้าหน้าที่ที่มาชัณพิสูจน์ศพ 
สั่งไว้ให้ทำลายหลักฐานกลบเกลื่อนบริเวณไว้หมดแล้วล่ะ
       ส่วนอาจารเจี๊ยะเปิ้งนั้นมันโดนตะขาบยักษ์ ผมคิดว่าก็คงจะเป็นนายส่งไปอีกนั่นแหละ กัดกินหัวมัน
แทะเนื้อมันหมดเหลือทิ้งไว้ไม่มากนัก  ก่อนตายทั้งสองร้องครวญครางเสียงดังน่ากลัวมากครับนาย 
แต่บ้านมันก็ถูกกำนันหวนเผาทำลายซากศพไปหมดสิ้น   ทั้งบ้านเลยล่ะรวมทั้งบรรดาสิ่งของต่างๆด้วย
      ผีของมันอาละวาดกันใหญ่ล้วนไม่ใช่พวกที่ผมเกลี้ยกล่อมไว้เท่านั้น  ซึ่งพวกมันก็ไม่ยอมปฏิบัติตาม
เข้าช่วยเหลืออาจารย์มัน เว้นแต่พวกที่ไม่ยินยอมแต่ พวกมันไม่กล้าเข้าไปใกล้ตะขาบยักษ์สักตนเดียว
     ซึ่งพวกที่ยินยอมกับเราบัดนี้มันได้มาขอพักอาศัยกับทางเรา   ผมคิดว่านายควรจะสร้างที่อยู่ให้มัน
ได้พักไว้ใช้ในคราวต่อไป    เพื่อให้มันได้สร้างบุญกุศลชดใช้กรรมด้วย พวกมันถูกบังคับเช่นผม 
 และนายควรจะอบรมสั่งสอนมันด้วยนะจะได้ใช้งานมันอีกทางหนึ่งช่วยพวกผมด้วยครับ
     บรรดาผีที่ไม่ได้ยินยอมต่างก็พากันติดตามพวกกำนันใช้และกำนันหวนไปบ้านมันทั้งหมดด้วย  แต่
ผมไม่ได้ติดตามมันหรอก   เพียงแต่นำพวกที่เราเกลี้ยกล่อมไว้ได้มาให้อาศัยยังต้นไม้เล็กบ้างใหญ่บ้าง
ราวประมานสามสิบเห็นจะได้ครับนาย  แต่ต้นไม้ใหญ่ๆนั้นมันได้แต่นั่งนอนแค่ใต้ต้นไม้เท่านั้น ด้วยมี
พวกอาศัยอยู่ก่อนแล้ว  ผมต้องไปติดต่อกับเขาว่าเป็นคนของนาย     เขาจึงยอมให้มันพักอาศัยใต้ต้นไม้
       ตอนนี้กำลังรอนายอยู่เท่านั้น ส่วนทางพี่แสงสีที่รายงานมานายคงทราบกันอยู่แล้ว  ด้วยเราทั้งสองได้
ปรึกษาหารือกันทราบกันอยู่
    ครั้นชายหนุ่มรับฟังทั้งสองตนกล่าวเช่นนี้ก็ยกมือหันไปตบไหล่มันทั้งสอง พลางกล่าวว่า
.....  เออๆขอขอบใจมากนะที่งานนี้ลุล่วงไปได้ด้วยดี  ส่วนแผนการณ์หลังเจ้ากินอาหารที่สาวชบาจัดไว้
ให้  ข้าบอกว่าขอให้เป็นพิเศษหน่อยคงจะเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้วล่ะ  ไปพักผ่อนหลังกินอาหารแล้ว
      ข้าเองก็จะใช้เจ้าให้ไปหา สารวัตรสังวาลย์ ผู้กองทั้งสองด้วยเพื่อจะมอบแผนที่การทำงานให้เขาไว้แล้ว
เจ้าก็บอกเขาว่าทางเราจัดเตรียมคนไว้ให้ก็แล้วกันไม่ต้องห่วงเรื่องกำลังคนหรอก  มีเท่าไหร่ที่ไว้วางใจ
ได้เท่านั้นก็เพียงพอ   หลังจากข้ากินข้าวเสร็จก็จะไปสร้างที่อยู่ให้แก่ผีที่เจ้านำมาด้วยไว้บริเวณป่า
หน้าบ้านไว้ให้    อีกอย่างหนึ่งนั้นข้าได้รับทราบมาว่าบัดนี้ทางกรุงเทพฯส่งเจ้าหน้าที่มาหลายร้อยนาย
แอบแฝงไว้เช่นข้าแล้วด้วยล่ะ    ชายหนุ่มกล่าวแก่หุ่นทั้งสองที่เกือบจะเป็นคนไปแล้ว
คงด้วยอำนาจฌานสมาธิที่เขาพร่ำสอนทั้งวิทยาคมและทางกสิณต่างๆ ล้วนแล้วแต่ทั้งสองต่างฝึก
ได้ไปมากกว่าครึ่งแล้วด้วย
.....  เดี๋ยวข้าไปกินอาหารก่อนเจ้าไปกินอาหารบ้างแล้วก็พักผ่อนไว้ก่อนก็แล้วกันนะ  หลังจะเสร็จธุระ
ข้าถึงจะเรียกเจ้ามาใช้อีกที  อ้อๆๆๆยินดีแก่เจ้าทั้งสองด้วยนะที่บัดนี้ร่างเจ้าใกล้จะเป็นคนไปทุกๆทีอีก
ไม่ช้าหรอก  หากเจ้าต้องการเมื่อไหร่บอกข้าก็แล้วกัน  ข้าเองก็จะหาคนที่เหมาะสมให้แก่เจ้า
.....   เรื่องเปลี่ยนร่างนี้ขอนายไม่ต้องห่วงใยหรอก  หากพวกผมเห็นสมควรก็จะบอกแก่นายเองแหละ
แต่ตอนนี้ยังอยากเป็นอย่างนี้อยู่ก่อน  แต่ก็จะพยายามฝึกฝนวิทยาอาคมต่างๆทั้งสองทางให้สำเร็จก่อน
ด้วยนะนาย    ทั้งสองกล่าว
.....  งั้นก็ตามใจเจ้าก็แล้วกั้นนะ  หากวันใดต้องการก็บอกข้าก็แล้วกัน  ข้าไปก่อนนะ อ้อๆๆ...เรื่องหุ่นที่
เจ้าสร้างไว้ให้นำใส่ถาดเดี๋ยวข้าจะจัดหามาให้หรือเจ้าไปเอาที่ในครัวก็ได้บนชั้นหิ้งที่ต่อไปมีนับได้มาก
คงจะพอเพียงหรอก  แล้วนำใส่พวกหุ่นที่สร้างมันลงใส่ถาดไว้ ข้างๆโต๊ะหมู่บูชาพระคืนนี้ข้าจะได้ทำการ
ปลุกร่างมันให้ทำงานได้     ชายหนุ่มกล่าว
.....  ครับนายงั้นข้าไปกินข้าวก่อนแล้วจะได้ทำงานให้เสร็จและจะพักผ่อนเสียหน่อยด้วย
.....  ไปเถอะข้าก็จะออกไปด้วย   เมื่อกินข้าวเสร็จข้าก็จะรีบมาเขียนแผนที่และวางแผนกำลังพลในการเข้า
จับกุมพวกมัน  และเห็นชอบกับการเสนอของพวกเจ้าด้วยที่ควรให้มันแปรเป็นไม้สำเร็จรูปเสียก่อน 
ส่วนหุ่นนั้นสร้างไว้เพื่อแค่หลอกลวงพวกมันเท่านั้นจะทำการอะไรก็ไม่เต็มที่นัก  
ด้วยใช้อาวุธทันสมัยไม่เป็น
       นอกจากพวกมันจะใช้ได้แค่มีดแค่ไม้เท่านั้นเอง  หลังจากมันทะยอยกันออกไปแล้วเหลือไว้
บางส่วนก็จะเข้าจับกุมพวกมันทั้งหมด  บางทีอาจจะได้พวกหัวหน้ามันด้วย
    ไปล่ะเดี๋ยวเวลาจะไม่ทันการคงเหลือเวลาไม่มากนัก
       ชายหนุ่มกล่าวแล้วก็เดินออกไปยังนอกห้อง เพื่อกินอาหารที่ชบาเตรียมไว้ให้แล้วเขาคิด และก็จริง
เห็นสาวชบานั่งอยู่ใกล้ๆถาดอาหารคงคอยเขาอยู่แล้ว  พอเขาเห็นก็ยิ้ม พลางทักทายว่า
.....  น้องจะกินก่อนพี่ก็ได้นะ พี่ไม่ถือสาอะไรหรอกจ๊ะ  ชายหนุ่มเอ่ยกับสาวชบา
.....  ไม่ได้หรอกจ๊ะพี่  เรามาทานด้วยกันนะ  แล้วหล่อนก็ตักข้าวใส่จาน ซึ่งมีจานใส่น้ำไว้ใช้ล้างมือตลอดจน
ผ้าเช็ดปากและมือวางไว้ในจานใกล้ๆอยู่ด้วย
        ดังนั้นชายหนุ่มจึงลงมือกินข้าวกับสาวชบาไปและต่างก็คุยกันเรื่องในไร่นาสวนต่างๆที่เขาไปดูมาและ
พลางกล่าวว่า
.....  อีกหน่อยคงจะเป็นของเจ้ากับเจ้าชัยแหละ  ด้วยพี่ทำงานอะไรๆน้องก็รู้บางทีอาจจะต้องไปอยู่ในกรุงเทพฯ
ก็อาจจะเป็นไปได้ หรือไม่ก็อาจจะต้องไปจังหวัดอื่นๆอีก   ทางนี้พี่หมดห่วงแล้วมีน้องสาวแสนสวยและเจ้าชัย
เป็นตัวแทนพี่อยู่   พูดจริงๆพี่แสนจะดีใจด้วย
       เมื่อได้ยินพี่ชายกล่าวเช่นนี้  สาวชบาถึงกลับน่าแดงด้วยใจหล่อนเองตอนนี้ยังคิดถึงเรื่องของที่ซื้อมาให้หล่อน
และอีกอย่างหนึ่ง  ครั้นเห็นการกระทำของเขาด้วยสุภาพเรียบร้อย  พูดจาก็แสนไพเราะทำให้ในใจส่วนลึกๆนั้น
ถูกกระแสบางอย่างเกิดขึ้นกับหล่อนจนหล่อนบางครั้งต้องสะบัดหน้าขึ้นในขณะที่อยู่คนเดียว  หล่อนมิได้คิดเช่น
เขากล่าวไว้  แต่กลับคิดไปอีกแบบหนึ่งครั้นยิ่งได้ยินกล่าวว่าแสนสวยด้วย ยิ่งทำให้หล่อนประหม่าแทบจะอิ่มข้าว
ในทันที
       พลางเหลือบแลใบหน้าเขา ยิ่งทำให้หล่อนสะท้อนขึ้นในใจอย่างไรจนหล่อนเองก็ไม่รู้  ว่าเหตุใดทำไมจิตใจ
ของหล่อนถึงได้แปรเปลี่ยนไปเช่นนี้   จะอิ่มข้าวก่อนเขาหรือก็เกรงใจเขา  จนกระทั่งเขาวางมือล้างมือแล้วนั่น
แหละหล่อนก็รีบอิ่มข้าวทันที   ด้วยเพราะเอิบอิ่มใจมีมากกว่าความต้องการของท้องเสียอีก มันทำความแปลก
ประหลาดจนอิ่มอกอิ่มใจเกิดขึ้นมากมาย   แต่ก็มิวายหันไปทางเขาว่า
.....  อ้าวทำไมพี่ถึงได้อิ่มข้าวเร็วจังล่ะ หรือว่าอาหารไม่อร่อยถูกปากพี่จ๊ะ???.... หล่อนถามขึ้นด้วยมิรู้จะเอ่ยอย่างไรดี
.....  อร่อยจ๊ะน้องพี่อร่อยมากๆเสียด้วยซิ   ที่ต้องรีบกินให้เร็วๆด้วยต้องไปวางแผนเกี่ยวกับงานของพี่อีก  ใจอยากจะ
นั่งคุยกับน้องพี่จริงๆนะ   แต่งานนั้นมันรีบเร่งสำคัญเสียด้วยซิ    มิฉะนั้นพี่ก็จะนั่งคุยกับน้องนานๆหรอกจ๊ะ
  ชายหนุ่มยิ้มอย่างเอาใจหล่อนหญิงสาวชบาถึงกับเขิน
       ภายในใจหล่อนที่ส่วนลึกๆแล้วเกิดนึกชอบเขาผิดกับพี่น้อง และอีกอย่างหนึ่งเขากับหล่อน
ที่อยู่นี้ก็ไม่ได้มีส่วนสัมพันธ์ทางสายเลือดอะไรกันอีกด้วย
   ยิ่งคิดยิ่งสร้างความหวังมากยิ่งขึ้น  ถึงกับมือไม้สั่นดีนะที่ชายหนุ่มมิได้สังเกตุเท่านั้นเอง
หญิงสาวรีบเก็บถาดอาหารและจานข้าวไปล้าง  ล้างไปคิดไปยิ่งทำให้หล่อนยิ่งนึกถึง
เรือนร่างอันสง่างามผ่าเผยสมสัดส่วนและหล่อเหลาตลอดจนร่างกายที่กำยำ 
ยามที่เขานุ่งผ้าขาวม้าลงไปอาบน้ำด้วย     ใจยิ่งประหม่ามากจนใบหน้าแดงกร่ำมากๆ
     เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วพลางมาเช็ดถูกร่อยรองที่นั่งทานอาหารให้หมดจดสะอาดเรียบร้อย 
ระหว่างเช็ดพื้นไปพลาง  สายตาหล่อนก็ชำเลืองมองไปยังห้องชายหนุ่มทันที 
ยิ่งมองสาวชบายิ่งคิดมาก จนต้องวางงานด้านอื่นๆเสีย   รีบหนีเข้าห้องแม่ไปทันที  
ไปนั่งมองจ้องกระจกตบแต่งใบหน้าตามวิสัยอิสตรีที่ภายในใจล้วนแล้วแต่ความนึกคิดถึงชายหนุ่ม
     ใช่แล้วหล่อนเกิดรักเขาจริงๆเสียแล้วด้วยซิหล่อนคิด  นี่หรือคือความรักที่คนเราส่วนมาก
จะพบรักและชอบพอกันก็ตอนแรกพบ   เริ่มก่อนของชายและหญิงที่บังเกิดในรักครั้งแรก............
                              *  แก้วประเสริฐ.  *