อทิสมานกาย ๔๐

แก้วประเสริฐ

                               อทิสมานกาย  ๔๐
     พอรุ่งขึ้นเช้า กำนันใช้ก็ต้องรีบไปแจ้งทางอำเภอและตำรวจเพื่อให้มาชัณพิสูจน์ศพ
ด้วยอยู่พื้นที่ของหมู่บ้านบางโค  อันเป็นถิ่นทุรกันดารใกล้แถบประเทศทั้งสองเต็มไปด้วย
เทือกเขามากมายนัก  สลับซับซ้อนกันไปๆมาๆ  ด้วยมีคนตายในเขตพิ้นที่รับผิดชอบ
    ครั้นคณะชัณพิสูจน์แลเห็นศพต่างตกตลึงพรึงเพริดไปตามๆกัน  ต่างคนต่างมองหน้า
กันไปๆมา     ด้วยสาเหตุน่าจะมาจากระเบิดด้วยสภาพของศพนั้นนอกจากระเบิดเท่านั้น
 ท้องไส้แตกกระจาย เครื่องในและเลือดออกมากระเด็นเต็มไปทั่วห้อง
ที่อาจารย์เสิ่งปางพักอาศัยอยู่     แต่เหตุไฉนไม่มีร่องรอยของระเบิด  ชิ้นส่วนของโลหะ
อย่างน้อยก็ต้องมีรอยของแรงระเบิดตามฝาผนังบ้าง เมื่อตรวจสอบโดยละเอียดแล้ว
    ไม่พบร่อยรอยแต่อย่างใด  ซึงควรจะมีเศษโลหะบ้าง ต่างก็ไม่พบเห็นคงเป็นสภาพเดิม
ของบ้านที่ใช้สำหรับเป็นที่พักพิงอาศัยเท่านั้น  ห้องก็แคบๆไม่กว้างใหญ่อะไรมากนัก
นอกจากหิ้งบูชารูปปั้นต่างๆยังอยู่ปกติไม่เสียหายและแผ่นหนังควายมหึมาเท่านั้น
ที่วางอยู่บนพื้นบ้านเต็มไปด้วยเลือดและเศษเครื่องในมนุษย์  ภายในบ้านล้วนไม่เสียหาย
นอกนั้นอยู่ในสภาพปกติทั้งสิ้น นอกจากรอยเลือดและชิ้นส่วนของมนุษย์  หากเป็นระเบิด
       จริงๆแล้ว ฝาผนังก็ต้องมีรอยของระเบิดหรือก็ต้องพังทะลายลงมาบ้าง
  เพราะเป็นบ้านแบบกระต๊อบ  หลังคาหรือก็ทำด้วยแฝกหญ้าต้องหล่นหรือแตกกระจายไป
    คณะชัณพิสูจน์ต่างปรึกษากัน  แล้วตำรวจหันมาทางกำนันสอบถามว่า
    .....กำนันทำไมไม่มีหลักฐานใดๆที่เป็นคนไทยเลย หรือว่ามาจากประเทศอื่น???...
เล่นเอากำนันใช้เหงื่อตกทั้งๆที่อากาศตอนนี้เย็นยังมีหมอกจางๆอยู่บ้าง
    ....ผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ  ด้วยเป็นบ้านที่คงแอบปลูกสร้างในเหลือบเขา
และยังไม่ได้มาตรวจสอบ  ทราบเพียงแต่ชาวบ้านที่ไปหาของป่ามาแจ้งครับ กำนันตอบ
   ....อะไรๆคนมาอยู่ในพื้นที่แท้ๆยังไม่รู้เลยหรือนี่???....   ทั้งๆที่เป็นกำนันน่าจะรู้บ้างซิ
  แต่นี่มีร่องรอยของรถมาจอดไว้  แสดงว่าต้องมีการติดต่อกับผู้ตายนี่นา???... ตำรวจถาม
    เล่นเอากำนันชักอึดอัดใจขึ้นมาทันที     แต่ก็แกล้งตีหน้าเซ่อๆไว้ แล้วกล่าวว่า
   .....แถวนี้ล้วนเชื่อมต่อชายแดน    แล้วมีป่าชัฏมากมายอาจจะเป็นคนที่นิยมศรัทธา
ด้วยเห็นสภาพการตั้งโต๊ะหมู่บูชาเป็นพระฤๅษี กุมารต่างๆ
     ภายในวางหน้าเครื่องโต๊ะบูชา   น่าจะต้องเป็นพวกอาจารย์หรือหมอผีทำนองนั้นแหละ 
ที่คนศรัทธามาก็ได้ครับ   กำนันใช้ตอบ
     ทางด้านตำรวจมองสภาพพื้นที่เป็นบ้านโดดเดี่ยวในป่าลึกก็ไม่ว่าอะไรพลางหันหน้าไป
ปรึกษากับพวกอนามัยและทางอำเภอทันที่ว่าจะทำรายงานกันอย่างไรดีล่ะเมื่อเป็นเช่นนี้  
ผมต้องทำรายงานส่งเขาด้วยแต่นี่ไม่ใช่คนไทยแน่นอนครับ  อาจจหลบหนีเข้ามาแน่นอน
     ครั้นปรึกษากันเสร็จเรียกกำนันมาร่วมด้วย  ให้ช่วยแสดงความคิด  กำนันใช้ก็ออกความ
เห็นว่า   
   .....ผมคิดว่าเป็นพวกแอบหลบหนีการไล่ล่ามาจากฝั่งโน้นแล้วมาตายที่นี่ก็แล้วกันครับ
ด้วยไม่มีหลักฐานอะไรเลย  ลักลอบเข้ามาปลูกกระต๊อบอยู่จะได้หรือไม่ครับ
ทางพวกอำเภอและอนามัยก็เห็นคล้อยตามด้วย  แล้วพลางหันไปทางตำรวจกล่าวขึ้นว่า
   ......ผมว่าก็ดีเหมือนกันนะครับ  ด้วยเราไม่มีหลักฐานการตายของศพนี้เสียเลย เพียงท้องแตก
ตายแล้ว  ไม่มีร่องรอยของระเบิดเสียด้วย  ทางตำรวจจะว่าอย่างไรดีล่ะ???...
   .....ในเมื่อเหตุการณ์เช่นนี้ผมก็จะสรุปว่า  โดนระเบิดแล้วแอบหลบหนีมาฝั่งเราก็แล้วกันนะครับ
  ......ดีเหมือนกันทางผมก็จะทำเรื่องการชัณพิสูจน์ศพไว้ให้คุณเป็นหลักฐานพร้อมให้กำนัน
เซ็นต์รับรู้ไว้ก็คิดว่าจบเรื่องได้แล้ว  ว่าเป็นพวกหลบหนีเข้าเมืองมา  คณะชัณพิสูจน์ศพกล่าว
   ....ครับดีครับด้วยเราไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าเป็นอะไรตาย อีกอย่างหนึ่งก็ไม่ใช่คนไทยเสียด้วย
ผมจะเสนอรายงานปิดสำนวนเสียเลย เรื่องๆจะได้จบเสียที   งั้นพวกเรากลับกันได้แล้วครับ
ทางด้านตำรวจกล่าวขึ้น
      คณะชัณพิสูจน์ศพและตำรวจก็หันมาทางกำนันใช้ทันทีพลางกล่าวว่า.....
   ...เรื่องหลักฐานเกี่ยวกับบ้านนี้  ให้ทางกำนันเผาทิ้งไปอย่าให้มีหลักฐานก็แล้วกัน
 มิฉะนั้นทางกำนันก็ต้องเดือดร้อนแน่ๆ    คณะชัณพิสูจน์กล่าว....
      กำนันใช้แสนจะดีใจรู้สึกว่าโล่งอกไปจึงกล่าวว่า
   .....ครับทางนี้ไม่ต้องห่วงหรอกครับ  ผมจะให้พวกชาวบ้านไว้ใจได้มาช่วยจัดการเสีย
หลังจากพวกท่านทั้งหลายกลับไปแล้ว  จะเกลี่ยที่ให้คงสภาพป่าเดิมๆไว้ครับ
   .....ดีเหมือนกันคณะชัณพิสูจน์ศพกล่าวกันทั้งหมด   แล้วต่างพากันสนทนาเดินออกไป
พลางหันหน้ามากำชับไว้อีกด้วยว่า....     
   ......เอาล่ะเรื่องด้านนี้เป็นหน้าที่ของกำนันก็แล้วกัน  ถ้าอย่างนั้นเอาเป็นว่าตกลงกันตามนี้นะ
   .....ไม่ต้องห่วงหรอกครับผมจะจัดการให้เร็วที่สุด ขอบคุณมากครับสำหรับพวกท่านทั้งหมด
 กำนันใช้ก็ยกมือไหว้   
   .....ถ้าอย่างนั้นพวกเรากลับกันได้แล้วครับ  คณะชัณพิสูจน์ศพเอ่ยขึ้น
  แล้วทางอนามัยอำเภอก็เซ็นต์หนังสือมอบให้แก่ตำรวจเพื่อไปใช้ในการสรุปคดีสำนวนหลักฐาน 
แล้วต่างก็เดินทางแยกย้ายกันกลับไป.....
    ภายในห้องแผ่นหนังควายมหึมาก็เกิดไฟลุกท่วมทั้งแผ่นไหม้จนละลายไปจนหมดสิ้นหายไป
       ส่วนทางกำนันใช้และพรรคพวกบางคนถึงกับเหมือนยกภูเขาออกจากอก  กำนันใช้หันไปสั่ง
พวกทันที
   .....เฮ้ย!!!!!.......พวกมึงรีบจัดการเดี๋ยวนี้เลยนะ กูเกือบจะเดือดร้อนเสียแล้วซิ ทำลายหลักฐาน
แล้วเกลี่ยอย่าให้เหลือร่องรอยเลยนะ  เดี๋ยวพวกเขาเปลี่ยนใจกูก็จะลำบากด้วยกำนันสั่ง
         ดังนั้นไม่นานนัก  บ้านที่พักของอาจารย์เสิ่งปางก็ถูกเผาพร้อมซากของอาจารย์เสิ่งปางไหม้
หมดไปไม่นานนัก  เมื่อกำนันเห็นดังนั้นก็ให้บรรดาเด็กๆไปตัดกิ่งไม้มากองสุมไว้เกลี่ยให้คง
สภาพเดิมไว้ทันที   แล้วก็นำพวกทั้งหมดเดินทางกลับบ้านทันที
    ระหว่างการเดินทางกลับนั้นก็บอกว่าเมื่อส่งกูเสร็จแล้วพวกมึงก็ไปวัดบ้านเราให้นิมนต์พระมา
ทำบุญบ้านด้วย  กูนอนไม่หลับทั้งคืนเลยล่ะ  มันส่งเสียงรบกวนหมาหรือมันก็เห่าหอนทั้งคืนจน
บรรดาเมียกูและลูกๆด้วย   จึงต้องนิมนต์มาเลี้ยงพระทำบุญแผ่กุศลไปให้แก่พวกมันบ้างว๊ะ.....
   .....แล้วจะเป็นเมื่อไหร่ล่ะพ่อกำนันในการทำบุญนี้นะ  จะเอาพระกี่รูปล่ะ????  พวกกำนันถาม
   .....ได้เท่าไหร่เอาเท่านั้นแหละว๊ะ   สักห้ารูปก็ได้ว๊ะ  มะรืนนี้ก็แล้วกัน     กำนันใช้ตอบ
  ดังนั้นพอส่งกำนันเสร็จบรรดาเด็กๆก็นำรถไปยังวัดข้างหมู่บ้านทันที  เพื่อนิมนต์พระตามที่กำนัน
แจ้งไว้   เมื่อครบกำหนดวันเวลาทางบ้านกำนันใช้ก็จัดการเลี้ยงพระทำบุญบ้าน อุทิศส่วนกุศลให้
แก่พวกเหล่าวิญญาณพวกมันติดตามพวกเขามาจากบ้านอาจารย์เสิ่งปาง  
     ครั้นเมื่อกำลังตรวจน้ำอุทิศส่วนกุศลนั้น  เสียงร้องแว่วอนุโมทนาเยือกเย็นแผ่วเบาๆจนทุกคน
ต่างมองหน้ากันและกัน ตลอดจนพระที่กำลังสวดอนุโมทนาอยู่  มันล่องลอยผ่านสายลมเข้ามา
ภายในบ้านกำนันใช้ทันที   บัดดลเสียงนั้นก็ค่อยๆจางหายไป
     เล่นเอาพระที่นั่งอยู่กำลังสวดมนต์ถึงกับสะดุ้งไปตามๆกัน  ท่านทุกๆองค์ได้ยินกันทั้งสิ้นแต่ก็  
พยายามระงับสติเสียงสวดมนต์สั่นเครือกันไปทุกๆรูป
   ครั้นเสร็จเรียบร้อยแล้วกำนันและทุกหมดที่ได้ยินกัน  แม้ถึงจะเป็นเวลากลางวันก็ตามที
  เสียงนั้นช่างเยือกเย็นโหยหวนยิ่งนัก  กำนันจะใช้ใครเอาน้ำไปเทรดใต้ต้นไม้ใหญ่ภายใน
บริเวณบ้าน
    ต่างถูกปฏิเสธกันหมดสั่นหน้าดวงตาหล่อกแหล่กๆกันไปๆมาๆ  ลูกน้องบางคนพลันกล่าวว่า
   .....ให้ไปสู้กับคนยังดีกว่า ถึงจะตายก็ไม่กลัว บอกตรงๆว่าพวกผมทุกๆคนไม่กล้าจริงๆพ่อกำนัน
ซึ่งกำนันใช้ก็รู้ถึงความรู้สึกของพวกมันดีว่าอะไรเป็นอะไร ในเมื่อไม่มีใครรับอาสาไปเทน้ำนั้น
  กำนันจำต้องเดินขาสั่น  นำน้ำที่กรวดไว้ไปเทคนเดียวด้วยคิดว่าเป็นกลางวันคงไม่ปรากฏตัว
เมื่อเสร็จก็รีบกลับเข้าบ้านทันที
         พระท่านก็รีบขอลากลับวัด  ทุกๆองค์กล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า
   .....กำนันช่วยให้คนเอารถไปส่งให้ด้วยนะ  อาตมาคงจะเดินกลับเหมือนก่อนไม่ได้แล้วล่ะ
      ดังนั้นกำนันหันไปสั่งเด็กๆให้ขับรถไปส่งพระที่วัดหน่อย   
   .....หากใครกล้าไปส่งพระแล้วกลับมากูจะให้รางวัลพวกที่ไปส่งพระว๊ะ หากใครไม่ไป
ไม่ต้องมาแดกเหล้าแดกข้าวของของกูนะโว้ย   กำนันกล่าวขึ้น
      เมื่อได้ยินว่ามีรางวัลที่กำนันจะให้ก็ชักชวนกันไปหลายๆคน  เพื่อนำพระไปส่งที่วัดแล้วจะ
ได้รีบกลับมา  ก่อนไปพวกมันเดินไปค้นเอาเหล้ามาดื่มๆเพียวๆกันคนละหลายๆอึกย้อมใจพวกมัน
แล้วรีบนำรถมารับพระไปส่งวัดทันที........
      ส่วนกำนันหวนครั้นถึงทางแยกไปบ้านอาจารย์เจี๊ยะเปิ้งก็หยุดรถ พลางโบกมืออำลารถ
ของเสี่ยหว่างซึ่งแล่นตรงไปข้างหน้า  แล้วพวกมันก็ขับรถแยกไปอีกทางเพื่อไปบ้านอาจารย์
   เมื่อเดินทางมาถึงบริเวณบ้านอาจารย์ที่พวกมันเชิญมาจากเขมรนั้น  เห็นเสียงเงียบเชียบต่าง
ก็ชักสงสัย  ปกติแล้วเวลาเขามาเยี่ยมก็จะเห็นประตูหน้าต่างเปิดอยู่  อาจารย์จะมาคอยต้อนรับ
     แต่นี่เงียบเหมือนไม่มีคนอยู่เลยก็ให้นึกสงสัย   ครั้นเดินทางมาถึงหน้าบ้าน
แล้วต่างคนต่างลงจากรถ   พอทุกๆคนเดินไปใกล้ๆประตูบ้านอาจารย์เจี๊ยะเปิ้ง ก็เอะใจด้วยคล้าย
สัตว์กำลังกินอะไรอยู่ดังเกาะๆแกร๊กๆคล้ายๆกำลังแทะกระดูก  จึงรีบเดินไปทางประตูผลักประตูดู
ก็เปิดออกง่ายดายนัก   ก็ถือวิสาสะเดินเข้าไปยังห้องทันทีในฐานะคนคุ้นเคยกัน  ครั้นแลเห็นสภาพ
ภายในพวกมันต่างพากันชะงักกันไปตามๆกัน  ถอยหลังกันกรูดๆทั้งหมด
      แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นร่างของตะขาบสีแดงสดๆตัวมหึมากำลังแทะร่างของอาจารย์
เจี๊ยะเปิ้งอยู่อย่างตั้งอกตั้งใจ เล่นเอาพวกมันชะงักรีบพากันถอยกรูดหันหลัง  พลางวิ่งไปยังรถกะบะ
แล้วรีบขับออกไปทันที   กำนันหันไปมองทางประตูบ้านอาจารย์เจี๊ยะเปิ้งเห็นหัวตะขาบตัวเบ้อเริ่ม
กำลังโผล่หน้าออกมาจากประตูบ้าน  แลเห็นหัวมันใหญ่โตมาก  ก็สั่งให้ลูกน้องมันเหยียบคันเร่งรถให้
รีบแล่นหนีไปโดยเร็ว  หลังจากพวกกำนันหนีไปนั้นภายในห้องนั้นร่างตะขาบยักษ์ก็บังเกิดเปลวไฟลุก
ขึ้นท่วมร่างมันจนมอดไหม้เป็นจุลละอองปลิวหายไปกับสายลมทันที......
      พวกมันนึกในใจกันว่า  หากช้ากว่านี้สงสัยไอ้ตะขาบมันคงจะแว้งกับมากัดพวกมันแน่นอน
เลยดีนะที่เห็นมันกำลังแทะร่างอาจารย์เพลินอยู่ไม่ได้สนใจอะไรพวกมัน  ที่กำลังเดินเข้าไปมากนัก 
  เสียงกำนันหวนสั่งมาว่า
   ......พวกมึงไม่ต้องกลับบ้านว๊ะให้เลยไปหมู่บ้านบางกระดี่ก่อน  กูจะเล่าเหตุการณ์ให้กำนันมั่นมันฟัง
   ลูกน้องมันพยักหน้าแล้ว  รถก็แล่นเลยทางเข้าหมู่บ้านตรงไปทางหมู่บ้านบางกระดี่ทันที
      ครั้นเดินทางมาถึงก็บีบแตรเรียก   สักครู่หนึ่งก็มีคนมาเปิดประตูบ้านครั้นแลเห็นเป็นกำนันหวน
เด็กเปิดประตูก็ยกมือขึ้นไหว้  แล้วรถก็แล่นไปจอดยังหน้าบ้านอาจารย์มั่นทันที
      กำนันหวนรีบเดินขึ้นไปบนบ้านเพื่อหากำนันมั่นก็แลเห็นกำนันใช้นั่งสนทนากันอยู่แล้ว ครั้นกำนัน
หวนได้รับฟังเหตุการณ์เรื่องของอาจารย์เสิ่งปางและบางสิ่งบางอย่างก็ตกใจสายตาพลันเหลียวซ้ายแลขวา
ครั้นแล้วมันก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้  กำนันมั่นและกำนันใช้ฟังว่าไปเจออะไรมา
   กำนันใช้กล่าวว่า
   .....ดีนะที่มึงมาที่นี่เสียก่อนไม่เจอเหมือนพวกกูมึงจะต้องตกใจเป็นสองเท่าว๊ะ   กล่าวกับกำนันหวน
กำนันหวนพลางหันไปปรึกษากำนันมั่นทันทีว่าควรจะทำอย่างไรกับอาจารย์เจี๊ยะเปิ้งดี  หากปล่อยไว้คงจะ
เหมือนไอ้ใช้เสียหรอก  นี่ดีนะที่กูทำแกล้งเซ่อบอกว่ามันลอบหลบนี้เข้ามาสร้างกระต๊อบไว้เอง
      กำนันมั่นยังไม่ทันกล่าว กำนันใช้ก็ตอบแทนว่า
   .....กูว่าให้มึงรีบไปทำลายบ้านอาจารย์เจี๊ยะเปิ้งด่วนด้วย มิฉะนั้นเดี๋ยวพวกอำเภออนามัยตำรวจมา
ก็จะเหมือนกูหรอกว๊ะ
   .....ทำอย่างไอ้ใช้บอกแหละดีแล้วรีบทำลายหลักฐานเสียก่อน เรื่องจะบานปลาย   กำนันมั่นตอบ
กำนันหวนพลันหันมาถามกำนันใช้ว่าแล้วมึงเจออะไรบ้างล่ะ???...
   ......พวกกูเจอพวกผีที่มันเลี้ยงมาซิว๊ะมันตามมาขออยู่กับพวกกูด้วย  เป็นมึงจะเลี้ยงไหมว๊ะไอ้หวน
   ....กูก็ไม่เอาแหละโว้ย!!!....ผีนะโว้ยไม่ใช่คน  แล้วมึงทำอย่างไรกับบ้านอาจารย์เสียล่ะ???....
แล้วกำนันใช้ก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้กำนันหวนฟัง    กำนันมั่นฟังก็เสียวสันหลังวาบดีนะที่อาจารย์ดำ
ตายนั้นยังมีพวกตำรวจจ่าเจี่ยมและทางอำเภอเป็นพวกมันอยู่  มิฉะนั้นคงจะยุ่งยากเกิดขึ้นแน่นอน
   .....แล้วทำไมถึงมาหากำนันมั่นเร็วอย่างนี้ล่ะว๊ะ  เวลามันก็ไม่ห่างกันเท่าไหร่นี่หว่า???...กำนันหวนสงสัย
   .....กูพอสั่งให้ลูกน้องไปนิมนต์พระแล้วก็รีบบึ่งรถมาหาไอ้มั่นเพื่อปรึกษากัน เพื่อจะให้เสี่ยรู้ว่าจะพึ่งพา
อาศัยอาจารย์เสิ่งปางไม่ได้เสียแล้ว   แล้วมะรืนนี้ถึงจะทำบุญเลี้ยงพระแผ่อุทิศส่วนกุศล
ให้แก่พวกผีๆทั้งหลายที่มันตามกูมาว๊ะ     กำนันใช้ตอบกำนันหวน
   .....ถ้าอย่างงั้นกูเห็นจะต้องทำแบบเดียวกับมึงแหละโว้ย  กูระหว่างกลับบ้านรู้สึกมีอะไรแปลกๆเหมือนกัน
แต่กูไม่กล้าบอกพวกลูกน้องกู   แสร้งทำใจแข็งไว้   มึงเอ๊ยไอ้ใช้ตะขาบพ่อตะขาบแม่อะไรไม่รู้ขนาดหัวมัน
ใหญ่เท่าประตูบ้านเลยว๊ะ  ดีนะกูแล่นรถไปห่างกับมันแต่หันหลังไปมอง มันโผล่หัวออกมาดูเท่านั้นแล้วมัน
ก็หดหัวหายกลับคืนไปว๊ะ  กำนันหวนพูดแล้วพลางยกแขนให้พวกดู  ขนที่แขนมันชูตั้งเลย
   .....มิฉะนั้นกูกับลูกน้องกูสงสัยจะไม่เหลือกลับมาหรอกว๊ะ   กำนันหวนกล่าวแสดงอาการสยดสยอง
   .....มันแทะเนื้อกินและหัวหมดเลย  สงสัยกระดูกก็คงจะไม่เหลืออะไรอีกแล้วว๊ะ  กูคิดเช่นนั้นไอ้ใช้
   ....หากเป็นเช่นมึงว่า  กูก็ว่าคงจะไปเหลืออะไรเล่า???....  กำนันใช้กล่าว
   ....เอาล่ะเรื่องนี้จบได้แล้วโว้ย!!!!!!!......เดี๋ยวกูจะให้คนไปบอกเสี่ยเม้ง  ให้แจ้งไปให้เสี่ยหว่างทราบอีก
ส่วนทางกูเองก็เห็นจะต้องทำแบบมึงแหละแต่ดีอย่างหนึ่งที่ได้ยินแค่เสียง  หมามันหอนทุกๆคืนเลยว๊ะหาก
เป็นเช่นมึงกูคงจะตายแน่ๆ  ด้วยกูเป็นโรคหัวใจอยู่ด้วย   กำนันมั่นกล่าว
   ....รีบส่งคนไปแจ้งได้แล้วล่ะไอ้มั่น   กำนันหวนและกำนันใช้กล่าวเป็นเสียงเดียวกัน
   .....เออ!!!!....พอดีไอ้แม้นลูกกูมันค่อนข้างหายดีแล้วจะไปหาหมอในเมืองกูก็จะใช้ให้มันไปแจ้งเสียเลย
เรื่องจะได้จบลง  แต่ว่าเรื่องงานที่รับปากเสี่ยหว่างจะว่าอย่างไรกันล่ะ???....กำนันมั่นถาม
   ....เรื่องนั้นมันวันศุกร์ตอนเช้าคงทันหรอก  มึงรีบๆไปจัดการเรื่องของเราก่อนก็แล้วกัน  ค่อยๆส่งคนไปช่วย
   ....อืมม???....จริงของมึงว๊ะ  ถ้าอย่างงั้นให้พวกเราเตรียมตัวหากสำเร็จกูว่า เงินมันคงมากโขอยู่นา  ด้วยไอ้
เสี่ยหว่างมันใจสปอร์ตมากกว่าเสี่ยเม้งเสียอีกว๊ะ  กำนันมั่นกล่าวลอยๆ
    กำนันหวนและกำนันใช้มองหน้ากัน  พลางยิ้มออก  กล่าวว่า
   ....จริงของมึงว๊ะไอ้มั่น   ดูมันจ่ายล่วงหน้าให้พวกเราคนละๆหลายหมื่นเชียว  หากสำเร็จกูว่าหลายแสนล่ะว๊ะ
งานนี้คงจะเหยียบล้านแน่ๆเลย   เพี้ยงขอให้สำเร็จทีว๊ะ ดีกว่าไปทำงานให้เสี่ยเม้งเสียอีก
   ....ข้อนี้ก็จริงของมึงแหละว๊ะ!!!!.....  แต่ว่างานเสี่ยหว่างมันไม่เหมือนกับงานเสี่ยเม้งนะเราได้หลายๆทางว๊ะ
ไหนขายของให้มันก็ได้เปอร์เซ็นต์ ขนของให้มันก็ได้เงินก้อนโตๆ   แล้วงานมันมีแทบทั้งปี  ส่วนเสี่ยหว่างนั้น
ก็พึ่งจะมีมานี้แหละว๊ะ   หากไม่จำเป็นคงไม่ตกมาถึงพวกเราหรอก  กูว่าจริงไหม???.....กำนันมั่นเอ่ยขึ้น
   .....อืมม???....จริงของมึงว่าไอ้มั่นหากคิดๆแล้วมันจะมากกว่าเสี่ยหว่างอีกนะ  นั่นมันได้เพียงก้อนเดียวแต่ก็
คุ้มว๊ะ   เราก็เอามันทั้งสองทางแหละว่า  เป็นไงไอ้ใช้จริงหรือเปล่าล่ะ???.....กำนันหวนกึ่งถามกึ่งตอบ
   .....ที่มึงพูดมาก็ถูกทั้งหมดและว๊ะ 
        แล้วหันไปทางกำนันมั่น   พลางเร่งให้กำนันมันเร่งหน่อยรายงานเรื่องอาจารย์ทั้งสองด้วยนะ  เดี๋ยวมันจะหา
ว่าเราแหกตามัน  ต่อไปงานก็จะลำบาก   ทางกำนันมั่นก็พยักหน้า
   ..... งั้นพวกกูก็จะกลับบ้านแล้วว๊ะเสร็จงานบุญก็คงจะเหลือวันเดียว  จะได้จัดเตรียมกำลังไว้ไปทำงานเสียเลย
   .....ตามสบายว๊ะไอ้หวนไอ้ใช้  ส่วนเรื่องเสี่ยนี้กูจะรีบให้ไปรายงานให้ทราบ  อ้อๆๆๆไอ้หวนก็เหมือนกันไป
คราวนี้จัดการทำลายหลักฐานให้หมดนะ  แต่มึงอย่าพึ่งสุ่มสี่สุ่มห้าเข้าไปให้ใช้น้ำมันราดรอบๆบ้านค่อยเผานะ
เดี๋ยวเสือกไอ้ยักษ์มันอยู่  จะทำให้พวกมึงแย่กันถูกแดกกันหมดเสียล่ะ........
   ....เออๆๆๆขอบใจว๊ะกูก็คิดเช่นมึงแหละว๊ะ  จะสั่งมันให้ฉีดน้ำมันใส่ไปในบ้านไม่ต้องให้เข้าไปราดบ้านเดี๋ยว
หากมันอยู่ก็จะยุ่งกันใหญ่แล้วค่อยจุดไฟเหวี่ยงไปเผาเสร็จกลบร่องรอยเสียด้วย
     ถ้าอย่างนั้นกูจะรีบกลับบ้านไปทำเรื่องของพวกกูก่อนไปล่ะไอ้มั่น
   ....เออไปเถอะว๊ะ    กำนันมั่นกล่าวแก่ทั้งสองกำนัน
      ครั้นกำนันทั้งสองกับพวกออกไปแล้ว   กำนันมันก็หันมาสั่งเด็กให้ไปเรียกลูกชายมันทันที   พอไอ้แม้นขึ้น
มาพบพ่อเพื่อสอบถามว่ามีเรื่องอะไร  กำนันมั่นก็เล่าเรื่องต่างๆให้ฟังแล้วบอกว่า
   ....พรุ่งนี้มึงเข้าเมืองไปแล้วก็ไปหาเสี่ยเม้งด้วยว่า   อาจารย์เสิ่งเปิงและอาจารย์เจี๊ยะเปิ้งตายห่าหมดแล้วและ
ได้ทำลายหลักฐานไปแล้ว   ส่วนกำลังคนทางเราและทางกำนันหวนและกำนันใช้เตรียมพร้อมอยู่แล้วให้
ไปบอกเสี่ยหว่างด้วยว่า  ทั้งหมดพร้อมแล้วโว้ย
   .....จ๊ะพ่อข้าจะรีบไปรีบกลับแล้วมารายงานให้พ่อทราบโดยเร็ว  พรุ่งนี้ข้าจะไปล่ะ   ไอ้แม้นกล่าวรับคำ
      แล้วมันก็ลงจากบ้านไปร่วมวงกินเหล้ากับพวกไอ้สนไอ้เบี้ยวและบรรดาอีสาวๆทั้งหลาย เสมือนไม่มี
อะไรเกิดขึ้น..........
                                     *  แก้วประเสริฐ.  *