อทิสมานกาย ๓๖

แก้วประเสริฐ

                                อทิสมานกาย  ๓๖
      เมื่อได้นั่งสนทนากับพ่อแม่น้องสาวน้องชาย  ภายในห้องโถง
 สักพักเกี่ยวกับสิ่งของที่เขาซื้อมาให้  ต่างคนต่างใส่เสื้อผ้าทั้งสิ้นยกเว้น
 มีเพียงสาวชบาเท่านั้น ทั้งไม่กล้าเอ่ยคำถามใดๆเลย นอกจากนั่งฟังเฉยๆ
สิ่งที่ยังค้างคาใจหล่อน ก็เกี่ยวกับเรื่องลับที่ชายหนุ่มซื้อมาให้นั่นเองว่าเหตุใด
ถึงรู้ขนาดของหล่อนไปหมด นอกจากฟังเขาคุยกันเท่านั้น ด้วยการก้มหน้าฟัง 
จนชายหนุ่มเอ่ยถามหล่อนขึ้นว่า...
     อ้าวน้องชบาไม่เห็นคุยอะไรเลย ผิดกับเจ้าชัยคุยจ้อเลยล่ะ???
  หญิงสาวเงยหน้ายิ้มแต่กระนั้นสีหน้าแก้มยังแดงระเรื่อๆอยู่ 
 หล่อนตอบแก่เขาว่า...
     น้องไม่รู้จะคุยอะไรนี่นาพี่  เจ้าชัยมันคุยเสียหมดแล้ว????.....    
ชายหนุ่มหัวร่อเบาๆแล้วหันไปคุยเรื่องอื่นๆต่อไป  
เมื่อเห็นว่าสมควรแก่เวลาแล้ว
      สักครู่หนึ่งชายหนุ่มก็ขอตัวเข้าห้องว่าต้องจะวางแผนทำงาน
สักอย่างหนึ่งก่อน  ด้วยไปในเมืองมาครับ   ชายหนุ่มกล่าว
 พ่อแม่เขารู้แล้วว่าเขาจะทำอย่างไร แต่มิได้กล่าวถามเพียงคิดว่า 
 คงเกี่ยวกับงานในหน้าที่ของลูกจึงเฉยๆเสียไม่กล่าวอะไร  
      ถ้าอย่างนั้นไปทำธุระของลูกก่อนก็แล้วกัน  ฝ่ายผู้เป็นพ่อกล่าวขึ้น
 เดี๋ยวพ่อแม่เจ้าชัยจะได้ออกไปดูงานเหมือนกันนะ   แต่ยังนั่งคุยกันอยู่ต่อไป.... 
 แต่ก็ยังเอ่ยขึ้นกับชายหนุ่มว่า....
      คิดจะทำอะไรๆก็ควรไตร่ตรองให้รอบคอบระมัดระวังตัวด้วยนะลูก
ถึงอย่างไรก็อย่าได้ประมาทคนเก่งกว่าเราอาจจะมีแยะ  อีกอย่างพ่อเองก็ได้ข่าวว่า
ทางบ้านหมู่บ้านโคกยายหอยนั้นมีอาจารย์เขมร รู้สึกจะชื่อเจี๊ยะเปิ้ง กระมังนะ
มาพักพิงอยู่แล้ว และทางหมู่บ้าน
บางโคอาจารย์ส่วยเชื้อสายชาวขมุ  ก็มาอีก เหมือนชื่อ เสิ่งปาง
    พ่อเองได้ยินเขาพูดๆกันจะจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ซิ ลูกลองให้ลูกน้องตรวจสอบดู
ก็แล้วกันนะ   พวกมันล้วนแล้วแต่เก่งกล้าวิชาอาคมด้วยกันทั้งสองคนนั่นแหละ
    การทำงานก็ควรระมัดระวังหน่อยนะ  คราวนี้ไม่ธรรมดาเสียด้วย???.... 
 พ่อกล่าวด้วยความเป็นห่วง
   ครับพ่อ...ผมเองก็พอจะรู้เหมือนกันว่าทางกำนันทางโน้นเขาไปเชิญมันมาด้วย
คนของเขาได้เสียชีวิตไปมาก  จำเป็นต้องใช้พวกนี้ทำงานร่วมด้วย เนื่องจากทุกๆ
ครั้งงานก็เรียบร้อย  พอคราวที่แล้วผีที่อาจารย์ดำส่งไปมันล้วนแล้วแต่พ่ายแพ้หมด
   ซึ่งก่อนนั้นมันใช้พวกผีไปทำงานคอยดูลาดเลาให้ครับ งานถึงได้สำเร็จไป
    นั่นแหละดีแล้ว จะใช้คนของเราก็ควรให้มันระวังตัวไว้ด้วย  
ได้ข่าวว่าทั้งสองมันเก่งกล้าอาคมมามากกว่าอาจารย์ดำเสียอีก  ผู้เป็นพ่อกล่าว
    หากพ่อจะช่วยได้ก็บอกมาได้เลยนะ  ไม่ต้องเกรงใจหรอกลูก???......
    ครั้นชายหนุ่มเดินเข้าห้องพักไปแล้ว  ก็เห็นบรรดาหนุ่มๆและนางอัปสร
กำลังสนทนากันจึงเข้าไปนั่งร่วมด้วย    
โดยปิดประตูไว้เพื่อจะไม่ให้พ่อแม่รู้เรื่องราวของเขาและได้ยินเสียง  
ในการสนทนาของพวกเขาเกรงจะเป็นห่วงเป็นใยมากขึ้น  
จะทำให้เกิดความไม่สบายอกสบายใจเรื่องงานของเขาที่จะทำขึ้น
      พอชายหนุ่มก้าวเข้ามา แม่นางรัตนาวดีกับแม่นางอ้อยสุดาวัลย์ 
 ครั้นแลเห็นชายหนุ่มก้าวเข้ามาในห้อง เมื่อชายหนุ่มนั่งเรียบร้อยแล้ว
     พลันกล่าวขอบใจมากจ้าที่ซื้อของมาฝาก  และพลางกล่าวขึ้นว่า
ต่อไปพี่ไม่ต้องซื้ออะไรมาก็ได้นะ ด้วยพวกน้องๆใช้แต่ของทิพย์ทั้งนั้น 
ของพวกนี้สู้ทางเบื้องบนไม่ได้หรอกจ้าแต่ดีใจขอบใจมากด้วย
ที่มีน้ำใจแก่พวกเรา ที่ไม่ลืมทำให้ปลาบปลื้มใจยิ่งนัก
    ส่วนเจ้าแสงสีสินชัยกับกล่าวแตกต่างกับแม่นางอัปสารทั้งสอง
 พลางยิ้มระรื่นหัวร่อร่า พร้อมกันกล่าวว่า 
ขอขอบใจนายมากครับ.......พร้อมทั้งโชว์เสื้อผ้าใหม่ที่ใส่อยู่จับมาให้ดู
    ชายหนุ่มจ้องมองดูแล้วก็หัวเราะบอกแก่หุ่นทั้งสองว่าไม่เป็นไรหรอก
 เจ้าแสงสีสินชัยแค่สินน้ำใจเล็กๆน้อยๆเท่านั้น
  หากไปในเมืองอีกจะหาของแปลกๆสวยๆกว่านี้มอบให้
   แล้วหันหน้าไปทางนางอัปสรทั้งสองพลางมองดู
  ยิ่งพิศยิ่งช่างงดงามอะไรเช่นนี้รัศมีผ่องพรรณงดงามยิ่งนัก 
 เขาเพ่งมองจนนางอัปสรทั้งสองบังเกิดความเอียงอาย  กล่าวว่า
พี่โชติไม่เคยเห็นหรือถึงจ้องเอาๆเช่นนี้??....พลางก้มหน้าลงมองพื้น
    ชายหนุ่มก็ตอบว่า  เคยเห็นนะเห็นหรอกแต่วันนี้ทำไม 
 วันนี้ช่างสวยงามยิ่งนักเป็นพิเศษด้วยจ๊ะ พลางยิ้มหน้าระรื่น
 ยิ่งมองยิ่งสวยมากขึ้นทุกๆที  จนนางทั้งสองหันมามองหน้ากันด้วย
ความเขิน  เมื่อได้ยินชายหนุ่มกล่าวเช่นนี้อีก..... 
 ชายหนุ่มพลันตัดบทว่าแต่อย่าพึ่งคุยกันเรื่องนี้ก่อนนะ  
    เดี๋ยวขอพี่คุยกับเจ้าแสงสีสินชัยก่อนนะ  แล้วค่อยมาคุยกันเพราะ
ด้วยมีงานต้องใช้เขาทั้งสองด้วยล่ะขอโทษด้วยนะ??...
   ชายหนุ่มกล่าวแก่แม่นางอัปสรทั้งสอง  ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ
 กล่าวเสร็จร่างของนางทั้งสองก็ค่อยๆอันตรธานหายไป.......
หล่อนทั้งสองรู้เรื่องดีว่าจะคุยเรื่องอะไรกัน  อยากจะช่วยแต่ด้วย
เป็นหน้าที่ของพวกผู้ชายเขา จึงกลับไปยังร่างเดิม
  ครั้นนางอัปสรทั้งสองหายลับไปแล้ว.....
     ชายหนุ่มจึงเรียก เจ้าแสงสีสินชัยเข้ามาแจ้งว่าให้ไปดูทางหมู่บ้านบางโค
และหมู่บ้านโคกยายหอยสักหน่อย ข้าเองมีเรื่องให้ช่วยเหลือ
      ได้ข่าวว่ามีอาจารย์ที่ทางกำนันทางโน้นเชิญมา  แต่ไม่ต้องไปรบกวนอะไร
มากนะว่าจะมีวิชาอาคมเก่งกล้าขนาดไหน  หากเกลี้ยกล่อมผีของมัน
ได้ก็ยิ่งจะดีมากว่ามันเลี้ยงผีจำพวกอะไรบ้างเท่านั้นว่า
  ฤทธิ์เดชผีของมันเป็นอย่างไรบ้าง???.....   เพื่อจะหาทางแก้ไขเหตุการณ์ได้
      เพียงแค่ทดลองบริวารมันก็พอรู้แล้วมันเก่งทางด้านไหนๆ รีบกลับมาแล้ว  
แล้วย้อนไปสืบทางบริเวณด้านติดริมโขงที่มีน้ำมากที่จะมาสิ้นสุดต่อจากนั้น
จะเป็นโขดหินพอจะเดินข้ามฝั่งได้แต่ต้องอาศัยความชำนาญเท่านั้น ส่วนมาก
จะเป็นทรายลึกๆและจะมีร่องน้ำแห้งๆ  จะมีการติดต่อค้าขายกัน   ใจข้าคิดว่า
พวกมันคงจะมาติดต่อกันไว้ก่อนแล้ว  มีแต่พวกเจ้าป่าเจ้าเขาผีต่างๆที่อยู่ที่นั่นรู้
ซึ่งทางติดด้านเขาทางทิศเหนือตรวจสถานที่ไว้ด้วย ตลอดหนทางหนีทีไล่ไว้ด้วย
    ด้วยเสี่ยหว่างมันจะนัดทางพวกขนไม้เถื่อนมาจะมาส่งกันที่ไหนวันเวลาใด
 ซึ่งเจ้าตอนนี้ก็สามารถจะเอาตัวรอดได้แล้วนี่นะด้วยร่ำเรียนจากข้ามามากทั้ง
วิชาอาคมที่ข้าสอนให้เจ้าไว้ก็มากพอจะเอาตัวรอดได้ มีฤทธิ์เดชมากมายมากนัก  
คิดว่าพวกอาจารย์นั้นคงจะทำอะไรเจ้าไม่ได้อีกแล้วล่ะ
       ทั้งยังสามารถปั้นดินมาสร้างเป็นบริวารของเจ้าได้อีกด้วย  หากพวกผีเหล่านั้น
ไม่เต็มใจ  เจ้าก็เอาดินมาเสกทำเป็นหุ่นต่างๆใช้มันสืบเสาะหาแทนก็แล้วกัน 
 หรือให้มันเข้าไปติดต่อกับบริวารมันด้วย  อีกทั้งเจ้าป่าเจ้าเขาก็ควรให้ความคาราวะ
และขอความช่วยเหลือแก่ท่านด้วยล่ะ  ไปก็ไปหาท่านเสียก่อนขออนุญาต  
แล้วจึงไปใช้พวกผีป่าผีโป่งผีกองกอยทั้งหลายขอความร่วมมือจากพวกมันด้วย
        ห้ามใช้อำนาจฤทธิ์เดชเจ้าข่มขู่เสียล่ะ   ต้องให้มันช่วยเหลือด้วยความเต็มใจ
บริสุทธิ์จึงจะได้ผลดี  มิฉะนั้นหากเจ้าใช้ฤทธิ์เดชแก่พวกมันงานก็จะเสียหายไป 
จึงอย่าใช้เป็นอันขาด    นอกเสียจากมันจะต่อต้านไม่ยินยอม  จึงจะใช้บังคับมัน
     แต่ว่าข้าคิดว่าคงจะต้องกำหราบมันเสียก่อนด้วยมันคงจะไม่ยอมง่ายๆหรอก
แต่ให้ใช้ความเมตตาเป็นที่ตั้งเสียล่ะ  ชายหนุ่มย้ำตักเตือนแก่เจ้าแสงสีสินชัยไว้
    จ้านาย....เจ้าแสงสีแสงสินชัยรับคำ .........
   งั้นเพื่อไม่ให้เสียเวลาจะได้เดินทางไปทั้งสองแห่งและควรที่พวกเจ้าควรอย่า
ได้ประมาทให้ระมัดระวังตัวไว้ด้วย   หากจนปัญญาให้รีบกลับมาเสีย หากไม่มี
ปัญหาใดๆ   ถึงควรจะบอกพวกเจ้าผีทั้งหลายไว้ด้วย  ช่วยเป็นหูเป็นตาแทน
ให้คอยช่วยสอดสองดูแลการติดต่อของพวกมันไว้แล้ว
จะไปฟังข่าวพวกมันอีกครั้งหนึ่งครับ   ได้ความอย่างไร
ให้รีบมารายงานแก่ข้าด้วย  
เพื่อจะได้วางแผนการจับกุม  ได้ข่าวว่ามันจะแบ่งการขนย้าย
เป็นหลายๆสายด้วยล่ะ  ข้าได้ข่าวว่ามันจะให้อาจารย์ต่างๆมาช่วยงานนี้ด้วย   
    ฉะนั้นให้ดูลู่ทางหนทางที่ใช้ในการเดินทางไว้ให้ละเเอียด
อย่าให้ผิดพลาดได้เป็นอันขาด  จะได้วางกำลังให้เหมาะสม ด้วยตอนนี้กำลัง
ของพวกเรามีน้อย  พวกอาสานั้นก็ยังไม่ชำนาญเพียงพอในอาวุธใหม่ๆด้วย
 ส่วนข้าเมื่อทราบแล้วก็จะรีบสั่งการให้เรียบร้อย 
 ยังมีงานที่ต้องทำอีกหลายๆอย่างด้วย  
     อ้อๆๆ.....อีกอย่างหนึ่งให้ไปที่บ้านกำนันทั้งสามหมู่บ้านด้วยนะว่า
มันต่างหารือกันคอยดูว่าเสี่ยหว่างกับเสี่ยเม้งมันจะกล่าวอะไรกันบ้าง 
 รู้แล้วเรื่องที่ข้าเรียกมาให้ไปนี้
   ได้ความอย่างไรก็รีบกลับมาโดยเร็วด้วยนะ จะได้รีบสั่งการให้ทันเหตุการณ์   
    ส่วนเรื่องอาจารย์ที่มานั้นแม้มันจะเก่งกาจอย่างไร
  ข้าคิดว่าคงจะไม่เป็นปัญหาอะไรหรอกสำหรับด้านอาจารย์ทุศีลเช่นนี้
 ให้งานบ้านเมืองเรียบร้อยก็เพียงพอ เพียงประชาชนอยู่อย่างสุขสบายข้าก็ดีใจแล้วล่ะ.....
  ชายหนุ่มกล่าวแก่เจ้าแสงสีและสินชัย...
     นายคอยฟังข่าวข้าทั้งสองก็แล้วกัน  จะได้รีบออกเดินทางเดี๋ยวเลย  
แล้วร่างมันก็พุ่งหายไปทางหน้าต่างหายลับไปทันที....
      ช่วงเวลาที่ชายหนุ่มสั่งงานอยู่นั้น  ที่บ้านกำนันมั่น เสี่ยเม้งและเสี่ยหว่าง
กำลังนั่งคุยกันเกี่ยวกับงานด้านนี้ในการขนถ่ายสินค้า
        แต่ทางเสี่ยเม้งบอกว่าให้เสี่ยหว่างคุยกับกำนันมั่นไปก่อนก็แล้วกัน 
ด้วยทางกำนันนั้นรู้จักกับพวกกำนันทางด้านนี้สนิทกันด้วย 
 ด้วยตอนนี้ทางมันได้รับคำสั่งจากทางนายในกรุงเทพฯว่า 
 อย่าพึ่งทำการใดๆทั้งสิ้น  จนกว่าจะได้รับคำสั่งมา ส่วนทางนี้ข้า
  กำลังติดต่อผู้ใหญ่อยู่ก่อนว่าจะมีคำสั่งให้ลงมือเมื่อไร???.... 
เมื่อเสี่ยหว่างได้ยินเช่นนั้น  ก็หันหน้ามาทางกำนันมั่นกล่าวว่า
   คิดว่าต้องขอพึ่งทางกำนันหน่อยนะ หากงานสำเร็จแล้ว
    ข้าก็จะมิให้กำนันไม่ต้องห่วงเรื่องเงินหรอกจะให้อย่างงามทีเดียว
   ข้าเองได้ฟังจากเสี่ยเม้งก็ร้อนใจยิ่ง  ด้วยทางผู้ใหญ่ข้าเองก็เร่งรัดมาด้วย
 จะผลัดผ่อนว่าเหตุการณ์ระยะนี้ไม่ปกติ
      เขาก็บอกไม่ได้  ให้หาทางนำมามิฉะนั้นจะเสียหายหลายอย่างหมด 
 ข้าเองก็ไปหาท่านรองผู้กำกับมา  แต่มันไล่ตะเพิดข้าออกมา  
 จึงต้องมาขอแรงทางกำนันช่วยนำพาข้าไปบ้านกำนันต่างๆให้หน่อย
   กำนันจะว่างหรือไม่ล่ะ???...  เสี่ยหว่างถาม
     ทางข้าเองก็ไม่เป็นปัญหาหรอก หากลูกชายข้าไม่ได้รับบาดเจ็บ
และพวกพ้องก็ต่างมากันล้มตายเสียมากด้วยและถูกจับกุมไป
ยังไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรเลย???......กำนันมั่นตอบ
      แต่เรื่องติดต่อกำนันต่างๆนั้น  ข้าจะนำไปเอง
ด้วยลูกข้ายังเดินไม่ค่อยได้อยู่  แล้วเสี่ยหว่างจะพร้อมเมื่อไหร่ล่ะ???...
กำนันมั่นถาม
     นี่ก็ยังไม่เที่ยง ข้าว่ารีบไปก็จะดีนะ ส่วนไอ้เม้งมันคงจะกลับเองแหละ
  กำนันไปกับพวกข้าก็ได้  แนะนำและมาช่วยกันวางแผนกันเท่านั้นก็พอแล้ว 
 ส่วนแผนการนั้นทางผู้ใหญ่ข้าได้กำหนดไว้ให้เรียบร้อยแล้ว  
ขอเพียงอาศัยกำลังคนนำทาง  และหนทางต่างๆเท่านั้นเองแหละ..เสี่ยหว่างกล่าว
      ถ้าอย่างนั้นไม่เป็นปัญหาหรอกเสี่ย????.....  
 
งั้นเดี๋ยวเรารีบออกเดินทางไปดีกว่าจะได้ไม่มืดค่ำเสียก่อน
 ด้วยทางไปลำบากมากด้วยนะ
ข้าจะเอาคนสองสามคนไปเท่านั้น  แต่การเจรจาให้เสี่ยเจรจากันเอาเองก็แล้วกัน....
กำนันมั่นเอ่ยขึ้น
ตกลงหากกำนันว่างเราก็ออกเดินทางกันได้แล้วล่ะ???.......เสี่ยหว่างกล่าวขึ้น
 พลางหันไปทางเสี่ยเม้งกล่าวว่า  เฮ้ยไอ้เม้งมึงกลับเมืองก่อนก็ได้นะโว้ย!!!!....  
 ข้าจะรีบไปกับกำนันเดี๋ยวจะมืดค่ำเสียก่อน
    เออๆ!!!.....งั้นมึงรีบไปเถอะว๊ะ  พลางหันไปทางลูกน้องสามสี่คนบอกว่า
  พวกมึงกลับเมืองได้แล้วว๊ะ....แล้วเสี่ยเม้งก็ลากำนันมั่น........ 
พร้อมเดินลงบันไดไปเพื่อจะออกเดินทางเข้าเมืองไป
   พลางเห็นลูกชายกำนันกับสาวๆและหนุ่มสองสามคนกำลังกินเหล้ากันอยู่
     ไอ้แม้นและพวกพร้อมหญิงสาวทั้งหลาย     พลางพลันกล่าวขึ้นว่า....
เสี่ยไม่ร่วมกินกับพวกข้าหรือสักแก้วก็ยังดี  พลางจะรินเหล้าส่งให้ เสี่ยเม้ง
เสี่ยเม้งก็บอกว่าข้ามีธุระว๊ะไว้วันหน้าก็แล้วกันตัองรีบกลับก่อนล่ะเดี๋ยวจะมืดค่ำ  
ไปพวกเราไปเสี่ยเม้งกล่าว   แล้วเดินนำหน้าพาพวกขึ้นรถเก๋งออกเดินทางไปทันที
       สักพักก็เห็นพ่อนำหน้าเสี่ยหว่างและพรรคพวกเดินลงจากบ้านมา   
ไอ้แม้นก็ถามทันทีว่า....
       อ้าวๆๆ!!!!.......พ่อจะไปไหนหรือ????.... ลูกชายถาม
       กูจะพาเสี่ยหว่างไปพบกำนันบ้านโคกยายหอยและ บ้านบางโคหน่อยว๊ะ
 เสร็จแล้วก็จะรีบกลับ พวกมึงก็คอยเฝ้าบ้านก็แล้วกัน อย่าแดกให้เมามายมากนะ
 พลางกวักมือเรียกชายหนุ่มสองสามคนที่กำลังเช็ดรถอยู่ใต้ถุนบ้าน
  ส่วนอีกคนนั่งเล่นมองการทำงานของพวกมันอยู่อย่างสบายอารมณ์ร้องเพลงเบาๆ  
       เฮ้ยๆ!!!!...มึงทั้งสามนั่นแหละไปกับกูเดี๋ยวนี้โว้ยเอาอาวุธติดตัวไปด้วยนะ
   หนุ่มสามคนครั้นเห็นกำนันกวักมือเรียกเช่นนั้น  ก็รีบวางมือจากงานที่ทำไว้
โดยชายทั้งสามรีบผลุนผลัน  มันหายเข้าไปในห้องใต้ถุนบ้านพลางก้าวออกมา
        พ่อกำนันจะไปไหนหรือคนหนึ่งถาม???....  
พร้อมแล้วหรือ???.....เออพวกมึงไม่ต้องรู้หรอกตามกูไปก็แล้วกันว๊ะ.....
        ครับพ่อกำนัน....แล้วมันก็ไม่พูดอะไรอีกด้วยรู้นิสัยกำนันมั่นดี 
 จึงเดินตามหลังไปขึ้นรถเสี่ยหว่างและพรรคพวกขับรถเก๋งออกจากบ้าน
      มุ่งหน้าไปบ้านโคกยายหอยก่อน  โดยทางลัดซึ่งใกล้ที่สุด
         ครั้นตกราวบ่ายแก่ๆก็มาถึงบ้านกำนันหวน  รถแล่นมาเสียงแตรรถปีบแปร้นๆ
  ประตูรั้วก็เปิดออกเห็นร่างชายหนุ่มกำยำคนหนึ่งเดินมาเปิดประตู  
ครั้นพอเห็นเป็นกำนันมั่นก็ยกมือไหว้  พลางถามว่า???...
        กำนันมีธุระอะไรหรือครับ  พ่อกำนันหวนกำลังอยู่ข้างบนพอดีครับ  
 แล้วมันก็พาพวกกำนันมั่นเดินขึ้นบนบันไดบ้านไปหากำนันหวนทันที
พร้อมพรรคพวกที่ติดตามกำนันมั่นมา...............
                          *  แก้วประเสริฐ.  *