จดหมายถึง..ห้าเจ้าจอม

แก้วประภัสสร

 
                                                     22 ตุลาคม 2553
                                                     ที่โต๊ะทำงานตัวเดิม เปลี่ยนคอมฯอีกตัว
ถึงห้าเจ้าจอมที่รักทุกๆคน  ...
จากแม่แก้มแบ๊ว
                วันนี้เป็นอีกวันหนึ่ง ที่ก้าวข้ามขึ้นฝั่ง โดยไม่มีอุปสรรคใดๆ
ถึงแม้ว่า น้ำจะเริ่มมามากขึ้นทุกวัน
                แต่ความฉลาด  (แกมโกงโหน่ยๆ อิ  )  ต้องไปยืนใกล้ๆกับผู้จาย
ตัวโตๆ ไว้ก่อน หากว่า คลื่นมาแรง เรือโคลงเคลง หวังว่าเขาคงช่วยเราได้
เอ..หรือจะถูกผลักลงไปก่องหว่า อิ..
             เมื่อวานจดหมายถึงเพื่อนฝน แต่พักฉบับต่อไปไว้ก่อนค่ะ
            
              วันนี้เขียนถึงห้าเจ้าจอม ซึ่งฉันมองเห็นมิตรภาพของพวกเขาแล้ว
ทำไมนึกถึงหนังเรื่อง แฟนฉัน หรือ หลายๆเรื่อง รู้สึกดีกับสิ่งต่างๆ
ที่ทุกคนมอบให้แก่กัน สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด คือความรัก ความเข้าใจ
ไม่มีอะไรแอบแฝงระหว่างคำว่า " เพื่อน" ค่ะ
             เมื่อฉันได้พบกับทุกคนที่นี่ มันยากนะที่จะให้เดินจากไป
เพราะรู้สึกว่า บ้านหลังนี้อบอวนไปด้วยมิตรภาพ 
            เอาละ ....บ่นมายาวพอสมควรแก่เวลา อิ
            ทั้งนี้แนบภาพและคำบรรยายมาฝากสาวๆและทุกๆคนด้วยค่ะ

เส้นทางที่เราไปกันค่ะ คดเคี้ยวเลี้ยวลด กันพอสมควร

ชาวบ้านกำลังต้อนฝูงวัวไปหาอาหาร 
คุณกิ่งต้องชะลอรถ ปล่อยให้พวกมัน เดินย้ายสะโพกหลกบให้เราอย่างช้าๆ
 
หลังจากฟังคำบรรยายเสร็จ ถ่ายภาพหมู่กันค่ะ นี่คือกลุ่ม Thai poem
ในนี้ มี 9 ท่านที่เป็นเพื่อนๆของแก้วที่เดินทางไปร่วมสร้างฝายด้วยกันค่ะ
    
ช่วงที่รอรถคันอื่นมาถึง แอ๊กชั่นกันหน่อยค่ะ

หลังจากแบ่งกลุ่มกันเรียบร้อย กลุ่มบ้านกลอน ทำฝายที่ 3 
ทุกคนขยันขันแข็ง 
หนุ่มๆ มีหน้าที่ ลงไปตอกไม้ไผ่เพื่อยึดทำเป็นแนวกั้น
สาวๆ เด็กๆ มีหน้าที่ ขุดดิน ตักดิน ใส่กระสอบ บางท่านก็งมเก็บหินขึ้นมา
เพื่อนำไปวางทับกระสอบกันค่ะ
สิ่งที่มองเห็น คือความสามัคคี ทั้งหมด สลับ สับเปลี่ยนกัน 
หญิงเหนื่อย ชายก็ขุดต่อ
บางคนขุดดินเป็นหลุมแผ่แบบกว้าง 
บางคนขุดหลุมเจาะลึกเหมือนจะหาพลอย อิ  
 เหนื่อยกันทุกคน แต่สนุกมากค่ะ

เย็นน้ำ ฉ่ำใจกันทุกคน
     
  
เสียงคุณอัลฯบอกว่า ฝาย 3 เร่งๆมือกันหน่อย ฝายอื่นจะเสร็จแล้ว
เร่งไม่ไหวอะคุณอัล หมดแรงข้าวต้มเจ 555 
โชคดีที่ได้เพื่อนๆ จากฝายอื่นมาช่วยๆกัน คนละไม้ คนละมือ
นี่แหละที่ทำให้แก้วทึ่งมากๆ มิตรภาพอยู่ทุกหนทุกแห่ง 
มิตรภาพอาบด้วยความมุ่งมั่น ทุกอย่างเราทำได้ ขอเพียงมีความสามัคคีกัน
   รวมเป็นน้ำหนึ่ง ใจเดียวกันค่ะ
             

รอยยิ้มจากเพื่อนต่างกลุ่มที่มาช่วยเรา  ซึ้งมากๆ

งานเสร็จด้วยภาพแห่งความสุข ที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
  *   *   *    *    *    *  
หลังจากทำฝายเสร็จ ทุกคนต่างแยกย้ายกันขึ้นรถ
 เพื่อเดินทางกลับไปที่วัดลิ้นช้าง
ทางที่รถจะขับ เป็นทางสูงชัน ต้องรอจังหวะ
 ให้รถคันหน้าเร่งเครื่องขับขึ้นไปให้เรียบร้อย 
รถคันต่อไป ถึงจะเคลื่อนตัวได้  
ตอนขามา  นั่งสงบ เงียบกัน อาจจะยังไม่คุ้นเคยกันเท่าไหร่
ตอนขากลับ รถเร่งเครื่องเพื่อขับขึ้นทางที่สูงชัน
เสียงกริ๊ดดดด ดังลั่น พร้อมกับเสียงหัวเราะของพวกเรา
จนทำให้กลุ่มต่อๆไป ที่กำลังเตรียมตัวตามมา หันมามอง 
แล้วพวกเราก็หัวเราะชอบใจ 
น้องซีน เด็กน้อยผู้น่ารัก ลูกสาวของเพื่อน เธอช่วยเหลืองานอย่างดี
ไม่มีคำว่าเหน็ดเหนือย หรือแสดงอาการว่า เธอไม่อยากทำ
แต่กลับสนุกๆสนาน ไม่ต่างกับผู้เป็นมารดา 
หรือแม้กระทั่งหลานชาย นายอำเภอ  และน้องๆหนูๆ อีกหลายคน
เสียงน้องซีนบอกว่า ขอแบบนี้อีกรอบ ชอบๆๆ 
ลูกเอ้ย รอบเดียว ป้าก็หัวใจไม่ทั่วท้องแล้ว อิ
* *  *  *  *   *
         หลังจากกลับมาถึงวัด แยกกลุ่มกันไปที่พัก 
อาบน้ำเตรียมตัวทำวัดเย็น 

นอนเล่นกันก่อนค่ะ ช่างภาพปู่กิ่ง
 แหม..ปู่ขรา..เห็นสาวๆ มือไม้สั่น ถ่ายจ๋องภาพ ไม่ชัดทั้งสองภาพ ฮี่ๆๆ
 วันนี้ ขอจบจดหมายเพียงเท่านี้ก่อนนะคะ
ฉบับต่อไป เราจะเปิดมาอ่านพร้อมๆกัน พร้อมทักทายกันว่า" อรุณสวัสดิ์"
แต่ตอนนี้ ลาก่อน สวัสดีค่ะ
รักนะห้าเจ้าจอม
จ๊วบๆๆ
แก้วฯ