ลองคิดดู

รักเธอตลอดเวลา

ช้างกับกิ่งไม้ 
นานมาแล้วชาวอินเดียใช้วิธีการนำลูกช้างมาฝึกให้เชื่อง 
โดยล่ามโซ่ขนาดใหญ่ที่ขาของลูกช้างติดกับต้นไม้หรือซุงขนาดใหญ่ 
พละกำลังของลูกช้างเองไม่สามารถที่ทำให้ลูกช้างมีอิสระได้ 
ความพยายามหลายๆ ครั้งแล้วไม่สำเร็จนั้น ทำให้ลูกช้างจดจำว่า 
"ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้" 
และหลังจากความพยายามอย่างเต็มที่ในระยะเวลาที่นานพอ 
แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ 
ลูกช้างจะยอมแพ้ไปเอง และเชื่อว่า 
ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่อาจหนีไปไหนได้ 
ท้ายที่สุดเมื่อลูกช้างโตเต็มที่ มีน้ำหนักหลายตัน 
คนเลี้ยงก็อาจเพียงแต่ผูกช้างนั้นไว้กับกิ่งไม้ก็พอ 
มันจะไม่หนีไปไหนอันที่จริงมันไม่คิดที่จะหนีไปไหนเลยด้วยซ้ำ 
คุณเคยรู้สึกแบบนี้บ้างหรือเปล่า เหมือนว่ามีอะไรมัดเราอยู่ 
แม้ว่าเราถูกหัวหน้าด่าก็ต้องอยู่ ขึ้นเงินเดือนน้อยก็ต้องอยู่ 
ไม่มีการปรับตำแหน่งเลื่อนขั้นให้ก็ต้องอยู่ 
ไม่สามารถออกไปทำอะไรได้เองโดยลำพัง 
ทั้งๆ ที่เราเองก็มีความสามารถ (คุณก็คิดเหมือนกันใช่ไหม?) 
เรารู้สึกเองว่าไม่มีทางเลือกอื่น 
หรือเราไม่เปิดโอกาสตัวเองให้ศึกษาทางเลือกอื่นกันแน่ 
เราเองคงไม่ต่างอะไรกับช้าง 
เราเชื่อไปเองว่าเราไม่อาจหลุดพ้นจากสภาพที่เป็นอยู่ 
(ซึ่งมันก็ไม่ได้ทำให้เรามีความสุขมากมายนัก) 
ความเชื่อนี้จะฝังหัวเรามากขึ้นๆ 
จนในที่สุดมันกลายเป็นความจริง ในจิตไต้สำนึก 
เป็นผลทำให้เรา " คิดการเล็ก" 
แต่ท้ายที่สุดแล้วเราเองต้องตัดสินใจ 
และตระหนักให้ได้ว่า สิ่งที่ผูกติดเราไว้ 
ไม่ใช่ต้นไม้หรือขอนไม้ที่ใหญ่โต 
มันเป็นเพียงกิ่งไม้เล็กๆ 
ซึ่งเราสามารถหักและทำลายเมื่อใดก็ได้ที่เราต้องการพ้นจากการถูกหัวหน้าด่า 
พ้นจากการถูกบังคับให้มาทำงานทั้งๆ ที่เป็นวันหยุดของเรา 
พ้นจากการถูกปฏิเสธจากการขอเลื่อนตำแหน่ง หรือขึ้นเงินเดือน 
หนทางของวิถีชีวิตที่ดีกว่า 
คือการเริ่มต้นที่เราต้องกล้าที่จะหักกิ่งไม้นั้นทิ้ง 
แล้วมุ่งหน้าไปยังป่าสีเขียวอันอุดมสมบูรณ์ 
คุณพร้อมแล้วหรือยังที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ