ตั้งแต่วันนั้น ฉันรู้เพียงว่า คนคนหนึ่งที่คอยดูแล คอยเฝ้าทะนุถนอมคนที่แทบจะไม่มีค่าในสายตาของใครอื่น แต่ทว่า เขาเคยบอกกับฉันเอาไว้ว่า ถึงตัวฉันจะไม่มีค่าสำหรับใครๆแต่ก็ยังมีค่าสำหรับเขา เขาจะมอบความรู้สึกดีๆตลอดเวลาให้กับฉัน ถึงแม้ในหลายๆครั้งที่ฉันรู้สึกว่าฉันทำไม่ดีต่อเขาเองเสียนี่ ทั้งที่เขานั้นทุ่มเทให้กับฉันเสียขนาดนั้น ตลอดเวลาที่จำความได้ ครั้งแรกที่เขาได้มาตีสนิทกับฉัน ฉันเหมือนคนที่ไม่มีใครแล้วในครานั้น ตัวคนเดียว ถึงแม้ครอบครัวของฉันนั้นจะเป็นคนที่พอมีฐานะ แต่ส่วนใหญ่แล้วฉันมักจะโดดเดี่ยวอยู่ในโลกส่วนตัว ที่มักจะไม่มีใครได้รับรู้ในตัวของฉัน จนวันนั้น วันที่เขาได้มา มาทำให้ฉันไม่โดดเดี่ยวตลอดเวลาเหมือนดังเดิม ณ ตอนนี้ฉันรู้ว่าชีวิตของฉันไม่ได้มีเพียงลำพัง แต่ยังมีใครคนหนึ่งที่เขาคอยเป็นห่วงเป็นใย ยังมีคนที่คอยเอาใจ คอยที่จะทำให้ฉันไม่รู้สึกเหงาท่ามกลางสิ่งที่แสนน่าเบื่อ คอยที่จะปลอบใจฉันในทุกครั้งที่ฉันมีเรื่องที่ทุกข์ใจ เป็นหนึ่งคนที่ถึงแม้ว่าจะมีธุระรัดตัว ก็ยังเจียดเวลาเพื่อที่จะมาคอยดูแล เขาคอยบอกฉันตลอดเวลาว่าเขารักฉัน แต่ ตัวฉันนั้นกลับไม่กล้าแม้แต่จะบอกกับเขาว่าฉันคิดกับเขาในแบบไหนกันแน่ แต่ถึงแม้กระนั้น เขาก็ยังคอยที่จะได้รับคำตอบจากฉันโดยไม่รู้สึกรำคาญเลยแม้แต่น้อย ฉันรู้ดีว่าเขาทุ่มเทให้กับฉันมากแค่ไหน เขาเป็นคนที่ดูใจคนอื่นได้เก่งทีเดียว เพียงแค่ได้คุยหรือได้มองตาก็รู้ว่าฉันไม่สบายใจหรือไม่ หรือว่ามีอะไรที่ปิดบังไว้ เขามักจะคอยตรวจความรู้สึกของฉัน และจะคอยซักถามด้วยความห่วงใย แต่ก็หลายครั้งที่ฉันมักจะเก็บซ่อนความรู้สึกนั้นเอาไว้ ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าฉันมีปัญหาใดๆก็ตาม แต่ฉันเองก็ไม่อยากให้เขามารู้สึกทุกข์ไปกับฉันเลย เพียงแค่นี้ แค่นี้เขาก็ให้ฉันมามากพอแล้ว ไม่อยากเลยจริงๆ ฉันยอมที่จะทนรับความเจ็บปวดคนเดียวในหลายๆครั้ง ต้องทนที่จะร้องให้คนเดียวในยามค่ำคืน ในยามที่ไม่มีเขาหรือไม่มีใครมาคอยปลอบอยู่เคียงข้าง ก็จริงนะที่การกระทำแบบนี้มันเหมือนทำให้ตัวฉันกลับมาพบเจอกับความโดดเดี่ยวอีกครั้ง แต่ฉันก็ยังที่จะทำในแบบที่ฉันเป็นแบบนี้ ฉันรู้สึกสงสารตัวเองเสียจริง แต่ก็ทนกับมันมาตลอด ทำไมหนอฉันจึงไม่บอกเรื่องเหล่านี้กับเขานะ ทั้งที่เขาเองก็อยากที่จะช่วยแท้ๆ แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ยังไม่อยากให้เขาต้องมาเจ็บเพื่อฉันอยู่ดี นานเท่าไหร่แล้ว ที่เขารอคอย และพยายามที่จะทำความเข้าใจในตัวฉัน จริงที่ว่าฉันมีเพื่อนที่สนิทและรักน้อยมาก หรือแทบจะไม่มีเลย แต่ก็มีเขาคนนี้นะ ที่จะคอยบอกกับฉันว่าจะคอยเป็นห่วง คอยดูแล จะคอยที่จะอยู่เคียงข้างฉันตลอดไป แต่จนถึงตอนนี้ เราทั้งคู่ ต่างก็ต้องอยู่ห่างกันไกลเสียเหลือเกิน ระยะทางนั้นอาจจะเป็นหนึ่งในอุปสรรค์ที่ขวางกั้นเรา แต่เขานั้นก็ยังพยายามที่จะมาหาฉัน และบอกกับฉันอีกว่า ถึงแม้ว่า ระยะทางนั้นจะไกลเพียงไหน แต่เขาก็จะต้องกลับมาหาฉันให้ได้ เพราะตัวฉันคือคนที่เขารัก เขาจะคอยอยู่เคียงข้างฉันตลอดไป แต่แล้วเหมือนกับว่ามีบางอย่างเล่นตลกกับเราทั้งสอง ระยะทางที่ห่างนั้นกลับห่างขึ้นทุกทีๆ จนถึงกับที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว และไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้บอกกับเขา ฉันรู้ว่าเขาเป็นห่วงฉันมาก เขาคิดถึงฉันตลอดเวลา และฉันไม่มีโอกาสได้บอกเขาเลยด้วยซ้ำว่าฉันได้ไปอยู่ ณ หนไหน ฉันผิดหรือเปล่า ฉันคอยบอกกับตัวเองตลอดเวลา ฉันทำให้เขาคนที่รักและทุ่มเทเพื่อฉันมากที่สุดเท่าที่เขาเคยให้กับใคร (เขาเคยบอกกับฉันไว้) ต้องรู้สึกอ้างว้าง เพราะการต้องคิดถึงฉันคนนี้ ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าฉันได้ทำให้คนๆหนึ่งที่เขารักต้องรู้สึกเป็นทุกข์เพราะความห่วงใยเหมือนกับตัวฉันเอง ซึ่งตลอดเวลาฉันพยายามไม่ให้เขาต้องมารู้สึกไม่ดีกับฉัน แต่ตอนนี้มันกลับยิ่งกว่าทุกครั้ง ผ่านมานานแสนนานที่ฉันได้แต่คิดถึงเขา เพราะเขาเป็นคนแรก และเป็นเพียงคนเดียวที่ทำให้ฉันมีชีวิตที่ดีขึ้น เป็นคนเดียวที่ทำให้ฉันได้พบกับความสุขถึงแม้จะเล็กน้อยก็ตาม เขาเหมือนคนที่ช่วยหนุนให้ฉันได้ก้าวขึ้นไป แต่ฉันกลับเหมือนคนที่ทำให้เขานั้นต้องถอยหลังสู่ความปวดร้าว ตอนนี้ความรู้สึกที่ฉันมักจะเก็บเอาไว้คนเดียวตลอดเวลา มันกลับจะอยากตะโกนออกมาให้หมด หวนคิดว่า ทำไมตลอดเวลาที่เรายังได้อยู่ใกล้กัน ฉันกลับไม่เคยได้บอกกับเขาแม้เพียงสักครั้งเดียว และจนถึงวันที่อาจจะไม่มีโอกาสได้พบกันอีกแล้ว ถึงกลับอยากจะบอกออกมาให้หมดในครั้งเดียว ทำไม ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าตัวเองไม่เคยทำในสิ่งที่สมควรเลย ทั้งที่เขารักฉันมากถึงเพียงนี้ แต่ฉันกลับปกปิดเอาไว้ เพราะอะไร อยากให้กลับมาหาจะได้ไหม กลับมาในคืนวันที่เหน็บหนาว มาคอยอยู่เคียงข้างดั่งทุกคราว ใจปวดร้าวของฉัน.....คงหายดี ทุกเวลาอารมณ์ยังคิดถึง คอยคะนึง..ถึงไออุ่นที่โหยหา ข้างกายนี้ไร้ซึ่งคน...ซับนํ้าตา ดวงดารากลับดูเศร้า....ดั่งสีเทา นาฬิกายังเดินอย่างช้าๆ... หยดนํ้าตาก็รินไหลไม่...ขาดสาย โอ้ดวงใจร้าวราน แทบมลาย ดั่งสลายพร้อมเวลาที่ผ่านเลย ใจน้อยๆดวงนี้สุดจะล้า ร้องโหยหาใครคนนั้นที่เคยฝัน เคยกุมมือ เคยเข้าใจ เคยผูกพันธ์ จะผ่านวันนี้อย่างไร......ไม่มีเธอ กลับมาหาเถอะนะฉันยังฝัน สร้างคืนวันหวานๆกันอีกหน อ้อมกอดนี้ยังร้องหา...ใครอีกคน คนๆนั้นคือเธอ......ไงคนดี ในใจฉันรู้สึกหนาว รู้สึกเหมือนกับมีบางสิ่งที่ผ่านเข้ามา รู้สึกถึงความอบอุ่น รู้สึกถึงความห่วงใยเมื่อครั้งที่ยังมีเขาอยู่เคียงข้าง มันเป็นความรู้สึกที่ฉันอยากเหลือเกินที่จะสัมผัสมันอีกครั้ง ถ้าหากสิ่งนี้คือสิ่งที่เขาคนนั้นได้ส่งมาให้ฉันคนนี้ที่อยู่แสนไกลได้รับรู้ล่ะก็ ฉันอยากจะบอกว่า ฉันได้รับรู้แล้ว ฉันได้ยินทุกความรู้สึกที่เป็นตัวตนของเขา ได้ยินถึงความอบอุ่นที่อ่อนโยน ณ ความห่วงใย ที่ส่งผ่าน สายลม สู่ผิวสัมผัส และซึมซับสู่ดวงจิต ดวงจิตที่อ่อนไหว เพลานี้ได้ถูกโอบล้อมด้วยความเข้มแข็ง จากสาน์สสุดท้ายที่ส่งมา สื่อแห่งความคิดถึง ที่ไม่เคยได้รู้สึกมาก่อน แต่ตอนนี้กลับรู้สึกแผ่ซ่านไปทั้งร่างกายและจิตใจ น้ำตา ที่มักจะไหลออกมาเวลาที่ฉันรู้สึกเป็นทุกข์ แต่ตอนนี้กลับหลั่งไหลออกมาในเวลาที่ฉันรู้สึกคิดถึง ชโลมความรู้สึกที่อึดอัดในจิตใจ ให้ถูกปลดปล่อยออกมาจนหมดสิ้น ฉันได้รับรู้แล้วว่า ยังคงมีเขา ที่ยังคอยที่จะส่งความรู้สึกที่อบอุ่นมาให้ฉัน แม้ทิวา ราตรีกาล จะสลับกี่วันคืนก็ตาม น้ำตาที่ไหลในครั้งนี้จะขอทดแทนในทุกสิ่งที่ฉันได้พลาดที่จะกระทำ ไม่สิ มันมิอาจจะทดแทนได้เสียแล้ว ฉันอยาก อยากที่จะได้บอก ประโยค ที่มีความหมาย ที่เกิดจากจิตใต้สำนึก ของผู้หญิงคนหนึ่ง ตอนนี้ภายในใจนั้นฤๅ มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้น อยากจะให้เขาได้ยิน และให้ได้รับรู้ สิ่งที่เขาผู้นี้เฝ้าคอยที่จะได้ยินจากฉัน พร้อมที่จะบอกกับคุณแล้ว ตอนนี้ฉันพร้อมแล้ว ถ้าหากความรู้สึกและไออุ่น ที่คุณส่งมานั้น สามารถเข้าถึงจิตใจของผู้ที่ไม่ค่อยได้รับรู้ความจริงใดๆ ผู้นี้ได้ สิ่งที่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง พร้อมที่จะส่งไปด้วยความจริงใจนี้ ก็ขอให้คุณเองได้รับรู้ความรู้สึกอันนี้เช่นกัน เมื่อการจะรักใครสักคนนั้นแสนยาก แต่การที่จะรักษาคนที่รักไว้นั้นยากกว่า ฉันได้เข้าใจความรู้สึกอันนี้แล้ว เมื่ออีกฝ่ายได้มอบความรักให้มากถึงเพียงนี้ เมื่อความรู้สึกที่ก่อให้เกิดความเชื่อใจ ความเชื่อใจ นํ้าตาแห่งความเชื่อใจนี้ ได้ไหลรินสู่ผืนดิน และจะคงไหลไปสู่จุดหมายสุดท้าย ต้นกำเนิดแห่งความรู้สึก อารยธรรมแห่งชีวิต ที่ฉันได้เรียนรู้ในครั้งนี้ จะยังคงอยู่ในความทรงจำตลอดไป ภาพของชายคนหนึ่ง ที่ได้มอบชีวิตให้กับฉัน จะยังตราตรึงอยู่ตลอดไป ฉันพร้อมจะส่งหมายนี้ไปสู่สายลมที่พัดผ่าน และหวังว่าจะผ่านไปถึงจิตใจของคุณ และอยากให้คุณได้รับรู้ตลอดไปว่า ตลอดเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกัน ฉันก็รัก รักในความอบอุ่น ความห่วงใย และความรู้สึกดีๆทุกอย่างที่คุณได้มอบให้กับผู้หญิงคนนี้ ฉันรักในทุกสิ่งและทุกอย่าง ที่เป็นตัวคุณ ฉันอยากจะขอโทษ ขอโทษในทุกสิ่งที่ได้ผ่านมา ตลอดเวลาฉันไม่เคยจะได้บอกสิ่งนี้ แต่ตอนนี้ฉันต้องการจะบอกกับคุณ ขอให้คุณได้ยินขอให้ได้รับรู้ด้วยเถอะ ฉันรักคุณ และจะยังรักตลอดไป ตราบที่ความอบอุ่นภายในจิตใจดวงนี้ยังคงอยู่ และตราบที่ลมหายใจนี้จะสิ้นไป ขอบคุณ ผู้ซึ่งรักฉัน และทำให้ฉันได้รัก
4 สิงหาคม 2546 20:25 น. - comment id 69358
ขอบคุณ SeeM AnGle สำหรับบทกลอนชุดที่ลงในเรื่องสั้นนี้นะ
6 สิงหาคม 2546 20:43 น. - comment id 69364
มาตามดูอีกเหมือนเคยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองเลยอ่ะ
8 สิงหาคม 2546 19:14 น. - comment id 69379
ตามมาอ่านเหมือนกันจ้า ^_____^
12 สิงหาคม 2546 11:09 น. - comment id 69386
อิอิ งานเขียนของเพ่โจ้หรอเนี่ย ไม่เคยบอกมาก่อนเลยนะว่าเขียนเรื่องสั้นด้วย
29 ตุลาคม 2547 04:07 น. - comment id 78499
นั่งร้องไห้เลยอะ