...เสียเวลาแค่นิดเดียว แต่ก็คุมค่าที่ได้มา...

ผีเสื้อดำ

..เมื่อไม่ชิมจะรู้รสกระนั้นหรือ
  เมื่อไม่ฝึกปรือจะชำนาญไหม
  เมื่อคุณไม่กล้าก้าวเท้าออกไป
  แล้วคุณจะรู้ไหมว่าน่ากลัว..
ฉันเห็นแล้วคุณก็จะรู้
คืนวันหนึ่ง...
ฉันกำลังอยู่ในดินแดนที่แสนประหลาด             
ฉันอยู่ ณ ห้องสี่เหลียมน่ากลัว มีไฟกระพริบสลับสี
ฉันเห็นสิ่งต่างๆหลากหลายอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน    
ฉันเห็นผู้คนมากมายแปลกหน้าแปลกตาผิดกับมนุษย์ที่ฉันรู้จัก    
ฉันเห็นเห็นผู้หญิงนุ่งห่มผ้าที่ฉีกๆขาดๆ เผยแข้งขาอ่อนอันขาวนวลผ่องออก
ฉันเห็นร่องนมอวบสันจากเสื้อที่ปิดไม่มิด ตรงร่องนั้นแทรกไปด้วยเศษกระดาษหลากสี    
ฉันเห็นหญิงบางคนนั่งเคลียคลอรุมล้อมชายที่บนใบหน้าแห้งหยาบมีตีนกาและรอยย่นลึก         
ฉันเห็นหญิงบางคนยืนส่ายสะโพกทำท่าทางแปลกแปลกหมุนรอบเสา โดยมีคนข้างล่างมุงดู     
ฉันเห็นพวกเขามีความสุขที่ได้อยู่ในดินแดนแห่งความมืดสลัว มีแสงสีไฟส่องกระพริบตลอดเวลา
ฉันเห็นประตูที่เปิด มีคนเริ่มทยอยเดินออก แล้วฉันก็ตามพวกเขาออกไป
ฉันเห็นแสงสว่างจ้าส่องกระทบใบหน้า        
ฉันทอดสายตามองออกไปยังรอบๆตัว พลันต้องตกตลึงชะงัก
ฉันเห็นเสาทรงกระบอกสี่เหลี่ยมโตสูงเหยียดฟ้ามีผู้คนเดินเข้าออกจากโคนเสา   
ฉันเห็นผู้คนเดินเบียดเสียดชิดกันแน่นราวกับกองทัพมดที่บ้านในยามที่มันอพยพย้ายหนีฝน     
ฉันเห็นบนท้องฟ้ามีนกยักษ์ส่งเสียงร้องดังก้องกัมปนาทและแมลงปอตัวยักษ์บินไปบินมา     
ฉันเห็นคนอยู่ในหัวของมดยักษ์ที่มีล้อแทนขาขยับเรียงตัวกันเป็นแถว เคลื่อนตัวไปยังข้างหน้าอย่างเร็ว 
แต่ต้องหยุดเมื่อมีไฟสีแดงตรงปลายเสาส่องสว่างจ้าออกมา
ฉันเห็นผู้คนมากมายเข้าไปอยู่ในจอแก้วตัวเล็กๆบางภาพมีคนตายสลับกับคนทะเลาะต่อยตี     
ฉันเห็นเด็กนั่งแบมือ บ้างแข้งขาขาด บ้างมีครบทุกส่วน   
ฉันเห็นคนถือประเป๋าวิ่ง  
ฉันเห็นหญิงแก่วิ่งตามร้องลั่นช่วยด้วย ช่วยด้วย        
ฉันเห็นผู้คนเดินผ่านไปโดยไม่สนใจกับเรื่องเกิดขึ้น         
ฉันเห็นมีปลาลอยตาย ข้างๆแม่น้ำมีกระบอกปล่อยควันดำและน้ำกลิ่นเหม็นตุๆลงในแม่น้ำ            
ฉันเห็นคนที่อยู่ในดินแดนแห่งความมืดสลัวมีแสงสีไฟส่องกระพริบตลอดเวลา เดินโซเซเสื้อผ้ามอมแมม             ฉันเห็นชายสี่ห้าคนแก้ผ้าส่วนล่างรุมล้อมเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เธอโดนปิดปาก โดนกดแข้งขามือแน่น แววตาของเธอช่างทุกข์ทรมานเหลือเกิน 
แล้วพวกเขาก็ฆ่าเธอ
ทำไมพวกเขาต้องทำเธอด้วย? เธอผิดอะไร?
ดินแดนน่ากลัวเช่นนี้มีด้วยเหรอ?
ทำไมฉันพึ่งเคยเห็น?
แล้วฉันก็เห็นมดยักษ์ตัวหนึ่งวิ่งมาตรงยังหน้าฉันแล้วมันก็ทับร่างฉันเละ 
ฉันสะดุ้งตื่น 
ตัวสั่น เหงื่อโซมกาย เอื้อมมือลูบคลำร่างยังอยู่ครบ  ฉันฝันไป
ฉันเดินตรงไปยังขอบหน้าต่างบ้าน ทอดสายตามองออกไปรอบๆ
ฉันเห็นดินแดนที่ฉันอยู่
ฉันเห็นแสงอ่อนๆทอประกายแสงจากขอบเขาที่เขียวขจี มีนกตัวน้อยๆบินออกมา 
ฉันเห็นทุ่งนากว้าง มีกระท่อมของพ่อฉันอยู่ตรงใต้ต้นมะม่วงยักษ์ ฉันจำได้คุณย่าเล่าว่าเป็นคนปลูกมันกับมือ
ฉันเห็นธารน้ำกำลังไหลลงสู่นา มีหมูตัวน้อยๆลงเล่นน้ำอย่างไม่รู้หนาว    ฉันเห็นควายถูกจูงออกมาจากคอก
มีเจ้าสุนัขตามหลังมันต้อยๆ ฉันเห็นผู้คนกำลังกุลีกุจอทำงานของตนเองตามที่ถนัด  บ้างนั่งให้ข้าวไก่     บ้างกวาดบ้าน    บ้างทำอาหารหุงข้าว    และมีพ่อเฒ่าแม่เฒ่าล้อมวงกันนั่งผิงไฟ พูดคุยหัวเราะกันอย่างมีความสุข
ฉันเห็นแม่กำลังนั่งก่อไฟ  
นึกถึงเรื่องที่ฉันฝัน มันจะมีจริงไหมหนอที่ดินแดนเช่นนั้นจะเกิดขึ้น
โลกใบนี้ยังสวยงามเสมอใช่ไหม? ไม่มีวันเปลี่ยนไปใช่ไหม?
ใช่ไหม?
ขอความคิดเห็นต่อเรื่องนี้ได้ไหมค่ะ?