o อรรถรส...ในโรงภาพยนต์ ? o

กิ่งโศก

 ดูเหมือนจะเป็นความทรงจำที่ยาวนานมากแล้ว กับภาพและรสความรู้สึกในการไปชมภาพยนตร์ใน
โรงหนัง ในอดีต ....โรงหนังในปัจจุบันนี้ ผิดกับสมัยก่อนลิบลับเลย...เมื่อก่อนโรงหนังจะตั้งอยู่แบบ โดดๆ 
ตึกอลังการณ์ ..มีป้ายชื่อโต ๆ  เหมาะ พา คนรู้ใจไปชม..เพื่อความบันเทิงยิ่ง  และบางแห่ง มีเรื่องควบ...ยาวเลย..
ไม่แน่ใจว่ายังคงมีอยู่หรือเปล่า ก็ไม่ทราบ..

ปัจจุบัน...โรงหนังช่างหรูหรากว่าเมื่อก่อนอีก   มีชื่อฝรั่ง น่าสนใจแฝงแทรกคู่อยู่กับศูนย์การค้า..ดัง ๆ 
 นี่คงเป็นกลยุทธ หนึ่งทางการตลาด ที่รวมอยู่ใน 4 P แน่ๆ ..เพราะผู้คนที่มาชอ็ป มาเที่ยวห้าง เมื่อเหนื่อย คงอยากพักหาความบรรเทิง..จึงมีโรงภาพยนต์ อยู่ทุกหัวระแหงของ ซุปเปอร์มาเกต..มีหลายห้อง ฉายพร้อม ไ กันหลาย
เรื่อง ให้คนดู เลือกเสพ ..

	ย้อนไปเมื่อปี 2551 ประมาณเดือน สิงหาคม ไม่นานมานี้เอง  ..
 ฮาโหลๆๆๆ  ตา ว่างปะ  มีเสียงโทรศัพท์ ดังขึ้นที่มือถือข้าพเจ้าฯ และยกมากดรับสาย
 ใคร ครับ   ข้าพเจ้า ถามกลับไป
 อ้าว หมิว ไง ตาไม่ได้ดูเบอร์เหรอ หรือไม่ได้เมมไว้ นี่  เสียง ฉิวๆ  ตอบกลับมา
 อ้อ ..ตาหยั่งเชิงไปก่อน เผื่อเป็นโจทย์ โทรมา ..จะได้เตรียมคำตอบไว้ ตอบโจทย์  ไปโน้น ข้าพเจ้า เลี่ยงไป อิอิ 
....ท้าวความ  ..กับคำว่า ตา สืบเนื่องมาจาก พวกเราเป็นกลุ่มรักนิยายเรื่องหนึ่ง  และมีที่เจอกันในเวป นั้น มีตั้งฉายา ตามตัวละคร..โดยข้าพเจ้า ใช้ฉายาว่า  ตาบุญคำ  ต่อๆมา เพื่อนคงขี้กัยจเรียก เหลือ  ตาคำ  สุดท้ายจริง..เหลือ  ตา  คำเดียวนี่แหละ ..คงไม่ใช่แก่เฒ่าอันใด นะขอรับ..หุหุ
 คือวันที่ 23 สิงหานี้ เป็นวันเกิด พี่จอย อะ ตาว่างใช่ไหม เสียงเจ้าหมิว ถามมา  โดยชงคำตอบให้ข้าพเจ้า
เรียบร้อย
 เฮ้ย ๆๆ ไม่ว่างจ้า..ต้องทำงาน เพราะเป็นคนหาตอนเช้า กินตอนค่ำ ...ลางานก้อลำบากเจ้านายหน้ายักษ์ขมูผีเลย 
เลยตอบกลับพร้อมระบายความในใจไปด้วย..
 งั้น อาทิตย์นี่ ก็แล้วกัน นะตา 21 นี้ ไปเจอกันที่ อนุเสาวรีย์ ชัย  อย่าไปผิดที่นะ หมิวจะชวนเพื่อนๆ ไปอีกสอง
สามคนจะได้เลี้ยงวันเกิดพี่เขาด้วย  แค่นี้จ้า   พูดจบ วางหูเลย..แทนที่จะถามเราหน่อยว่าโอเคหรือเปล่า .เหอ ๆ ที่
จริงข้าพเจ้าก็กะว่าจะให้เลื่อนเป็นวันนี้แหละ..

ขอรวบรัดตัดความ ตามท้องเรื่อง..หลังจากไปเจอกัน รวมพลได้ หกคน ล่องเรือแม่เจ้าพระยาที่ท่าเรือ สาทร
(ใช่หรือเปล่าก็ไม่รู้)..ล่องเรื่อไปทางเหนือ...ตัดความเรื่องไปไหว้พระ วัดระฆัง 
 ..ตัดความตอนเลี้ยงวันเกิดเป่าเค็กที่ร้านอาหาร โล่งๆ คนเยอะๆ แล้วเราก็ แหกปาก( ร้อง) เพลงแฮปปี้เบริดเดย์ 
แบบไม่อายฟ้าดิน
..ตัดความ ตอนนั่งเรือข้ามฟากไปมา ระหว่างท่าเรือพรานนก กับท่าเรือ วังหลัง..เดินกันลิ้นห้อยเลย
..ตัดความ มาที่เหนื่อยแล้ว ชวนกันไปดูหนัง..ใกล้เข้าเรื่องมาหน่อย...แล้ว เชิญทัศนา  ...เหนื่อยนะนี่เรา 
อีตรงตัดนี่แหละ

รู้สึกจะเป็นโรงหนังตรงที่ อนุเสารีย์นี่แหละ ไปถึงตีตั๋วเลย หนังฝรั่ง เสียงในฟีล์ม หุหุ  รอบที่จะดู  14.20 น. พอได้เวลาพวกเราก็ เข้าไป นั่งตามหมายเลขตามตั๋วระบุ คือนั่งเรียงกัน หกคน..ไปถึงก็ โผเผ..เอนซบหมอนสะอื้น(หลับ) กันเป็นแถว คนไม่มากเท่าไหร่ ...
พอได้เวลา ตรงเปะ..14.20 เสียงกระหึ่มกึกก้อง ปานแผ่นดินถล่ม..ดังขึ้นภาพปรากฏบนจอ..
โฆษณา....
อืม โฆษณา..เข้าท่าเหมือนกัน นี่ ไอเดียเจ๋ง..มีโฆษณา สินค้า ก่อนหนังฉาย  คงเลียนแบบ หนังขายยา 
สมัยก่อนแน่ๆ  ข้าพเจ้านึกในใจ...หนังขายยา พอถึงตอนเด็ด ๆ เช่นผู้ร้ายกำลังปล้ำนางเอก
 เขาจะหยุดฉายเลย จากนั้น ก็เอายามาขาย..โฆษณา สรรพคุณ เป็นน้ำไหลไฟดับ..บอกอีกขวดเดียว 
ฉายต่อ ครับ  ขวดเดียว...แต่พอคนซื้อ มันก็ยังขายต่อ น่ารำคาญมาก แต่ก็ทน..อะ ในสมัยนั้น
..นี่ในโรงภาพยนต์หรูหรา ก็มีเหมือนกัน ..สินค้ายี่ห้อเดียว วนไปมา อยู่สองสามรอบ ลัว ก็มียี่ห้ออื่น..
ไปเรื่อย..ความรู้สึกแรก ๆว่า..เข้าท่า  เริ่มจะไม่เสียแล้ว...
  โฆษณา  แล้ว ก็โฆษณา...
 ตา สงสัย เราตีตั๋วมาดู โคตร สะนา อะ  เสียงเจ้าหมิวกระซิบ แบบดังๆ มา ทำเอาคนที่นั่งแถวหลัง
 หันมามอง คงนึกในใจ..จึงของเอ็งวะ...
 ฟ้อง กอง หรือ กรม คุ้มครองผู้บริโภค ดีปะ หมิว  ข้าพเจ้าย้อนถามไปในอารมณ์เดียวกัน
 เอางั้น รึ แล้วไอ้ กรม กอง อันนี้มันอยู่ที่ไหน อะ  สงสัยจะหมิวจะคล้อยตามเลยพึมพำสวนมา..
ข้าพเจ้า จับเวลาดู หลังจากโฆษณา ต่อด้วยหนังจัวอย่าง...ปาเข้าไป 14.50 น... โห คุ้มเลย สามสิบนาที่ 
ที่โดนยัดเยียด..ให้ดู.. หันไปดูพรรคพวก ทีนี้คงหลับกันด้วยความเซ็ง ในโคตร  สะ นา  ( คงเพลีย)

ภาพยนต์ มันก้อ ยิ่งกันสนั่นลั่นจอจนหูชา...
..นิ้งหน่อง ๆ   ๆๆๆๆ    นวลน้อง นั้นมาเมื่อไหร่ ทำไมไม่ทักไม่ทายหรือจำไม่ได้ฉันชื่อนิ้งน่อง ๆๆๆ..
ท่ามกลางเสียงปืนในหนัง..มีเสียงเพลง ดังขึ้น ..มันเป็นเพลงลูกทุ่งสมัยเก่า..ดนตรีเดิม ๆ นักร้องดูเหมือนจะเสีย
ไปแล้วด้วย..เพลงนิ้งหน่อง..คนร้อง สังข์ทอง สีใส (พี่ชาย สุเทพ สีใส ตลกคนหนึ่งอะ หน้าตาพิมพ์เดียวกัน)
ผู้คนหลายคนหันมาทางต้นเสียง....และมันดันดังขึ้นจากกลุ่มข้าพเจ้า..
 โหล ๆๆ เฮ้ย โทร มาทำไม ฟระ....ตรู อยู่ในโรงหนัง   นั่นมันเสียงเจ้าหมิว กดรับโทรศัพท์ พร้อมกับเสียง
เพลงที่ดับลง..
สักพัก คนในโรงหนังกับพากันหัวเราะ ด้วยความขัน  คงขำในเสียงเพลง ..หรือเปล่าก็ไม่รู้ได้..

...ว่าแต่เพื่อน ไปดูหนังแล้วเจอ..โฆษณา บ้าเลือดแถมมาแบบไม่อยากดูกันบ้างหรือเปล่า..ผมยังคิดเลย คราวหน้า 
จะเข้าไปให้สายสักครึ่งชั่วโมง..จากกำหนดเดิม..แต่มานึกอีกที ตอนเราเดินไปแทรก แหวกขา ขอทางเดินระหว่าง
แถว...พร้อมๆกับไปยืนบังคนที่อยู่ด้านหลัง อันนี้ไม่รู้ว่าจะได้อะไรกับมา...หรือเปล่าหนอ..