ที่รัก.. อีกไม่กี่วันก้อจะเกือบปีแล้วนะ ที่เราคบกัน มันอาจดูเหมือนไม่นาน..ไม่กี่วัน..ไม่กี่เดือน แต่ถ้านับเป็นชั่วโมง..เป็นนาทีล่ะ ..ใช่จ๊ะ.. เราผูกพันกันมากเกินกว่า 1 ปีแน่แน่ .. นับตั้งแต่วันนั้น..ที่เรามอบความวางใจในกันและกัน เธอบอกเล่าถึงเรื่องราวที่เป็นทุกข์ในใจ ฉันรู้สึกเป็นเกียรติ์อย่างมากนะ..ที่ได้ใกล้ชิดตัวตนเธอขนาดนี้ จึงไม่หวั่นใจเลย..ที่จะบอกว่า..เรามาจับมือกันเดินนะ และฝ่าฟันปัญหานั้นไปด้วยกัน..ทุกข์ของเธอคือทุกข์ของฉัน และเราจะหัวเราะและร้องไห้ด้วยกัน..ไม่ทิ้งกัน ... เราลำบาก กินมาม่าทั้งเดือน..ฉันก้อสนุก ไม่เบื่อนะ เราลำบาก สตางค์ไม่มี..ก้อใช้น้อยลงก้อได้นี่ เราลำบาก โดนคนโกง..เหอะน่า..ทีของมัน เราลำบาก เพื่อนคนอื่นเลิกคบ..ก้อช่าง เรามีกันสองคนก้อพอ..เน๊อะ ... เวลาที่เธอเล่าถึงความฝันของเธอ ฉันจะทำให้เป็นจริงบนโลกนี้ให้ได้ .. เวลาที่เธอทำงานหนักอย่างที่สุด ฉันจะทำงานหนักร่วมไปกับเธอด้วย .. เวลาที่เธอท้อแท้กับปัญหารุมเร้าต่างๆ ฉันจะอยู่ข้างๆและเติมพลังให้เธอฮึกเหิม .. ที่รักของฉัน.. เธอรู้มั๊ย..ทุกเรื่องของเธอซึบซับอยู่ในทุกอณูของสมองของฉันเลย เป็นซี่รี่ย์ยอดฮิตที่ตัดไม่ขาด เวลาฉันพบเห็นอะไรสวยๆ..อยากให้เธออยู่ด้วย เวลาฉันได้ทานอะไรอร่อยๆ..อยากพามาทานด้วยกัน เวลาฉันเจอเรื่องอะไรดีดี..อยากแบ่งปันให้รับรู้ .. เธอเป็นความสุขในชีวิตของฉันจริงจริง .. แต่..เวลาของเราคงเหลืออีกไม่นาน ก้อฉันได้รับรู้บางอย่าง..ว่าเธอไม่ได้ต้องการจะมีฉันจริงจริง เธอ..ที่ไม่เคยมีใจให้กันเลย เธอที่ฉันรักมาก..ไม่เคยแม้แต่จะนึกรักฉันเลย เพราะ..ฉันไม่สวย ไม่เก่ง ไม่หุ่นดี ไม่สามารถเป็นคนที่เธอหวังได้ ก้อแค่ผู้หญิงบ้านๆคนหนึ่ง..มันช่างธรรมดามาก ... ทุกคำพูดของเธอสำหรับฉัน..มันทิ่มแทง ทุกความรู้สึกของเธอสำหรับฉัน..คือความเฉยชา ฉันอาจทำให้เธอเบื่อหน่าย..ไม่มีความสุข เป็นคนขี้แย ที่ไม่ได้เรื่อง .. ..ที่รัก ข้าวหมูทอดฝีมือฉัน..มันคงธรรมดาไป แล้วแหละ สองแถวที่เรานั่ง..มันอาจลำบาก เกินไปเหมือนกัน ผู้หญิงอวบตัวกลม..คงไม่อบอุ่นเท่าสาวสวยไฮโซของเธอ ฉันก้อคงอยู่ตรงนี้แหละ..ตามวิถีชีวิตของฉันที่เธอก้อคุ้น .. ที่รัก ฉันไม่รู้ว่า ทำอะไรให้เธอไม่พอใจ ฉันไม่รู้ว่า ไม่ได้เรื่องขนาดไหนที่ทำให้เธอหงุดหงิดขนาดนั้น ฉันไม่รู้ว่า ต้องทำยังไงให้เธอยิ้มให้กันอีกสักครั้ง ฉันไม่รู้ว่า ต้องทำยังไงให้เธอ "มอง" ฉันบ้าง หรือสำหรับฉัน..ไม่เคยสำคัญในสายตาเธอเลย .. ฉันเหนื่อย ฉันท้อ อ่อนล้า เหลือเกิน..ที่รัก ฉันจะไปแล้วนะ..จะไม่รั้งเธอไว้ จะบอกลาเธอแล้วนะ..จะไม่มาให้เห็นหน้าอีก ลาก่อน ตะวัน ที่รักของฉัน .. สุดที่รักของฉัน
27 ธันวาคม 2552 22:33 น. - comment id 112935
ยินยอมแล้วจ๊ะ ..ที่รัก ยักษ์วัดแจ้ง
28 ธันวาคม 2552 00:41 น. - comment id 112936
อย่าท้อนะ...อย่าท้อ ความหวังยังรออยู่ข้างหน้า ความรักยังกวักมือเรียกหา จงลืมตา...ก้าวเดินอย่างมั่นคง แวะมาส่งกำลังใจ ด้วยความเข้าใจ
28 ธันวาคม 2552 09:52 น. - comment id 112938
คุณตังเม.... ขอบคุณค่ะที่เม้นท์ให้นะคะ ยินยอมจิงจิงคะ..ยอมแล้ว คุณเจ้าจอมใจ.... ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ เรื่อง รัก นี่ เข้าใจยากจิงจิงเลยนะคะเนี้ย
28 ธันวาคม 2552 18:28 น. - comment id 112944
เพื่อนรัก อยากกอดอยากอยู่ใกล้ยามเพื่อนทุกข์ใจ แต่ก็ทำได้แค่ส่งใจมาหา บางครั้งสิ่งที่เราเห็น อาจไม่เป็นจริง การลาจากอาจไม่ใช่การสิ่นสุดแต่อาจเป็นแค่การเริ่มต้นก็ได้ / เป็น กำลังใจให้นะ
28 ธันวาคม 2552 19:53 น. - comment id 112945
ขอบคุณค่ะ แอฟ ที่เป็นกำลังใจให้เรานะ เรื่องของความรู้สึกนี่มันห้ามยากจังนะ เพื่อน แต่ยังไง..ทุกอย่างก้อต้องยอมรับและผ่านมันไปให้ได้..คิดถึงเพื่อนนะ