ความสุขที่แสนยาวไกล
สุรศรี
ความสุขที่แสนยาวไกล
จอดปั๊มหน้าด้วยคะพี่โชเฟอร์สุดหล่อ
เสียงตะโกนของใครคนหนึ่งดังแข่งกับเสียงเพลงดัง ๆ ที่เปิดบนรถโดยสารคันนั้น
รถเลี้ยวซ้ายเข้าปั๊มตามคำขอ เด็กป๊มให้สัญญาณมือเข้าไปจอดเติมน้ำมัน แต่คนขับของเรากลับไปจอดหน้าห้องน้ำเสียนี่
รถยังจอดไม่สนิทดีพวกผู้หญิงก็วิ่งกรูกันลงที่ประตูหน้ารถยังกะจะเหยียบกันตาย
พลางวิ่งเข้าห้องน้ำอย่งเร่งรีบเหมือนวิ่งหนีตำรวจ ผู้คนที่อยู่หน้าร้านเซฟเว่น ต่างหันมามองเป็นจุดเดียว
เปิด ๆ ๆ เปิดเดี๋ยวนี้ เสียงคุณมิ่งวิ่งไปเคาะประตูห้องน้ำผู้ชาย ย่างไม่เกรงสายตาผู้ใดในเวลาเร่งด่วนเช่นนี้
มาด้านหลังก็ได้นะ เสียงน้องหงา ตะโกนมาจากที่ปัสสาวะของผู้ชาย
บ้า เสียงน้องแมวตะโกนพลางกุมเป้าตัวเองส่ายก้นไปมาอย่างสุดกลั้น
เราจอดปั๊มนี้เป็นปั๊มที่สามแล้วหละนับจากออกจากตัวเมืองหนองคาย เมื่อตอนบ่าย 2 โมงครึ่ง หลายคนเดาว่าเราคงถึงบ้านก่อน 1 ทุ่มแน่นอน แต่ดู ๆ แล้ว คงเป็นไปได้ยากเพราะรถแล่นช้า และจอดบ่อยเข้าห้องน้ำบ้าง จอดซื้ออาหารเครื่องดื่มบ้าง
แปร็ด ๆ ๆ
ผมสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงแตรรถ เตือนให้ผู้โดยสารขึ้นรถ หลายคนหิ้วถุงน้ำแข็ง เครื่องดื่ม เหล้าเบียร์ กับแกล้มเต็มมือสองข้าง
มาหมดรึยัง ใครไม่มายกมือขึ้น ยายซึ่มเพื่อนยายตุ๊ ร้องตะโกนก่อนรถเคลื่อนที่ออกอย่างช้า ๆ
พี่โชเฟอร์ ขอเพลงมัน ๆ ต่อนะคะ ยายตุ๊ ตะโกนเมื่อเห็นคนขับเอื้อมมือไปเปลี่ยนเพลง
บอกว่าอย่าขอหมอลำ ๆ ไม่รู้หมอลำเขาลำแบบไหน เกิดมายังไม่เข้าใจ ๆ เขาลำแบบไหนไม่รู้เรื่องเลย เกิดมาไม่เคยได้ร้องหมอลำ เคยร้องแต่ร็อกแอนโรล เทคนงเทคโนโยกมันแท้หนอ.....
ผู้หญิง ณ เวลานี้นั่งไม่ติดซะแล้วหละ มือไม้แทบจะทิ่มตาเพื่อข้าง ๆ โยกซ้ายทีขวาที เพราะพื้นที่ว่างตรงทางเดินแคบลงไปถนัด
รถเช่าเหมาลำของเราออกตั้งแต่ตี 5 วิ่งไปรับผู้คนจากบ้านต่าง ๆ แต่อากาศเมื่อเช้าดูจะทำให้ผู้คนเหงา ๆ จึงยังสงวนท่าทีไม่ละลายพฤติกรรมเหมือนเช่นบ่ายนี้
ตื่น ๆ พี่ศรี ยายซึ่มสะกิด เพราะผมนั่งทำทีเป็นหลับเพราะไม่อยากดื่มเหล้า
เอาหน่อยจะได้ไม่ง่วง พลางยื่นแก้วเหล้าขาวใบเล็ก ๆ ยื่นให้ผม
เยอะจัง ผมเอื้อมมือไปรับยังไม่ถึง รถวิ่งทำให้เหล้าหกรดเสื้อผ้ากางเกงเหล้าขาวส่งกลิ่นฟุ้ง ยายซึ่มกลับรินเหล้าเพิ่มมากกว่าเก่า
ขอน้ำหน่อยเด้ ผมได้รับมาพร้อมกับถ้วยบะหมี่ร้อน ๆ ครึ่งถ้วย
คนบ้านเดียวกัน แค่มองตากันก็เข้าใจดี รู้ว่าเหนื่อยแค่ไหน ว่าหนักแค่ไหนบนหนทางสู้ ยังมีคำปลอบโยน ยังมีคำปลอบใจ มีคำว่าสบายดีบ่ให้กันเสมอเด้อคนบ้านเฮา
คนบ้านเดียวกัน ... ... เป็นทีของไผ่ พงศธร ร้องขับกล่อม
เหล้าขาวกับเบียร์ถูกรินลงแก้วสวนทางกันแล้วแต่เลือกแล้วแต่ชอบไม่บังคับกันอยู่แล้ว
ถ้าหากจะมีคำถามว่า
จังหวัดที่ได้ชื่อว่าเป็นมังกรเลื้อยแห่งอีสานคือจังหวัดอะไร
หลายคนคงไม่รู้ว่าเป็นจังหวัดหนองคาย และหากถามต่อไปอีกว่า
อำเภออะไรที่อยู่ห่างจากตัวจังหวัดมากที่สุด
และหลายคนคงไม่รู้ว่าเป็นอำเภอชื่อแปลก ๆ นามว่า บึงโขงหลง ของจังหวัดหนองคายนี่แหละที่แม้ผู้ใหญ่บางคนที่เป็นคนจังหวัดหนองคายเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอำเภอนี้อยู่ที่ไหน
ระยะทางถึงตัวจังหวัด 220 กิโลเมตร และความยาวจากทิศตะวันออกจดทิศตะวันตกกว่า 330 กิโลเมตร ถ้าเป็นแถวภาคกลาง ระยะทางขนาดนี้คงตั้งได้ไม่ต่ำกว่า 5 จังหวัดแน่นอน
องค์การบริหารส่วนจังหวัดหนองคายมีโครงการเม็กกะโปรเจ็ค หนองคายอยู่ดีกินดี ICT เปิดประตูสู่อินโดจีน ระหว่างวันที่ 7- 10 ธันวาคม 2552 เพื่อต้อนรับนักท่องเที่ยวก่อนมหกรรมกีฬาซีเกมที่จะถึงนี้ โดยเช่าเหมารถให้หมู่บ้านละ 5 คนทั่วจังหวัดหนองคาย
ให้มาเที่ยวงาน ดื่มฟรี กินฟรี นับเป็นโอกาสดีของพวกเราและใครอีกหลายคนที่จะได้เดินทางเข้าจังหวัด เพราะบางคนอายุ กว่า 40 ปีแล้วแต่ไม่เคยเดินทางเข้าจังหวัดเลยก็มี และบนขบวนรถพวกเรา 56 คน มีผู้ชายแค่ 5-6 คนเท่านั้น
ใครเป็นโสดยกมือขึ้น ยายสอนผู้หญิงที่รักเดียวใจเดียว (เพราะดื่มแต่เหล้าขาว)
ตะโกนดัง ๆ แข่งกับเสียงเพลงบนรถ
เฮ้ เสียงลูกคู่ขานรับพลางยกมือ
ใครหนีผัวมาขอให้โชคดี เสียงสมาชิก อบต. คำเผยสอดขึ้นอีกคน
เฮ้ เสียงขานรับดูจะดังกว่าเดิม
รถจอดที่ปั๊มน้ำมันอำเถอบึงกาฬก็เป็นเวลามืดค่ำพอดี จากนี่ไปอีกกว่าจะถึงบ้านเราก็
75 กิโลเมตร ทุกคนดูจะหิวและเหนื่อยอ่อนกับการเดินทางไม่พอแต่ต้องมาเหนื่อยกับดีกรีที่เข้าไปอยู่ในร่างกายเพิ่มอีก
อย่าบอกผัวเฮาเด้อ ยายมิ่งพูดขณะเดินลงจากรถ
อือ โตคือกันอย่าบอกผัวเฮา เดี๋ยวมันจะไม่ให้ไปอีก ยายสอนรับปากด้วยเสียงอ้อแอ้ในลำคอเหมือนกัน
โตสิไปกรุงเทพนำเขาอีกบ่
มื้อใด๋ ไปเฮ็ดหยัง
วันที่ 13 ธันวาคม นี้ ทาง อบต.บอกให้หมู่บ้านละ 5 คน ไปแสดงความจงรักภักดี สมาชิก อบต. คำเผยบอกกับทุกคน
บ่แม่นไปต่อต้านคนเสื้อแดงบ้อ ยายสอนพูดอ้อแอ้
บ่แม่นดอก โอ้ย ปีนี้ไปหมดปี รัฐบาลนี้ดีอย่างเดียวนี่แหละ สมาชิก อบต. คำเผยย้ำหนักแน่นในลำคอและบ่นอู้อี้ในลำคอ
ผมมาสะดุ้งตื่นเมื่อรถจอดให้ชาวบ้านลงเมื่อถึงบ้าน หลายคนหิ้วข้าวของลงจากรถพะรุงพะรังซื้อเพื่อเป็นของฝากทางบ้านเพราะนาน ๆ ได้เข้าจังหวัดทีหนึ่งนับเป็นโอกาสดีของชีวิต แม้ผมเองจะเข้าจังหวัดบ่อย แต่การได้นั่งรถฟรี อาหารเครื่องดื่มฟรี บนเส้นทางกว่า 200 กิโลเมตรและสนุกสนานแบบนี้คงหาได้ไม่ง่ายเลย