สุนัขกับความรู้สึก

~ไม~

ผมรักสุนัขมากโดยเฉพาะลูกสุนัขน่ารักๆ ประมาณสัก8ขวบสุนัขเเถวบ้านผมออกลูกผมก็เลยไปขอเเม่ว่าขอเลี้ยงลูกสุนัขตัวนี้เเละเเล้วคำที่เเม่พูดออกมาก็คือไม่อณุญาติตามสัญชาตยานเเล้วผมตอบคืนไปว่าทำไมตามสเต็บ เเม่บอกว่าเเล้วใครจะเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวมันผมบอกไปเลยว่าผมจะทำหน้าที่นี้เองเเม่ตอบกลับมาว่าอาบนำเเม่ก็ไม่อาบให้นะ ผมก็ตอบกลับไปว่าผมก็อาบให้มันเอง เเม่ก็ตอบกลับมาว่ายังไงก็เลี้ยงไม่ได้เถียงกันไปเถียงกันมาจนในที่สุดเราก็เป็นฝ่ายเเพ้ TT
เเละมีอยู่วันหนึ่งนั่นคือวันเริ่มต้นที่เเม่ของผมรักสุนัขขึ้นมาทันตาเห็นปาติหารมากเพราะเเม่ของผมเกลียดมนเอามากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มากจนบรรยายไม่ถูกอะ คิดดูเเต่เเม่ผมกลับอนุยาติให้เลี้ยงสุนัขเเต่ต้องรอให้มันโตเสียก่อนเพราะตอนเเม่ผมรักสุนัขขึ้นมานั้นสุนัขตัวนั้นมันยังเล็กอยู่เลย
อาทิตย์นึงผ่านฝันร้ายขอฝครอบครัวผมก็เกิดขึ้นลูกสุนัขที่เพิ่งลืมตายได้เพิ่งเริ่มเดินไดเต้องตายด้วยนำมือของคนใจบาปฆ่าลูกสุนัขตายไป7ตัวทางบ้านผมร้องไห้กันยกใหญ่ ขนาดศักศรีลูกผู้ชายของบ้านตรงข้ามของผมที่โตเเล้วยังกลั้นนำตาออกมาไม่ไหว  เเละอีก2เดือนผ่านไปสุนัขตัวเดิมที่คลอด7ตัวก่อนก็คลอดลูกออกมาอีกคราวนี้8ตัว คราวนี้เเม่ผมไม่ยอมให้มีคนใจบาปมาฆ่าลูกสุนัขทั้ง8เเน่ก็เลยเลี้ยงใว้ในบ้านทั้ง9ชีวิตเลยรวมเเม่มันด้วยนะเเละเเม่ผมก็เอามาเลี้ยงตัวนึงเเล้วอีก7ตัว มีคนมาขอเลี้ยงไปนับจากนั้นเป็นต้นมาเเม่ผมไปซื้อสุนัขมาอีก3ตัวพันปอมปอมมันเพิ่งออกลูกออกมาไดตัวเมีย1ตัว ปาติหารไหมครับ
สวัสดีครับจากไม