วันนี้...เป็นอีกวันที่ฉันพอใจ... บรรยากาศครึ้ม อากาศหนาว ลมเย็น ฝนพรำ... นั่งทำงาน ทำงานแต่ก็เผลอลอบมองออกไปนอกบานกระจก หน้าต่างบานใส ที่มองเห็นสายฝนเรียงเส้นสวย... อารมณ์เตลิดออกไปถึงไหนไหนเสียแล้ว "เหงา" เป็นความรู้สึกที่ละมุนนะ ละเอียดอ่อนด้วยล่ะ ยังไง คุณคงงง กันแล้ว ความเหงาเป็นช่วงเวลาที่เราอยู่คนเดียว เรามักปล่อยความคิดล่องลอยออกไปนอกกรอบ ในชีวิตที่กำลังดำเนินไป สิ่งหนึ่งที่ฉัน "เชื่อ" เชื่อมั่นมากด้วย มีหลายคน หลายหัวใจ ที่ตอนนี้ก็คงไม่ต่างจากฉัน แต่เหตุและผลคงต่างออกไป แล้วแต่ปัจจัย สิ่งแวดล้อมรอบกาย รวมไปถึงสิ่งรอบข้างต่าง ๆ ครอบครัว เพื่อนพ้อง สภาพสังคมที่ดำรงอยู่ วันนี้...ฉันเหงา เพราะสายฝน หรือเสียงเพลงที่เปิดคลอเบาๆ ในยามนี้หรือไม่ มันทำให้ฉันนึกย้อนถึงอดีต ซึ่งเป็นเรื่องปกติสำหรับฉัน แต่ทุกครั้ง เมื่อใดที่นึกย้อนกลับไป อารมณ์กแตกต่างกันไป... แต่ในยามนี้ ฉันรู้สึก...เหงา โดดเดี่ยว เดียวดาย ในหนทางที่เป็นอยู่ อาจเป็นเพราะเพลงที่เปิดคลอเบา ๆ อยู่รอบกายในเวลานี้
"ดินแดนแห่งความรัก" คือเพลง ประกอบภาพยนต์ "สะบายดี หลวงพระบาง" ต้องสารภาพว่า ฉันไม่ได้ดูภาพยนต์ เหตุผลหรือ "ฉันไม่ชอบดูภาพยนต์" และ "ฉันไม่ชอบดูทีวี" ประสาทสัมผัสทางสายตาฉันไม่เอื้ออำนวยในเรื่องนี้ ทุกครั้งที่เพื่อนพ้อง คนพิเศษชวนฉันไป ดูภาพยนต์สักเรื่อง ต้องมีเสียงกระแนะกระแหนจนเบื่อจะฟังเป็นประจำว่า "เลิกคบกันเลยนะว้อย" ฉันได้แต่นั่งยิ้ม และขำสิ่งที่เพื่อน ๆ กล่าวขู่มา.. กลับมาที่ ภาพยนต์ร่วมทุนระหว่างไทยกับลาว "สะบายดีหลางพระบาง" ฉันติดตามอ่านบ้างแต่ก็รู้ไม่มากนักก็พอรู้บ้างฉันชอบอ่าน ชอบเขียน ชอบฟัง ชอบคิด มากกว่าการมานั่งดูและพูด มันทำให้เสียเวลา เพราะต้องจดจ่อกับ ภาพที่ฉายอยู่เบื้องหน้า และอีกอย่างฉันมีปัญหาด้านสายตา จึงทำให้ลำบากในการเพ่งมอง ทั้งที่ความจริงในชีวิตประจำวันฉันต้อง นั่งทำงานหน้าคอมพ์ เกือบจะตลอดเวลาฉันจึงคิดเอาเองว่าหมดเวลางานแล้ว ฉันต้องพักสายตา ถนอมสายตา แต่หนักไปทางใช้ประสาทในการได้ยินเสียง และในเวลานี้... เสียงเพลงฉันยังคงเปิดวนไปมาซ้ำ หลายรอบแล้ว แข่งกับเสียงฝนที่ตกพรำ ๆ อยู่ตลอดทั้งวัน ตั้งแต่เช้า นี้ก็บ่ายแล้ว เพลงนี้ฉันไม่เคยฟังมาก่อน เพิ่งจะฟังวันนี้เอง พอได้ยินก็ชอบทันที อืม.ทำให้อยากรู้ว่าคนแต่งเค้ารู้สึกยังไงน๊า ตอนที่เขาแต่งเพลงนี้ทำให้อยากรู้ เหตุที่ได้ฟัง เพราะแอบไปอ่าน Diary ของน้องสาวที่รักมากคนหนึ่งที่อกหักมั่ง และอ่านเรื่องราว พร้อมกับฟังเพลงนี้... คงจะมีรักจริงรออยู่ที่ดินแดนใดสักแห่ง คงมีใครสักคนรออยู่ตรงนั้น คงมีความหมายใดซ่อนอยู่ในการรอคอยที่แสนนาน คงจะมีสักวันฉันคงได้เจอ เจ็บมาแล้วตั้งกี่ครั้ง เมื่อความรักพังทลาย จะมีใครที่เป็นคนสุดท้าย เธอคนนั้นอยู่แห่งไหน จะไกลแสนไกลเท่าไหร่ ก็จะไปที่ดินแดนแห่งนั้น จะขอเอาคำว่ารักทุกคำที่ฉันได้เคยเอ่ย จะขอมันคืนจากใครที่เคยผ่านเข้ามา จะขอรวมคำว่ารักเหล่านี้ ทวีความหมายและคุณค่า จะขอเอามามอบไว้ให้เธอผู้เดียว ข้ามขอบฟ้า แผ่นน้ำ หรือขุนเขาทะเลทราย ไกลเท่าไหร่จะไปให้ถึง คงจะมีรักจริงรออยู่ที่ดินแดนใดสักแห่ง คงมีใครสักคนรออยู่ตรงนั้น คงมีความหมายใดซ่อนอยู่ในการรอคอยที่แสนนาน คงจะมีสักวันฉันคงได้เจอ ข้ามขอบฟ้าหรือขุนเขา ข้ามแผ่นน้ำทะเลกว้างใหญ่ แต่ฉันจะไปหาเธอ จะขอรวมคำว่ารักเหล่านี้ ทวีความหมายและคุณค่า จะขอเอามามอบไว้ให้เธอผู้เดียว คงจะมีรักจริงรออยู่ ที่ดินแดนใดสักแห่ง...
ฟังเพลงนี้ ฟังไปซ้ำ ๆ ทำให้คิดย้อนกลับไปหลายเรื่องราวที่ผ่านมาแล้ว ฉันเป็นคนชอบยึดติดกับอดีต ข้อนี้ฉันยอมรับ ว่าใช่ ฉันชอบคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา ทุกห้วง ทุกช่วง ของอารมณ์ ความสุขมีมั้ย...มีแต่น้อย เหลือเกิน... ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเอ่ยกับฉัน "เธอรู้ตัวหรือเปล่า ว่าเธอเปลี่ยนไป แปลกไปมาก" ฉันไม่มีคำตอบ ฉันพยายามแล้ว ที่จะสดชื่นสดใสเหมือนที่ผ่านมา "เธอไม่เหมือนเดิม เธอรู้บ้างไหม กับทุกคนเธอไม่เหมือนเดิม" ฉันต้องกลับมาถามตัวเอง ฉันผิดหรือ...ที่เปลี่ยนไป แต่ฉันก็อยากจะแย้งคำพูดนั้นซะเหลือเกินว่า... "ฉันไม่เคยเปลี่ยน แต่ทุกคนต่างพยายามเปลี่ยนฉัน" "วันเวลาเปลี่ยนผันไป ทุกคนเป็นในแบบที่ฉันไม่เคยรู้" "ทุกคนทำให้ฉันระแวง ทำให้ฉันมองเห็นใบหน้าภายใต้หน้ากาก" "ทุกคนรอบกายเปลี่ยนหรือเป็นฉัน" อาจใช่... ฉันเปลี่ยนไป แต่ก็ไม่แน่ใจว่าเพราะใคร... "เพราะตัวเอง" หรือ "เพราะคนรอบข้าง" เป็นคำถาม ที่วันนี้ฉันกลับมาค้น ในความคิดที่เหม่อลอยออกไปกับสายฝน... มีเพียงไม่กี่คน ที่เป็นกำลังใจให้ฉันจริง ๆ บาดแผล บางอย่างก็ยากจะรักษาให้หายได้ ใช่ฉันรู้ว่าเป็นเพราะใจเราเอง ที่ยังคงยึดติดกับมัน และยังอาวรณ์กับมันอยู่อย่างนั้น... หลายปีมานี้ฉันไม่เคยมีความสดใส บางครั้งยิ้มแต่ในหัวใจเจ็บปวดเหลือเกิน บางค่ำคืนฉันยังคงแอบร้องไห้กับบางเรื่องราวที่เป็นอดีต... การดำรงอยู่เปลี่ยนไป... คนที่เคยสดใสร่าเริง เปลี่ยนเป็นเงียบขรึม... นิ่งเฉย รับฟัง พูดน้อย ไม่ตลกติ๊งต๊องเหมือนเคย... ฉันรับรู้ และรู้เสมอว่าเปลี่ยนไป แต่ปรับไม่ได้ให้สดใสเหมือนเคย จนบางครั้งแอบคิดถ้าหากฉันมีความรักอีกสักครั้ง ฉันจะสดใสขึ้นบ้างไหม? ฉันชอบเพลงนี้... "ดินแดนแห่งความรัก" ถ้าได้อยู่ในดินแดนแห่งนี้ ฉันจะมีความสุข จะสดใส สดชื่น เหมือนที่เคยไหม? มองสายฝน แล้วแอบคิดว่า หากออกไปยืนกลางสายฝนในยามนี้ จะเป็นอย่างไรกันนะ
แมงกุ๊ดจี่ 1 ต.ค. 2552 14:15 น. - ID 10512 
2552
5
0
1 ตุลาคม 2552 14:55 น. - comment id 108596
นั่นสินะ เค้าไม่รู้ เราไม่รู้ และคงไม่มีใครรู้ ลึกซึ้งจัง คิดถึงนะ
1 ตุลาคม 2552 16:41 น. - comment id 108597
ที่นี่ฝนก็ตกไม่มีวี่แววว่าจะหยุดเวลาใด การรอคอยก็ไม่รู้จะสิ้นสุดตรงจุดไหน..เป็นกำลังใจให้นะ อิอิ
1 ตุลาคม 2552 16:57 น. - comment id 108598
เขียนได้น่าอ่านมากคับ ได้ความรู้สึกมากมายคับ
1 ตุลาคม 2552 17:22 น. - comment id 108599
"ฉันไม่เคยเปลี่ยน แต่ทุกคนต่างพยายามเปลี่ยนฉัน" ^ ^ ^ หากเป็นการเปลี่ยนไปสู่สิ่งที่ดีกว่าเก่า....ก็อย่ากลัวที่จะเปลี่ยนเลยจ๊ะ...แมงกุ๊ดจี่ ฝนเคยมองย้อนกลับไปในอดีตที่ผ่านมา แล้วเปรียบเทียบกับตัวเองในวันนี้....หลายสิ่งหลายอย่างรอบตัวเราเปลี่ยนไปตามกาลเวลา แล้วทำไมเราไม่ละทิ้งสิ่งที่ผ่านมาและเลือกที่จะเดินหน้าเพื่อเปลี่ยนเป็นคนที่ดีกว่าเดิมล่ะฝนตกทีไรใจมันเป็นยังไงไม่รู้นะ แต่อย่าลืมว่าฟ้ายังหยุด....แล้วเราจะปล่อยให้อารมณ์ฉุดเราลงไปในห้วงลึกของอารมณ์ทำไม...แม่นบ่
1 ตุลาคม 2552 19:22 น. - comment id 108601
1 ตุลาคม 2552 23:26 น. - comment id 108605
หากเรารอคอยใครสักคน แล้วมีความสุขก็คอยนะคะ อืม...แต่เขียนได้ดีมาก ๆ เลยค่ะ เยี่ยม พี่ปรางชอบอ่านค่ะ
2 ตุลาคม 2552 00:59 น. - comment id 108606
ใช่ การเปลี่ยนแปลงช่างยากเย็น ฉัน ไม่อยากเป็นพี่ฤกษ์ จะเปลี่ยนยังไงก็ไม่ได้ เหมือนกับเธอ ถ้าเปลี่ยนได้ ก็จะจูนเข้าตรงกันพอดี อิอิ ว่าแต่ว่า จะเปลี่ยนไหม บอกมา อิอิ
2 ตุลาคม 2552 12:16 น. - comment id 108609
การรอคอย.. ไม่เคยสิ้นสุด
2 ตุลาคม 2552 14:56 น. - comment id 108610
ลอยคอรอคอย...
2 ตุลาคม 2552 15:45 น. - comment id 108613
เคยบ้างไหมที่จะรู้สึกว่า การรอคอย มันเหมือนยาวไกล..ไกลซะจนไม่รู้ว่าจุดหมายอยู่ที่ใด แต่...คนเราก็ยังเฝ้าที่จะรอ...เขียนเก่งค่ะ อ่านไม่เบื่อ
2 ตุลาคม 2552 16:05 น. - comment id 108615
สะบายดีหลงพระบางนะ คลาสิกดีนะ เพลง หนัง ภาพ วัฒนธรรม ดูแล้วอยากเปงสาวลาว อิอิ ว่าแต่ อารมณ์หวานนะเนี่ย ต้องกรอกรีเสียหน่อย อิอิ
2 ตุลาคม 2552 21:13 น. - comment id 108619
ซำบายดีหลวงพระบาง พี่แบมก็ดูแล้วหละ วันก่อนเขามาฉายในทีวี ดูแล้วก็รู้สึกชอบค่ะ หญิงลาวสวย สวยแบบมีกึ๋น ชอบชุดที่เขาใส่นะ ฟังภาษาเขาก็เพราะดี สรุปแล้ว ชอบทั้งคนเขียนดำเนินเรื่องที่กำลังอ่านอยู่ และชอบ สะบายดีหลวงพระบางค๊า อิ
3 ตุลาคม 2552 10:55 น. - comment id 108629
พี่ก็เปลี่ยนนะคะ รอคอยอยู่จะไปได้ไปเที่ยวเมื่อไรอีก อิอิ
10 ตุลาคม 2552 20:53 น. - comment id 108762
สวัสดีค่ะ พี่สาวคนดี... เราเองก็ไม่เคยรู้... แต่ก็ยังรอ... รอเวลา รอสถานการณ์... คิดถึงพี่สาวคนดีค่ะ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ น้องกระเฌอ... ฝนตกวันที่นั่งทำงาน... พายุเข้าไง...มันหวิวหัวใจพิกลค่ะ คิดหลายเรื่องเกินไป สงสัยต้องไปศรีมหาโพธิ์แร่ะ ขอบคุณกำลังใจ...ที่มอบให้เสมอมานะค่ะ คิดถึงแง ๆ อยากโม้... = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ วิทย์ ศิริ... เขียนไปเรื่อยค่ะ เพลงไม่เคยฟังนะค่ะ พอฟังเปิดวนไปมาอยู่นั่นแร่ะ ฝนก็ตกเรียงเส้นสวยมาก ๆ มองไปกลางสนาม สวยงามมาก ๆ เลย อาจเป็นเพียงเพลงกับบรรยากาศพาไปมั่งค่ะ 55555 ขอบคุณค่ะ คุณวิทย์ ศิริ... = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ ป้าโค(ลอน) "ฉันไม่เคยเปลี่ยน แต่ทุกคนต่างพยายามเปลี่ยนฉัน" ฉันยังเป็นฉัน...การเปลี่ยนแปลง อาจทำให้เราอยู่ได้อย่างสบายใจ เราก็ควรเปลี่ยนแปลงมัน... วันเวลาหมุนเวียนไปเรื่อย ๆ บางทีเราก็เปลี่ยน..."เขาบอกว่าเราเปลี่ยนไป" พูดน้อยลง คิดมากขึ้น ยิ้มน้อยลง อารมณ์นิ่งเกินไป ระยะนี้จิตตกมั่งค่ะ ป้าโคลอน... ขอบคุณนะค่ะ คุณฝน... ทุกข้อความของคุณฝนมะกรูดอ่านแล้ว รู้สึกดีเสมอ ๆ ขอบคุณกำลังใจที่ผ่านจอมอร์นิเตอร์มาให้เสมอ ๆ ขอบคุณ สำหรับมิตรภาพที่ปรารถนาดีมอบให้เสมอมาค่ะ ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้คนวัยทอง คริ ๆ อย่างมะกรูดที่อารมณ์ขึ้นลงตลอด = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ พี่แจ้นเอง... ก็มะกรูดเห็นสายฝนเรียงเส้นมองแล้วสวยจังค่ะ งั่นเอาแบบนี้นะค่ะ หนึ่ง . เอาร่มออกไปด้วย สอง. ห้ามขี้แย สาม. หยุดความเหงาแล้วหันหน้ามาหน้าคอมพ์แทน คริ ๆ ขอบคุณค่ะพี่สาว...เสียงเพลงกับบรรยากาศพาไป.. ทำให้หวิวใจแปลก ๆ ค่ะ น้องสาวหายเหงาแร่ะ กลัวเปียก คริ ๆ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ คุณปรางทิพย์... การรอคอย ทุกการรอคอยมีความหมายสำหรับผู้คอยเสมอ... แม้ว่าการรอคอยนั้นจะยาวนานเพียงไหน? ขอบคุณค่ะ พี่ปรางทิพย์ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ คุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์... การเปลี่ยนแปลง แปรผันไปตามกาลเวลา ถ้าไม่อยากเป็น "ฤกษ์ ชัยพฤกษ์" จะเป็นใครดีค่ะ เพราะถ้าเป็น "ฤกษ์ ชัยพฤกษ์" ก็เป็นพี่ชาย แต่เป็นคนอื่น ก็เป็นคนที่รัก... มะกรูดไม่เคยเปลี่ยน เราคงจูนเข้าตรงกันไม่ได้แล้วล่ะค่ะ เปลี่ยนใจไปรักคนอื่นดีกว่าค่ะ อิอิ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ ผู้หยิ๋งชั่งควั๋น... การรอคอย...มิเคยสิ้นสุด หยุดที่ตรงไหน? ใช่ไม่เคยสิ้นสุด... สบายดีมั้ยนะ คิดถึงจัง... = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ คุณตา. ลอยคอใครดีน๊า.... ใครใกล้ทะเล กะคนนั่นเนาะคุณตา จะมีคนเคืองป่าวน๊า ไม่หร๊อกมั่งเนาะ อิอิ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ พี่สาวเทียนหยด... การรอคอยมิเคยสิ้นสุด... และไม่รู้ว่ามันยาวนานแค่ไหน? แต่ก็ยังยินดีรอ... ขอบคุณค่ะ พี่สาวเทียนหยด... = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ พี่สาวยาแก้ปวดหัวจาย... มะกรูดไม่ได้ดูอ่ะค่ะ เพลงก็เพิ่งได้ฟังวันฝนตก อารมณ์เพลงในอารมณ์คน ในบรรยากาศที่เป็นใจ คริ ๆ รีเหรอ? เปลี่ยนเป็นเหล้าปั่นได้ป่ะค่ะ ซัดรีทีไร ปวดัวทุ๊กที คิดถึงค่ะ พี่สาว... = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ พี่แบม...แก้วประภัสสร... ได้อ่านเรื่องราวแบบคร่าว ๆ บ้างค่ะ ดูนั้นน้องไม่ได้ดูค่ะ ไม่ชอบดู เพราะอะไรไม่รู้ ดูหนัง ดุทีวีไม่ค่อยได้ ใช่ชุดสวย น้องยังหามาใส่ไปทำงานเลย คริ ๆ เขาว่าเป็นสาวลาว แบบว่าเต็มยศ อิอิ ขอบคุณค่ะ พี่แบม... = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ พี่สาวจ๋า... จำต้องเปลี่ยน เพื่อนหลายๆ อย่าง เงื่อนไข ทุกอย่างมีทางออก วันนั่นเค้าโทร.ไปหาตะเอง เค้าอยากได้ยินเสียง เค้ารู้สึกเหมือนไม่มีใคร เขาอยากคุยกะใครก็ได้ ขอบคุณนะค่ะ บางครั้งไม่ต้องบอกเล่า สิ่งที่เป็นสาเหตุ แต่ว่า... ขอเพียงได้ยินเสียง ขอเพียงพูดคุย มันก็ทำให้สาเหตุนั้นผ่อนคลายในใจได้บ้าง อย่างน้อยช่วงหนึ่ง ทำให้ผ่อนความคิด แล้วได้สติคืนมา... = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ