บลูเรเบิล

สะพั่งสะท้านไมภพ

วันนี้ผมได้เชิญผู้ที่ผมเคารพนับถือมาทานเลี้ยง
ผมนั่งคิดว่าจะหาสิ่งที่ดีที่สุดในงานเลี้ยงมาดื่มกัน
ไม่มีอะไรเหมาะสมเท่า บลูเรเบิลอีกแล้ว
กลิ่นหอมๆของมัน
ทำให้คนที่เห็นแค่ขวด ล้วนแล้วแต่แสดงความนับถือ และให้เกียรติ
ไม่ใช่ให้เกียรติต่อเหล้า หรือ ความแพงระยับของเหล้า
แต่นับถือ ต่อคนที่จะต้องได้ดื่มมัน เพราะถือว่าในวงการปีศาจสุราแล้ว
แบบนี้เป็นการให้เกียรติอย่างสูงส่ง
แม้จะไม่ว่าง
ก็ต้องอยู่ร่วมงานสักหน่อย
พยาธิในท้องร้องครวญคราง
สิ่งใดที่เคยลิ้มรสแล้ว
และติดใจ
มันมักจะเรียกร้องเอาอีก
ผมประทับใจที่ผู้ใหญ่ใด้มาร่วมงานเลี้ยงที่ผมจัดขึ้น
ผมก็ไม่ได้หวังว่าจะต้องมา
คนที่มาผมก็ไม่ได้หวังว่าจะมา
และผมก็นึกขอบคุณคนที่มา
ต่างคนต่างก็มาด้วยความรัก
ในกลุ่มเล็กๆ ผมเฝ้าแต่ดูแล
ให้พี่ๆเพื่อนๆทั้งหลายได้รับความสุข
เสียงหัวเราะ
การพูดคุย
และที่สุด การร้องเพลงที่น้ำตาต้องไหลและท้องแข็ง
ด้วยความขำ และไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยในชีวิต
ทำไมพี่เขาถึงร้องอย่างนี้ได้
เพราะเขามีในสิ่งที่เราไม่เคยมี และให้ในสิ่งที่เราไม่เคยรู้
การร้องเพลง
ไม่ใช่ร้องเพื่อให้คนร้องมีความสุข
แต่เพื่อให้คนที่รับฟังมีความสุขต่างหาก
ในงานนี้ ผมไม่ได้ซื้อบลูเรเบิลมากิน
เพราะหลังจากที่สอบถามราคาเหล้าจากร้านแถวเสาชิงช้าแล้ว
หกพันห้าร้อยบาท
มันไม่แพงที่จะซื้อ
แต่เสียดายว่าน่าจะไร้สาระมากเกินไป
ในต่อมาจากการสอบถาม
ก็ทราบว่า ท่านชอบกินน้ำเขียว และตีนเป็ด
ผมหัวเราะให้กับตนเอง
ว่าแล้วก็จัดสิ่งที่ชอบรอไว้
งานเลี้ยงที่ผมจัดขึ้นได้ผ่านไปอย่างเรียบร้อย
ผมเองมีความสุขที่ได้ทำสิ่งที่มีโอกาสน้อยครั้งที่จะทำ
และจะมีสักกี่คนในโลกนี้ที่เชิญ
ผู้อาวุโสเหล่านี้มาร่วมงานเลี้ยงได้
ความสุข
ได้รับทั่วทุกคน
ไม่เว้นแม้แต่เด็กเสริฟ คนเปิดคาราโอเค
ความรู้สึกจริงใจ
มันไม่ได้เกิดจากบลูเรเบิล เหมือนการคิดไว้ตอนแรก
แต่ทว่ามันเกิดจากใจที่แผ่รังสีออกไปต่างหาก
ผมรับรู้ได้
รับรู้ความรู้สึกได้จากทางใจ
และเห็นได้จากแววตาของผู้อาวุโส
ว่าแต่ท่านก็รับทราบในน้ำใจ
งานเลี้ยงมีสองแบบ
งานเลี้ยงดีใจ
งานเลี้ยงแท้งกิ้ว
แต่เมื่อกลับมาที่บ้าน
การที่มีน้ำใจมากๆ
ก็ทำให้เด็กเสริฟเริ่มรู้จักอย่างสนิทสนม
และเมื่อเขาทราบในน้ำใจของเรา
เขาก็จะให้ความนับถือ
ในชีวิตของผม
ผมไม่เคยแสวงหาความนับถือจากการมียศศักด์
แต่ผมกลับชอบการแสดงความนับถือจากน้ำใจที่มีให้ต่อกัน
แท๊กซี่ที่เคยจอดถามเรายามรถเสีย
ทำให้ต้องตอบแทนและอดกลั้นต่อแท๊กซี่บางคันที่ไม่มีมารยาทที่ดีในการขับรถ
ผมมีความสุขต่อทุกเรื่องราว
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวที่ไร้สาระหรือมีสาระ
การให้เกียรติต่อคนทุกคน ต่อทุกชนชั้น
มันไม่ได้ทำให้เกิดอะไร
อาจทำให้คนอื่นในฐานะเดียวกันรังเกียจ
แต่ทว่า
ยามเราตกต่ำจะมีสักกี่คนที่คอยดูแล
เมื่อโชคดีได้ตกต่ำสักครั้งหนึ่ง
ก็จะได้มิตรแท้มาคนหนึ่ง
มิตรแท้ย่อมหาไม่ได้ด้วยการมีเงิน
แล้วยังงี้ จะว่า โชคไม่ดีได้อย่างไร
หากไม่คิดเรื่องบลูเรเบิล
ก็คงจะไม่รู้เรื่องของความจริงใจ
ขอบพระคุณที่ติดตามผลงาน