ต่างแตก

สะพั่งสะท้านไมภพ

บุหรี่มาโบโรแดง วาบๆ ควันเบาลอยเป็นลำเข้าปอด และแยกย้ายออกทางรูสองรูของจมูก
มันเป็นเรื่องแปลกที่รู้ทั้งรู้ว่าไม่ดีแต่ชอบกระทำ
นี่กระมัง จึงมีศาสนาขึ้น
ผมชอบใส่กางเกงสีเขียวขี้ม้า ซีด เก่า ปะ มากมาย
แต่มาวันหนึ่ง ผมใส่แสลกลายออกน้ำตาลของอิตาลี เสื้อลายฟ้า ผูกนาฬิกามียี่ห้อ และแหวนพลอยแดงเรือนทองคำวงใหญ่ไว้ที่นิ้วกลางข้างซ้าย
สังเกตได้ว่าผู้หญิงจะมานั่งชิดทางผมเสียเป็นส่วนมาก
แต่พอแต่งกายแบบเก่าๆซีดๆแล้วดูเหมือนจะนั่งซะไกลทีเดียว
ตอนที่มีปัญหา
ก็อดทนถึงที่สุดจนปัญหาไม่อาจทำอย่างไรได้
พอต่อมาเป็นตอนที่ไม่มีปัญหา
มันก็ไม่อาจเป็นอะไร
ผมมองดูหญิงสาวที่แต่งตัวกันแบบตามแฟชั่น
หรือเพียงแค่ทักว่าแค่นี้สวยพอแล้วก็ทำให้หยุดได้
ไม่รู้ว่าจะสวยหรือหุ่นดีไปเพื่อใคร
หรือเพื่อตนเอง
สิ่งที่แฝงไว้ในคนอันนี้ก็คงยากจะรู้จริง
แม้แต่โกวเล้งหากมาเจอสาวบางภาคของไทยแล้ว
จะไม่อาจกล่าวคำว่าเป็นปีศาจสุราออกจากปากได้
ทุกคนคิดว่าตนเป็นคนดี
ทุกคนต่างคิดว่าตนได้กระทำในสิ่งที่ควรทำแล้ว
แต่ก็ยังมีปัญหาทะเลาะเบาะแว้งเคืองขุ่นโกรธเคืองอยู่ทุกวัน
ในความแตกต่าง
ผมกลับพบว่ามันเป็นเพียงลำดับขั้นของสิ่งที่ต้องได้กระทำ
น่าตกใจไหม
เคยไหมเคยคิดว่าหากเป็นอย่างนี้จะทำอย่างนั้น
แต่พอเป็นอย่างนี้เข้า 
ก็ไม่เคยคิดจะทำอย่างนั้นเลย
แต่กลับไปทำอย่างอื่น
ความต่างแตก
อาจเป็นเพียงความเหลื่อมล้ำกันแค่บันไดไม่กี่ขั้นก็เป็นได้
เวลาผมกลัวผี
ถ้านึกไม่ได้ เกิดผีโผล่มาผมก็จะวิ่งขนหัวลุก จับไข้หัวโกร๋น
แต่หากผมนึกได้ว่า
ต่อไปผมก็จะเป็นผีรุ่นน้อง
ก็น่าจะพอพูดคุยกันได้
ในยามค่ำคืนแห่งหนึ่งในป่าเปลี่ยว
คณะล่าสัตว์หลายสิบนายนอนบนเตียงผ้าใบในเต๊นกระโจมหลังใหญ่
แต่ละเตียงก็มีมุ้งเดี่ยวๆครอบอยู่
ไฟทุกเตียงปิดหมดแล้ว
แต่ยังมีสองเตียงคุยกัน
เป็น ชรา หนึ่ง และหนุ่ม หนึ่ง
ชายชรา เล่าเรื่องน่าสะพึงกลัวให้ ชายหนุ่มฟังเรื่องหนึ่ง
และคิดว่ามีเพียงสองคนเท่านั้นในค่ำคืนนี้
แต่ทว่าเมื่อถึงบทมุขตลกสอดแทรกอย่างฉับพลันในการเล่านิทานน่ากลัว
กลับปรากฏเสียงหัวเราะกันขรมทุกมุ้ง
สองคน หนึ่งชรา หนึ่งหนุ่ม หัวเราะให้แก่กัน
นึกว่าจะไม่ชอบ
ที่แท้ก็ชอบเรื่องผีๆเหมือนกัน