เกาหลีซีรีส์สามารถเรียกน้ำตาจากผมได้เสมอ ในตอนที่จูมง โดนลูกน้องตัวโปรดทรยศด้วยเหตุผล ทุกคนย่อมมีเหตุผล จูมงกลับคุกเข่าลงและขออภัยต่อลูกน้องของเขา น้ำตาลูกผู้ชายหลั่งรินเป็นแควต่างๆ ย่อมบ่งบอกออกมาแล้วว่าหัวใจต่างกายบัดนี้ได้รวมเป็นหนึ่ง แต่ในเรื่องจริงของไทย น้ำตาลูกน้องที่ทรยศหลั่งไหล มันกลับกลายเป็นความรู้สึกที่กึ่งขำและตราหน้าว่าเป็นการแสดง น้ำตาของคนๆหนึ่งที่ไม่สามารถจะกลั้นไว้ได้ เพราะโดนนายที่ตนเองทุ่มเททำงานให้หักหลัง มันคงจะมีรสชาติแปร่งปร่าชอบกล แต่ทว่าคุ้นซะแล้ว หัวใจที่ตีบตันกลับค่อยๆผ่อนความเร็ว กลับกลายเป็นจังหวะของหัวใจที่หนักแน่น วันเวลามักจะเป็นตัวที่เยียวยาให้แก่สิ่งต่างๆอยู่เสมอ และความลืมหลงที่หลายคนรังเกียจกลับช่วยเหลือตัวตนที่อาศัยอย่างไม่คิดชีวิต มันเข้าหลักการของความจริงแท้อีกแล้ว ว่าไม่มีทางที่คนๆหนึ่งจะเศร้าได้ตลอดกาล ในท่ามกลางของเสียงหัวเราะเย้ยหยันไยไพลับหลัง แต่ทว่ากลับรู้ได้ด้วยการสะอึก เสียงหัวเราะแม้จะเงียบหายไปนาน และการสะอึกก็หายไปนานแล้ว ความแค้นในหัวใจยังคงมีอยู่แม้จะไม่มากแต่ก็บางเบาพอที่จะปะทุขึ้นมาอีกเมื่อพบสิ่งกระตุ้น ฉับพลันสิ่งต่างๆที่เคยผ่านมาประดังเข้ามาในสมองนับไม่ถ้วน บางครั้งก็ทำให้หลงลืมเรื่องแรกของเรื่องแรกเรื่องแล้วเรื่องเล่า ที่สุดก็เผลอลืมไป ในยามที่สะดุ้งตื่นจากความคิด พบว่าในขณะนั้นมันไม่ได้ที่จะคิดเรื่องเดิมอีกต่อไป มันเป็นเรื่องอื่นไปแล้ว ผมยิ้มให้กับตนเอง คำว่าทำวันนี้ให้เป็นวันที่ควรนึกถึงอย่างมีความสุขกับเป็นเรื่องที่ดีจริง มีแต่เวลาที่จะทำให้วันนี้เป็นวันที่เป็นวันดียิ่งวันหนึ่งของชีวิตอยู่ จึงไม่มีโอกาสจะย้อนกลับไปคิดเรื่องใดได้อีก น้ำตาที่หลั่งไหลจากการทำความชั่วและทำร้ายตนเองช่างเป็นน้ำตาที่ยากยิ่งที่จะทำอีก แต่ก็เป็นน้ำตาที่มีคุณค่าอย่างยิ่ง และโอกาสที่เกิดน้อยมากยิ่งตามสัดส่วนโดยตรงกับอายุ แต่ก็ไม่แน่กับบริบทของชีวิต ที่มักจะมีปัญหาเสมอ และเมื่อวันนั้นมาถึงวันไหนไม่รู้ การเป็นคนดีคงจะไม่มีวันต้องการคาดเดาการหลั่งน้ำตาให้จากใครๆ มีแต่คนไม่ดีเท่านั้นที่มุ่งประสงค์น้ำตามากๆ ผมกำลังจะเหนี่ยวไก ปากกระบอกของผมเล็งไปที่คนที่ชอบก่อการร้าย มันตัวสั่นงันงก น้ำตาไหลพราก ขี้มูกน้ำลายย้อย และวิงวอน แม้แต่ประกายตาของมันก็บ่งบอกออกมาว่ากลัวอย่างที่สุด ผมกลับลดปากกระบอกปืนลงและเริ่มหัวเราะทั้งน้ำตา แม้ว่าลูกน้องเพื่อนญาติของผมจะโดนมันทำร้ายอย่างโหดเหี้ยมอำมหิต แม้อารมณ์ของผมจะกระเจิดกระเจิงแล้วด้วยความแค้น ผมหลั่งน้ำตาให้ประดาเขาเหล่านี้ แต่ทว่ามนุษยธรรมมันตะโกนก้องขึ้นมาอย่างฉุกเฉิน ผมไม่ได้กลัว ผมไม่กลัวอะไรแล้ว ฉับพลันเสียงคนที่ถูกมันกระทำต่างก็เรียกร้องขอความเป็นธรรมเกิดขึ้นในจิตใจอย่างสับสน มือของผมสั่น ใจของผมแค้น จนเนื้อเต้น มือของผมกลับเกร็งและเย็นเฉียบ ไขสันหลังของผมเสียวแปลบด้วยความแค้นถึงจุดสุด ผมตัดสินใจแล้ว บางครั้งการทำความชั่วอันเลวทรามของมันก็ควรที่จะได้รับการตอบแทน แต่เป็นการตอบแทนที่สวรรค์ควรกระทำด้วยตัวเองดีกว่ากระมัง ผมไม่กลัวปล่อยเสือเข้าป่า และแล้วก็นึกถึงเรื่องราวของขงเบ้งสมัยปล่อยเบ้งเฮกสิบครั้ง ผมเก็บปืน แล้วปล่อยมันไป มันคงไม่เชื่อสายตา แต่ทว่าผมก็ปล่อยมันไปจริงๆ ในเมื่อการทำความดีแล้วคิดเอาเองว่าไม่ได้ดี แต่หากพิเคราะห์ให้ดีๆแล้วจะรู้ว่าที่ไม่ได้กลับกลายเป็นได้อย่างมหาศาล ดังนั้นในโอกาสนี้ก็เช่นเดียวกัน คงจะเหมือนกัน มันคงคิดว่าน้ำตาของมันช่วยมันไว้ แต่เปล่าผมคิด ผมปล่อยให้เป็นเรื่องของสวรรค์ลงโทษกันเองดีกว่า ผมเฝ้าชมติดตามเรื่อง band of brother ก็อดน้ำตารินไม่ได้ เรื่องมูยุนก็อดหลั่งน้ำตาไม่ได้ นี่กลับกลายเป็นว่าทุกเรื่องที่ดูกลับหลั่งน้ำตาเป็นประจำ หัวใจที่กลั่นน้ำตาออกมา ย่อมเป็นหัวใจที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง อย่างน้อยก็ในห้วงระยะเวลาหนึ่ง ผมยักไหล่ให้กับความคิดที่ไม่ควรจะเป็นในระยะเวลาที่ควรจะเป็น ทำไมผมถึงมักเป็นเช่นนี้ ในสิ่งที่ควรจะทำสิ่งหนึ่งอย่างยิ่งกลับไม่ทำซะงั้น แต่ในบางสิ่งที่ไม่ควรกระทำกลับกระทำ ผมไม่อยากอรรถาให้ใครหรือแจกแจงให้ใครเข้าใจ แล้วแต่จะวิพากษ์ ผมมีความคิดของผม มันอาจจะตื้นเขินในสายตาภายนอก แต่ทว่าก็ไม่รู้อยู่ดีในความคิดของผมเอง น้ำตาที่หลั่งมาไม่ได้มีคุณค่าอะไร หยาดออกมาแล้วก็ระเหยไป แต่มั่นใจว่า หัวใจของผมดีขึ้น
สะพั่งสะท้านไมภพ 24 ก.ย. 2552 14:06 น. - ID 10477 
800
1
0
25 กันยายน 2552 07:49 น. - comment id 108299
เกาหลีสร้างหนังได้กินใจ เค้ากล้าลงทุน และทุ่มเทสุดๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ