แก้วรอดฟ้า

อาราเล่

 “แก้วรอดฟ้า”  คนทางเหนือให้ความหมาย เหมือนดั่งว่า ตายแล้วเกิดใหม่ 
    นับย้อนไป 7 วันก่อน เช้าวันที่ 23  กรกฎาคม ฉันได้เจอลูกแมวตัวหนึ่ง
เล็กเท่าหนูนอนขดอยู่ที่ร่องระบายน้ำสภาพเปียกทั้งตัว ฉันประคองขึ้นมาแล้วห่อ
ด้วยผ้าเช็ดตัว ตัวของมันเย็นเฉียบหัวก็เย็น มือเท้าก็เย็น นอนนิ่งเหมือนไม่ได้
สติ ลมหายใจแผ่วเบาจนแทบมองไม่เห็น นานๆครั้งถึงจะเห็นพุงกระเพื่อมขึ้นมา
ฉันพยายามเช็ดตัวให้ แต่ว่าขนของมันเล็กมากและลีบติดตัวจึงเช็ดลำบาก 
ฉันรีบทำให้มันอบอุ่นด้วยการห่อด้วยผ้าไว้แล้วไปอังกับเทียน ในใจก็ภาวนาอย่าให้มันตาย ฉันคงเสียใจไม่น้อยหากช่วยชีวิตมันไม่ได้
     เมื่อคืนฝนตกหนัก มันคงร่วงลงมาจากรางน้ำฝนแล้วลงมายังท่อน้ำ ตกลง
ยังร่องน้ำ คงเปียกทั้งคืน ฉันนึกถึงสภาพถ้าคนเรานอนเปียกน้ำฝนทั้งคืนจะเป็น
อย่างไร คงแย่น่าดู
     2 ชั่งโมงผ่านไป ตัวมันอุ่นขึ้น การหายใจเริ่มเห็นมากขึ้น ฉันพอยิ้มออก
บ้างแล้วแต่มันยังไม่ขยับ ฉันเอากระอับไอศกรีมใส่ผ้าสำลีนุ่มๆ ให้มันนอน 
แล้วเอาไปวางไว้ที่ใกล้ๆ ที่เจอมัน เผื่อว่าแม่มันจะมาตามหา
     รอจนเย็น มันยังคงอยู่ที่เดิม ไร้วี่แววของแม่มัน ฉันจึงต้องหาขวดนม
เล็กๆ ที่เหมาะสำหรับลูกแมว และนมผงของลูกสุนัขวัย 3 วัน ชงให้มันกิน 
ยังนิ่งอยู่ แล้วเอาแต่ฉี่ ฉันเอาทิชชู่คอยซับฉี่ให้มันเหมือนที่แม่สุนัขชอบเลียให้
ลูกเพื่อกระตุ้นให้ลูกฉี่ ฉันสันนิฐานเอาเองว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น  และก็ได้ผล
มันฉี่ทุกครั้งที่ฉันกระตุ้นมัน แต่ยังไม่ยอมทานนม
     คืนนี้ ฉันต้องหาที่นอนให้มันก่อน โดยให้นอนในตะกร้าที่มีรู ปากตะกร้า
ฉันใช้ผ้ามุ้งขึงไว้กันยุง พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่
     รุ่งเช้า ฉันรีบตื่นมาดู มันหายใจได้เป็นจังหวะมากขึ้นเหมือนปรกติแล้ว
ฉันรีบชงนมอีกครั้ง โดยใช้สลิงค์ พยายามให้นมหยอดเข้าปากทีละน้อย ๆ เพื่อ
ให้มันมีเรี่ยวแรง มันเริ่มร้องมีเสียงออกมานิด ๆ  ฉันว่ามันไม่ใช่แค่ลูกแมว 
แต่มันเป็นทารกแมวเลยทีเดียว เหมือนสะดือเพิ่งจะหลุดด้วยซ้ำ เนื้อตัวยังดู
เหี่ยวๆ ขนติดแนบเนื้อ และยังไม่ลืมตา เช้านี้มันทานได้ 1 สลิงค์
แล้วก็พามันไปวางไว้ที่เดิมอีกครั้ง ตรงที่ได้เจอมัน เผื่อว่าแม่มันจะมาตามหา
     กลางวันฉันแอบไปดู มันยังอยู่ดังเดิม ฉันเลยให้นมอีก 1 สลิงค์ แล้วก็
วางมันไว้ที่เดิมและหวังว่าเย็นนี้ คงไม่เจอมันอีก
     จนถึงวันนี้ ผ่านมา 7 วันแล้ว ก็ไร้วี่แววแม่ของมัน ตอนนี้มันดูแข็งแรง
ขึ้นมาก เดิน 1 ก้าวกลิ้ง 1 รอบ ยังเดินไม่ค่อยเก่งขายังสั่นอยู่ แต่ปีนเก่งแล้ว
ใบหูเริ่มกระดิกได้นิดๆ เริ่มเห็นว่ามันใกล้จะลืมตาพอจะเห็นดวงตาเป็นสีฟ้าขุ่น
คงไม่เกิน 2 วัน คงลืมตาได้เต็มที่มากขึ้น
     ฉันไม่เคยคิดจะเลี้ยงแมว เพราะว่าเลี้ยงชิห์สุ วัย 4 ขวบไว้แล้ว 1 ตัว 
และคนในครอบครัวก็ดันกลัวแมว ฉันจึงให้เขาได้สัมผัสกับลูกแมวทุกๆวัน 
ตั้งแต่แรกเจอ ว่ามันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด และให้ชิห์สุคอยเป็นพี่เลี้ยง เฝ้าดู
ลูกแมวอย่างตั้งใจ ฉันต้องคอยปรามเพราะว่ามันคงอยากจะเล่นกับน้อง 
     และที่ฉันเลี้ยงมัน ไม่ใช่เพราะความเอ็นดูหรือความน่ารัก แต่เป็นเพราะ
ฉันได้เลือกที่จะให้มันรอดชีวิต ถ้าวันนั้นฉันไม่พบมัน ถ้าวันนั้นฉันไม่ให้ความ
อบอุ่นกับมัน มันก็คงจะไม่มีชีวิตจนถึงเดี๋ยวนี้
     ฉันเพิ่งรู้ว่า การเลี้ยงทารกแมว มันไม่ได้ง่ายเลย ต้องใช้ความใจเย็น
เป็นอย่างมาก ทุกครั้งที่ให้นมกับมัน เหมือนต้องออกรบกันเลยทีเดียว กว่าจะ
สิ้นฤทธิ์ก็ใช้เวลา ชั่วโมงครึ่งถึง2ชั่งโมง ฉันเอาจุกนมเล็กๆ สวมที่ปลายสลิงค์ 
เพื่อเป็นขวดนมให้มันดูด มันเพิ่งดูดเป็น เมื่อ 3 วันที่ผ่านมา แต่กว่าจะลงรอย
ให้ดูดได้ก็นานทีเดียว เพราะมันต้องใช้ลิ้นห่อกับจุกหัวนม ต้องลงตัวพอดี
ถึงจะมีแรงดูดได้ ต้องปล้ำกันอยู่นาน เพราะปากมันเล็กมากและมือก็ชอบตะกายขาก็ตะกาย หัวก็ส่ายไปมา บางครั้ง นึกจะหลับก็หลับไปเสีย ดื้อๆ สักครู่ก็ตื่นมา
รบให้นมกันต่อ
     ฉันให้ชื่อ “เจ้าแก้ว” ลูกแมวสามสี เหมือนลูกเป็ดขี้เหร่  แต่พอได้คุ้น
เคยกับมัน 1 สัปดาห์ ก็คิดว่ามันเริ่มจะน่ารัก และฉันก็คงรักมันเข้าแล้ว เพราะ
ความไร้เดียงสา ความที่มันเป็นทารก
     ฉันบอกกับมันว่า เจ้าไม่ได้กำพร้านะ แต่แม่ของเจ้ามีเรื่องจำเป็นต้องเดิน
ทางไปหลายที่ และไม่สะดวกที่จะพาเจ้าไปด้วย เลยฝากให้เราช่วยเลี้ยง อย่า
เสียใจไปเลยนะ เจ้าตัวน้อย
     อยากเขียนเรื่องราวความทรงจำดีดีเหล่านี้ไว้ กลัวว่าหากนานแล้วจะลืม
     การได้ช่วยให้ 1 ชีวิตรอดพ้นจากความตาย มันสร้างความปลื้มปิติใน
หัวใจเป็นยิ่งนัก
     
เคยได้ยินมาว่า การที่ได้เลี้ยงแมว 1 ตัว เท่ากับว่าได้เลี้ยงเณร 1 องค์เชียวนะ