เดินเที่ยว เลี้ยววัดสระเกศ

ฉางน้อย

." วา พี่มีข่าวดีมาบอกด้วยล่ะ ติ๊กต่อกๆๆ "
พี่เมี่ยงคุยเสียงตามสายได้น่าตื่นเต้นนักล่ะ
"ห๋าๆๆ ข่าวดีอะไรพี่เมี่ยง แมวที่บ้านออกลูกเป็นชะนีหรือไงพี่เมี่ยง อิอิ "
" เปล่าน่ะ ..คิดไปโน่นยัยวา จะฟังไหมนี่ หือ..? " 
เสียงปลายสายค่อนแคะเล็กน้อยพอเป็นกระษัย อิอิ
" ฟังคะฟัง..อ่ะ เล่ามาๆค่ะ " หูก็หนีบโทรศัพท์ไว้กับหัวไหล่ คุยไปด้วย
มืออีกข้างก็มัวแต่หยิบขนมเข้าปากเคี้ยวหมับๆๆ
" ทำอะไรน่ะ กินหนมอยู่ล่ะซิ อ้วนจะเป็นหมูแล้วนะเราน่ะ ยัยหมู "
นั่นประไร ย้งๆ ยังไม่เลิกค่อนแคะ (เดี๋ยวคงมีแกะเกาต่อแน่ๆ) อิอิ
" จะบอกว่าวันนี้พี่ว่างน๊า จะไปเที่ยวสักหน่อย ไม่รุ้ใครบางคนว่างไหมน๊า "
" กะว่าจะไปวัดสระเกศสักหน่อย ใครคนนั้นคงไม่ว่างมั้ง เนอะ " 
พี่เมี่ยงคำ พูดอ่อยเหยื่อนิดหนึ่ง แค่นั้นละ เหยื่อก็ติดกับดัก 5555
" ว่างค่ะ ว่างๆ วันนี้วา ว่างค่ะพี่ ไปกี่โมง เจอที่ไหนคะ ? "
" 555 ...ยัยวา ขี้งก ชอบจังนะกับเรื่องเที่ยวน่ะ " 
คนปลายสายทางโน้นหัวเราะร่าที่แกล้งคนได้สำเร็จ 555
" ฮื้อ.. พี่เมี่ยงอ่ะ ชอบแกล้งเค้านะ บอกมาเลยจะพาเค้าไปเที่ยวป่าวล่ะ "
" อืมม์ .. ก็ไปอาบน้ำซิ เดี๋ยวเจอกันที่เดิมนะ หาอะไรอร่อยๆกินด้วยนะ " 
พี่เมี่ยงพูดพลาง(คง)อมยิ้มนึกขันยิหวา กลัวอดเที่ยว อิอิ 
" ... เจ้าคะ จะรีบอาบน้ำเดี๋ยวนี้ล่ะ .." ยิหวารีบรับปาก 

" วัดสระเกศนี่นะวา ไปง่ายมากเลยรู้ไหม ? รถเมล์สาย 47 ผ่านนะจากท่าช้าง นั่งรถแป๊บเดียวเอง " 
พี่เมี่ยงบอกระหว่างที่ยืนรอรถเมล์สาย 47
" อ๋อ..ค่ะ " ผู้ติดตามอย่างยิหวา ได้แต่ร้อง อ๋อ.คะ รับฟังอย่างเดียว อิอิ
" วา รุ้ไหม ทำไมถึงได้ชื่อว่า วัดสระเกศ ล่ะ ? "
พี่เมี่ยงคำนำปัญหามาให้ยิหวาได้ขบคิดอีกแล้วซิ
" ไม่ทราบค่ะ " สั้นๆแต่ชัดเจนในคำตอบ 
" อืม.. เดี๋ยวพี่เล่าให้ฟังนะ " 
" วัดสระเกศ น่ะชื่อเดิมคือ วัดสระแก อยู่แถวริมคลองมหานาค 
เขตป้อมปราบศัตรูพ่ายนี่แหละ 
พี่เมี่ยงเดินคุยไปด้วย พลางเดินเข้าไปในบริเวณวัดสระเกศโดยมียัยวาเดินตามต้อยๆ อิอิ 
" วัดสระแก เป็นพระอารามหลวงชั้นโท เป็นชนิดราชวรมหาวิหาร
สร้างในสมัยกรุงศรีอยุธยา" 
พี่เมี่ยงยังคงร่ายมนต์ เอ๊ย คงเล่าไปเรื่อยๆ
" ต่อมา รัชกาลที่ 1 ทรงปฏิสังขรณ์และพระราชทานนามใหม่ว่า วัดสระเกศ
" ไงล่ะวา ทีนี้รุ้ที่มาของชื่อวัดสระเกศแล้วใช่ไหม ? "
" รุ้แล้วเจ้าคะ คุณพี่เมี่ยง " ยัยวาตอบพลางทำหน้าทะเล้น
" เดี๋ยวโดนๆ ยัยวา ทำทะเล้น กลัวไหม หือ ? " พี่เมี่ยงทำเสียงขู่
" แล้วโน่น วา เห็นอะไรนั่นไหม ยอดแหลมๆสีทองๆน่ะ "
พี่เมี่ยงชี้ให้ดูสิ่งหนึ่งซึ่งวาเห็นเป็นยอดสีทองๆไกลลิบ
" อะไรน่ะพี่เมี่ยง สีทองสวยเชียว นี่เหรอ คือ ภูเขาทอง ? "
ยิหวาทำตาโต ด้วยว่า นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเพิ่งได้เข้ามาเห็นด้วยตัวเอง
" ใช่ล่ะ นั่นคือ ภูเขาทอง หรือว่า พระบรมบรรพต " พี่เมี่ยงอธิบาย
" อะไร ไม้ตะพดเหรอพี่เมี่ยง ? " ยิหวาสงสัย
" ไม้ตะพดไว้เคาะหัววาซิ เขาเรียกว่า พระบรมบรรพต.."
พี่เมี่ยงตอบยิหวาด้วยสีหน้าที่มันเขี้ยวหรือหมั่นไส้ไม่อาจทราบได้ 555
" แล้ว พระบรมบรรพต คืออะไรล่ะพี่เมี่ยง ? " ยิหวาเริ่มจะมีข้อสงสัย
" เอาน่ะ เดี๋ยวขึ้นไปดู แล้วจะรุ้เองนะ ช่างซักนะเราน่ะ " พี่เมี่ยงรำคาญ วารุ้
5555555555

 " โห บันไดกี่ร้อยขั้นเนี่ยะพี่เมี่ยง เมื่อยขาแย่เลย " 
ยิหวาโอดครวญเมื่อเห็นบันไดหลายขั้นลิบๆ อิอิ
" พี่เมี่ยงห้ามชวนวาคุยล่ะ วาจะนับขั้นบันได้ " 
" ให้มันจริงเถ๊อะ ..." พี่เมี่ยงท้าทายยิหวานะนั่นน่ะ 555
" เดี๋ยวก็รู้ " ยิหวา เชิดหน้ารับคำท้า เอ๊ย คำสบประมาทจากชายหนุ่ม
แต่ทว่า ด้วยระหว่างสองข้างทางมีอะไรให้ยิหวาได้ตื่นเต้นตลอดเวลา 
ไม่ว่ารูปปั้นตุ๊กตาหินน่ารักๆ หรือแม้แต่ต้นไม้ดอกไม้
หรือว่า นกแก้วหลากสีสรร ยิหวาก็วี๊ดว๊ายกระตู้วู้ได้ตลอดเวลาเช่นกัน 
5555 
สุดท้าย.......
" ว่าไงล่ะคนเก่ง นับได้กี่ขั้นแล้วล่ะ หือ ? " 
พี่เมี่ยงถามพลางส่งยิ้มสีหน้าเจ้าเล่ห์ ไม่มีใครเกินเขาละ 5555
" อ้าวววว.. พี่เมี่ยง วาลืมเลย พี่เมี่ยงแหละ ชวนวาคุยนี่ " 
อ่ะนะ...เรื่องพาลคนอื่น วาถนัดนักล่ะ แหะ..แหะ..
" เอาน่ะ ว่างๆค่อยมานับใหม่นะ เดี๋ยวพี่พาไปดูยอดข้างบน สวยนะ "
" ยอดเขาบรรพตน่ะ สร้างในรัชกาลที่ 3 เชียวนะ โดยจำลองแบบเจดีย์
มาจากวัดภูเขาทอง ใน จ.พระนครศรีอยุธยา แต่สร้างไม่แล้วเสร็จหรอก 
ดินอ่อนทรุด ต้องหยุดสร้างชั่วคราว " 
" ต่อมา รัชกาลที่ 4 ก็มาซ่อมแซมต่อ และมาสร้างสำเร็จ
ในสมัยรัชกาลที 5 แน่ะ วารู้ไหม ? " 
พี่เมี่ยงอธิบายให้ยิหวาฟังอย่างกับผุ้ชำนาญด้านวิชาการ
" 3 รัชกาลเชียวนะ ยอดภูเขาทองน่ะ 50 ปีเชียวกว่าจะเสร็จสมบูรณ์ "
พี่เมี่ยงยังคงเดินหน้าเล่าต่ออย่างไม่มีติดขัด 555
" เมื่อขาไหมวา เดี๋ยวเดินขึ้นไปอีกนิดนะ มีที่พักนั่งทานกาแฟด้วย 
มีห้องน้ำไว้บริการด้วยนะ ไหวไหมล่ะ ? "
พี่เมี่ยงถามยิหวาด้วยความห่วงใย
" ไหมคะ พี่เมี่ยง "
ยิหวาตอบว่าไหม ทั้งๆที่ตัวเองหอบแฮ่กๆยังกะหมาหอบแดด 555..

  " โห ..ว๊าววว...ร้านกาแฟน่ารักจังพี่เมี่ยง น่านั่งพักผ่อนนานๆๆๆ อิอิ " 
ยิหวาตื่นเต้นกับร้านกาแฟขนาดเล็กซึ่งจัดไว้ได้น่ารักมาก
" อืม..น่าพักเหนื่อยก่อนนะวา เดี๋ยวพี่เล่าต่อ ฟังไหมนี่ ? "
" ฟังซิคะ ก็เล่าไปซิ ใครว่าไรล่ะ " ยิหวา ชอบกวนไม่เลิก
" ภูเขาทองนี่นะมีความสูงประมาณ 100 เมตร บนยอดสุวรรณบรรพต
เป็นที่ตั้งของพรเเจดีย์ที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ "
พี่เมี่ยงคำไม่เมื่อยขาบ้างหรือไงไม่รุ้เนอะ 
" อ๋อ..ค่ะ " วารับฟัง แต่ตัวเธอเองลุกไปเก็บภาพต่างๆ
ด้วยกล้องดิจิตอลขนาดเล็กของเธอ
" แล้วไงต่อคะพี่เมี่ยง วาฟังอยู่น่ะ " วา ถาม เมื่อเห็นพี่เมี่ยงหยุดเล่า
" ก็จะเล่าต่อว่า พระบรมสารีริกธาตุนี่นะ อัญเชิญมาจากเมืองกบิลพัสดุ์
ประเทศอินเดียเชียวนะวา วารุ้ป่าวล่ะ ? " 
พี่เมี่ยงถามวา 
" ไม่รุ้ค่ะ " วาก็ตอบสวนทันควันเช่นกัน 
" ทั้งปี ยัยวาจะรุ้อะไรบ้าง กิน เที่ยว เล่น แล้วก็นอน "
พี่เมี่ยงค่อนแคะวา เป็นรอบที่ 3 เท่าที่วา จำได้ อิอิ
" อ่อ ..ลืมบอกไปว่า บันไดทางขึ้นลงมีสองทางนะ
เป็นบันไดวนซ้ายและขวา ไว้สำหรับขึ้นและลง แยกกันต่างหาก " 
ยิหวาได้แต่รับฟัง แต่ตาของเธอมัวแต่มองหาเพื่อที่จะเก็บภาพสวยๆ
.......... ระหว่างที่ยิหวากับพี่เมี่ยงคำนั่งพักผ่อนเล่นที่ร้านกาแฟแห่งนั้น 
มีฝรั่งกลุ่มหนึ่งเดินขึ้นมา ราวสัก 3-4 คน คงมาเป็นครอบครัว
พวกเราสองคนต่างส่งยิ้มให้พวกเขาก่อน พวกเขาก็พูดจาทักทายยิ้มตอบ
" วา เห็นไหม ขนาดคนบ้านอื่นเมืองอื่น เขายังดิ้นรนมาเที่ยวเมืองไทย
เพื่อมาชมความงามของภูเขาทอง
 แล้วเราเป็นใครล่ะ เราเป็นคนไทยแท้ๆ
กลับไม่เห็นคุณค่าของความเป็นไทยที่บรรพบุรุษพยายามสร้างให้พวกเรา
มาแต่เก่าก่อน พวกเรารุ่นลุกหลานนอกจากไม่อนุรักษ์ ยังทำลาย "
คราวนี้ พี่เมี่ยงคำบ่นเป็นชุดๆๆ ราวกับต้องการระบาย
ความอัดอั้นตันใจในอก อิอิ 
" เฮ้อ พูดไปก็แค่นันนะวานะ หายเหนื่อยัง เดินไปต่อนะ "
" คร๊าบบบบลูกพี่ ห้ามบ่นๆล่ะ ไม่อยากฟังแล้วน๊า " วา ต่อรอง 555

  ." สวยจังพี่เมี่ยง.. สวยมากๆเลยค่ะ " 
ยิหวาพูดด้วยความตื่นเต้นพลางเขย่าแขนพี่เมี่ยงคำด้วยความลืมตัว
วิวทิวทัศน์ที่เธอมองลงไปยังเบื้องล่างนั้นไกลลิบๆ แต่ทว่าสวยมากๆ
มองไปเบื่องบนท้องฟ้า เริ่มมืดครื้ม ฝนทำท่าจะตกหนัก
" ไปไหว้พระข้างในก่อนนะวา ถอดรองเท้าวางไว้นี่แหละ 
เดี๋ยวพี่มาหยิบไปให้ ขาลงต้องลงอีกด้านหนึ่งนะ " พี่เมี่ยงบอก
" ไม่เป็นไร เดี๋ยววา ก็มาหยิบเองได้นี่ รองเท้าน่ะ " ยิหวาแย้ง
.......บริเวณด้านบนของยอดพระบรมบรรพตนั้น 
มีดอกไม้ ดอกบัว ธูปเทียนให้ไหว้พระด้วย
 เราถวายปัจจัยตามแต่ศรัทธา
ไหว้พระจุดธูปขอพรพระแล้วก็ปิดทองในยอดบรรพตซึ่งบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ แล้วก็ออกมารับลมชมวิวอีกหน่อยต้องรีบลงมาแล้ว
เพราะกลัวฝนตกลงมาหนักเกินกว่าพวกเราสองคนจะเดินทางกลับได้
" ว่าไงวา สวยไหมวัดนี้ ชอบไหมล่ะ ? " 
พี่เมี่ยงเอ่ยถามวา ระหว่างทางที่เดินลงบันไดมาด้วยกัน
" ชอบคะ สวยมากๆเลยพี่เมี่ยง " ยิหวาตอบพี่เมี่ยงด้วยความสบายใจ
" อืม..ดีแล้ว วาชอบ ไว้ว่างๆ พี่จะหาที่เที่ยวใหม่ๆอีกนะ ไว้พี่ว่างก่อน "
" ขอบคุณล่วงหน้า เจ้าคะพี่เมี่ยงคำ "
"ไม่ต้องมาประจบเลย ไว้ว่างน่ะ เข้าใจไหม ห้ามงอแงด้วย "
พี่เมี่ยงพูดด้วยสีหน้าที่อมยิ้มนิดๆ
พลางจับหัวยิหวาโยกซะเหมือนผุ้ใหญ่ที่ชอบเล่นหัวเด็กๆด้วยความหมั่นไส้ 
(หรือเปล่า )   อิอิ
มือหนักนะเนี๊ยะ ฝากไว้ก่องเถอะโอฬาร แหะ.. แหะ... 

                           
                           ( ฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น ) 
                        
                           				

... ป้ายหน้าวัดบอกสถานที่ว่า ที่นี่ คือวัดสระเกศหรือวัดภูเขาทองนั่นเอง

				

... ภาพถ่ายมุมไกลๆ (ถ่ายจากด้านล่างน่ะค่ะ )

..				

...อีกมุมหนึ่งจะเห็นต้นไม้ใบไม้ยังเขียวชอุ่ม 

..				

...บริเวณบันไดทางขึ้นไปสู่ยอดเขาบรรพต

หอบแฮ่กๆ อิอิ 

..				

... ป้ายตุ๊กตาหิน "ยินดีต้อนรับ" ตรงเชิงบันไดทางขึ้น 

มีการจัดสวนน้ำขนาดเล็กๆกะทัดรัด น่ารักเชียวค่ะ ...
				

...ทางวัดพยายามจัดให้เป็นธรรมชาติมากที่สุด

มีเถาวัลย์ห้อยระโยงระย้าเชียว.......
				

...กระต่ายคู่สีขาว น่ารัก หมอบตรงทางขึ้นบันได
				

...เจ้านกแก้ว(จำลอง)สีสันสดใส ถ้าไม่สังเกตุมองแทบไม่เห็นคะ

เพราะอยุ่ด้านในป่าไปอีก  ...
				

...นี่ๆ น่ารักไหมล่ะคะ  ...
				

...พยายามอนุรักษ์ความเป็นธรรมชาติของป่าไว้มากที่สุดค่ะ
				

...นกเงือกหรือเปล่าคะ .....
				

...นกแก้วสีเขียว สีน่ารักเชียวค่ะ
				

บันไดจะสูงชัน ยังกัดฟันสู้ อิอิ ...
				

...นี่ไง มุมสบายๆพักดื่มกาแฟ ว๊าวววว ชอบๆๆ...

มีห้องน้ำบริการค่ะ ..
				

...นี่คือ สุ่มไก่ เอ๊ย ไม่ใช่ๆๆ อิอิ  เป็นที่นั่งพักผ่อนคะ 

ถ่ายรูปสาวๆสวยๆ อิอิ ....
				

...อยากสวย อยากงาม ต้องกวาดวิหาร ลานเจดีย์..

อ่ะๆๆ กวาดๆๆๆๆ อยากสวยๆๆ อิอิ 
				

...จุดพักบันไดระยะที่2 ป่าวน๊าไม่แน่ใจค่ะ 

ระฆังดังหง่างเหง่ง  .....
				

...นี่ มีทั้งฆ้อง ทั้งระฆัง อิอิ 

อ่ะๆมาตีกันๆๆๆ เขย่าๆระฆัง  
				

...นั่งพักเหนื่อยซะหน่อย อิอิ ...
				

โห ....ซู๊ดดด ยอด ขึ้นมาด้านบนแล้ว เห็นวิวด้านล่างสวยมากๆค่ะ

แต่ว่า อากาศเริ่มไม่เป็นใจคะ มืดครึ้มเชียว
				

...อ่ะๆ ไหว้พระกันๆๆ .......
				

.... ธุ๊จ๊า .........
				

...ไหว้พระทำบุญแล้ว เอาแผ่นทองมาปิดที่นี่

ในยอดภูเขาบรรพต เป็นที่ประดิษฐานของพระเจดีย์ 

ซึ่งบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ
				

อยากให้ทุกท่านได้ไปดูด้วยตาตัวเองค่ะ สวยงามมากๆ
				

.. ไหว้พระ นำแผ่นทองมาปิดตรงนี้ๆๆ
				

...ไหว้พระ ทำบุญ ปิดทอง เสร็จ ออกมา

...โห มืดครึ้มน่ากลัวฝนตกหนักคะ
				

...ภาพนี้คือ บันไดทางลงคะ มืดน่ากลัวมากๆ

ฝนทำท่าจะตกหนักจริงๆซะด้วยซิคะ
				

...บันไดทางลงเล็กๆอีกด้านหนึ่งที่ไม่ค่อยมีใครได้ใช้
				

...บริเวณทางลงไม่มืดอย่างที่คิดแฮะ

ที่บรรจุ จำลองอะไรสักอย่างหนึ่งคะ..
				

...พระพุทธรูปปางห้ามญาติหรือเปล่า ไม่แน่ใจค่ะ 

จำลองบริเวณทางลงข้างบันได.....
				

...บริเวณทางลงเป็นวัดสระเกศจำลอง
				

...สองข้างทางเดินยังคงเป็นป่าธรรมชาติ

ดูร่มรื่นตา ชอบจังเล๊ยยยยย 
				

...ดูชัดๆนะคะ จำลองไว้บนแท่นหินขนาดใหญ่

เขียนด้วยอักษรสีทองชัดเจนดีค่ะ 
				

...จำได้ไหมเอ่ย คุณลองไปพลิกดูด้านหลังของเหรียญสองบาทดูนะคะ

แล้วคุณจะร้อง อ๋อ....
				

...จุดสิ้นสุดบริเวณทางลงค่ะ ...

เฮ้อ...เดินกลับลงมาด้วยความสวัสดิภาพ อิอิ ...
				

......... เก็บตก ดอกไม้ริมข้าง เอ๊ย สองข้างทางที่ผ่านคะ 

				

บัว ในกระถางที่นั่งพักดื่มกาแฟ เลยถ่ายซะ อิอิ
				

สวยไหมคะ ...ฝีมือคนถ่ายยังไม่เก่งค่ะ
				

.กล้วยไม้สีม่วงริมทางข้างบันไดทางลงค่ะ
				

... ดอกแก้วหรือเปล่าหน๊อ ไม่แน่ใจค่ะ ...