โฮ่ง โฮ่ง ใครก็ว่าผมหมาเพี้ยน ตอนที่ 1 เปิดตัว

ศรรกรา

ไอ้ทิชชูเป็นสุนัขสีขาวพันธุ์ชิสุที่เกิดในบ้านผู้มีอันจะกิน  โดยพ่อแม่ของมันก็เป็นสุนัขของบ้านนี้เช่นกัน  จิ๊กซอร์นายของมันชอบเรียกมันว่า  ไอ้หมาโรคจิต  เพราะอะไรหรือ??  เพราะมันชอบวิ่งไล่งับหางตัวเอง  ซึ่งจริงๆแล้วมันก็ไม่แปลกหรอก  เพราะก็มีสุนัขอีกมากที่ชอบไล่งับหางตัวเองเช่นมัน  แต่สิ่งที่แปลกกว่านั้นก็คือ  เวลากินอาหารเจ้าทิชชูจะหวงกินมาก  แล้วมันจะขู่คำรามทุกครั้งที่เห็นอะไรอยู่ใกล้รัศมีมันขณะที่มันกินอยู่  มันหวงกินขนาดไหนหรือ???   ก็หวงถึงขนาดอะไรที่อยู่ใกล้รัศมีที่สายตามันมองเห็น  มันจะขู่และพร้อมจะกัดทันทีไม่เว้นแม้แต่หางหรือขาของมันเอง  ดังนั้นจึงไม่แปลกเลยที่จะได้ยินไอ้ทิชชูร้องเอ๋งทุกครั้งในเวลากิน  เพราะนั่นแสดงว่ามันเผลอกัดขาหรือหางของมันเข้าแล้ว  
อาหารโปรดที่ไอ้ทิชชูหวงหนักหวงหนา  ถ้าอ่านแล้วก็คงเข้าใจว่าคงจะเป็นอาหารสุนัขสำเร็จรูปที่ราคาสูง รสชาติแสนอร่อย  แต่ไม่ใช่เลยมันก็แค่ข้าวคลุกกับตับต้มธรรมดา  แต่สิ่งที่พิเศษกว่านั้นก็คือ  มันเป็นอาหารเพียงมื้อเดียวของแต่ละวัน
ทิชชูมีเพื่อนสนิทอยู่ตัวหนึ่งชื่อ หมูปิ้ง  เป็นสุนัขพันธุ์เดียวกัน  และไอ้ทิชชูก็ชอบเล่นกับมันอยู่เสมอ  แต่ดูจากอากัปกิริยาของหมูปิ้งแล้วไม่ค่อยเต็มใจจะเป็นเพื่อนกับทิชชูเท่าไหร่  เพราะเวลาเล่นกับทิชชูทุกครั้ง  เจ้าหมูปิ้งก็ต้องเป็นฝ่ายเจ็บตัวอยู่เป็นประจำ  หมูปิ้งจะเป็นสุนัขที่เรียบร้อยมาก  เรียบร้อยถึงขนาดนายของมันเจ็บมันนั่งตรงไหนมันก็จะอยู่ตรงนั้น ไม่ขยับเขยื้อนไปไหน  หนำซ้ำมันยังเป็นสุนัขสงบหมาสงบคำ ซึ่งต่างจากไอ้ทิชชูโดยสิ้นเชิง   ความเรียบร้อยของเจ้าหมูปิ้งทำให้นายของมันตั้งฉายาว่า  เซรามิค  เพราะอะไรน่ะหรือ ??  ตามมาสิ เราจะเล่าให้ฟัง 
สาเหตุที่จิ๊กซอร์นายของมันตั้งฉายาเจ้าหมูปิ้งว่า  เซรามิค   เกิดจากวันหนึ่งมีคนกดกริ๊งประตูบ้าน  ซึ่งในขณะนั้นจิ๊กซอร์กำลังนั่งดูทีวี  โดยมีเจ้าหมูปิ้งนอนอยู่บนตัก  และไอ้ทิชชูกำลังนั่งแทะรองเท้าของนายอยู่ข้างๆ   อ่ะน่ะ...คงสงสัยว่าทำไมนายถึงไม่ดุไอ้ทิชชูที่แทะรองเท้าน่ะหรือ  ซึ่งความจริงแล้วนายไม่ได้ดุมันเพียงอย่างเดียว  เขายังเคยตีมันด้วยรองเท้าเพื่อให้มันรู้ว่าสิ่งที่มันทำอยู่ผิด  แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะมันก็ยังขโมยรองเท้าเขามาแทะเล่นอยู่นั่นเอง จนเขาอ่อนใจต้องปล่อยมันแทะ   มาพูดถึงเจ้าหมูปิ้งกันต่อ  เมื่อจิ๊กซอร์ได้ยินเสียงกริ๊งจึงจับเจ้าหมูปิ้งวางไว้บนชั้นที่เป็นตู้โชว์รับแขกเพื่อเดินไปดูว่าใครมา  ซึ่งผู้ที่มีเยือนก็คือเพื่อนของเขานั่นเอง  เขาเชิญแขกเข้ามานั่งบนโซฟาหน้าทีวี ก่อนที่จะเดินหายออกไปในครัวสักพัก  แล้วเดินเข้ามาพร้อมน้ำและของวางมาเลี้ยงต้อนรับ  ไอ้ทิชชูก็ดูจะเป็นสุนัขที่ไม่ค่อยชอบรับแขกเท่าไหร่  มันแสดงอำนาจโดยการเห่ากรรโชกและความเป็นเจ้าถิ่นของมัน   จนนายของมันทนไม่ไหวกับเสียง  จำต้องกึ่งจูงกึ่งลากมันไว้หน้าบ้านโดยไม่ลืมที่จะเก็บรองเท้าของแขกไว้ในบ้าน  เขาและเพื่อนพูดคุยกันหลายเรื่องตามประสาคนไม่ได้พบเจอกันมานาน  จนลืมไปว่ายังมีเจ้าหมูปิ้งสุนัขอีกตัวนั่งอยู่บนชั้นที่เป็นตู้โชว์  ซึ่งมันนั่งอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เขาจับมันนั่งก่อนลุกไปเปิดประตูนั่นเอง   และดูเหมือนว่าเขาจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำ  หากไม่มีเสียงทักขึ้นมา  เออ..ไอ้ซอร์  เซรามิคตัวนี้นายซื้อมาจากไหนว่ะ โคตรเหมือนจริงฉิบ..เลยว่ะ   สิ้นเสียงดูเหมือนว่าเขาสงสัย  เพราะเขาจำได้ว่าบ้านของเขาไม่มีซรามิคสักชิ้น   จนกระทั่งมองตามสายตาของเพื่อนจึงรุ้ว่า  เซรามิคที่เพื่อนกล่าวถึงก็คือเจ้าหมูปิ้งนี่เอง  นับตั้งแต่นั่นมาเจ้าหมูปิ้งจึงมีฉายาว่าเซรามิคแต่นั้นเป็นต้นมา  และอาจเป็นเพราะเจ้าหมูปิ้งเป็นสุนัขที่เรียบร้อยกว่าไอ้ทิชชู  จึงไม่แปลกที่จิ๊กซอร์จะลำเอียงชอบหมูปิ้งมากกว่ามัน  ทำให้ไอ้ทิชชูนอกจากจะเป็น ไอ้หมาโรคจิต ในสายตานายแล้ว  ยังเป็น หมาขี้อิจฉา อีกด้วย
เรื่องราวของไอ้ทิชชู  เจ้าหมูปิ้งและจิ๊กซอร์นายของมันจะเป็นยังไงต่อไปน้อ  เอาไว้คอยติดตามตอนต่อไปนะคะ